Ouders gescheiden na 41 jaar huwelijk...wie ook?

Mijn Opa en Oma gingen scheiden. Ze waren rond de 65 jaar..
Mijn Opa was ook verliefd op een ander. Geen idee hoeveel jaar getrouwd.

Als ik het vertel moeten mensen meestal lachen... Zo oud en dan nog scheiden.

 

De ouders van een vriendin waren 35 jaar samen (sinds hun 15de) en 30 jaar getrouwd, toen zij vorig jaar een ander bleek te hebben.

Die ander bleek dan nog haar "jeugdliefje" te zijn van toen ze 13 à 14 was, die ze toevallig terug op Facebook was tegengekomen.

Mijn vriendin was er behoorlijk kapot van. Vooral dat haar moeder 35 jaar en 3 kinderen zo in één klap kon wegvegen voor iets dat nog niet eens heel serieus was (haar man heeft haar toen hij erop uitkwam na een tijdje voor de keuze gesteld - hij wou haar eventueel vergeven, maar dan moest zij wel volledig breken met die vent, maar dat wou of kon ze dus niet) ... En dat echt wel niemand het had zien aankomen.

Een jaar later "kan ze ermee leven", al blijft ze het zonde vinden. En de band met haar vader is 10 keer beter sindsdien dan die met haar moeder.

 

Hier na 25 jaar huwelijk gaan scheiden, was toen zwanger van de oudste.

Mijn moeder was al jaren niet meer gelukkig met mijn pa, en heb toen veel verdriet van haar gezien. Maar ze bleef eigenlijk bij mijn vader voor mijn broers, die toen nog thuis woonde. Ze kwam zowat om toestemming vragen of wij het goed vonden dat ze gingen scheiden.

Ik had al vaker gezegd haar eigen gevoel te volgen en dat ze niet bij elkaar moesten blijven voor haar zoons. Uiteindelijk hebben mijn broers dit ook bevestigd, dit niet te doen.

We hebben beide ouders wel gesteund, en mijn ouders zijn ook als vrienden uit elkaar gegaan.

Inmiddels is mijn moeder hertrouwd met een leuke man, en mijn vader woont inmiddels na een verbroken relatie van 3 jaar weer alleen.

Het is idd zonde na al die jaren dat je ouders gaan scheiden. Maar als je verdriet ziet bij je ouders of 1 van je ouders, en dat ze niet meer gelukkig zijn, dat vind ik nog veel erger om mee te maken.