Hallo allemaal, Ik weet even niet meer wat ik nu moet en kan doen. Mijn dochtertje is echt een drama wat inslapen betreft. Kan soms echt heeeeel lang duren. Maar nu bij iedere stap die ik uit haar buurt doe is het gillen.. maar dan ook echt gillen. Pff dikke tranen. Wil haar troosten maar dan gaat ze lachen. Normaal til ik haar nooit uit bedje maar nu heeft ze zo'n verdriet. Maar overdag nergens last van. Dus nu denk ik zou het verlatingsangst kunnen zijn? En wat kan ik hiermee doen dat ze toch leert zelf in te slapen. We moeten nu om de 15 min normaal naar boven om speen in te doen en dan na half uur a driekwartier slaapt ze. Maar nu met dat gillen erbij weet ik het echt niet meer. En hier zitten altijd wel mensen met ervaringen dus hoop dat jullie ze met mij willen delen.
deed ze hier ook nadat we de 10 minuten regel ingevoerd hebben gaat het goed. eerst 10 minuutjes laten huilen, troosten 5 minuutjes en anweer terug leggen. daarna 15 miuutjes laten huilen 5 minuten troosten terug leggen en weer weg.. misschien dat dat werkt
ja dat zou kunnen werken maar op dit moment put me dat echt uit. Laten huilen werkt hier sowieso niet want ze valt daar niet van in slaap. Maar ik heb der nu even laten huilen en het ergste is er vanaf nu. Maar ze zal nu echt nooit zelf in slaap vallen wat zou ik daaraan kunnen doen
ze lacht als je haar troost??? miss manuleert ze je eenbeetje?? heb zelf geen ervaring oid behalve oppaskindjes.. maar als ze gewoon lacht als je haar troost wilt ze denk ik gewoon dat je niet weggaat en gaat daarom krijsen als je weggaat.. zou haar iig even laten gillen(jammer voor de buren maar het went wel) en wel consequent blijven met je actie.. dus wat lautjuh zegt.. gewoon ff knuffie en nu weer slapen.. klaar.. zelfde actie steeds herhalen.. op een gegeven moment geeft ze wel op.. maar wat ze ook doet.. geef het niet op want dan kan je weer opnieuw beginnen. succes!!
trouwens.. mijn opaaskindjes hadden radio met kinderliedjes heel zahct aanstaan.. uurtje later kan je em uitzetten.. slapen ze redelijk snel van.. en warme melk uiteraard ook!
ja ik haal haar sowieso niet naar beneden want dan verpest ik het denk ik. Ze moet op haar kamer blijven en normaal gesproken wil ik haar ook niet uit bed hebben. Nu wel maar heb haar gelijk teruggelegd. Ze lacht niet gelijk als ik haar oppak. Maar na 2 min komt er toch een klein lachje ... en dan wil ik haar neerleggen en dan begint het gillen. En dan weer even stil als haar speen indoe. Vervolgens doe ik de deurgreep pakken en 1 stap naar de overloop ... nou dan is het feest hoor
heb haar nu dus 15 min laten krijsen.. en nu wordt ze wat stiller. Maar dit is niet 1 avond maar iedere avond en op een gegeven moment wordt je daar echt moe van. Ben nu echt versleten van dat half uurtje zeg maar. Dat is best intensief na een lange dag.
heeft ze dit altijd gehad? of sinds ze een groter bed heeft of ahar bed van plek is verandert? miss staat haar bedje op een waterader? anders een keertje haar kamertje omgooien? miss lukt dat?
nou.... haar bedje is inderdaad verandert van plek. Maar dat is wel al een tijdje zo. Daarbij komen ook haar tandjes door. Dus wat het nu echt is weet ik ook niet. Maar heb ook sterk het gevoel van verlatingsangst. En daarbij is het alleen 's avonds. Overdag geen problemen in der bedje.
