Beste mama's, Onlangs leerde ik een 77-jarige dame kennen. Ze was te voet en geraakte niet thuis door de hevige regen. Dus ik stelde voor om haar met de auto te brengen. De dame kwam van bij de cardioloog en vertelde dat ze al jaren een lekkend hart had. Ze zag er enorm keurig uit, en toonde ook echt jonger en in goede gezondheid. Echt een leuke, vriendelijke oma. Nadat ik mevrouw veilig en wel thuisbracht, stelde ze voor om als wederdienst eens op te passen op mijn dochtertje. (was er toen niet bij) Enerzijds zou ik dat leuk vinden (dame woont vlakbij) anderzijds ben ik bang dat ze het misschien niet meer aankan. Mijn dreumesje is natuurlijk nog erg jong... Mijn man is er eerder tegen. Hij is bang dat de oppas bijvoorbeeld valt of zo. Ik zie er ook de voordelen van in. Ons meisje heeft grootouders die erg ver wonen en die ze zelden ziet... De dame zou dan een beetje een lieve surrogaat-oma kunnen worden? Maar ik ben ook wel bang dat het fout zou lopen. Wat jullie??
tsja, een meisje van 16 kan ook van de trap vallen en dr heup breken. ik snap jullie angsten wel hoor maar er zijn inderdaad ook voordelen aan oudere dames (geen hitsige vriendjes over de vloer, zelf kinderen/kleinkinderen). zolang ze redelijk fit is en het aan kan.. je kan er voor kiezen om t s avonds te doen als jullie kindje toch op bed ligt
Ik zou eerst eens met haar en je kindje erbij afspreken. Dan krijg je misschien een beeld van haar in de omgang met je kleine meid. En of het überhaupt klikt tussen die twee.
Ik vind de leeftijd op zich niet heel bezwaarlijk. Maar persoonlijk zou ik iemand nog wel wat beter willen kennen, voordat ze gaan oppassen.
Dit dus! En als het klikt kan het misschien erg leuk zijn voor je kindje en misschien is die mevrouw wel eenzaam en vindt ze het heerlijk om te doen!
Mijn eigen oma past 1 keer in de week op. Soms zelfs 2. Ze is nog zo fit als een hoentje en Levi is dol op haar. Gaan altijd samen naar de kinderboerderij of eendjes en ze ligt rustig met hem over de vloer te rollen en hij maar schateren. Kortom, hij word er altijd flink verwend. Nu is dit mijn oma dus 'bekend'. Dus de stap zou wel even groter zijn naar zo'n dame. Maar ik zou het wel aandurven.
Ik zou gewoon contact met haar zoeken, een paar keer bij elkaar koffie drinken. Kijken hoe dochter en de mw op elkaar reageren maar ook om haar zelf beter te leren kennen. Sommige mensen lijken heel aardig en leuk maar als je ze beter leert kennen kom je soms achter gewoontes die niet zo goed bij je passen.
Ik zou haar niet laten oppassen. Ik voel mij daar niet prettig bij; niet vanwege de leeftijd en de ouderdom in het algemeen, maar ook niet vanwege het lekkende hart. En dan is er ook sprake van de tijdsgeest. Vroegerrrr was alles anders. Ik kan misschien niet echt goed uitleggen wat ik bedoel; denk ik. Maar je pakt vaak terug op eigen ervaringen/opvoeding, etc. Dat zou ik niet prettig vinden. Mijn vader kwam uit 1943 en was nou niet bepaalt kindvriendelijk. Kinderen moesten gewoon doen wat je zei en vooral niet zaniken. Ik ben dankzij die tijdsgeest toch wel behoorlijk tegen dingen aangelopen en dat zou ik niet willen voor mijn kind. Ik vind dat bij elkaar allemaal wat en zou het daarom niet doen. Niet dat mijn eigen oppassen allemaal strak jong modern en hip zijn, maar in ieder geval niet antiek. Wat ik wel zou doen is af en toe op visite gaan als ze dat leuk zou vinden en op die manier een surrogaat-oma in beeld brengen.
