Mijn oudste 2 zijn 13 en (over 2 weken) 15 en zij krijgen geen verantwoordelijkheid over Wendy (3,5). Waarom niet? Omdat Miky dan wel 15 is maar PDD-NOS heeft en we af en toe toch nog tegen dingen aanlopen die wel crusiaal zijn in de omgang met zijn zus maar hij toch nog niet helemaal door heeft of ziet. En Patrick vind ik te jong ondanks dat hij met kinderen van anderen wel aan de sleep mag. En dat vind ik eigenlijk ook niet prettig simpel weg omdat zij een stukje verantwoordelijkheid bij mijn zoon leggen die ik nog niet wil dat hij draagt. Hij is ontzettend goed met kinderen en erg verantwoordelijk. Maar hij is zoals het gros van de kinderen van die leeftijd, totaal nog niet goed in dingen relativeren. En PRECIES dat kan heel verkeerd uitpakken ALS er toch wat gebeurt. Denk je eens in hoe jij je zal voelen als er wat met je kleine uk gebeurt onder jou toezicht. Ondanks dat niemand daar wat aan had kunnen doen en het gewoon een stom ongeluk is. Maar jij als volwassenen zal dit beter kunnen relativeren als een kind van 12/13. Het is ook niet het punt dat het wel goed zal gaan. Het is het punt dat het zelfs als JIJ toezicht hebt mis kan gaan. En als het zover komt dan wil ik mijn zoon die last nog niet laten dragen.
Ik ben het er mee eens dat de ene 11 jarige de ander niet is, maar de bui van een 3 jarige kan ook omslaan. Wij mochten vroeger als we met neefjes en nichtjes waren zonder ouders buiten spelen maar dan was de jongste wel wat ouder. Wij wonen aan een pleintje waar geen verkeer kan komen, aan het eind is een speeltuintje. Ik ga met de jongste toch altijd mee. Haar broer en zus willen haar wel eens mee nemen maar dat mag van mij niet. Ookal zit ik er dichtbij, ik vind niet dat zij die verantwoording hoeven dragen en lekker met hun eigen vriendinnetjes moeten spelen. Ik zie hier regelmatig kinderen met hun broertjes of zusjes op sleeptouw lopen. Ik vind dat dat hun beperkt in hun eigen doen en laten. Leg jij een 3 maar uit dat het de ene keer wel en de andere keer niet mag. Wel makkelijk voor de ouders denk ik, je hebt je handen vrij maar dat lijkt me niet echt de bedoeling.
hier op het speelplein ok maar fietsen naar een plek waar veel autos komen nee. Ik denk ook dat de tijd van nu niet te vergelijken is met de tijd die wij hadden toen we klein waren. Nou woon ik in een mega rustige wijk waar een blokje om dus ech nog wel zou kunnen. Ik zou niet alleen naar het oudste kind kijken maar ook naar het jongste kind hoe zijn ze beide en luisterd het kind van 3 een beetje naar de oudste en let de oudste een beetje op. Bij ons op het kdv worden soms ook wel eens kindjes opgehaald door een oudere broer zus / tante nicht neef van die leeftijd en de ouders geven dan vaak al toestemming. Ik weet niet of ik het zou doen maar het ligt echt aan de situatie en aan het gedrag van beide kinderen.
Het zal afhankelijk zijn van de 12-jarige, maar ik ging op die leeftijd ook alleen naar buiten met mijn neef (ook 12), neefje (3) en nichtje (1). Wij gingen niet zover, maar een telefoon hadden we in die tijd (natuurlijk) niet bij ons. Ging prima. Jaren later heeft mijn zusje (toen 16) laten zien dat zij de verantwoording voor datzelfde nichtje (toen 7) nog helemaal niet aankon. (Kind werd voortgesleept door hond die ze samen uitlieten, flinke schaafwonden, ze hield de hondenriem niet goed vast.) De ene tiener is de andere niet, ouders kunnen dat denk ik zelf het beste inschatten.
op het kdv waar ik werkte is dat ook een keer gebeurt en sindsdien hebben we de ouders medegedeeld dat wij weigeren om een kind mee te geven aan broers/zussen/neven/nichten jonger dan 16 jaar. Je moet ergens een grens trekken. Moest er echt iets aan de hand zijn, met bv papa of mama, dan lopen wij mee naar huis en wachten tot er een 16+er was. Is nooit nodig geweest.
