Een paar maanden geleden ben ik al bevallen van mijn tweede kindje. De bevalling is ingeleid. We wisten een week van te voren dat ik zou worden ingeleid en hebben toen gewikt en gewogen of en wie van de familie we daarvan op de hoogte wilden brengen. Een paar dagen later hebben we het mijn schoonouders verteld. Eigenlijk wilden we het alleen aan mijn ouders laten weten (moest ook wel ivm opvang van onze oudste dochter) maar uiteindelijk besloten we (wel met wat tegenzin) het ook aan mijn schoonouders te vertellen. Nu we de kraamperiode door zijn komen ze met het verwijt dat we ze niet direct op de hoogte hebben gebracht toen we zelf hoorden van de inleiding. Ik vind het aan ons wie we wel en niet op de hoogte brengen maar vraag me nu af of dat zo n rare gedachte is. Hoe zien jullie dat?
Ik word niet ingeleid, maar ik vertel het niemand als mijn bevalling begonnen is en ik zou dit ook niet doen als ik wel ingeleid zou worden. Mijn ouders zullen het wel weten, omdat die op onze dochter passen. Maar zij zullen ook de enigen zijn. De eerste keer wilde ik het ook niet vertellen, maar toen zou ik 's avonds naar mijn schoonzusje en dat kon niet doorgaan. Dus toen wist mijn schoonfamilie het wel, maar mijn familie niet. Mijn man kreeg wel steeds app'jes van ze over hoe het ging en dat vond ik totaal niet prettig. Daarom wilde ik ook niet dat iemand het zou weten. Het is mijn bevalling en dus ook mijn keuze (mijn man is het met me eens) om het wel of niet te vertellen. Dat hebben ze maar te respecteren en dat doen ze ook wel.
Ik zou iedereen op de hoogte brengen maar wij zijn dan ook een hechte familie. Verder mag je dat natuurlijk zelf weten. Als je je ouders inlicht (opa en oma), licht dan ook de andere opa en oma in, daar ben k t wel mee eens. Snap hun achtergestelde gevoel dan wel
Sjeetje, ze hebben net een nieuw kleinkind en dan maken ze zich daar druk om? 'Bijzonder'. Normaal hadden ze toch ook niet geweten wanneer de baby geboren zou worden? Kan me voorstellen dat je het een verrassing wilt laten zijn, ook voor de schoonouders. En ik snap dat het praktisch was dat je ouders het wisten.. Hoop dat het snel overvliegt bij ze! Er zijn toch wel belangrijkere dingen waar je je druk om kan maken .
Elsa, bij mijn eerste bevalling (niet ingeleid) bleven mijn schoonouders inderdaad steeds appjes sturen om te peilen of er al wat gaande was (ik liep overtijd) en daar werd ik erg onrustig van idd. Daarom wilde ik eigenlijk nu ook niet dat ze het zouden weten want ik kan niet goed ontspannen als ik weet dat er familie zit te wachten tot het zo ver is.
Drie weken na de bevalling was mijn schoonmoeder jarig. We hebben haar een kaart gestuurd, s ochtends een appje gestuurd en wilden haar s avonds bellen. Die avond lag mijn vriend met migraine op bed en moest ik met spoed naar de huisartsenpost met mijn baby waar ik pas middennacht van terugkwam. We hebben toen niet meer gebeld. Twee dagen later kwam ze op visite en we zijn toen vergeten haar live te feliciteren (door de hectiek rond het ziekenhuisbezoek en slechte nachten waren we even niet scherp). S avonds realiseerden we dat ons en hebben we gebeld om excuses daarvoor te maken. Nu zegt ze dat ze nog steeds zit met het feit dat we haar niet gefeliciteerd hebben met haar verjaardag. (Dat hebben we dus wel alleen niet op de manier waarop zij dat zou willen, nl telefonisch).
Ik ben bij m'n eerste ingeleid. Toen hebben we het tegen niemand gezegd. Nu word ik weer ingeleid met 38 weken. Nu hebben we het mijn ouders en m'n schoonouders verteld ivm opvang voor onze zoon. Het is absoluut aan ons wie we het vertellen en wanneer. Jammer van je schoonouders. Herken het wel soort van, ik had een filmpje gemaakt van foto's van m'n oudste en toen vonden ze dat ze er te weinig in voor kwamen in vergelijking met mijn ouders pffff. Mijn ouders passen 1 dag in de week op, logisch dat ik meer foto's van hen heb!! Lekker laten gaan hoor...
