Begin ik weer over emdr Ik heb het nu wel beter kunnen accepteren, daarvoor was ik er dagelijks mee bezig wel/niet/wel/niet. Nou ja sommige van jullie kennen het wel.... Zijn er nog meer leden die HELLP hebben gehad?
hey hey ik zag jullie ook hier! Ik heb in de lounge ook gereageerd.. Onze eerste kwam op natuurlijke wijze.. was een kadootje.. Ik had pas vrij laat door dat ik zwanger was (we waren er niet mee bezig) en heb toen vreselijke bloedingen gehad. Eigenlijk dacht de gyn dat er geen kindje meer kon zitten en op de echo was ze er dan toch.. Daarna alleen maar msikramen gehad.. Ik heb moeten leuren om alle mogelijke onderzoeken en afgelopen voorjaar hebben we besloten (even) te stoppen met onderzoeken.. Ik had geen enkele gene meer als er een vreemde arts in mijn kijkdoos meekeeek en dat voelde niet goed. Afgelopen week hebben we de babykamer een nieuwe bestemming gegeven als washok/opberruimte en dat was wel heftig1
Welkom Nanette77! Ook jij hebt een flink verhaal. En dus ook gestopt met behandelingen. Wij ook. Hebben jullie een time-out of ben je helemaal gestopt? Knor: geen HELLP gehad. Ik ken wel iemand die het ook heeft gehad en zij en haar kindje hebben het ter nauwernood overleefd. Vreselijk. Kaboutertje: nee, hier geen hulp nodig tot nu toe. Ik verwacht ook niet dat het nodig is. Maar wie weet als het april is en we daadwerkelijk stoppen. @Mol: lazy sunday hier. Wat een weer! Morgen weer aan de bak na een tijdlang vakantie te hebben gehad.
Ik zal morgen als ik tijd heb ook eens mijn hele verhaal achter elkaar schrijven. Ik vind er nl bij veel best veel overeenkomsten tussen zitten.
@knor, wat vreselijk dat je hellp hebt gehad. Ik ken gelukkig niemand die het gehad heeft, maar heb er tijdens mijn opleiding wel over geleerd. Heb jij emdr gedaan om (oa) het twijfelen te doorbreken/leren accepteren? Ik dacht dat het alleen voor traumaverwerking is. Dat klinkt wel interessant, kun je daar meer over vertellen? @nanette, wat ontzettend moeilijk zeg al die miskramen.. Is er iets uit al die onderzoeken gekomen? @kabouter, het gekke is dat ik het volhouden van het dieet nog niet eens zo moeilijk vind! Ik kan niet anders, anders wordt ik binnen 15min-2 dagen (ligt eraan wat ik eet) weer erg ziek. Zo kan een portie jam al 3 dagen vreselijke maagpijn geven bv. Dat heb ik er niet voor over. Vooral thuis ben ik er wel zo'n beetje aan 'gewend'. Maar het blijft op sommige momenten wel heel erg frustrerend. Ik heb ook heel weinig alternatieven, het is allemaal zo smakeloos. Ik mis vooral fruit en groenten. Tomaat ergens doorheen of jam/siroop/sap om smaak te maken. Ik moet veel drinken, maar ik kan alleen water en venkel/rooibosthee verdragen. De deur om te kiezen voor 1 kindje kan ik idd nog niet sluiten. En ook niet voorlopig. Ik wou dat ik dat kon, maar dan blijf ik die nachtmerrie in de toekomst zien. Dat maakt dat het me bezig blijft houden.. Het afgelopen jaar ben ik door het ziekzijn ook vaak behoorlijk depressief geweest en dat komt nu weer sneller terug als ik veel klachten krijg. Een zwangerschap - als ik al het 'geluk' heb dat het niet erger zal zijn dan de eerste keer - kan ik nu echt niet aan. Bovendien wordt aangeraden om in 'topconditie' te zijn voor een zwangerschap met HG. Wie weet in de toekomst, misschien als ik mijn dieet helemaal uitgepluisd heb, medicijnen af kan bouwen(?) Maar het is maar de vraag of mijn toestand ooit nog beter wordt. Ik heb 50% kans, omdat het begonnen is na een infectie. Maar het duurt sowieso dan vaak jaren... Ik ben erg bang dat mijn huidige klachten tijdens een zwangerschap zullen verergeren (bovenop de hyperemesis) of als ze ooit weggaan, (heviger) terugkomen tijdens én na een zwangerschap. Dit komt vaak voor. Of een dieet alleen nog wel afdoende zal zijn om het onder controle te houden. Medicijnen afbouwen lukt sowieso nog niet en die kan ik in deze dosering ook niet slikken tijdens een zwangerschap.
