Ik heb ook altijd het idee gehad om jong moeder te worden, leek me geweldig. Toch is dat anders gelopen omdat ik niet de juiste partner vond, wel relaties gehad voor langere tijd. Mijn man leerde ik kennen toen ik 29 werd en zijn kinderwens was ook niet zo sterk. Uiteindelijk ben ik moeder geworden toen ik 32 was, een maand later werd ik 33 jaar. En bij de tweede dus 2 jaar later. Niet wat ik toen ik jonger was had gehoopt maar wel enorm blij met mijn mannen en ik zou ook niet kunnen zeggen wat beter is of slechter. De jaren voordat ik kinderen had waren ook heel leuk en had ik ook niet willen missen. Ik ken nu iemand die op haar 45 ste zwanger is," tweede leg" ze heeft al 3 kinderen. Voor sommige natuurlijk veel te oud maar zij is een geweldige vrouw en ik weet zeker dat zij ook voor dit kind de beste moeder is. En de een is al jong oud en de ander blijft heel lang jong
Mijn man is ook 43. We schelen 12 jaar (net iets minder dan jullie, maar ik ben ook ouder dan jou). Leuk om te lezen. Wij zitten alleen in de MMM. We zijn begonnen toen mijn man 42 was, maar dit hadden we ook niet verwacht. Hij word dus ook een oudere vader als het mee zit.
Denk dat het echt iets persoonlijks is. Zelf werd ik moeder op mijn 17e, inmiddels 21 en hebben we een tweede. Onze eerste is echt niets te kort gekomen, ondanks mijn leeftijd. Jong moeder worden heeft zowel voor als nadelen (eigenlijk meer nadelen in de ogen van andere mensen!) Terwijl als je 25+ bent en je wordt zwanger dan hebben mensen toch minder vooroordelen over jouw taak als moeder (of vader).
Inderdaad, wat fijn te lezen dat er hier toch nog mensen zoveel jaren schelen. Wel jammer dat je nu in de MMM belandt bent...dan duurt het allemaal natuurlijk nog wat langer. Mijn vriend stond in het begin ook niet te springen om nog papa te worden, hij had echt schrik dat hij daar veel te oud voor was, maar ondertussen kijkt hij echt mee uit naar een kleine uk en ik weet ook dat hij een goeie papa zal zijn. Op liefde staat geen leeftijd en om je kind graag te zien, daar maakt leeftijd ook helemaal niks bij uit. Laten we hopen dat het ons snel lukt en dat we toch nog een 'jonge' papa hebben
Ik had graag voor mijn 30ste de eerste gehad maar dat is er niet van gekomen, nu hoop ik dat ik voor mijn 35 zwanger ben van de 2de, dat is nog anderhalf jaar...
Tja, heel persoonlijk. Ik ga liever voor na de 30. Eerst levenservaring opdoen om onze kindjes nog beter te kunnen begeleiden naar volwassenheid. Ben nu 31 en heb het gevoel 4/5 jaar geleden echt nog te naïef te zijn geweest om een goede moeder te zijn (al had ik zeker een weg gevonden en was ik een prima moeder geweest). Ik las laatst een wetenschappelijk onderzoek (>1500 koppels) dat mensen die na hun 35e ouders worden, gelukkiger zijn. Niet alleen omdat ze financieel een veel groter draagvlak hebben, maar ook omdat ze door een royalere levenservaring beter met het ouderschap kunnen omgaan. Die uitslag komt wel neer op hetgeen ik voor mezelf wel vind kloppen. Biologisch gezien is het natuurlijk beter om al eerder je eerste kind je krijgen, zeker als vrouw zijnde. Ik vind het vooral fijn dat we een beetje (veel) wijzer zijn op deze leeftijd en ook dat ik nu 3 dagen kan werken voor hetzelfde inkomen als waar ik als jonge moeder 5 dagen voor zou moeten hebben werken. Hetzelfde geldt voor mijn man, dus kunnen we onze kinderen elke dag zelf opvoeden i.p.v. ze elders onder te moeten brengen. Maar ieder heeft zijn eigen wensen en gevoelens, dus doe lekker waar jij je goed bij voelt.
