Ik wil hier wel even op reageren aangezien ik het volledig eens was met het stukje. .Ik heb een dochter van 9. Maar zo achterlijk doen in een winkel? Dat gebeurt gewoon echt niet! Ook kinderen hebben gewoon te luisteren en rekening te houden met anderen. Dat heet opvoeden....
Ja helemaal! Mijn oudste zoon is echt een engel vergeleken bij zijn zusje. Ik ben echt wel een hele consequente moeder maar toch is het elke dag raak thuis hoor zodra ze het woordje 'nee' of 'niet' hoort. Dus ook soms in de supermarkt. Kan je opdrachtjes verzinnen wat je wil maar dat helpt echt niet altijd. Onze dochter is ook heel erg pittig en temeperamentvol. Je begrijpt pas hoe dat is als je dat overkomt. Bij mijn zoon was het echt 100x makkelijker. Een keer goed aanpreken was voldoende. En mensen die meteen roepen dat ze het niet normaal vinden of denken dat het een stoornis is...die moet je gewoon lekker laten lullen. Die hebben gewoon geen idee. Gelukkig voor hun!
Zo'n reactie kan me dus best pissig maken. Ik voed mijn kind op. Strenger dan ik hem zelf zou willen opvoeden, maar blijkbaar hij hij het nodig. Dit is geen kwestie van een kind niet opvoeden, maar een kind hebben die blijft uitdagen, ondanks de opvoeding. Dat heeft niks van doen met een stoornis oid, maar gewoon karakter!! Koppig en eigenwijs!! Net als ik ben en precies de reden waarom ik mn shit voor elkaar heb en een fantastisch leven heb. Ik ben blij dat mn zoon dit karakter heeft, want hij zal daar zn levenlang profijt van hebben. Alleen als opvoeder is het misschien iets uitdagender. Dat jij /jullie geen ervaring hebben met een flinke (peuter)puber, betekent niet dat je kunt vertellen dat wij/ik het verkeerd doen. Lekker makkelijk. Tips blijven overigens welkom
Zulke reacties moeten je niet pissig maken, die moet je gewoon links laten liggen. Ontopic; sommige mensen in de supermarkt bijv denken volgens mij dat het nageslacht als mini volwassenen geboren worden met bijbehorende ingebouwde etiquette. Mag een peuter dan geen grenzen opzoeken of eens een flink baalmoment hebben? Rottig dat dat nét in de supermarkt is ja. Als de kleinsten onder ons zich al zo moeten aanpassen dan snap ik wel dat de tolerantie onder vuur ligt tegenwoordig. Het zijn peuters en kleuters. Als mensen graag in rust, stilte en vrede willen winkelen gaan zij maar lekker online. Kinderen opvoeden doe je ook in de supermarkt hoor.
Je hier meerdere kinderen. Ook peuter pubers. En ook wel eens vervelende buiien. Maar ik lees hier niet over een bui. Maar over een kind dat zich heel vaak ernstig misdraagt. Zo erg dat TO blijkbaar vaak wordt aangesproken. Er is een verschil tussen een bui en overlastgevend gedrag dat er (bijna) altijd is. Ik accepteer dat dus niet. En neem dus ook niet altijd kinderen mee met het boodschappen doen. Dat is een kwestie van planning. Natuurlijk moeten ze het leren maar een ander hoeft geen overlast te hebben van mijn kind (en dan heb ik het dus niet over een keer een boze bui of huilen). TO klinkt alsof dit haar iedere keer overkomt. Ik heb een bepaald kind wel eens een weekje niet meegenomen. Toen het weer beter ging wel. En nu nooit meer problemen. Ik winkel tegenwoordig met meerdere jonge kinderen. Dat is hard werken en ook wel eens ruzie. Maar geen overlast voor anderen, niet gooien met spullen of spullen pakken die ik niet nodig heb.
Dit gaat alleen over langere tijd in een winkel zijn, over andere situaties heb ik niet gesproken, want verder gaat het wel gewoon goed. En ook niet over gooien met dingen of schappen leeg trekken. Misschien moet je mijn posts eerst even beter lezen en niet de helft vh verhaal zelf invullen.