Wat mij overigens helpt is veel lezen over enigkinderen (boek Uw enig kind van Patricia Nachman-kinderpsychologe), onderzoeken in het voordeel van enigkinderen . En vooral kijken naar nadelen van meer kinderen hebben, niet alleen praktisch gezien. Het rooskleurige beeld van 2/meer kinderen een beetje proberen af te zwakken!
Heftig om te lezen Arevinol! Het lijkt me echt vreselijk om zo streng op dieet te moeten en ik kan me voorstellen dat je er depressief van wordt. Ik hoop zo voor je dat je je in de toekomst snel weer wat beter voelt. Ik heb meerdere mensen over het boek gehoord en zal eens in de bieb kijken of ik het kan lenen. Hoe is het met de andere dames? Knor: woon je in de stad Groningen?
Hallo, ik heb jullie gevolgd in het andere topic. Ik ben een 33 jarige mama van 1 dochtertje van 15mnd, ik zou ook graag een brusje voor haar willen, jammer genoeg ziet de papa dat echt niet zitten. Vooral ook om de medische historie, hij is gelukkig met zijn gezonde dochter en wil het lot niet tarten. Hopelijk verandert hij nog van gedacht
Jeetje Arevinol heftig verhaal hoor, wat slik je nu voor medicatie dan? ( sorry als ik te nieuwsgierig ben, maar ben altijd geinteresseerd in de med kant) happy ook welkom en hopelijk hebben we iets aan elkaar Zo en nu mijn verhaal ga er maar voor zitten 1e zw- gelijk ronde 1 zwanger. Helaas met 9 weken komen ze er achter dat het met 6 w gestopt is- curettage 2e zw- - 3e ronde -ca 5w ma 3e zw- 1e ronde-idem We gaan/ willen adopteren. Nummer gaan we op ...dag aanvragen. Maar toch maar testen, want het zou al weer raak kunnen zijn. Ik merk het aan alles ( helaas, ja helaas want een pos test is niet leuk) En ja hoor.... 4e zw-3e ronde - tijdens de test ( voor NOD), echt het staafje zat nog in de urine heel veel bloed Weer foute boel dus. Tenminste.... dat dachten we. Die dag gelijk een echo en er was wel iets te zien ( 3w5d). Logisch iets, maar wat is iets? Elke week een echo en het groeit, maar liters en liters bloed gaan door de wc. Dus het vruchtje zal ook wel mee gaan ( denk ik). Maar gevoelsmatig voelt dit zo anders als de andere 3 zwangerschappen. Slapen uren achter elkaar en met uren bedoel ik dus gewoon 20 uur op een dag. En bij 5w en nog wat dagen hartactie! Stress, stress en nog meer stress. En geloof het of niet, maar al een week bi. ( bekkeninstabiliteit) 6e week, overgeven achter elkaar, joepie!!! Het zit goed. ( mijn gevoel) Fijn vriendje CTS en ischias komen ook aangewaait. Maakt niet uit als het maar blijft zitten. Mijn grote vriend is de bank en de wc pot. Wil ik weg? Dat kan niet, ik kan niet op of om, maar wat maakt het me uit als die kleine maar blijft plakken! Heel snel voelde ik al schopjes ( 14w) en bij 19 weken staat mijn buik nooit meer stil. Heerlijk schop me maar blauw. Bij 38 w ks. De nacht is een hel, ik weet niet hoe ik hem door moet komen en knijp regelmatig de hand van mijn man fijn. Maar mij hoor je niet: kijk in dat wiegje! Toch maar gyn laten komen en die zegt: morfine en drinken ( was goed voor de bv) mocht niet samen. Na 1 jaar weer 1e ronde zwanger. Weer ma bij 6 weken. Toen zijn er wat onderzoeken gedaan zoals hystero, HSG enz. Heeee er zit nog een stukje placenta in je buik. Daarna nog eens zwanger ca 4,. week ma. En toen gebeurde er niets meer. Ik werd niet meer zwanger wat raar??? Jaar zelf proberen men kent het wel he. Weer wat hystero's en HSG toen IUI. 3e IUI zwanger - 4,5 w ma nog 6 IUI's , maar niets. Zelfs niet met med zoals utro. Toen naar Gent voor allerlei onderzoeken. Als we aan het eindstadium IVF zijn moeten er toch eerst een oorzaak voor dmk-en gevonden zijn, want daarna is de koek gewoon op. Nee er komt niets uit. ( iets verhoogd anti TPO, maar door meerdere zh is gezegd dat dat niet de oorzaak