Hoi, ik vind het erg mooi dat de vlindertuin er is. Maar na het verhaal van Kylian, ( had ik al gelezen) was ik zo verdrietig dat ik besloten heb, de andere verhalen niet meer te lezen. Ik vind het nogmaals heel goed dat de vlindertuin er is, maar kan er niet goed tegen om het te lezen, uit respect voor de ouders van deze kindjes uiteraard.....ik denk dat het met m'n hormonen te maken heeft, en je beseft nu pas hoeveel geluk je hebt bij het krijgen van een gezond kindje. Wens alle ouders veel sterkte met dit grote verlies, ik weet zeker dat dit; het ergste is wat je als ouders kan mee maken, om je kindje te verliezen. Respect voor die ouders, liefs Mensi.
Ik kan er ook zo ontzettend verdrietig van raken. Toen ik zwanger was las ik daarom ook nooit het onderdeel over de miskramen. Ik kan er slecht tegen. Ik leef teveel mee, geloof ik.
Het is gewoon het ergst wat je kan overkomen zo ook van Door en Jan je leest het maar je voelt je daarna echt beroerd...maar wel mooi dat het er is..mensen die het mee maken kunnen er veel steun uit halen denk ik...en daar gaat het om.
Daar gaat het zeker om. Je verhaal kwijt te kunnen, en steun te vinden om dit soort nare dingen een plekje te kunnen geven. Verder heb je nu meer de keuze om het te lezen ja of nee. Wanneer je er niet tegen kunt, kom je minder snel voor de verrassing te staan, dan wanneer het elders in een forum staat. Ik word er net zoals iedereen ook erg verdrietig van. En kies ervoor om het op dit moment niet te lezen, aangezien ik aan mezelf merk hoe het me aan grijpt ( wat natuurlijk logisch is) Op deze manier kan je dus die keuze maken, zonder dat je nietsvermoedend iets leest wat je eigenlijk nog niet had "willen " lezen. En dat is het "mooie" aan de vlindertuin denk ik.
Ja ik vind het ook een heel mooi iets! Je kan er gewoon zelf voor kiezen om het wel of niet te lezen... Na het lezen of horen van zulke trieste rot verhalen, vind ik het voor de mensen fijn dat ze hun verhaal kwijt kunnen en hebben ze volgens mij ook veel aan de woorden die er geschreven worden van de lezers! En hebben ze ook nog kracht genoeg om erop te reageren, zoals er op mijn berichtje werd gereageerd! Echt super, en ben ook super gezegend met mijn 2 super jongens! Dat kom je dan nogmaals tot de ontdekking!
ik vindt de vlindertuin iets moois. maar zal nu zelf niet lezen daar. ben bezich met zwanger worden en als ik zo iets lees grijptnhet me altijd heel erg aan en ga ik lopen piekeren en dat kan ik er nu niet bij hebben heb al genoeg om over te piekeren kwa me moeder
ik kan heel goed begrijpen dat mensen deze verhalen niet willen lezen ik heb dat tijdens mijn zwangerschap ook niet gedaan maar ik heb mijn kindje wel verloren bij de geboorte en ik dachtdat zoiets niet meer voorkwam dames het is echt nodig om te beseffen dat van ieder vruchtje dat uitgroeit tot een baby en gezond op de wereld elke keer weer pnieuw een mirakel is!
helaas komt het voor idd dat een kleintje ons te vroeg verlaat maar dit hoort nu ook eenmaal bij het leven en we kunnen er niet voor weglopen daarom hebben we de vlindertuin in het leven geroepen waar we onze vlindertjes kunnen plaatsen om ze daar een plekje geven het is voor ieder persoonlijk of je die topic's leest of niet moeilijk is en zal het altijd blijven maar ik vind dat we er niet voor mogen weglopen , hoe pijnlijk en verdrietig het ook is daarom als je het niet aankan dan is de keuze aan jou of je ze leest maar wel vind ik dat mama's en papas hun verhaal kwijt moeten kunnen en hun vlindertje een plaatsje te geven in onze vlindertuin
maar wel vind ik dat mama's en papas hun verhaal kwijt moeten kunnen en hun vlindertje een plaatsje te geven in onze vlindertuin Debby daar heb je zeker gelijk in! groetjes Mensi.
