De wens voor een tweede kindje is groot. Inmiddels zijn we 2 jaar bezig en beide 40(+). 3x IUI gehad en nu bezig met de tweede IVF. We beginnen nu na te denken over wat als het niet meer lukt. Welke opties hebben we dan nog. Mijn gevoel zegt dat er bij mij sinds de miskraam iets uit balans is. Daarvoor ben ik namelijk 3x zeer makkelijk zwanger geworden. Maar er is niets gevonden. Zowel bij mijn partner niet als bij mij. Adoptie valt af. Daar zijn we te oud voor. Als je al met 40+ het traject in mag kom je in de special needs hoek terecht en dat willen we niet omdat we al een zorgintensief kind hebben. Iemand die heel dicht bij me staat heeft me aangeboden om draagmoeder te zijn als we dat zouden willen. Heel bijzonder. Maar zij is 47, heeft signalen van de overgang, en voor haar eerste 3 miskramen gehad na 12 weken. Bovendien is helemaal niet bekend waar het bij ons misgaat. Misschien zijn onze embryo's wel helemaal niet goed. Wat denken jullie? Is het een optie of niet?
Ik vind het een erg lief aanbod, maar ik zou persoonlijk mijn kansen zo optimaal mogelijk willen hebben.
Oef - dat is een lastige. Ik persoonlijk zou het niet meer doen dan. Hoe lief aangeboden ook. De kans dat het fout gaat is gewoon te groot ...
Wij hebben een draagmoeder en onze draagmoeder is 27. In Amerika (waar wij het doen) mogen draagmoeders niet ouder zijn dan 32. Gewoon omdat je kansen op een gezonde zwangerschap daarna in snel tempo afnemen. Mijn advies zou dus zijn: doe het niet. Je gaat een onzeker traject in dat emotioneel heel zwaar is, en dan wil je graag de maximale kansen genereren. En zelfs dat is nog geen garantie, want ook wij hebben nog altijd geen baby. in januari gaan we een traject in met eicelldonatie en onze eigen draagmoeder. Mocht je meer info willen dan kun je me altijd pb-en! Liefs BB
Ik zou het ook niet doen. Het is bij jullie nog niet duidelijk waarom het verkeerd gaat. Dat zou ik eerst willen weten. En de hoge leeftijd van de draagmoeder lijkt mij een behoorlijk probleem. Zowel voor het kindje als voor de moeder (kans op complicaties). Ook is ze blijkbaar al in het begin stadium van de overgang. Kan je dit niet beter met een fertiliteitsarts bespreken? Die weet als expert toch het meeste. En kan je ook vertellen of het überhaupt wel mogelijk is (werkt het ziekenhuis hier ook aan mee ?? ).
Met veertig plus loopt de eicelkwaliteit snel achteruit. Ik vind het nogal een risico om dan voor een draagmoeder te gaan die sowieso al behoorlijk oud is voor een zwangerschap. Bovendien zul je moeten uitwijken naar een ander land. In Nederland mag draagmoederschap niet indien de wensmoeder nog een baarmoeder heeft. Is eiceldonatie met jouw eigen baarmoeder niet een beter idee als de wens voor nog een kindje groot is?
Moeilijk want ik zou natuurlijk 100x liever een bekende draagmoeder hebben dan een anonieme. Dan ben ik toch bang voor de horrorverhalen zoals niet goed voor zichzelf zorgen of teveel band voelen met het kindje. Deze persoon zou het doen voor ons. Omdat ze het ons zo gunt. Dat het niet mag wist ik niet. Eiceldonatie zou zeker een optie zijn als ik wist dat het aan m'n eitjes lag. AMH waarde is nog erg hoog voor mijn leeftijd. Dat zegt in eerste instantie iets over dat ik nog bovengemiddeld veel eitjes heb voor iemand van 40 en volgens mij zegt de restvoorraad ook iets over de kwaliteit. Dus stel dat het met innesteling fout gaat dan schiet ik niks op met een ander eitje.