is, omdat het maar heel weinig verhoogd is) Maar we krijgen wel nog meer med's mee: utro, prednison en bloedverdunners. Door voor IVF 1e met cryo's- eitje 2e zonder cryo's- de hel wat een pijn heb ik gehad. De verdoving werkte niet 3e met cryo's Nu dus met de cryo's bezig. Laatste keer is dat afgeblazen, want bmsl groeide niet goed. Hopelijk nu wel, hoewel ik er een hard hoofd in heb. ( gevoel en dat klopt op het gebied van zw altijd) Maar ben nu zover dat al het babyspul verkocht is ( op de mc na dan, want die wilt niemand schijnbaar ) We moeten zoveel hindernissen nemen: zw worden, dan blijven de 1e 12 w, dan door de vorm van bij bm is rond de 23w ook weer risicovol. Ja en de bi neemt alleen maar toe ( merkte dat al bij de ma na kk), maar toch, je gaat door. Zo heb je alles gedaan wat in je bereik ligt. Dus kan mezelf nooit voor mijn hoofd slaan: had ik maar... We hebben er alles aan gedaan en meer zit er niet in. Kk was al een wonder en dat is nog meer geworden. We gaan gewoon weer reizen en met zijn 3-en komen we er ook wel. Ik heb zo'n hechte band met kk, een blik is genoeg. ( zou dat met een 2e ook zo zijn?) Nou meiden dit is in het kort mijn verhaal en bedankt voor het lezen ( maakt een diepe buiging, sorry ben een beetje melig van de hele dag werken en dat bij zo'n serieus onderwerp)
dat weten we eigenlijk nog niet. Ik moet eerlijk zeggen dat de rust mij nu wel even bevalt. De laatste miskraam heb ik bij de gyn niet gemeld. En dan door een hernia en gebrek aan seksleven daardoor ben ik voor hun in oktober al een jaar aan het proberen. Dat zou eventueel nieuwe mogelijkheden en onderzoeken bieden.. Maar we weten het gewoon nog niet.. Uit alle miskraam onderzoeken is tot nu toe geen enkel resultaat gekomen...
Hai nanette sorry was hoi vergeten tegen je te zeggen, maar wij kennen elkaar al van het andere topic natuurlijk.
Wow Kaboutertje, wat een verhaal! En respect dat jullie ondanks alles zo ver hebben doorgezet. Wij hebben een soortgelijk verhaal en zijn eerder opgehouden met de MMM. Wat een hel is dat zeg. Welkom Happy3. Lijkt me heftig als jij nog wel een tweede zou willen maar manlief niet. Wat is jouw medische achtergrond?
Nee heb er niet zo'n last van van de mmm. Ach ken al 6 jaar een zh van binnen, dus het went We handelen het samen goed. Heb totaal geen last van de hormomen. Het enige wat me nu tegen gaat staan ( mss wel met het zicht op: eind in zicht : schip ahoy, jeetje meligheid nog niet voorbij) is weer die lange rit naar het zh. Het is toch 3/4 rijden ( en weer terug). Kk wordt ouder en zit ondertussen op school, alles moet binnen de schooltijden en dat is lastig. Zeker in de middag. Maar hopelijk is deze ronde niet voor niets, groeit mijn bmsl en ontdooien de cryo's goed. Wat ik vooral heel moeilijk vind: wanneer stop je definitief? Het kan/kon bij ons dus wel op de natuurlijke manier. Wanneer stop je met hopen elke maand? Gaat er een knoop in? Ga je aan de pil? Nee dan is het definitief en die deur kan toch nog niet dicht. En waarom zou ik aan de pil gaan? Zwanger worden lukt toch niet meer. Maar ja stel dat ik over 5 jaar blijvend zwanger ben, dat wil ik ook niet. Dan is kk ( te )oud vinden wij. Dat vind ik heel moeilijk. Mss nog een jaartje gewoon doorproberen en dan echt een knoop erin. Maar stel dat ik in dat jaar toch zwanger word en een mk krijg ( wat tuurlijk erg reeel is), gaat dan die kier weer verder open : zie je wel het kan dus toch nog wel. Ik weet niet, we zien wel waar het schip strand en alles komt altijd wel op zijn pootjes terecht. Ik ben nu op het punt: zo is het ook goed. Kk is gezond, we zijn dolblij met kk. Dus wat wilt een mens nog meer? Jeetje dit topic doet me goed geloof ik Volgens mij heb ik het geaccepteerd!!!! Yes yes yes!!!
