Opzien tegen (kraam)bezoek

Herkenbaar hoor en dan vooral toen onze jongste werd geboren.
Schoonouders/oma waren welkom maar we hadden de dag na de geboorte direct schoonzus en zwager met 3 kinderen op visite, zo ontzettend druk en dan ook nog een buurmeisje die in en uit liep. Ook nog een buurvrouw met haar kinderen.
Achteraf denk ik ook van ik leek wel hartstikke gek om dit allemaal maar te doen.
De volgende dag heb ik de geplande visite afgebeld en naar een week later verzet. Ik moest eerst zelf even landen.
Geef je eigen grenzen aan, je bent niks verplicht en geniet vooral van jullie kleine frummel.

 

Duidelijk geen ervaring met minder leuke grootouders dan als je niet eens kunt voorstellen dat sommige mensen andere keuzes maken.

 

En dan wanneer je weer op de been bent

(Kraamweek in coronatijd vond ik niet zo beroerd )

 

Herkenbaar. Met elk kind erbij werd die behoefte meer bij mij. Bij nr 3 hadden we de laatste dag kraam al afgezegd en wij hebben bij nr 4 enkel halve dagen kraamzorg gehad. Ook kraambezoek heb ik tot ver na de kraamperiode uitgesteld en alle afspraken op het CB heb ik ook afgezegd. Behalve de vaccinaties. Sowieso wilde ik de eerste 2 dagen helemaal geen bezoek. Ook niet van mijn ouders.

Dus asociaal? Eh nee. Een gezin van 6 is ansich druk zat. Ik denk dat ik dan eerder in jouw ogen asociaal ben haha!

 

Ik heb geen ervaring met minder leuke grootouders. En ik kan mij situaties voorstellen waarop je ze helemaal niet wil zien. Maar in situaties waar er gewoon contact is zie ik het probleem niet zo nee.

 

Ohja en niks MOET hè. Mijn ouders vonden het ook jammer dat ik pas na 2 dagen hun kleinkind wilde tonen. Ik snap dat volledig vanuit hun perspectief natuurlijk. Zij bedoelden lief en zijn enorm nieuwsgierig naar hun kleinkind toen. Maar ja sorry. Mijn zwangerschap, mijn bevalling, mijn kraamtijd en vooral: mijn kind. Ik ben daar dan echt heel nuchter in. Ik word denk ik een soort leeuwin haha!

 

Ik ben destijds zo blij geweest met de lockdown bij de jongste. Bij mijn oudste zoon vond ik het kraambezoek echt een verschrikking.

Ik zou vooral doen waar jij je prettig bij voelt ts!

 

In ons geval. Schoonvader sloeg grappend op mijn buik (nog geen 6 uur na mijn keizersnede dat doet pijn, wil je niet weten) met de opmerking dat ie wel eens platter was.
Schoonmoeder zei over zoon dat hij op mij leek, maar dat dat hopelijk nog wel weg trok.
Mijn bevalling was heel zwaar geweest, veel bloed verloren, transfusie gehad en ik was er simpelweg slecht aan toe. Niet een keer even vragen hoe het met mij ging, maar het wel zielig vinden voor man dat ik hem midden in de nacht naar het ziekenhuis had gesleept. Kan nog wel even doorgaan zo.
Ik tolereer ze, omdat mijn man nog niet toe is aan compleet verbreken van contact, maar dat wil niet zeggen dat ze het recht hebben om mij klote te behandelen op momenten dat ik op mijn kwetsbaarst ben. Dus de 2e en 3e keer mochten ze ook komen, maar niet gelijk en daar hebben we beiden geen spijt van gehad. Het is heel lastig als je zo'n complexe relatie met familieleden hebt.
Dus als mensen ervoor kiezen om ze te laten wachten hebben ze daar vaak een goede reden voor (of niet en dat is ook ok).

 

Jij hoort in bed! Je bent kraamvrouw. En je mag voor jezelf op komen. Nog beter als je man dat doet. Vooraf afspreken wanneer en hoe lang iemand mag komen.

 

Dat is mooi dat je je goed genoeg vind, maar dat hoeft je bezoek niet precies te weten.... lekker in bed kruipen dus, dat toont aan het bezoek dat ze niet al te lang moeten blijven.

 

Heel herkenbaar.
Onze vierde is in 2020 geboren, op een zaterdagavond (bijna zondag). Maandagochtend werden de Corona-regels weer strenger, wat er heel simpel op neer kwam dat er geen kraambezoek mocht komen.
En ik... ik vond het heerlijk. Ik heb het echt als mijn meest relaxte kraamperiode ervaren (wat ik niet verwacht had, het was tenslotte de vierde), gewoon lekker met je eigen gezin, wennen aan de baby, samen de baby vertroetelen, knuffelen.