Nee, hoe hecht ik ook met bijv mijn moeder en zusjes ben, niemand wist het. Ok, ze konden wel vermoeden dat het eens zover zou zijn (41+ zwanger bij de 1e en 2e), maar ze hoorden het pas als de bevalling achter de rug was. Was mijn moeder overigens wel heel blij mee zei ze achteraf, want anders had ze aldoor in de stress gezeten haha. Ik snap dus wel hoe jullie gehandeld hebben!
Ik heb het wel verteld. Mijn moeder en zusjes wonen aan de andere kant van het land dus dan konden ze er een beetje rekening mee houden. Schoonouders waren ook op de hoogte. Daarnaast nog wat mensen die ik op de hoogte hield. Zaterdag kreeg ik gel en zondag avond is ze geboren, dat was voor die mensen wel even spannend en onzekere tijd. Maar vond het prettig dat ze het wisten. Maar deed het alleen omdat ik wist dat zij niet gelijk voor de deur zullen staan maar netjes te wachten.
Mijn ouders passen op onze dochter als het zover is, mijn schoonouders, en dan voornamelijk mijn schoonmoeder, hopen we pas op de hoogte te brengen als de baby geboren is. Ik weet heel zeker dat me dat niet in dank afgenomen zal worden, maar ze is vreselijk opgefokt altijd en ik zit ook niet op al die appjes te wachten. De vorige keer vond ik dat super irritant en daar heb ik gewoon geen zin in. Met m'n schoonzusje dr bevalling was ze gewoon echt pissig omdat ze niet om de tien minuten een update kreeg omdat ze zo verschrikkelijk in de stress zat. Dus ze kan boos worden wat ze wil achteraf., maar dan heb ik de stress er niet van. Heb tijdens de bevalling wel wat anders aan mijn hoofd!
Hier ook n hele hechte familie. Maar zou het zelf niet verteld hebben. Krijg er n opgejaagd gevoel van als mensen weten dat ik bezig ben. Tijdens de bevalling kreeg ik zelfs nog appjes of het al begonnen was. Heel leuk terug gereageerd dat het wat begon te rommelen. (Ondertussen 8cm) Hoop voor je dat je je niet al te schuldig voelt. Je kon het ook niet zeggen tegen sch.ouders. Snap hun probleem eerlijk gezegd niet echt.
Wij moesten het wel vertellen, ook vanwege opvang oudste. Anders had niemand het geweten. Nu hebben we ervoor gekozen om het 'iedereen' te vertellen. Dus omdat mijn ouders het moesten weten, dan zijn ouders ook. Voor ons zijn mijn ouders en zijn ouders hetzelfde. We gaan daar dus ook gelijk mee om. Als de één iets weet, dan de ander ook. Dat voelt logisch en eerlijk. In die zin snap ik hun gevoel wel. Maar ik snap het niet als ze er nu ophef over maken. Want ik zou daar achteraf niks over zeggen of misschien 1x dat ik het jammer vond en dan zou het voor mij klaar zijn.
Ik vind dat het aan jullie als stel is om te bepalen wie je wanneer iets verteld. Wij hebben de beginnende bevalling ook niet gemeld bij familie. Gaat ze niets aan op dat moment. Ook om te voorkomen dat ze niet in alle drukte ineens voor de deur staan om mee te kijken. Ik ben smorgens bevallen en aan het eind van de middag hebben we zelfs pas iedereen gebeld.
Bij mijn eerdere spontane bevallingen heb ik het begin ook niet aangekondigd. En bovendien, bij de tweede begon het om half 5 snachts en half 9 is ie geboren, dus ook niet echt gelegenheid toe Onze oudste logeerde toen toevallig al bij opa en oma. Deze keer wordt het waarschijnlijk een inleiding en iedereen weet dat ze bij mij met 37 weken kijken of ik inleidbaar ben. Iedereen leeft ook al tijden heel erg met me mee ivm medische toestanden. Maar ik ben verder niet van plan onder de weeën door iedereen op de hoogte te houden. En mijn telefoon gaat gewoon op stil
Ik probeer het zo te bekijken: Stel dat je een dochter hebt die hoogzwanger is. En ze hoort dat ze op een specifieke dag wordt ingeleid. Maar ze zegt het je niet of toch niet onmiddellijk. Wel, dat zou bij mij overkomen alsof ze twijfelt aan het vertellen (wat het geval is) en dat zou mij als moeder wel wat pijn doen... Tenslotte wil je meeleven met je dochter (of zoon uiteraard) en met het geluk dat ze samen een nieuw leven ter wereld brengen... Persoonlijk vind ik best dat je kan zeggen dat je wordt ingeleid. Als je niet wil dat ze komen of bellen gewoon afspraken maken. Appje sturen dat je ok bent en dat je zal bellen als het kindje er is?
