Ik heb 2 rot weekenden achter de rug dankzij een ruzie die zich nu al jaren voortsleept en het hoogtepunt/einde begint te bereiken. Ergste is nog, ik heb niet eens ruzie maar word er wel in meegesleurd. Het verhaal is lang, een beetje warrig en de tijdslijnen kloppen misschien niet helemaal meer, maar ik heb mijn best gedaan... succes. De ruzie gaat tussen mijn moeder en mijn zus. Mijn zus is in 2008 op een niet zo leuke manier weggegaan bij haar ex (verloving verbroken), waar wij inmiddels goed mee bevriend waren. Toen mijn zus dus binnen een maand bij haar nieuwe vriend was ingetrokken, hebben wij dan ook via hyves en MSN contact gehouden en kwam hij ook geregeld langs. Dit was geen probleem, hij ging ook gewoon mee uit, ook met mijn zus en haar vriend. 3-4 jaar geleden is hij zijn droom gevolgd en in dienst gegaan. Elk weekend was het gewoon gezellig, ook met die ex. Mijn moeder waste zijn dienstkleding, we gingen uit, hadden pokeravondjes.. heel gezellig allemaal met de groep vrienden. Toen hij niet geschikt bleek voor dienst, werd hij ontslagen en heeft hij zelfs een tijdje bij mijn moeder ingewoond. Toen kwam er al een enorme klap; mijn moeder en de ex van mijn zus bleken gevoelens voor elkaar te hebben, en hebben dus een korte relatie gehad.. Er is toen heel lang geen contact met haar geweest (wat raar...) maar mijn moeder beloofde dat hij niet meer kwam dus het ging weer iets beter. Mijn zus werd op straat gezet door haar toenmalige vriend, en hij heeft haar opgevangen, want hij kwam toch. (zonder dat mijn zus het dus wist) Het begon weer te broeien tussen die twee en ze konden niet van elkaar afblijven. Mijn zus was elke dag met hem bezig, belde hem of hij langskwam en ze straalde helemaal. Wat er precies fout is gegaan weet ik niet meer, maar uiteindelijk is het dus weer fout gelopen tussen hun, maar was hij nog steeds een goede vriend van het gezin. Mijn zus wilde hem niet meer in huis hebben, maar aan de andere kant belde ze hem wel of hij kwam pokeren.. we snapten er niks meer van. Zo bleef het nog even gaan. Ik was inmiddels gelukkig het huis uit dus heb niet alles meegekregen.. En nu is er sinds 1,5 jaar ruzie om die ex. Mijn zus neemt het mijn moeder, ondanks vele excuses en "zand erover" gesprekken, nog steeds enorm kwalijk wat er gebeurd is. Tot zover vind ik het logisch. Mijn zus is inmiddels getrouwd en woont ook al de hele tijd dat de ruzie er is niet meer thuis. Maar wij zijn nog steeds vrienden met de bewuste ex, omdat wij zoiets hebben van "ons probleem niet" Vorige week waren we bij mijn moeder met de kleine, en hadden mijn zus uitgenodigd of ze langs wilde komen. Dit wilde ze niet, dus hebben we een smsje gestuurd naar haar ex, en hij wilde graag komen. Samen met zijn vader (die overigens kanker heeft en opgegeven is) heeft hij zitten genieten van onze baby, ookal was het maar 20 minuten. Traditiegetrouw hebben we er een foto van gemaakt en deze op facebook gedeeld, zoals bij iedereen die op kraamvisite is geweest. En toen kreeg mijn moeder een boze SMS, waarom we weer een mes in haar rug staken. Ik ben er op ingegaan, van "hallo, ik maakte die foto toch?" dat is op enorme ruzie uitgelopen, alweer. Want ik verdedigde hem en haar en ik moest eens nadenken. (die 1,5 jaar heb ik beide regelmatig bij me gehad met gezeur over elkaar, mijn zus heeft ook al 4-5x alle contact verbroken en weer hersteld) Wat het verhaal dus is, mijn zus beweert nu dat in de tijd dat haar ex uit dienst is gezet, zij regelmatig dingen tegen haar zin moest doen voor hem, werd vernederd en mishandeld. Dat hij geen lieverdje was, dat weten we, maar haar verhaal klopt niet. Afgelopen zondag zijn we bij haar geweest en was het verhaal weer veranderd, nu was het opeens in verlovingstijd ipv de periode erna. Op vragen waarom ze dan geen aangifte heeft gedaan (zaak is verjaard, maar dit is niet zo), waarom ze dan weer met hem verder wilde (ik wist niet wat hij me aandeed) en waarom ze haar verhaal elke keer veranderd (Ik heb dat nooit gezegd, dat hebben jullie van anderen gehoord) kregen we dus allerlei vage antwoorden. Uiteindelijk is mijn moeder weggelopen met de mededeling dat het contact weer is verbroken. In