Ik zie het probleem ook niet... Toen ik 10 jaar oud was heb ik een broertje gekregen (zit nog een zusje tussen en een broer boven) En ik heb altijd heel veel met mijn broertje gedaan ook fietsen (voorop de fiets) gewoon omdat ik het leuk vond maar ook omdat mijn moeder geregeld moest werken (mijn vader is rechtzijdig verlamd en kon mijn broertje niet verschonen of mee gaan fietsen/wandelen enz) Meestal werkte mijn ma ´s avonds. Hierdoor kon ik als jong meisje al heel goed voor kinderen zorgen en vond ik het ook super leuk. En wat hier al meer mensen zeggen en zit heel veel verschil in kinderen op die leeftijd.
als wij daar aan zouden beginnen kunnen we elk kind wel naar huis gaan brengen. Het zou ook niet mijn ding zijn maar goed Al moet ik zeggen dat ik wel met me zusje samen van school naar huis liep en wij schelen 6,5 jaar.
dit kdv stond in een mindere buurt met mensen die het allemaal niet zo nauw namen, hadden ook nog nooit van autostoeltjes gehoord enz. Die waren ook heel makkelijk om broertjes van 10 te sturen. Ze hebben de boodschap wel begrepen.
gelukkig maar Ik werk ook in zon buurt en hier hebben wij als leidsters natuurlijk wel wat van gezegd maar er word tegen ons gezegd als ouders toestemming geven dan mag dat. In dat soort gevallen moet je de knop omzetten anders raak je gestresst maar zo zie je maar hoe sommige ouders denken.
Ik zie het probleem ook niet echt. op dit moment zijn mijn dochters 3 en 10 jaar ook met z'n 2e buiten aan het wandelen / spelen. en hier komen ze dan ook regelmatig even langs lopen en zwaaien van hoi mama ik moet er hier wel bij zeggen dat ze geen drukke wegen oversteken. ( komen ze niet eens in de buurt van). Hier in de buurt kun je bij zo'n 4 speeltuintjes spelen en eigenlijk hoeven ze er geen weg voor over te steken hier.
hier ook. En mn zusjes doen het nu ook op nichtjes. Mocht op die leeftijd ook mn zusjes mee naar buiten nemen hoor, moesten het alleen ff zeggen. Hadden 3 straten waar we mochten spelen. Was en is wel een rustig dorp, op spelende kinderen na
Toen ik dertien was nam ik mijn zusje van 3 ook mee naar buiten en gingen we naar mijn vriendinnen om te spelen achter thuis blok verder , of ik liep met haar naar opa toe . En was ook wel eens alleen met haar thuis.
Ik ben het toch écht helemaal met Tulip eens. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om een 11/12-jarige op een klein kind te laten passen. Simpelweg omdat ze op die leeftijd nog niet in staat zijn om alle risico's en gevaren goed in te schatten en bovendien de behoeften van een klein kind. Stel je voor dat een kindje dreigt te stikken bijvoorbeeld...dat is voor een volwassene al moeilijk om mee te dealen en een kind van 12 raakt dan natuurlijk helemaal in paniek. Kortom, een kind op een kind laten passen is dom en onverantwoordelijk. Mijn mening.