Sommige (schoon)ouders lijken compleet vergeten te zijn hoe het ook al weer was om te wachten op de bevalling, de prille eerste dagen, alle emoties en hormonen en vermoeidheid enz... heel jammer vind ik dat. Ze hebben allerlei verwachtingen die niet allemaal kunnen uitkomen en ze kunnen daarmee veel blijdschap voor zichzelf en hun kinderen wegnemen. maar ze zien niet dat ze daar zelf een grote rol in hebben. Wij hebben daar ook wel wat ervaring mee helaas... het enige wat ik kan adviseren is: bewaak zelf goed je grenzen en wees daarin open en transparant en vooral samen als partners op 1 lijn. Dat kan allemaal heel respectvol en netjes richting (schoon)ouders. Jullie zijn de kern, het nieuwe gezin en doen het op jullie manier die voor jullie werkt. Uiteindelijk is dat als het goed is toch ook wat ouders willen: dat hun kind een mooi gezin heeft wat "werkt". Waar zij ook van kunnen genieten.
Dus ze wisten het van tevoren, maar net een paar dagen later dan jouw ouders? Wat een onzin om daar moeilijk over te doen zeg. Ik ben het er wel mee eens dat als de ene opa en oma het weten de anderen het ook moeten weten. Maar kan me voorstellen als de band niet zo goed is dat je daar wel even over na moet denken. Ik hoor aanstaande vrijdag wanneer ik ingeleid wordt. Zal pas na t weekend zijn, best jammer want dan hebben alle ouders op t schoolplein het ook wel door als de meiden niet door mij opgehaald worden. Maarja niks aan te doen. Er zijn ergere dingen op de wereld.
Ik heb getwijfeld om ze het van te voren te laten weten omdat ik bij mijn eerste bevalling gevraagd heb of ze wilden stoppen met voortdurend te peilen of de bevalling al begonnen was en ze desondanks wel berichtjes bleven sturen (niet meer naar mij, maar naar mijn vriend). Mijn vriend zei bij de tweede bevalling: we kunnen vertellen dat je ingeleid wordt maar ik kan niet garanderen dat ze niet weer berichtjes gaan sturen zoals de vorige keer. Daar had ik dus ook beslist geen behoefte aan, maar we hebben ze het inderdaad maar verteld om ze niet achter te stellen bij de andere opa en oma. De andere opa en oma wisten het direct omdat ik een paar keer naar het ziekenhuis moest en mijn dochter toen al opgevangen moest worden en mijn moeder bovendien vrij moest nemen om mijn dochter op te kunnen vangen tijdens de inleiding. Ik vind het wel erg vervelend dat ze mijn wensen niet respecteren dat maakt dat ik ze dan liever meer op afstand hou. Ze hebben tijdens de bevalling ook een tante op de hoogte gehouden zonder dat ik dat wist (kwam ik later achter) dat vond ik ook niet fijn. Konden ze ook weten want ik had al aangegeven dat ik bevallen iets vind tussen mij en mijn vriend en dat zij zsm van ons zouden horen als het kindje er was.
Maar dat is net hoe je het zelf ook ziet. Ik zou het heel normaal vinden niet te horen dat het begonnen is van 1 van mijn 3 dochters en het pas te horen als de baby er is. Maar dat komt omdat ik niet anders gewend ben, evenals dat wij de bevalling samen met een vk doen (niet met moeder/schoonmoeder/wie dan ook er bij). Een ander zijn intenties in twijfel trekken of op jezelf betrekken is misschien menselijk, maar dat dochter/schoondochter en/of zoon/schoonzoon het op een bepaalde manier doen, is vast niet om bewust mensen te kwetsen denk ik dan maar