eerste instantie met ons ook, maar de volgende dag kreeg ik een uitnodiging voor een surpriseparty voor haar man? (op mijn moeders verjaardag ook nog is) Nu weet ik het niet meer. Ik geloof mijn zus eigenlijk niet, maar durf haar dit niet te zeggen, want wat als het wel echt waar is? Door die verhalen die elke keer veranderen en de vele leugens erom heen, dingen die niet kloppen.. ik weet het gewoon niet. Mijn zus eist dat we kiezen, zij of haar ex. Maar wij hebben duidelijk aangegeven niet te kiezen, hij is een goede vriend en daarnaast hebben we ook de belofte aan zijn vader gemaakt er voor hem te zijn, mocht hij overlijden. Maar voor mij is het kiezen tussen 2 kwaden... mijn goede vriend (inmiddels al 9 jaar!), of mijn zus? Kies ik voor mijn zus dan beschuldig ik iemand van verkrachting terwijl niemand weet of hij het wel gedaan heeft, kies ik voor hem dan zeg ik openlijk dat mijn zus een leugenaar is... Gevoelsmatig zal ik altijd voor mijn zus kiezen, waren er toen signalen geweest dat er iets aan de hand was, had ik mezelf dit hele verhaal kunnen besparen. Maar het klopt gewoon niet. Inmiddels ligt het gezin in duigen, en dit doet mij, zeker nu ik mijn eigen gezinnetje heb, heel erg zeer. Ik ga niet weer de stukken aan elkaar lijmen maar ik wil dit wel afsluiten. Maar hoe??
pff( klinkt als een soap) Wat een verhaal eigenlijk. Weet eigenlijk niet een advies te geven. Het enige is denk ik luister naar je eigen gevoel hier in. En uit eindelijk zou ik denk toch voor mijn zus kiezen. Waarom nou ja omdat het me zus is.
Tja, moeilijk.... Toch kan ik je zus wel begrijpen. Zij heeft duidelijk niet al te leuke dingen met hem meegemaakt en blijkbaar komt dit (nu pas?) echt naar boven drijven.... Blijkbaar heeft zij, uit je verhaal op te maken, een emotioneel een zware tijd daardoor meegemaakt. Ik vind het ook nogal wat, jullie zo close met hem, je moeder zelfs een affaire, en je zegt zelf dat hij niet zo'n lieverdje was/is? Voor mij zou het niet moeilijk zijn....ik zou kiezen voor je zus. Ze verbreekt wel telkens het contact maar blijkbaar kan ze toch niet zonder jullie... Maar goed, ik kan alleen afgaan op het verhaal wat je hier neerzet.
Ik zou niet zelf de keuze maken. Ik zou met beide om blijven gaan, heeft iemand daar last van, dan moet diegene zelf de keuze maken om geen contact meer te hebben met jou. Ik vind niet dat jij die keuze moet maken, jij hebt geen probleem met hen.
Lijkt me echt een hele lastige situatie dat je zus dit van je eist, maar ik zou me afzijdig houden. Zij moet kunnen begrijpen dat dit een probleem is tussen haar en die ex en je moeder en dat jij hier niets mee te maken hebt. Begrijpt ze dit niet, dan is dit wel een tikkeltje egoistisch, want waar zij niet mee omgaat, daar mag jij ook niet mee omgaan. Dat zou dan jammer zijn dat ze dat denkt, maar die leugens van haar maken het er ook niet beter op. Zou zelf gewoon zeggen dat ik contact met beide wil en niet wil kiezen, om bovenstaande; jij hebt niks met hun problemen te maken. Daarnaast ga je ook goed met die jongen om en heb je zijn vader wat beloofd..speelt ook wel enigszins mee.
En..als zij om die reden geen contact meer met jou zou willen ( als je niet ingaat op hetgeen wat zij wil; geen contact met mensen waar zij ook geen contact mee wil) dan zou ik dat wel een onvolwassen keuze vinden en waarschijnlijk zou ze dan later weer een keer terug komen als ze dr eigen tegenkomt. ( ook gezien het feit ze vaker contacten heeft beeindigd en toch weer heeft opgezocht )
Degene die jou verplicht om te kiezen per definitie direct uit jouw leven schrappen, want daar komt niets goeds van! Mijn zus vroeg mij enkele jaren geleden ook te kiezen tussen haar en mijn andere zus - en zette mij direct in het midden neer in een onmogelijke positie waarin ik absoluut niet had gehoopt/verwacht om ooit in te komen staan. Dan is het gewoon klaar en heeft ze het nakijken. Altijd kiezen voor degene die jou vrij laat in jouw doen en laten. Je bent immers geen speelbal!
Wat zegt hij eigenlijk van de beschuldegingen die je zus naar hem uit? (mishandeling, vernedering, verkrachting). Ontkent hij dat? En wat bedoel je met:"we weten dat hij geen lieverdje is".