Wij zijn bijna allebei 30 en wonen nu 4,5 jaar samen en hebben die tijd heerlijk genoten van elkaar en een aantal mooie reizen gedaan. Vorig zomer begon het ineens te kriebelen en sindsdien wachten wij op een positieve test. Maar voor iedereen is dat natuurlijk anders, de 1 is er eerder klaar voor dan de andere.
Hier zwanger met 20, 30 en (bijna) 40! Alles heeft zijn voor- en nadelen. Van te voren kan je nooit zeggen hoe je leven loopt. Ik weet wel dat het leven snel gaat, en dat je vooral moet genieten, en je niet druk moet maken of je nou een juiste keuze hebt gemaakt. En al helemaal niet wat anderen van je keuze vinden (Als je al een keuze hebt) @mevraardbei, mag ik vragen hoe oud je bent? Ik hoop voor je dat het lukt, want volgens mij wil je het nu wel graag!
Ik dacht altijd na mijn 30ste aan kinderen te willen beginnen. Het ging echter enorm bij ons kriebelen toen we 24 waren. Ook al was de situatie niet ideaal. Toen we 25 waren kregen we ons zoontje. Achteraf hadden we misschien beter kunnen wachten maar die oerdrang konden we niet langer tegenhouden Het gaat allemaal prima maar we hebben met haast een huis gekocht wat we beter niet hadden kunnen kopen en ik heb geen werk vanaf het begin van de zwangerschap. Dat maakt het dus geen ideale situatie maar we doen ons best.
Dora Ja dat hoop ik ook dat we snel ouders worden. Die MMM had ik ook niet gepland. Ik heb nu wel geleerd dat je dus niks kan plannen in het leven. Vroeger keek ik daar ook wel anders tegenaan. En mijn man wil ook heel graag vader worden. Hij is een laatbloeier en 7 jaar geleden zag die het nog niet zitten om vader te worden. En wat Lotje schrijft had ik geschreven kunnen hebben. Fijn dat er vrouwen zijn die hetzelfde denken als ik. Het lijkt wel alsof iedereen jong moeder wil zijn. Gaan ook een hoop nadelen mee gepaard. Ik ben blij dat ik nog geleefd heb. Een paar jaar geleden was ik ook echt nog te naïef. Maar nu moet ik nog zwanger zien te worden
Ik wilde ook vroeg moeder worden, ik kwam mijn man zes jaar geleden tegen toen ik 21 was en hij had toen al twee kindjes (waar zijn ex vriendin op eigen houtje voor gekozen heeft onder het mom van 'oeps ja ik ben écht aan de pil hoooor') hij is 4 jaar ouder. Ook dat zijn zaken om rekening mee te houden want in de weekenden had ik namelijk ineens twee kleintjes over de vloer. Ik ben zo blij dat ik nu 'pas' op mijn 27e zwanger ben. Alle ervaringen die ik heb opgedaan zou ik voor geen goud willen missen. De mooie reizen die ik heb gemaakt, onze prachtige trouwdag, onze huwelijksreis! Ik heb gestudeerd in het buitenland, ik heb naast mijn fulltime baan hard gestudeerd voor mijn HBO diploma, ik ben in een goede baan gerold en heb een vast contract gekregen, we hebben een prachtig huis gekocht en toen waren we er ECHT klaar voor. Met kinderen en zonder werkervaring kom je gewoon bijna niet meer aan een baan.. Ik ben blij dat wij gewacht hebben, mijn vaste ccontract icm onze koopwoning was voor ons het teken dat we financieel stabiel genoeg zijn om voor een kindje te gaan!
Ik ben 2 maanden voor mijn 21e verjaardag bevallen van onze oudste. Zeer gewenst en welkom. Iets sneller dan we hadden ingecalculeerd. Ik vind het een heerlijke gedachte dat ik over een jaar of 15 (ik hoop dan 43 te zijn) weer mijn vrijheid terug te hebben en in fitte toestand nog kan genieten van de wereld.