tja ik was zelf 9 toen mijn broertje kwam...heb hem echt heel veel verzorgd, met fles, luiers, dutjes etc etc...toen ik 12 was ( was ik dus ook ehct geen buitenspeel meisje meer) en deed dus dingne met hem als bijv met zn 3wielertje of zandbak etc...echt voor hem zegmaar en natuurlijk was er ook soms een vriendinnetje of nichtje van mij bij... maar ik mocht alleen gewoon in de straat op het schoolpleintje of hooguit straat er naast...echt niet 6 straten verder op...al had ik het wel gekund... maar qua verantwoordelijkheid is het denk ik echt per kind verschillend... oppassen deed ik toen al heel vaak, maar was dan ooke hct een "2e" moedertje vor hem, nog steeds voel ik me onwijs verantwoordelijk voor hem...mss niet helemaal de bedoeling toen, maar zo ging dat nou eenmaal en heb het nooit vervelend gevonden ofzo als ik oppaste was er ook altijd iemand in de buurt/buurvrouw/andere familieleden die paraat stonden mocht er wat gebeuren...maar ik paste geen hele dagen op...gewoon bijv paar uurtjes savonds wanneer hij sliep of overdag ofzo
Ik paste zelf op mijn 12e ook al op... maar inderdaad, het ene kind is het andere niet Mijn oudste is 12 en dan 1 van bijna 11 en ik heb ook een 3 jarige, een hele grillige . Ze mogen hier voor de deur wel spelen maar alleen daar waar als ik voor het huis sta ze kan zien. De oudste twee weten heel goed wat wel en niet kan, hebben ehbo en reddend zwemmen. Maar... doorpakken, nee dat kunnen ze niet en dat is bij de 3jarige echt wel nodig . Daarom mogen ze ook niet verder dan voor de deur spelen . In huis moeten ze ook wel eens even opletten als ik bij de wasmachine ben bijv. Met de jongste twee mogen ze wel eens in de wagen een stukje lopen maar een driejarige zet je niet meer in de buggy of wandelwagen
Tja, ik weet het eigenlijk niet zo goed. De ene 12 jarige is idd de andere niet, ligt ook erg aan het kind. Ik ben er inmiddels achter dat ik nu dingen wel of niet doe in de opvoeding waarvan ik van te voren had gezegd dat ik dat nooooit zou doen, dus ik zeg dat niet meer zo gauw En dit vind ik een twijfelgeval.
ach toen ik 12 was had ik al vier broertjes (daarna nog 1tje bijgekomen) en ik deed alles met hen, het was voor mijn moeder juist fijn dat ze daardoor ook eens wat tijd voor zichzelf had... en dat heeft niks met een onverantwoordelijke moeder of iets te maken want als ze mij niet kon vertruowen met de kleintjes had ze dat ook heus niet gedaan!
Mijn zusje van was net 11 toen ze mijn oudste van nog geen jaar meenam meestal alleen maar soms met een vriendin dan gaat ze wandelen of boodschappen halen 1,5 km verderop.
Ook hier geldt dezelfde tekst wat ik ook in een ander topic heb geplaats. Het is een welles nietes verhaal en je komt daar toch niet uit. Je hebt twee fronten de ene kant doet het volgens het boekje en de andere kant tja.... welke benaming is daar voor want de term "fout"wil ik er dus niet aan koppelen. De TS doet het dus niet, maar om dan gelijk veroordelend over te komen en een vinger te wijzen.... Een ieder doet het op zijn eigen manier. Mijn zoon van 11 zou ik nooit en te nimmer deze verantwoordelijkheid geven omdat hij dit gewoon niet aankan. Maar daarin tegen zou ik zijn vriendinnetje van 10 wel rustig even (let wel even als ik boven ben of buiten de was ophang) alleen laten met mijn zoontje. Wij wonen in een dorp waar meer kan en mag. Ik zie hier genoeg broer en zussen met elkaar naar school lopen of naar het speeltuintje. Ik ben de laatste wie hier iets van zal zeggen. Maar ook in dit verhaal geldt je kan gewoon niet denken voor een ander waarom hij/zij hiervoor kiest. En het is dan ook niet per definitie fout!!