Ik denk niet dat het schadelijk is voor het kind ( hangt uiteraard van het kind af). Ik wet nog dat mijn dochter afgelopen jaar mijn oma dood heeft gezien... Voor mij toen ik dat ooit zag ( pas op mijn 25e voor het eerst) had dat veel impact. Voor haar geen. wel verdriet om oma, maar dat ze oma in haar kist heeft gezien maakte niets uit. Mijn dochter gaat er niet bij zijn omdat ik dat niet wil. Slecht voor mijn concentratie, wil ik toch weten of het goed met haar is ,of ze het niet te spannend vind, of we niet nog wat uit moeten leggen etc etc.... Ik wil 100% met mezelf bezig kunnen zijn. Als je een ouder kind goed uitlegt dat de pijn erbij hoort, hem/haar goed voorbereid etc... verwacht ik geen trauma's.
Ik heb er weleens een artikel over gelezen en het schijnt dat vooral de ouders het als bezwaarlijk zien. Dat kinderen zelf dit (op zich natuurlijke verschijnsel) heel normaal vinden. In de praktijk vertelden vrouwen dat kinderen inderdaad gewoon hun eigen ding gingen doen en dat het niet traumatiserend was. Wat mij zo leuk lijkt is dat ik in de nacht beval terwijl mijn dochter slaapt. Dan zijn we in onze eigen omgeving met mijn eigen meisje in de buurt. Maar goed, ik denk niet dat ik het risico ga nemen dat ze wakker wordt en de aandacht van papa gaat opeisen of dat ze mij uit mijn concentratie haalt. Als je het doet, met jonge of oudere kinderen denk ik dat je het zo natuurlijk mogelijk zelf moet brengen. Ik moet zeggen dat ik het nauwelijks bloederig vond (pas bij de nageboorte). Van buiten zie je in principe amper hoe hevig het daarbinnen aan toe gaat. Bij mijn dochter heb ik ook niet gegild of gehuild ofzo. Het hóeft iig niet hevig te zijn voor ze.
Een collega van mij had bij de bevalling van haar 2e haar dochtertje van 5 naast haar bed staan (ze is thuis bevallen). Het dametje vond het prachtig en leek nergens last van te hebben (terwijl manlief toch regelmatig even de kamer moest verlaten om flauwvallent te voorkomen). Helaas begonnen een week later de nachtmerries bij de kleine meid. Helemaal hysterisch werd ze 's nachts wakker. Na eindeloos troosten en praten kon ze gelukkig weer hele nachten slapen. Probleem opgelost? Nee, daarna begon ze iedereen (ja iedereen, ook wildvreemden in de supermarkt) uitgebreid te vertellen over de bevalling. Vooral de details over waar dat kindje dan uit kwam, hoe dat eruit zag etc. etc. Je begrijpt dat die collega regelmatig met het schaamrood op de kaken weggeslopen is uit supermarkten, pretparken, de kinderboerderij en het schooplein!
haha dat kan me voorstellen dat dat iets is wat je niet graag wil maar even terug komen op het feit dat ze rond gaan lopen, ik reageerde eigenlijk met het ook van kinderen van 4 en 6 waar het topic mee begon. ik vind dat iedereen het zelf moet weten, je kent jezelf en je kinderen. maar ik blijf erbij dat stel je moet naar het ziekenhuis, en komt paniek, wat doe je met je kindje? en hoe ervaren die dat? ik zou ze er niet bij willen, alleen al omdat ik me erzelf niet prettig bij zou voelen.
