Hallo, Ik heb even een vraagje. Ik zit met een probleempje over ouderlijk gezag. Op papier staat nu dat mijn ex-vriend en ik samen ouderlijk gezag hebben. Maar nu we uit elkaar gaan ben ik even gaan zoeken of dit eigenlijk wel waar is. Mijn ex-vriend heeft namelijk een geestelijke stoornis (geboren met zijn navelstreng om zijn nek en hierdoor allerlei stoornissen aan over gehouden). En in een folder van het ministerie van veiligheid en justitie over gezag staat dat je niet onder curatele mag staan of een geestelijke stoornis mag hebben. Dus hoe kan het dan dat wij samen het ouderlijk gezag hebben? Moet mijn ex-vriend eerst onderzocht worden door een psychiater ofzo? Want ik durf eigenlijk niet mijn dochtertje alleen bij hem achter te laten. Iemand ervaring mee?
Hebben jullie het gezag na de geboorte juridisch geregeld? Dus met aanvraag via het kantongerecht? Ja, dan heeft hij ook gezag/zeggenschap over jullie kindje! Is dit niet juridisch geregeld, dan heeft hij vermoedelijk alleen maar het kindje erkend en geldt er een alimentatieplicht en aanspraak op een omgangsregeling.... maar heeft hij dus geen zeggenschap over jullie dochtertje. Wanneer jij het echt niet vertrouwd zou ik een advocaat cq juridisch loket om advies vragen. evt kan er worden afgesproken dat hij jullie kindje alleen maar onder toezicht mag zien/bezoeken. Sterkte ermee.
Als je het gezag in de zwangerschap of daarna juridisch geregeld hebt, zou je het gezag nu kunnen aanvechten op basis van de geestelijke stoornis die jij claimt. Let wel.. dit is een zeer ingrijpende procedure. Men zal ook aan jou vragen waarom je een kind hebt gekregen met iemand waarvan je vindt dat hij geestelijke gestoord is en niet in staat is voor een kind te zorgen. Heb je niets geregeld in de zwangerschap dan is het gezag alleen van jou maar hij zou dit ook kunnen aanvechten (niet waarschijnlijk)
Nou, geestelijk gestoord is ook zo'n groot woord....Hij heeft een geestelijke stoornis opgelopen bij zijn geboorte. Daardoor kan hij niet lezen en schrijven, heeft communicatieproblemen, en is altijd erg gehaast en druk. En dat zijn nu net problemen die je niet kunt hebben bij het alleen opvoeden van een kind. Hij heeft hierbij wel hulp nodig. Vroeger was ik er natuurlijk altijd bij. Maar nu we uit elkaar gaan wordt ik wel angstig.
Heel begrijpelijk. Geestelijk gestoord is gewoon een vervoeging van geestelijk stoornis dus klinkt misschien erger dan het is. Maar heb je een geestelijke stoornis dan ben je gesteelijk gestoord. Probeer hier afspraken over te maken, dit werkt meestal beter dan het via de juridische weg te doen. Mijn zus heeft nu bij de scheiding het voor elkaar gekregen dat haar (bijna) ex-man afstand doet van het gezag vanwege zijn achtergrond (ex-Jehova, alcoholprobleem en nog wat andere minder plezierige dingen). Dit is in goed overleg met elkaar gegaan en dat is een stuk prettiger dan het voor de rechtbank uit te moeten vechten. Als hij zelf goed inzicht heeft in zijn afwijkingen dan wil hij er misschien zelf wel mee in stemmen.
Ik vraag me af hoe het zit als hij geen gezag meer heeft. Hij stata geregistreerd als vader en zal dus gewoon recht hebben op ene omgangsregeling. Een vader die een kindje heeft erkend maar geen gezag heeft, heeft dit nl ook gewoon.
Als erkende vader heb je recht op een omgangsregeling maar je kunt hier al gezaghebbende ouder wel eisen aan stellen. Bijvoorbeeld wel onder toezicht en je hoeft geen overleg over bepaalde zaken te plegen (wel netjes om dat natuurlijk altijd wel te doen maar het hoeft niet)
waarom heb je dan ooit toestemming gegeven om hem gezag te laten hebben? Maar zoals iemand eerder zei, ook zonder gezag heeft hij het recht op omgang en alleen zijn met zijn kind. Dit is tegenwoordig gelukkig niet zomaar meer tegen te houden. Toen jullie samen waren is hij dan nooit alleen met je kind geweest? Waarom zie je er nu zo tegenop? Wees eerlijk en vraag jezelf acht waarom je het echt niet meer wil, want er gaat idd gevraagd worden waarom je dan een kind met zo'n man hebt genomen en aan jouw inzichten zal dan misschien ook getwijfeld worden. Heeft jouw ex hulp van zijn ouders ofzo? Of woont hij nu alleen?
Wat een vervelende situatie... zit hier een beetje in hetzelfde schuitje. Man heeft hier ook een persoonlijkheidsstoornis, waardoor ik er straks als de scheiding erdoor is ook niet heel blij van word als hij alleen is met de kleine. Hij kan dit nu wel, maar ik ben heel bang voor alcohol- of drugsgebruik als hij er straks alleen voor komt te staan. Hier speelt het gezag-verhaal anders; wij zijn getrouwd (en dus heeft hij automatisch gezag). Waarom ik het ooit gedaan heb? Stomste beslissing die ik ooit gemaakt heb... en nu zit ik eraan vast Ik wil het hier niet juridisch gaan spelen (wordt een slepende procedure en ik weet niet of ik dat ga trekken), hoop met zijn ouders afspraken te kunnen maken dat zij straks een beetje toezicht kunnen houden. Is dat voor jou misschien ook een idee?