Dus niet vreemd, ik denk heel natuurlijk, je wilt je baby beschermen en bij mama is het veiligste.

 

Ik zou vooral niet doen wat ‘hoort’ zoals sommigen hier zeggen. Maar doen wat voor jou goed voelt.
En kraamzorg hoef je ook niet aan te nemen hè. Niks is verplicht.

 

Is het een idee om ze tegelijk te laten komen? Zeggen dat je nog moe en herstellende bent, ze zijn welkom van zo tot zo laat.
Dan heb je ze allemaal gehad en dan is het klaar. Allemaal een blik in de wieg/box werpen, koffie en dat jij na de koffie lekker met baby naar de slaapkamer gaat. En laat de kraamzorg iedereen maar de deur uitzetten.
Ik heb ook groepjes laten komen, dan was ik er maar vanaf.
2 weken later bezoek laten komen is ook niet raar hoor! Jij en baby staan voorop. Over een paar weken is baby ook nog lief, klein en schattig.

 

Ik zeg dus ook dat ik mij redenen kan voorstellen waarom je ze niet laat komen. Jouw situatie lijkt me dus zeker een reden.

Maar goed ts vroeg: is dat raar en ik heb daar mijn visie opgegeven.

 

Uiteraard is het helemaal prima om bezoek uit te stellen. Het is jouw bevalling, jouw kindje, jouw herstel en dus jouw grens.

Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. Zeer zeker een moeizame relatie gehad met schoonmoeder, is nu wel meer hersteld. Maar ook al hebben wij niet dezelfde bloedgroep, ik vond onze dochter laten zien aan mijn ouders en schoonmoeder echt magisch. Het draaide ook niet om mijn band met haar, het draaide om een pasgeboren kleindochter die haar oma ging ontmoeten en dat staat los van mijn mening over haar.

Gezien onze situatie (ecd van zus) had ik één keiharde eis. Mijn zus mocht als eerste langskomen zonder dat iemand er bij was. Ik vroeg haar bij mijn bevalling maar daar is ze te nuchter voor. Haar antwoord was zelfs: ik ga toch niet urenlang in dat gat van jou staren.....
Was er iemand gekomen voordat zij er was, dan had ik diegene schaamteloos en zonder pardon de deur gewezen. Die eer kwam mijn zus toe, niemand anders.

Maar ook zodat mijn zus in alle ruimte en rust mocht voelen wat zij zou voelen. Misschien voelde het toch wel meer als haar kindje, misschien wilde ze even alleen tijd met haar genetische dochter. Alles mocht en kon.

 

Ja we zien ze ongeveer 3x per jaar, dus uit te houden. Ik kom daar niet meer en ik doe het alleen nog voor de kinderen, maar die beginnen het nu ook door te krijgen. Laatst op de verjaardag van de oudste 2 kwam ze naar de jongste toe met "oh mijn favorietje, ja jij bent echt de leukste etc". Ben toen even flink uit mijn slof geschoten en denk eigenlijk dat het niet veel langer meer duurt.

 

Ik heb de 1e week directe familie gehad (stam gezinsleden zeg maar) maar die bleven allen ook lang (bij een deel door afstand ook)
En daarna?

Een hele week niets gepland! Bewust. Ook rust voor de andere kinderen. Die werden zo hyper van al t bezoek. Ik merkte enorm dat ze ook die rust even nodig hadden.

(We hadden dat al gezegd tegen elkaar, op een zondagmiddag. Zondagavond ging ik met spoed met ambu naar t ziekenhuis want een ontsteking zat in de baarmoeder. Kwam goed uit dat we die hele week erna niets hadden gepland)


Mijn moeder kreeg een verbod om tijdens visite ook te komen. Ze was elke dag welkom hoor, maar niet als ik zelf bezoek kreeg omdat ze mijn kraamweek al had verpest daardoor. Bewust langskomen als ik bezoek had en dan t bezoek lastig vallen met haar gedate (en dan zeggen 'ja X wil dit niet horen hoor dus ik praat zachter' ipv focus op ons gezin... heb de hele nacht toen gehuild. Mijn man heeft hét gesprek gevoerd.
Ben nog steeds pissig dat ze mij een paar uur na de geboorte vroeg om een hotel te boeken voor haar en haar vlam die ze net kende.... (die ze mee had genomen naar t ziekenhuis maar hij wou niet mee naar boven gelukkig)