Eigenlijk zou ik niet mogen zeuren of klagen, maar toch heb ik er soms last van... Vanaf toen ik klein was wist ik al dat ik kinderen wilde.at gevoel was alleen maar sterker geworden. Ik wilde heel graag zwanger zijn dat leek me zo mooi en speciaal. Nu ik zwanger ben vraag ik me af waarom vind ik het niet zo leuk? Ik ben het nu al een beetje zat. De eerste 3 maanden heel erg misselijk geweest waardoor ik haast niks kon ondernemen., Ik was de hele dag misselijk. Daarna wel rustige periode gehad alleen nu ben ik al est wel dik en heb veel last van mijn rug als ik te lang sta of loop. Ook heb ik het gevoel dat andere mensen zich aan moeten passen aan me terwijl ik dat eigenlijk niet wil. Mijn beste vriendin heeft een hekel aan kinderen en ik heb het met haar ook nauwelijks over de zwangerschap. Niet alleen omdat het haar weinig interesseert maar ik wil het ook niet met iemand erover hebben die er weinig van snapt. Toch vreet het wel eens aan me dat ik het er met haar niet over kan hebben. Helemaal jammer dat ik dan het gevoel heb dat ze zich weleens aan moet passen en ik me daar schuldig over voel. Ik ben er gewoon helemaal klaar voor om mijn meissie in mijn armen te houden en kan niet wachten tot het einde. Ik geniet van de momenten dat mijn meissie lekker aan het trappen is en ik kan dan ook heerlijk op de bank zitten en contact methaar voelen. Ik ben trots op mijn buik en iedereen moet weten dat ik zwanger ben want ben er wel trots op. Ik mis alleen gewoon dat gevoel van ooh wat bijzonder is dit! Herkennen meiden dit?
ja ik herken dat gevoel heel goed! Ook al vanaf mijn 16e een kinderwens zeg maar, en nu toen was het eindelijk zover......... ik heb me heel beroerd gevoeld de eerste 5 maanden. En dan niet zozeer het misselijk etc, maar ook gewoon emotioneel gezien. Ik moet zeggen dat ik me nu veel beter voel! ik voel me opgewassen tegen wat er komen gaat en ben nu blij dat we straks een baby hebben. Om eerlijk te zijn, ik kan haast niet wachten!
Ik had nooit een hele sterke kinderwens, heb toch een aantal jaartjes gewacht (word 40), maar ik kan wel zeggen dat het het bijzonderste is dat ik ooit heb meegemaakt en ondanks dat ik nu BI heb en vrijwel niks meer kan, zou ik het zo overdoen!
ik wist dat het lange maanden zouden worden. heb een heel gammel bekken en bij de eerste ben ik bijna gestorven. toch heb ik er naar 12 jaar voor gekozen om de gok een laatste maal te wagen. ik denk dat veel vrouwen het idealiseren. zwanger zijn is nl ook heel hard werken voor lichaam en geest. en ja als je iets maar genoeg idealiseerd dan valt het al gauw tegen. waar je nu tegenaan loopt is de realiteit. zo zal het straks ook gaan. je zal heel veel van je beebje houden en heel gelukkig zijn maar ook heel wanhopig verdrietig en boos soms. want in het leven gaat nu eenmaal alles met ups en downs en je weet van te voren niet hoe "gemakkelijk" of hoe "moeilijk"je beebje zal zijn in de omgang. maar onthoudt gewoon dat je kracht naar kruis krijgt en dat het altijd weer morgen wordt. probeer de positieve gedachten de overhand te laten houden. dat je vriendin niks met kindjes heeft dat is een vaststaand feit en dat wist je van te voren. nu je er middenin zit is het emotioneel wat lastig. jullie zullen er samen een andere weg in moeten vinden hoe jullie vriendschap een nieuwe vorm gaat krijgen. dat zijn allemaal dingen die er "gratis" bijkrijgt. een kindje komt met een heel arcenaal aan dingen en gevoelens en nieuwe problemen waar je eerder nog niet eens over nadacht. maar een trootst dit geldt voor iedereen in meerdere of mindere mate. en je groeit er weer van. ik wens je veel plezier straks met je beebje.