Ik heb beide meegemaakt. Kreeg mijn oudste jong (18) en mijn 2e 17 jaar later en nu beval ik van mijn 3e een maand voor mijn 40e. Alles heeft voor- en nadelen; als je jong bent sta je er wat frisser in je fladdert er een beetje doorheen, bent minder moe etc. Nu ik ouder ben is t lichamelijk wat zwaarder en ben ik me veel meer bewust van alles. Maar vind het beide superleuk!! Oudste studeert nu en heb ik heerlijke gesprekken mee, jongste(n) hebben zo weer hun eigen charme en ritme en mag alles weer opnieuw doen
Wilde altijd vroeg moeder worden. Was 27 toen ik beviel van onze eerste dochter en dalijk ben ik net 29 als ons 2de kindje komt.Achteraf een prima leeftijd, eerder zouden we er ook niet klaar voor zijn.
Ik droomde vroeger van jong moeder zijn op mijn 21ste een hok vol kinderen ,maar helaas liep het leven iets anders dan gepland.. op mijn 23ste kwam ik mijn vriend tegen en wij waren er helemaal niet mee bezig.. pas toen we na een relatie van 9 jaar gingen samenwonen begon het te kriebelen toen het geluk gehad snel zwanger te worden en wij hebben nu inmiddels een zoontje van 2 en ik ben 35 en mijn vriend is 38 en zitten nu in ronde 4 voor een tweede kindje ...
Ik wilde vroeger altijd jong moeder worden. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik de kinderwens voor me uit heb geschoven. Ik wilde eerst mijn opleiding af hebben gerond, een stabiele relatie hebben en genoeg tijd/ruimte/financiële zekerheid hebben om met een poging tot kinderen krijgen te beginnen. En als je dan alles voor elkaar hebt, kom je er achter dat kinderen krijgen helemaal niet vanzelfsprekend hoeft te zijn.
Dat verschilt inderdaad echt per persoon. Ik ben 23 jaar, ga binnenkort trouwen en heb een heerlijk huis. We zitten dit moment in Ronde 1
Straycat, ook hier mmm niet gepland. Maar wat heeft alle tegenslag ons veel geleerd van het leven. Ik ben blij dat dat me straks in staat stelt mijn kind op te vangen en te begrijpen bij tegenslag en rouw. Dat heb ik erg gemist bij mijn ouders (mams was 23 toen ze mij kreeg, alleen huishoudschool gedaan en amper het dorp uit geweest). Wat hierboven nog iemand schrijft: zonder beroepsdiploma en met kinderen kun je wel fluiten naar een beetje baan en salaris. Laat staan naar een mooie carrière en bijbehorend salaris. Ik vind het heerlijk om echt in mijn werk van betekenis te kunnen zijn op een mooi niveau en daarmee een flinke steen bij kan dragen in vele mensenlevens. Dat had ik zonder carrière niet zo 'groots' gekund. Het maakt mij trots op mezelf en ik hoop mijn kind daarover iets te kunnen leren. Het is een flinke weg die je aflegt om te blijven groeien en ontwikkelen en ik zie dat als een soort voorbeeldfunctie. Waarschijnlijk haal ik mijn doctoraal tijdens mijn zwangerschap of als er al een kleintje is. Ik vind het mooi om dat als vrouw te kunnen. Danoontje powerrrr.
Jij zit dus ook in de MMM? Oh wat vervelend ook. Ja zoiets plan je gewoon niet. En wat je zegt ik ben ook erg blij dat ik straks met ervaring een kind kan opvangen. Het is wat stabieler. Mijn moeder is op haar 20ste (overigens niet gepland) moeder geworden. Toen kreeg ze mijn broer. Maar ze zegt zelf ook. Ik heb altijd wat gemist. Ik heb nooit kunnen feesten/ reizen of ontwikkelen. En toen ze het kon was ze al ouder en had ze daar ook geen zin meer in. Dat hebben ze mij niet afgenomen in ieder geval