Wat ik een tijdje deed was voor dat we de supermarkt in gingen op zijn ooghoogte gaan zitten en uitleggen wat ik van hem verwachtte. En ook dat hij in de kar moest als hij niet zou luisteren. Zo kwamen we steeds een stukje verder de winkel door voor hij in de kar eindigde. En het was voor mij constant een kwestie van zijn aandacht erbij houden. Kleine opdrachtjes geven, waar liggen de appels, welke kleur is dit, vindt jij dit lekker of die enz. En zolang het goed gaat continue de hemel in prijzen dat hij zo'n geweldige hulp is.
Hier op dat gebied een gemakkelijk kind, nooit een woedeaanval gehad in de winkel. Wel ren-momenten . Zoontje wil wel op voorhand weten wat we gaan doen, of we veel of weinig gaan halen,... dus dit vertel ik hem thuis of in de auto, dan vertel ik ook wat ik van hem verwacht. Doe ik dit niet kan ik mezelf wel eens in problemen brengen. Bijvoorbeeld een waaier laten meenemen naar de kapper, niet gezegd dat hij niet mee moet fohnen met die waaier waardoor het fohnen een hele prestatie was. dit moet hij op voorhand weten. Meestal zeg ik dus dat het speelgoed in de auto moet blijven Maar op voorhand uitleggen werkt heel goed. Een kind wil dat iets gebeurd zoals dat in dat koppeke zit. Vertel je het op voorhand heeft het kind de tijd om over te schakelen. Je hoeft geen lange verhalen te vertellen maar gewoon kort en op een zogenaamd volwassen manier.
Ik vind die opmerking van jou vooral achterlijk! Fijn voor jou dat je een voorbeeldige peuter hebt gehad. Helaas is meer dan de helft van de peuters wel lekker pittig en ja daar horen driftbuien bij. Gelukkig kan ik me niet veel aantrekken van de mening van een ander. Dus als iemand last van mijn kind heeft in een winkel op zo een situatie heeft die persoon echt dikke vette pech.
Tip: volhouden. Mijn jongste was precies zo, de oudste 2 modelkindjes (dus nee, ligt niet aan de opvoeding!!!) Nu is hij 5.5 en als hij niet moe is gaat het heel erg goed. Als ik nee zeg is het klaar, zeg ik wel eens ja zegt hij zelfs netjes dank je wel (dat stamp ik er niet in, dat leef ik voor). Als hij moe is wil het nog wel eens lastig gaan, maar al zoveel beter dan 2 jaar geleden. Komt goed! Ook zelf regelmatig gedacht aan een stoornis, mede door de opmerkingen van anderen dat het geen normaal gedrag was. Maar dat is het dus wel! Van een bijzonder slim en eigenwijs/koppig mannetje. Nu wel eens onhandig, maar hij gaat er vast nog veel profijt van hebben.
Knap dat jij kan plannen wanneer je kinderen een bui krijgen en ze dan niet mee neemt. Tips? Het enige dat jij anders doet is het gedrag voorkomen door je kinderen niet mee te nemen en uit die situatie te houden. daar leren ze niets van. Dus op dit vlak sla je in mijn ogen de plank mis qua opvoeding.
Ja die aanpak heb ik ook geprobeerd, maar mijn jongste kreeg ik met 2,5 jaar al niet meer alleen in een karretje als hij dat niet wilde. En ik ben de strijd wel aangegaan hoor en ik ben groot en sterk, maar kreeg het niet voor elkaar (misschien met geweld, maar dat maar laten zitten).
Kwestie van je kind kennen. En ik kan met meerdere kinderen prima in winkels komen. Dat hebben ze van mij dus wel geleerd...
Blegh. Net zo'n zwart wit antwoord als in de andere topics. Gelukkig ben je erg ban jezelf overtuigd, denk dat anderen er snel genoeg van hebben.
Ja ik heb wel eens vaker gelezen dat jouw jongste een pittige kan zijn Het werkt ook zeker niet voor elk kind, maar ts vroeg om tips en misschien heeft ze hier iets aan
Klopt hoor, zulke afspraken maken werken vaak ook goed, die duidelijkheid. Maar je zult het niet geloven, maar momenteel gaat het dus heel goed met de jongste gelukkig. Veel vriendjes, goed op school en thuis. Alleen hele drukke plekken zoals pretparken etc zorgt op een gegeven moment voor "kortsluiting". Maar er is dus hoop!
Wat fijn! Zal ook zeker met jullie opvoeding te maken hebben, daar mag je trots op zijn. Maar sowieso fijn dat hij lekker in zijn vel zit