Ik ben ook altijd heel blij voor de vrouwen die een mooie zwangerschap hebben. en gelukkig heb ik geen complicaties en daarom mag ik ook niet klagen. Maar zoals Klevkin al zei ook emotioneel kan ik soms flink erdoorheen zitten. Ik ben heel gelukkig dat ik zwanger mag zijn en ik doe het ook allemaal voor mijn meissie. Maar je leest vaak in bladen hoe mooi en leuk het is en je ziet dan van die vrouwen heel gelukkig kijken en dat geeft toch wel een vertekend beeld. Want de kwaaltjes vergeten ze dan toch echt! Sommige mensen zeggen ook geniet er lekker van je bent maar 1x voor het eerst zwanger en dat weet ik, maar daardoor ga ik me alleen maar meer schuldig voelen als ik me gewoon niet zo top voel. Ik an zeggen dat ik me beter voel als eerst gelukkig. een virendin van me begrijpt me heel goed. Die had de tweede zwangerschap echt een rot zwangerschap gehad. ook veel kwaaltjes en dingetjes. Ach ik kom er wel overheen het is meer dat ik het blijkbaar meer geromantiseerd heb da het eigenlijk voor mij is.
Hi Ellen, Ik herken mezelf wel voor een groot deel in je verhaal. Ik ben dan zelf gelukkig niet misselijk geweest maar ik zit vanaf dag 1 al in een enorme emotionele achtbaan, ben dood en doodmoe, onderneem nog maar 10% van wat ik normaal deed en ook mijn "beste vriendin" is met de noorderzon vertrokken. Als ik te lang sta/beweeg/loop begint mijn rug hevig te protesteren en ik ben al flink dik aan het worden. Gelukkig heb ik me hier nu voor het grootste gedeelte bij neer kunnen leggen en accepteer ik dat het lichamelijk ongemak er "bij hoort". Ik ben echt gigantisch blij dat deze zwangerschap mij gegund is en ook als ik de kleine voel bewegen ben ik trots als een pauw. Ik weet hoe ik was voor de zwangerschap en ik ga er vanuit dat het ook grotendeels na de bevalling weer zo zal worden. Wat betreft het hoofdstuk vriendin vind ik het nog steeds moeilijk te accepteren dat ik na ruim 11 jaar vriendschap zo aan de kant ben gezet. Er kon helaas geen oprechte blijdschap en interesse vanaf. Dit terwijl ik haar in al die jaren wel altijd gesteund heb, alles voor haar over gehad ook al zouden het niet altijd mijn keuzes zijn geweest die zij gemaakt heeft. Mijn idee is ook bij jou verhaal dat een echte vriend er voor je is, ook als het even wat minder of anders gaat. Voel je niet schuldig en probeer het anders toch met haar te bespreken. Jij bent nu zwanger en dat is heel bijzonder, zoiets maak je hooguit een paar keer in je leven mee. Doe vooral waar jij je goed bij voelt want jou gezinnetje is vooral nu het belangrijkst. Enneh als je zin hebt om eens lekker over je zwangerschap te kletsen: de weg naar pb weet je Liefs Michelle
Daar heb je helemaal gelijk in. Jeetje wat rot dat mensen je zo aan de kant kunnen zetten. Het is gewoon ok moeilijk omdat ze nu net in dagthearapie zit en dat is heel heavy natuurlijk. Om het problem waarvoor ze er zit kan ze heel verschillend overkomen op mensen. Ze had pas voor me een babyboek gekocht en dat betekent dan zoveel voor me omdat ze het moeilijk vind. Daar hebben we ook meerdere keren over gepraat we zijn heel open geweest en daarom geef ik haar ook niet zomaar op. Het blijft gewoon jammer natuurlijk dat je niet heel open kan zijn. (ik had je gepbt had je die wel ontvangen? Had ik even mijn mailadres bijgezet zodat we kunnen mailen als je dat ook wil)
Oh eeh ja nu wel hahaha. Komt denk ik omdat ik vaak snel stiekem op mn werk even in en uitlog hier en dan moet wegklikken. Ik had m even gemist
Oh, ik kijk helemaal niet gelukkig! Het enige dat ik nu met pijn en moeite nog kan (als mijn man me niet kan brengen) is naar de bekkenfysio fietsen. IK zit met een verkrampte kop van de pijn op de fiets en als ik op- en afstap, komt mijn buik (ben heel groot) tegen m'n stuur.... En ik slaap slecht en heb de paarse wallen onder m'n ogen staan. Dus nee, daar geniet ik niet van! Maar wel van het zwanger zijn op zich, dat scheidt zich in mijn hoofd; het lichamelijke en emotionele aspect van zwanger zijn!
Ik had ook niet het gevoel dat ik niet blij ben met mijn zwangerschap, zeker niet ben er heel heel heel erg blij mee ook altijd geweest, maar het is idd zoals ellen zei, het gaat niet altijd zo gemakkelijk zoals sommige mensen, tijdschriften, films, series reclames etc je willen laten geloven maar het is iets wat ik er zeker voor over heb haha