Heb even snel gelezen hier. @ Nee ik kom niet uit de stad Groningen. @ Emdr is idd voor traumaverwerking maar t heeft ook geholpen bij de twijfel.
Ondanks dat we verschillende ziektes hebben gehad heb ik dit gevoel ook heel sterk, tesamen met meerdere gezondheidsrisico's die een volgende zwangerschap evt met zich mee kunnen brengen...
Kaboutertje: ik herken veel in je verhaal. Ik vind het zó knap dat jullie het al 6 jaar in het zh vol houden. Wij waren er na een jaar helemaal klaar mee. Met de eerste keer erbij (voor de eerste zwangerschap) komen we op 2 jaar zh. We hebben de ziektekostenverzekering goed gedaan haha! We hebben afgesproken dat ik na april 2012 weer anticonceptie ga gebruiken. Ik weet nog niet wat. Ik neig naar een spiraal (iemand ervaring vanuit een groot grijs verleden??). Wij vinden het leeftijdsverschil dan ook te groot worden.
Hallo allemaal! Ik heb het topic doorgelezen en ik zou graag meeschrijven hier. Een aantal van jullie ken ik al, gezellig, maar voor de anderen even kort ons verhaal. 2007 gestopt met de pil, eerste ronde zwanger. Helaas een miskraam. Vrij snel weer zwanger. Helaas is die zwangerschap met 24 weken afgebroken omdat ons dochtertje niet levensvatbaar was. Vrij snel weer zwanger en met 37 weken bevallen van een gezonde dochter middels een keizersnede. Daar bleek dat ik een halve baarmoeder heb, maar 1 eierstok, eileider en maar 1 nier. Door de keizersnede moesten we een jaar wachten met zwanger worden. Na een jaar gelijk weer geprobeerd en de 6e ronde zwanger. Helaas weer een miskraam. En nu ondertussen alweer bijna 2 jaar aan t proberen. Er gebeurt helemaal niks meer helaas. Het ziekenhuis wilde ons niet helpen, dus zijn we naar t geertgen gegaan. Daar bleek dat ik geen eisprong meer had en zij hebben ook mijn gevoel bevestigd dat ik links net onder mn ribben een rechter, tweede eierstok heb. Vandaag is in het ziekenhuis ook bevestigd middels een echo dat ie er zit, ondanks dat zij stug bleven volhouden dat dat onmogelijk is. Maar goed om een lang verhaal kort te maken. Het begint er steeds meer op te lijken dat t voor ons ook bij 1 kindje blijft. En dat doet pijn. Ik heb er veel moeite mee. Vooral omdat het lijkt alsof iedereen id buurt een tweede, derde kindje krijgt alsof het niets is. Maar ik merk ook wel dat t ietsje makkelijker wordt opde een of andere manier. Dat ik er soms al iets beter mee om kan gaan. Een sooet gewenning ofzo en inderdaad het benadrukken van de positieve kanten helpt ook wel! Ik lees trouwens ook over adoptie en pleegzorg hier. Wij hebben ons opgegeven voor pleegzorg en verwachten oktober/november ons eerste huisbezoek. Ben heel benieuwd wat dat ons mag brengen!
Welkom Lobi! Wat een verhaal breng jij met je mee meid. Heftig om te lezen. In welk stadium zijn jullie bij Geertgen? Is er nog een mogelijkheid om met medische hulp (IVF, ISCI) zwanger te worden? Wij orienteren ons op pleegzorg. Nog geen 'ja' gezegd. Jullie wel dus. Heel knap, zeker in de situatie waarin je zit en waarin je nog niet hebt geaccepteerd hoe het er nu voor staat. Hopelijk hebben we veel aan elkaar.