Dames, Ik zit momenteel in een moeilijke situatie. Twee weken geleden heb ik te horen gekregen dat mijn ouders uit elkaar gaan (moeder heeft een ander). Gelukkig is er geen erge ruzie in huis, hoewel mijn vader natuurlijk helemaal pissed is. Mijn moeder woont momenteel nog thuis, om alles goed en netjes te regelen. Nu komt het; A.s maandag wordt zij 50 jaar... Tja.. vieren doet ze het niet echt, maaar ze wilt het ook niet echt aan haar voorbij laten gaan (wat logisch is!). Nu wilt ze graag uiteten met ons (mij,man,dochertje en mijn zusje) en ik vind dat allemaal prima. Alleen tja... had ik dus gevraagd of mn paps ook mee zou gaan, maar dat wist hij nog niet... ook erg logisch natuurlijk.. om lekker vrolijk te doen als hij bedonderd is. Nu voel ik me best 'schuldig'naar hem toe, dat wij lekker gaan eten, en hij helemaal alleen thuis zit.. Maar aan de andere kant... het is wél mijn mama die jarig is... Moeilijk!!
Ik denk niet dat je partij kunt gaan kiezen in deze situatie. Dat is iets tussen je ouders. Ik zou gewoon uit eten gaan met je moeder en als je vader niet mee wil dan maar niet.
Ja het is je moeder en ze is jarig. Moet je dan niet gaan omdat ze uit elkaar gaan? Natuurlijk gewoon gaan hoor.
Zij hebben een probleem met elkaar en jij niet. Dus in mijn ogen hoef jij je echt niet schuldig te voelen hoor! Het is toch je moeder...
Dit is inderdaad best een moeilijke situatie. Maar jij kan er ook niks aan doen, en het is toch je moeder. Ik denk ook niet dat je vader zal zeggen dat je niet moet gaan. Hij zal natuurlijk ook graag willen dat het allemaal soepeltjes verloopt. Ik snap wel dat je vader niet wilt gaan. Maar ik zal als ik jou was wel gewoon gaan. Misschien het eens met je vader over hebben hoe hij erover denkt? Heel veel sterkte met alles, want voor jou en je familie is het natuurlijk ook heel erg.
lijkt me idd moeilijk! en snap heel goed dat je een schuld gevoel hebt tegen over je vader als je gaat, maar idd zoals je zelf zegt het is wel je moeder. ik zou zelf ook niet goed weten wat ik in zo'n situatie zou moeten, maar wil je wel veel sterkte wensen!
Nee, daar hoef jij je niet schuldig over te voelen, je ouders hebben een probleem met elkaar, en daar kan en mag jij niet tussen staan en hoop ik ook dat je ouders je die vrijheid geven en je geen partij gaat laten kiezen. Hij geeft zelf aan dat hij liever niet mee wil (en begrijpelijk), dus de keuze is aan hem geweest.
Ik zou gewoon tegen je vader zeggen dat het voor jou niet goed voelt en het niet is dat je partij kiest maar hij zelf de keuze heeft wat hij wil doen en misschien kun je afspreken later samen iets leuks te gaan doen ofzo als het je erg dwars zit
je hoeft je zeker niet schuldig te voelen, en misschien heb ik het mis, maar voel je dat extra zo omdat je moeder degene is die vreemd gegaan is??? Ik vind het heel erg lief van je t.o.v. je vader, maar ik zou gewoon even tegen hem zeggen hoe je je voelt.
Meis ik snap je probleem. Dit gevoel zal niet snel verdwijnen en gelukkig gaat het tot nu toe redeljk ze proberen het redelijk op te lossen. Jij/wij als kinderen moeten hoe moelijk het ook is ons er niet mee bemoeien. Deze fout maakte ik wel toen ik 18 was met mijn ouders en geloof me daar word je niet vrolijker van. Je moeder heeft een keus gemaakt ze wil verder met een ander, Dat dienen wij als kinderen te accepteren want het is haar leven. De moelijkste dingen zijn inderdaad feestje ect ect. Ik weet uit ervaring dat het in de loop de jaren gaat slijten je vader zijn plekje opnieuw zal vinden en hoop geen haat een nijt. Je moet gewoon die dag vieren en het accepteren hoe moeilijk ook dat je vader er niet aan mee wilt doen. Ik hoop dat je ouders goed met elkaar om blijven gaan en dat ze om willen van de kinderen wel samen op jullie verjaardagen ect komen en dat het gewoon makkelijker woord. Ik ben nu bijna 19 jaar verder en eindelijk als mijn ouders elkaar ontmoeten is het rustig! Er zijn jaren geweest dat ik op me tenen liep als ze bij elkaar waren. het mooiste was nog wel dat ze bijde getuigen waren op mijn bruiloft hoe moeilijk ze het ook vonden.
Lijkt me niet dat je partij hoeft te kiezen. Praat er anders over met je vader, ik ken hem natuurlijk niet, maar hij zal je wel begrijpen lijkt me. Er zullen nog veel feestejs e.d. volgen waarbij hij waarschijnlijk ook niet aanwezig zal zijn. Dat hij niet komt vind ik wel logisch, zou zelf ook niet vrolijk kunnen doen in deze situatie.
Dit is inderdaad moeilijk, ik ken het, alleen zijn mijn ouders nog wel bijelkaar. Mijn moeder heeft ook ooit eens een ehm, slippertje gemaakt. Ik wist niet wat ik moest doen, want aan de ene kant was mijn vader heel boos en teleurgesteld, logisch, maar aan de andere kant, het bleef wel mijn lieve mama (want ondanks alles, ze is top). Had soms ook echt het gevoel partij te trekken naar beide ouders toe. Maar in mijn geval is dat gaan slijten. Na een week of 3. Het blijven allebeide je ouders. Nu scheelt het natuurlijk dat ze toch bij elkaar gebleven zijn, maar het was soms heftig hoor. Mijn broertje had het er een stuk moeilijker mee en heeft dit toen na een maand ook gezegd, zowel mijn vader als mijn moeder hebben gezegd dat het nooit de bedoeling was geweest dat mijn broertje, zusje of ik zulke gevoelens hadden moeten krijgen. Ik raad je aan, dat als je moeite mee hebt, het eens te bespreken.
Lijkt me echt heel moeilijk. Maar wat er nu speelt is tussen je ouders, dat klinkt enorm hard maar helaas wel de waarheid. Dat neemt niet weg dat je je enorm klote voelt en dat je het niet zomaar aan de kant zet. Ik zou er met je vader over praten, ik denk dat hij heel goed begrijpt dat je toch naar dat etentje wilt.