Ik was 33 bij de oudste en 38 bij de jongste. Het leven loopt zoals het loopt, niet alles is maakbaar. Hoe een zwangerschap verloopt is ook niet te voorspellen. Sommige vrouwen hebben het zwaar, anderen vliegen er door heen... Als een kindje welkom is en je bent lichamelijk in orde... Waarom niet?
25 bij de oudste en (straks) 33 bij de jongste. Hierna is het ook wel klaar ik heb voor mezelf ook de grens van 35 gesteld, niet zo zeer omdat ik vind dat je daarna te oud bent, maar wel omdat ik vind dat 10 jaar lang in de luiers echt genoeg is
Ik was 23 bij de jongste. Na haar nog wel een aantal miskramen gehad, de laatste keer dat ik zwanger was, was ik 30. Dat vond ik nog steeds een prima leeftijd. Nu (33) vind ik mezelf nog steeds niet te oud, maar het verschil met de andere kinderen wel te groot. En mijn man is 12 jaar ouder, dat vind ik wel te oud voor nog een baby.
Ik was net 39 bij de jongste. En net 28 bij de oudste, dus eerst een redelijk jonge moeder en nu redelijk oud Ik merk het eerlijk gezegd nu nog niet zo. Als ik moet kiezen, vind ik het nu makkelijker. Ik maak me niet meer zo druk over hoe ik overkom als moeder of wat mensen van me denken en dat deed ik bij mijn oudste wel heel erg. Maar ik besef me ook soms dat ik bijvoorbeeld al 50 zal zijn als de jongste naar een middelbare school gaat en dat vind ik dan toch wel oud klinken... Ach ja, zo liep het nu eenmaal
Ik was vorig jaar bijna 38 toen mijn jongste kwam. Ik begin me inmiddels wel bewust ervan te worden dat ik wel een oudere moeder ben ha ha. Ik vind het niet erg, maar ja het is nou eenmaal wel zo. Overigens ben ik wel fit en zo. Afgelopen zaterdag was ik bij het babygedeelte monkey town. En dacht, weet je, ik ben nu wel echt de oudste hier. Op het schoolplein heb ik er geen last van, veel hoger opgeleide ouders (vaak ook ouder dus) en sowieso kinderen tot groep acht dus dan ook oudere ouders. Overigens sluiten wij een vierde (nog) niet uit. Mijn schoon ouders waren ook al best wat ouder toen zij hun kinderen kregen en je merkt echt dat ze nu als opa en oma best wel oud zijn. Ik vind het persoonlijk heel jammer, aangezien dit dus voor mij misschien later ook zo zal zijn. Ik zou dus zelf graag mensen in het algemeen willen aanraden om eerder aan kinderen te beginnen Vanuit maatschappelijk oogpunt gezien zou het het gunstigste zijn, als mensen bijvoorbeeld rond hun 25e kinderen krijgen. Dan zijn ze als opa en oma nog in de 50 als er klein kinderen zijn, kunnen ze dan nog helpen met de klein kinderen en wanneer opa en oma dan zelf ouder worden en meer hulp behoeven, dan kunnen de kinderen hen juist helpen omdat die zelf niet meer in de luierfase zitten. Misschien moet ik eens met de minister van VWS gaan praten, kijken of we een campagne kunnen opstarten whoehaha
26 bij de oudste en 39 bij de jongste. Iedere leeftijd heeft bepaalde voor- of nadelen. Bij de oudste was ik een stuk ‘fitter’ zwanger en bij de jongste was dat echt wel pittiger (ik noemde mezelf gekscherend een oud zwanger wijf). Maar bij de jongste moest ik het wiel nog een beetje uitvinden en bij de oudste maakt niemand me wat wijs en trek ik me echt niks aan wat anderen van mijn opvoedingskeuzes vinden. Dat is natuurlijk niet alleen leeftijd maar vooral (levens)ervaring. En daarnaast merk ik weinig verschil, behalve dat er nu grote zussen zij die kunnen helpen en oppassen.
Ikzelf was 31, maar mijn beste vriendin was 40. Ik had er voor mezelf niet voor gekozen, maar dat ligt voor iedereen verschillend uiteraard. Bij haar gaat het supergoed en ik geloof dat ze er nooit tegenaan loopt dat ze zich oud voelt op het schoolplein ofzo! Persoonlijke keuze dus.
Persoonlijke keuze, maar het leven loopt ook zoals het loopt. Niet alles is planbaar.. Helaas, of misschien ook maar gelukkig. Anders zouden we nog meer keuze stress ervaren
Nee zo bedoel ik persoonlijke keuze niet hoor, in mijn geval was het niet haalbaar om nog een kind te krijgen op die leeftijd, maar voor haar wel. Ik weet heel goed dat het leven niet altijd planbaar is, maar het is voor iedereen verschillend wat hij/zij dan vervolgens doet. Meer op die manier.
Ik ben ook 50 als de jongste naar de middelbare gaat. Tja. Precies wat je zegt, zo liep het nu eenmaal. Ik ontmoette de vader van mijn kinderen toen ik 28 was. Toen gingen we nog reizen, een huis kopen, en dan zwanger worden... Ik heb 2 miskramen gehad tussen nr 1 en 2. Toen zat er zomaar bijna 4 jaar tussen. En nr 3 kwam onverwacht. Ik had het echt niet anders willen doen. De periode voordat er kinderen waren, hebben we als stel heel veel leuke dingen gedaan. Dat had ik (ook al zijn we al weer jaren uit elkaar) niet willen missen. Oh en in mijn omgeving kregen bijna al mijn vriendinnen in hetzelfde jaar, dus op dezelfde leeftijd, hun eerste kind. Ik ben daarbinnen dus geen uitzondering.
37 bij de jongste en 35 bij de oudste. Hier ging het ook niet vanzelf toen we kinderen wilden, dus duurde het allemaal wat langer.
Bijna 28 bij de oudste en straks 34 bij de jongste. En dan vinden we het goed. Mijn wens was al dat er 2 waren voor mijn 35e en dat komt perfect uit zo.
Klopt! Dat heb ik ook: dat er nu meer vrouwen in mijn omgeving hun eerste krijgen op de leeftijd dat ik de derde kreeg. Ik was destijds een uitzondering met mijn eerste
Julia80, dat gaat niet altijd op hoor Mijn ouders waren 48 en 50 toen mijn oudste werd geboren en werkten fulltime. Niets hulp, daar hadden ze echt geen tijd voor. Mijn moeder stopt pas nu met werken, mijn oudste is 10. Mijn vader gaat nog wel jaren door. Dus wel fit, maar geem tijd En ik word later echt geen structurele oppas oma, zeg ik nu. Maar to, maakt toch niet uit? Er zijn er zat die later nog een jongste krijgen.
Wauw dat is geweldig! Ben net zo oud als jij maar na 2x een missed arbortion (met 38 en 39 jaar) en de psychische problemen van mijn man besloten om te stoppen met proberen. Heb me erbij neergelegd dat het bij 1 blijft maar het besef dat het qua leeftijd ook echt niet meer kan begint nu echt door te dringen.