Lieve Debbie je hebt helemaal gelijk. Het leven kan heel hard zijn en moeten wij helaas ook allemaal leren mee om tegaan. Het hoord er inderdaad bij en de wereld bestaat niet uit alleen maar leuke gezellige en gelukkige dingen. Jammer genoeg En het is heel goed gedaan want het doet de mensen goed om hun verhaal kwijt te kunnen. Vaak door zulke dingen verlies je soms je vrienden puur omdat ze niet weten hoe ze er mee om moeten gaan. Nee heel goed gedaan die topic. Ik was ook via deze site met iemand in contact geraakt na het verlies van haar zoontje. Ik hoop dat ik een goeie steun voor haar was maar doordat ik zelf veel problemen kreeg kon ik haar ff niet steunen waar door het contact minder is geworden maar diep in mijn hart denk ik nog steeds aan haar. Dus bedoel maar het werk echt Liefs Lover
Ik wil de verhalen eigenlijk niet lezen, maar het gebeurd toch, of er word in een ander topic naar gerefereerd. (Bijvoorbeeld dit topic...) Ik vind het een lief gebaar naar de betreffende mensen, maar vind het niet helemaal passen op dit forum en ben er ook niet zo blij mee. Er zijn speciale forums voor dit soort gebeurtenissen en lotgenoten vinden elkaar daar zeker en natuurlijk is het zo dat deze dingen bij het leven horen en we ons moeten realiseren dat deze dingen gebeuren. Maar wie vind/vond het de 1e 3 maanden van de zwangerschap al te confronterend om in het topic miskraam te lezen? Ik wel! Zelfs dat probeerde ik toen te ontwijken! En is het niet fijn om een zwangerschap zo prettig mogelijk door te maken? En niet constant bang te zijn....dit is wat het met mij doet tenminste. Stom voorbeeld misschien, maar door de verhalen die ik heb gelezen zal ik bijvoorbeeld bij een evt. stuitligging nooit me kindje laten draaien en mss wel staan op een keizersnede! Maar tegelijkertijd denk ik...hoeveel verhalen zijn er wel goed en is alles juist heel positief afgelopen? Het verhaal is heel eenzijdig maar wel heel confronterend en ga je er toch over nadenken wat je zelf zou doen als het jou zou gebeuren. Ik blijf erbij dat een zwangerschap zo mogelijk een mooie een onbezorgde tijd moet zijn. ....en dat is mi niet op deze manier. Overal ter wereld gaan mensen dood, ook baby's en om verschillende redenen, maar ik heb zonder 'enge' verhalen al zo'n moeite om me hormonen de baas te blijven, laat staan op deze manier! Ja ik heb idd last van hormonen, merk je het !? Groetjes Cellie.
ik heb inderdaad ook heel veel moeite met het lezen ik heb dus twee verhalen gelezen en doe het nu nie tmeer....... vin dhet zo verschrikkelijk erg wat die mensen meemoeten maken! en ik ben een ruimdenker dus als ik zon verhaal lees denk meteen dit kaan iedereen overkomen dus ook mij....en zo wil ik niet denken maar ik vind het echt top dat ze de vlindertuin op het forum hebben gezet! zo kunnen de ouders steun vinden bij elkaar en hun verhaal kwijt!
wat jij vereld is voor ons ouders van een vlindertje vreselijk! ook onze kindjes hebben bestaan en ook wij houden van ze net zoals jij van jo kindje dat je nu draagt ik wou alleen maar zeggen dat de mensen meer besef moeten hebben dat het OOK mis kan gaan en dat ze op sites zoals deze terrecht kunnen want geloof me dat is de eerste stap om alles te verwerken!
Ik snap best dat het confronterend is, maar helaas Leven en Dood gaan hand in hand samen, en juist doordat meiden hier dag in dag uit hun belevenissen over zwanger worden en zwangerschap delen hoort daar ook de afloop van de zwangerschap bij, bij velen gelukkigen de geboorte met een gezond levend wondertje, maar helaas bij sommigen mag het niet zo zijn, en zou het dan niet dubbel zo hard zijn om deze mensen geen plekje te geven? We hebben immers ook een plekje voor de geboren kindjes..