Dus als ik het goed begrijp.....jullie moeder is destijds een relatie aangegaan met de ex van haar eigen DOCHTER?!?!?! Mijn God, als ik je zus was zou ik geen contact meer willen met mijn moeder noch die ex....wat een verknipte familie! Ik zou in jou geval kiezen voor je zus, lijkt mij vanzelfsprekend.
Ik vind dat er door sommige toch wat makkelijk over doen wat de zus aangeeft. Het is niet niks om aan te geveb dat je mishandelt en vernedert en verkracht bent. Juist als dit binnen een relatie plaats heeft gevonden. Ts geeft aan dat ze weten dat het geen lieverdje is en hij is een relatie aan gegaan met de moeder van ts en zus. Ik zelf zou mijn zus toch het voordeel van de twijfel geven en voor mijn zus kiezen. Als ik me in de schoenen van zus zet en mijn zus zou in dit geval voor mijn ex kiezen zou het voor mij ook over zijn en dan vooraltijd. Als je eigen familie je al,niet meer geloofd is dat wel heel pijnlijk en kwalijk.
Idd en daarom koos ook ik uit eindelijk voor zus. Er kan van alles niet kloppen aan het verhaal van zus maar dat je moeder een relatie aan gaat met de ex van je zus is wel echt heeeeeeeeeeel raar zo iets doe je als moeder niet en kan me voorstellen dat zus zich raar daar onder voelt en ook al kan je gevoel zeggen dat een verhaal niet helemaal klopt. Het is niet niks wat zus verteld. Dus ook vandaar mijn keuze kies uit eindelijk voor je zus.
Hmm... Ik vind het sowieso erg raar dat je nog contact hebt met exen van familieleden, dat is toch gek?! Als mijn man nog contact zou hebben met zijn exen zou ik hem ook wat anders vertellen, zelfde verhaal als mijn familie nog contact zou hebben met mijn exen... Een ex is niet voor niks een ex, vind persoonlijk dat je (en je familie) ook het contact dienen te verbreken. Sorry, ik snap niet waarom je uberhaupt contact zou willen hebben met exen.
Als mijn zus met zo'n verhaal zou komen had ik haar serieus genomen en was achter haar gaan staan, onvoorwaardelijk. Die ex van haar had ik waarschijnlijk een bezoekje gebracht. Zeker als ik wist dat het geen lieverdje was. Niemand behandeld mijn zus als vuil! Ik zou me in het geval van je zus me ontzettend verstoten voelen. Ze zal ongetwijfeld fouten hebben gemaakt, en misschien klopt haar verhaal niet 100% maar ze klinkt vooral als iemand die hulp nodig heeft!
Precies! En waarom geloof jij je zus niet, als je zelf al zegt dat hij niet zo lieverdje was!? Ik heb ook in een hele verkeerde relatie gezeten heul lang geleden maar denk maar niet dat ik je zo precies alles nog in juiste tijd volgorde kon vertellen hoor.
Daarom vind ik dus altijd...exen zijn exit...klaar...afgesloten... En als moeder een relatie aangaan met de ex van je dochter. My god!!! Hoe verzin je het! Maar gied het is familie en ik zou ook niet weten wat te doen. Ik denk dat ik me volledig afzijdig zou houden en geen kant zou kiezen. Dat is in elk geval wat ik hier doe tussen mijn schoonmoeder en schoonzus. Ik zeg ook altijd tegen beide ' jullie moeten het samen uitzoeken, ik wil er niet tussen zitten'. Want voor je het weet ben jij degene die iets verkeerd doet. Ik zou je zus de voordeel van de twijfel geven. Denk dat ze het heel moeilijk heeft gehad en je steun goed kan gebruiken.
Sorry - familie is mij heilig, en ik kies dan voor zus. Klaar. Een ex is niet voor niets een ex, en ik vind het ergens ook wel heel fout dat jullie maar contact blijven houden. Ik zou er iig niet erg gecharmeerd van zijn als ik een ex heb, en ik moet die overal tegenkomen omdat mijn familie hem eigenlijk wel een geschikte peer vind. Zeker niet als moeder ook nog eens een relatie is aangegaan met hem. Kies voor je zus. Wat er met de vriend even gebeurd is minder belangrijk.
Wellicht omdat zus later nogmaals met hem heeft"gerommeld" en daar heel gelukkig mee leek te zijn? Dat doe je toch niet met iemand die je verkracht en vernederd lijkt me. Hebben zelf in ons vriendengroepje ook zo'n situatie gehad. De beste jongen bleek al z'n vrienden kwijt nadat iedereen "het zekere voor het onzekere" koos. Meisje heeft aangifte en al gedaan. Achteraf... Bleek ze zelf een probleem te hebben en heeft ze dat enkel gezegd als aandachtstrekkerij. Let wel... Het was een soort noodkreet. Maar wel eentje waar iemand anders heel veel last heeft ondervonden. Moet je eens voorstellen dat al je vrienden klakkeloos aannemen dat je iemand verkracht hebt terwijl dat helemaal niet waar is.