Hier nog 1. Ik ben al 40 en mijn moeder is dit jaar apart van mijn vader gaan wonen (op haar 68e). Ze zijn nog niet officieel gescheiden, maar dat gaat ooit wel gebeuren verwacht ik. Mijn vader heeft 7 jaar geleden iets geflikt en daarna was de sfeer daar om te snijden. Op zich is het nu wel voor mij ontspannender op bezoek gaan. Mijn kids vonden het niet eens heel vreemd. Mijn moeder woont nu in een leuke flat in een grotere stad en dat vinden ze alleen maar interessant. Met mijn vader heb ik nooit echt een goede band gehad dus die zie ik nu veel minder. Mijn moeder heeft het soms nog wel moeilijk. Tja, om op die leeftijd helemaal overnieuw te beginnen valt ook niet mee. Maar het ging gewoon echt niet meer tussen die 2 (ook al vond mijn vader dat wel meevallen, maar ja, die was de oorzaak van de ellende). Het ging echt niet meer en daarom heb ik er op zich wel vrede mee.
Oh bij mijn ouders ook. Heb het vroeger vaak geroepen want ik werd en wordt er nog steeds doodziek van die ruzies en verwijten.
Als heel heftig, mijn ouders hadden vaak ruzie en toen ik het huis uit was zijn ze uit elkaar gegaan. Ik vluchtte het huis uit door de ruzie en ik was weg en het was over, terwijl mijn 2 broertjes nog in huis zaten. Mijn moeder heeft meerdere malen gezegd dat het zonder mij niet leuk meer was thuis dus heb lang het idee gehad dat ik schuld had aan die situatie. Mijn moeder had een nieuwe vriend en heb mijn vader kapot zien gaan aan dit alles. Beide broertjes zijn uiteindelijk goed terecht gekomen (een wonder naar mijn idee). Hij heeft nog bij haar geklust en toen is de bom gebarsten. Lang konden ze niet samen opverjaardagen komen, tot ik zei datvik er niet meer tussen wilde zitten, toen was het over. Inmiddels zijn we 10 jaar verder eten ze af en toe zelfs bij elkaar en gaan we met kerst weer met vakantie (worden om het jaar door mijn vader mee genomen) mijn moeder gaat dit jaar ook mee!
Hier net zo. Na 26 jaar gaat het waarschijnlijk binnenkort echt gebeuren. Hoe het zal verlopen kan ik niet voorspellen, maar ik verwacht op z'n minst grimmig. Ik ben al zo gewend dat m'n ouders bijna alles apart doen, altijd chagrijnig zijn op elkaar en vooral niet met elkaar praten, dat dit gevoelsmatig niet echt verschil maakt. Ik ben ook niet verbaasd of geschokt of wat ook... Eerder een soort van: hehe, nu pas... Vooralsnog zie ik alleen praktische probleempjes Feest- en verjaardagen, mijn vader die geen fatsoenlijke maaltijd kan maken, mijn moeder die psychisch totaal instabiel is. Mijn zusje die nog thuis woont. De reactie van mijn verstandelijk gehandicapte broertje... De eventuele ruzies die uit de scheiding zullen volgen, zullen bepalen hoe ik het verder zal ervaren. Want ook al bemoei ik me er niet mee, reken maar dat ik er genoeg van mee zal krijgen.
Zo was het bij ons ook... Ik was 13 toen. Ik geloof dat mijn moeder aan de ontbijttafel mededeelde aan ons dat "je vader vanochtend vroeg was vertrokken en niet meer terugkwam" en ik geloof ook dat ik alleen maar zei "Oh".... en ging verder met eten. De ALLERBESTE beslissing OOIT geweest.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 5 was! Ik hoor sindsdien niks anders als verwijten (ben nu 25!) Mijn vader heef altijd slecht gepraat over mijn moeder vreselijk vond ik dat. Inmiddels als hij weer wil gaan klagen over mijn moeder dan zeg ik maar meteen net of jij zo perfect bent! Maar heb het altijd verschrikkelijk gevonden..Wat mijn vader allemaal heeft gezegd!
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen. Ik zie dat ik blij mag zijn dat mijn ouders op goede voet met elkaar leven en ik hoop dat dat ook zo blijft, maaar mijn ouders kennende gebeurd dat wel. Het is de bedoeling dat als de kleinkinderen komen, mijn vader ook gewoon bij mijn moeder komt zodat ze samen wat met ze kunnen doen. ik merk wel aan de kinderen dat die het eigenlijk niet snappen dat opa en oma apart gaan wonen. Daar moet ik nog een weg in vinden om ze dat echt duidelijk te maken.
Mijn ouders zijn al jaren gescheiden. Mijn moeder ging er vandoor met de beste vriend van mijn vader. ik ben bij mijn vader blijven wonen, mijn zus ging met mijn moeder mee. Nu jaren later is er weer veel geruzie, het komt zelfs tussen ons allen in te staan. Zowel het contact met mijn zus als mijn moeder staat op een laag pitje. Het contact tussen mijn vader en zus is net zo. Echt helemaal niet leuk, zeker niet nu er kindjes zijn bij mijn zus en mezelf
Mijn mening, gewoon in kindertaal vertellen hoe het zit. Dit werkt bij onze kinderen perfect en zorgt voor weinig vragen. Vertel het ze zonder al te veel van jouw emotie, ze zullen het dan aannemen zoals het is. Opa en oma zijn niet meer verliefd en willen allebei in hun eigen huis wonen. Als er vragen komen over wat hij dan bij oma op de koffie doet zeggen dat ze elkaar nog wel gewoon aardig vinden en hij er graag bij wil zijn als zij op visite komen.
De dag na mn bruiloft heb ik ook erg veel lopen huilen maar als mn moeder een luisterend oor heeft gooit ze er alles uit en denkt hierbij niet na.....op de bruiloft genoeg mensen die willen luisteren en dat was haar verhaal vanndat moment het zat haar erg hoog ....hmmm...... Maar t blijft verrot uitgerekend die dag...... Mn zus en ik hebben toen besloten om met mn moeder te praten en was een erg emotioneel gesprek..... en zoals mn vader hebben we liever geen ruzie dus hebben we het er verder niet meer over eigenlijk...... Het lastige met het scheiden van mn ouders is dat mn moeder me vader probeert in het kwaad daglicht probeert te zetten om haar kant van het verhaal te verduidelijken.....maar bij mij moet je niet aan mn paps komen dan ga ik steigeren lol en me vader die eigenlijk niet wil scheiden en vreselijke goedzak is beschermd me moeder alleen maar Ik kan het gelukkig vaak naast me neerleggen en dit doe ik ook om mezelf te beschermen. Mn broertje zit middenin de situatie en dan is het een stuk lastiger.
Mijn dochter vroeg laatst ook al waarom opa en oma niet bij elkaar wonen. Want mijn ouders wonen bij elkaar, papa en mama wonen bij elkaar, waarom zij niet dan? Hele logische vraag. Maar ik weet dat mijn vriend t een heel moeilijk onderwerp vindt, dus wist ook niet zo goed wat ik daar op moest zeggen. Vooral als ik t iets uitleg (bijv opa was niet meer verliefd op oma..?) dan gaat ze daar misschien weer pijnlijke vragen over stellen.. Ik hoop niet dat ze met de kerst dat soort vragen gaat stellen aan opa of oma. Ze praten er eigenlijk nooit over, vooral zn vader niet. Hm.