als ze na een half uurtje zelf in slaapt valt lekker zo laten Het is heeel moeilijk en vervelend Zoey heeft dat ook nu ze sliep altijd bij mij omdat ze na 3 uur krijsen nog niet sliep maar nu gign ze ook bij ons niet meer slapen dus nu toch maar in dr eigen bedje DUs hier is het ook 30 min krijsen en dan slaapt ze waarschijnlijk heeft ze het nodig Ik stel altijd de regel huilt ze na 1 uur nog na een paar keer troosten mag ze weer bij ons in bed. Ook als ze snachts wakker word mag ze lekker bij ons liggen Liever allemaal uitgerust dan allemaal gestressed omdat het allemaal volgens het boekje moet Volg je moederhart wat je moet doen
Pff... hier is het ook draaaaaaama 's avonds! Overdag inderdaad niets aan de hand. Hooguit een keer goed leggen omdat mevrouw zich weer zo heeft gedraaid dat ze zelf niet terug kan komen. Hier speelt het al maanden en ik heb geen idee wat het is. Wij dachten ook verlatingsangst, maar duurt dat maanden. Wij halen haar bij de 1e x uit bed om een boertje te laten. Als ze daarna rustig is leggen we haar in bed: krijsen! Wel verlaten we dan gewoon de kamer. Daarna na ongeveer 5 minuten weer erheen om haar even goed te leggen en beertje geven zonder iets te zeggen. Dit ritueel herhalen we dan elke 5 minuten. Dit mag je 5 x doen. Is ze dan nog overstuur, dan er even uit halen om te troosten en rustig te worden en vervolgens gaat het hele ritueel van 5 x 5 minuten weer in. Dit is het slaapplan van het ziekenhuis waar ze een poosje heeft gelegen ivm reflux. Hopelijk gaat het snel werken! Pff...
Hier ook een meisje die 's avonds wat moeite heeft met in slaap vallen. Wat bij mij nu werkt is haar na haar flesje in bed leggen, muziekmobiel aan en weggaan. Ik laat haar dan 10 minuutjes gaan (totdat de muziekmobiel afgelopen is), maar lukt het haar niet om zelf in slaap te vallen, dan ga ik terug en neem ik haar bij me in de stoel. Ik zet weer haar muziekmobiel aan, ze kruipt dan heel dicht tegen me aan en blijft me dan heel doordringend aankijken. Ik lach wat naar d'r en aai haar over d'r hoofdje en wieg haar heen en weer. Uiteindelijk valt ze na een minuut of 10/20 bij mij op schoot in slaap en kan ik haar zo in haar bedje terug leggen. Het zal wel niet pedagogisch verantwoord wezen, maar het werkt voor ons nu wel. En daarbij komt, overdag valt ze wel met gemak zelf in slaap, dus zie ik het probleem niet zo dat ik haar 'help' met in slaap vallen 's avonds. Eerlijk gezegd geniet ik zelf enorm van die knuffelmomentjes voor het slapen gaan.
Wij hebben het ook gehad. En we hebben de tip van het consultatiebureau en van mijn ouders (want ik heb het niet zo op het cb) uiteindelijk toch maar opgevolgd na eerst alles uit de kast te hebben gehaald qua aandacht geven...de 15 minuten- regel...heel zwaar maar het is toch echt de remedie geweest. Hoe wij het hebben gedaan en nog steeds doen: Bij 1e keer huilen: er heen, troosten, weer gaan 2e keer: na 5 minuten er heen, kort troosten, weer gaan 3e keer: 15 minuten, even troosten, niet praten, weer gaan en als het huilen dan nog doorgaat steeds weer na die 15 minuten gaan. Wel goed checken of er niet iets anders aan de hand is. Dochtertje is nu trouwens 19 maanden en er is tot nu toe steeds een periode geweest wanneer het weer moeilijker ging zoals bij de komst van tandjes, een sprong, een drukke dag met veel indrukken.
Dank jullie voor de tips. Ga ze zeker toepassen. Ga nu denk ik eerst starten mt de 15 min regel. Hopelijk werkt dat. Erbij blijven lukt niet want het wordt alleen maar erger lijkt het