Hoi kirstenyana, jou berichtje snap ik niet helemaal? Weet ook niet of je berichtje voor mij bedoelt was? En Sientje; ik heb nergens geschreven dat ik deze mensen hier geen plekje zou geven. Sterker nog, ik schrijf juist een heel lief gebaar... Maar ik geef mijn mening dat ik er niet blij mee ben, dat mag toch ook!? Dat neemt niet weg dat ik het vreselijk vind voor een ieder die het overkomt. Maar ik ben wel zo eerlijk om toe te geven dat ik geen behoefte heb om er mee geconfronteerd te worden in een tijd dat ik zwanger ben en dat al genoeg doet met je emotionele gesteldheid. Verder weet ik dondersgoed dat die dingen gebeuren, maar ik mag er ook voor kiezen om daar even niet bij stil te staan de gehele tijd dat ik op dit forum surf. Ik lees ook wel is dingen of vragen waar ik dingen in me verleden over heb meegemaakt en ik kies er ook op dat moment voor mijn verhaal NIET neer te zetten, omdat ik mensen juist niet onnodig bang wil maken. Want dat is wat er gebeurd, en die verhalen blijven langer hangen als de blijde 'gezonde' geboortes! Want ik kan eerlijk zeggen, ik vertel het niet s'avonds op de bank als er een voor mij onbekend iemand is bevallen, maar ik vertel wel de verhalen van baby Kylian, en van Door. Die deel ik dus wel met mijn man. Beide verhalen hebben mij meer aangegrepen dan ik dacht, en ik kan zeggen dat ik het hartverscheurend vind en die mensen alle plek in de wereld gun om hier (als dat kan) te boven te komen. Maar ik gun mezelf en velen anderen met mij een onbezorgde zwangerschap met als het even kan af en toe een roze wolk om te dromen al is dat (vind ik) door hormonen en lichamelijke ongemakken al moeilijk genoeg. Gr. Cellie.
Daarom is het juist goed dat de verhalen gebundeld staan in de vlindertuin. Dan kan je ervoor kiezen om ze niet te lezen.
En dat lijkt zo, maar over het hele forum kun je er opmerkingen en of stukjes of gedachtes of condoleances over terugvinden, dus in de praktijk gaat dat niet op! Gr. Cellie.
Ik lees ook die verhalen met pijn in me hart maar als ik ze gelezen heb besef ik dat we altijd maar lopen te klagen om iets heel kleins, ikzelf en me vriend willen al zo lang kinderen, we weten eindelijk dat het ook mogelijk is. Ik klaagde dat ik zo lang erop moet wachtten maar als ik die verhalen dan lees dan heb ik nog niks te klagen. Ik vind het knap hoe die meiden het verwerken en dat ze hier terecht kunnen met hun verhaal. Ze zitten mischien al maanden/jaren op deze site en dan kan je ze moeilijk weg sturen met een verhaal over de moeilijke tijd die ze hebben meegemaakt of meemaken. Ik begrijp ook wel dat zwangere meiden er mee worden geconfronteerd dat het fout kan gaan, maar je heb toch de keuze om de verhalen wel of niet te lezen.
Dat ben ik met je eens jolie. Even voor de duidelijkheid, ik heb mijn mening gegeven hierover en ik zal de laatste zijn die zal zeggen dat het wemoet ofzo hoor, dat hoor je mij zeker niet zeggen. Ik probeer alleen duidelijk te maken wat het met mij als persoon doet en velen met mij, daar ben ik zeker van! Nog 10 weken te gaan voor mij, dan hoop ik daarna door te gaan met het normale leven...ipv als gefrustreerde zwangere Gr. Cellie.
Tja je deelt je hele zwangerschap hier met meiden.. iedereen leeft mee.. dan hoort er ook op dit forum een plek om dat verdriet te delen.. en niet te denken.. nou doei.. nu moet je naar een ander forum want hier doen we daar niet aan. Dat is nu wel erg zwart wit neer gezet van mij..maar dat is heel kort door de bocht wel wat je zegt. Op dit forum hoort dat niet thuis. Moeilijk, aangezien ik jou standpunt begrijp.