Mijn idee is dat al is t volgens de boeken niet traumatisch voor je kinderen (sorry maar als ik over die nachtmerries hoor denk ik toch dat ze t oppikken) zou ik t denk ik zelf niet doen. Heel egoistisch, maar ik denk dat ik dat met alles erbij niet kan hebben, ik ben dan nl. heel erg op mezelf gefocust en bezig met mijn bevalling, de begeleiders snappen alle eventueel gemopper gescheld etc... Maar je kind kan t op zichzelf betrekken en aandacht gaan vragen en ik moet er niet aan denken dat t kind later vrolijk in t openbaar gaat roepen en nu PERSEN etc. Je begrijpt de standaard dingen. Mijn dochter is nu 15 maanden en aardig bij de hand en ik ben bang dat als er over een jaar ofzo een 2e zal komen ze er nachtmerries aan overhoud en alles in geuren en kleuren gaat nadoen Nee ik hou t liever voor mezelf en na de bevalling kan ze altijd nog wel wat foto's ofzo zien Voor haar is t al spannend genoeg als er eventueel een broertje of zusje komt Maar eerst mijn postnatale depressie ff de kop in drukken
Ik zou er absoluut geen kindjes bij willen hebben. Hoe minder mensen, hoe beter, wat mij betreft. En die kids zien hun mama dan pijn lijden, wat meestal toch best beangstigend is voor ze. Misschien zou ik me wel voor ze schamen ook, maar dat weet ik niet. Ik denkt niet dat ik 't fijn zou vinden en mijn man ook niet.
Mijn bevalling is s´nachts begonnen en mijn oudste lag dus nog lekker op 1 oor en die is er ook niet bij geweest. Ik zelf zou dat niet echt prettig vinden en weet gewoon niet wat voor impact dat op een kleine zou hebben? Das denk ik voor ieder kind ook weer anders. Ik vind gewoon niet dat kinderen dit horen te zien, als somige mannen al flauw vallen laat staan wat het met een kind doet! rommelt het al jamayra?
"volgens de boeken zou het voor een kind niks uitmaken" verdorie mijn kinderen gedragen zich niet zoals het volgens de boeken moet
Ik denk dat kinderen het van nature makkelijk oppakken, maar als de vader steeds weggaat om flauwvallen te voorkomen, dan is er toch al n tikje stress bij papa en dat pikken ze ook op. En ik denk echt dat het kind daar de combi: stress, angst, bevalling van heeft gemaakt en er dromen van krijgt. Dat het kind erover praat met jan en alleman, dat lijkt me logisch, het is wel iets bijzonders en kinderen praten vaak over dingen die ze meegemaakt hebben. Ik heb de film gzien van mijn bevalling, van opzij genomen, dus je ziet de echte bevalling niet. Daarop zie je me alleen t filmpje vol zuchten en puffen, maar het is verder uiterst kalm en rustig verlopen (ondanks er echt wel even paniek is geweest, maar ook mijn man en ik hebben daar niks van meegekregen). Als ik weer zwanger zou worden en moet bevallen, dan denk ik dat ik wel kijk hoe t lopen gaat. Als mn kind ligt te slapen of rustig aan t spelen, dan gaan we gewoon verder met bevallen, zo niet dan zullen we iemand bellen die m op komt halen. En dat ook zo afspreken met mensen om ons heen. In eerste instantie lijkt t me ook niks, vanwege dat ik me liever concentreer op mezelf en mn man ook nodig heb, maar misschien loopt het wel heel gemakkelijk als Giulian er wel bij is...
Ik denk dat het ook erg ligt aan het kind zelf...wij hebben bijvoorbeeld besloten dat wanneer de bevalling "normaal" verloopt Onze dochter van 5 jaar er op het einde bij mag zijn...ze wil dit zelf heel graag...en aangezien haar ervaring met haar overleden broertje en hoe ze daar op reageerde lijkt het ook een juiste keuze om te zien dat haar zusje echt uit mama's buik komt en ook gezond geboren kan worden...ze is nu erg veel bezig met dood en ze gelooft ook bijna niet dat kindjes levend uit de buik geboren worden...we vinden niet dat ze bij de weeen hoeft te zijn, daar heeft ze niks aan en dat kan zo ontzettend lang duren...pas tegen het einde willen we haar erbij laten...als we vertellen dat er veel bloed bij komt kijken en dat mama dan veel pijn kan hebben, dan heeft ze zoiets van ja joh dat weet ik toch, dat heb ik ook op de foto's gezien! Het lijkt mij juist heel byzonder om met papa en oudste zusje deze kleine in de wereld te mogen verwelkomen... liefs Pjetje