Ja, ik denk er ook wel zo over, om de dame eerst wat beter te leren kennen. Ik wil er zeker een paar keer een bakje koffie mee drinken, en inderdaad kijken hoe het klikt met mijn dochtertje. Misschien is m'n meisje wel echt te vermoeiend voor haar... Of misschien vindt mijn dochtertje haar saai... Moeten we even uitzoeken. Sowieso zou ik haar niet langer dan een uurtje of twee laten babysitten. @joycey: ik snap wel wat je bedoelt. Oudere mensen hebben andere opvattingen dan jongere babysits, maar ik denk dat dat ook wel verrijkend kan zijn voor een kind. Het hangt er natuurlijk van af met wat voor soort oudere je zit! Mijn eigen oma deed alles wat niet mocht van mijn ouders (mij volstoppen met snoep, hele dagen en nachten tv-kijken) maar de liefde die ik van haar kreeg heeft een grote impact op mij gehad, dus het hoeft niet per se een negatief verhaal te worden. (Nu snoep ik niet meer en kijk ik amper tv!) Het voordeel van een oudere dame die geen familie is, is ook wel dat ze mij minder makkelijk zal durven tegenspreken wanneer ik instructies geef. Ze zal vermoedelijk alles doen om ons kleintje het naar haar zin te maken, want het is makkelijker om haar de rug toe te keren dan je eigen familie. Wat betreft de achterdocht met iemand vreemd (ongeacht leeftijd) bij m'n dochtertje laten, daar ga ik niet in mee, tenslotte hebben we hier al zeker 10 oppasmeisjes gehad, en uiteindelijk moet je het als moeder wat loslaten en op je gevoel afgaan. Bij deze dame had ik echt een enorm goed gevoel. Ik vertrouw ze best. Maar goed, het is sowieso wat koffiedik kijken op dit moment... We gaan er volgende week een koffietje bij drinken... Wordt vervolgd...
Ik zou haar wel eerst nog wat beter willen leren kennen en haar met mn dochter willen laten kennis maken. Ze vindt het vast gezellig als je eens langs komt op de koffie of haar bij je thuis uitnodigt. Als je dochtertje er dan ook bij is krijgt zij gelijk een "realistic job preview" en kun je zien of er een beetje een klik is. Als het goed lijkt te werken zou ik het lekker doen. Ik zit zelf hier overigens ook een beetje met een gebrek aan opa's en oma's (hebben er maar één en die is flink dementerende) en merk heel duidelijk dat de oudste gericht is op aandacht van oudere dames. Als we bijvoorbeelde bij de bushalte staan te wachten en er zit een oudere mevrouw, dan doet ze veel moeite om contact te krijgen en vindt ze het erg leuk om met zo'n mevrouw te praten. Het is bijna alsof je echt behoefte heeft aan contact met omaatjes, ook al zijn ze niet haar oma. Ik zou zelf erg blij zijn met contact met een surrogaat oma en heb zelfs wel eens overwogen om koffie te gaan drinken in een bejaardentehuis .
Herken ik ook in mijn vader hoor (1940), onze dochter had obstipatie en heeft dus nu vezel zakjes die het poepen vergemakkelijken. Volgens mijn vader zijn deze medicijnen niet nodig, ik moet haar gewoon elke morgen op de wc zetten en haar er dan niet eerder aflaten dan wanneer ze gepoept heeft
Ik zou het niet doen. De grootmoeder van mijn vriend heeft die leeftijd, en heeft ook al meermaals aangeboden om te babysitten. Wij willen dat allebei niet. Ze zou heel lief zijn voor de dochter, en die twee komen sowieso al erg goed overeen. Maar mijn dochter is nu eenmaal een drukke peuter. Ze klimt, hangt, rent en speelt. Ten eerste moet de oppas dus zelf goed uit de voeten kunnen, want soms doet dochter gevaarlijke dingen en moet je snel kunnen ingrijpen. Ten tweede, ik zou er niet voor verantwoordelijk willen zijn dat die vrouw iets overkomt omwille van het oppassen. Ik denk maar aan een hernia van het heffen van zo'n zwaar brokje ongeduld, het breken van een heup omdat ze achter haar moet rennen voor ze pakweg de straat op rent... Ik zou het mezelf nooit vergeven. En ja, een ongeluk kan ook gebeuren met een twintiger. Maar daar zijn de gevolgen vaak net iets minder zwaar dan bij een vrouw van die leeftijd.