Ik zit even met een dilemma. Mijn ouders willen hun huis gaan verkopen en daarvoor in de plaats een bungalow kopen. Omdat het nog niet permanent bewoonbaar mag zijn, willen zij ons adres als postadres opgeven. Allemaal geen probleem, maar er word ons dan ook medegedeeld dat we de kelders maar moeten inrichten als woonruimte... Nu is het zo dat wij net verhuisd zijn en wij eigenlijk andere plannen hebben met de inrichting van de ruimtes. Verder hebben mijn ouders ons heel hard geholpen om ons huis bewoonbaar te maken. Er moest het een en ander aan verbouwd en gesleuteld worden. Nu willen ze eigenlijk dat mijn man, die is vrij handig, hun ook komt helpen met het strippen en opnieuw opbouwen van een compleet vakantiehuis, precies in de periode dat ik bijna uitgerekend ben + ga bevallen en vlak daarna. Dit zal zeker een half jaar tot een jaar gaan duren voor alles klaar is. Ik krijg nu al de zenuwen want ik heb mijn man zijn hulp hier heel hard nodig als straks de tweede er is. Hij werkt zelf 40 uur in de week en daarnaast houdt hij een eigen bedrijf draaiende. Verder werk ik ook nog 24 uur in de week... Toen mijn man heel voorzichtig aangaf dat hij niet zo makkelijk altijd kan komen helpen werd er heel verontwaardigd gereageerd want ja, mijn ouders hebben immers ook vrij gevraagd om hier mee te kunnen helpen. Ik weet niet zo goed wat we met de situatie aan moeten. Ik wil mijn ouders heel erg graag helpen, maar ik weet nu al dat het allemaal teveel wordt.
Heb jij je ouders daar zelf al over gesproken? Zullen ze begrijpen dat jij je man dan ook gewoon thuis nodig hebt en meer dan normaal, aangezien je dan op het punt staat om te bevallen of bevallen bent tegen die tijd?
ze snappen wel dat hij tijdens mijn bevalling en in de kraamweek niet kan komen. Maar daarna verwachten ze wel dat hij 24/7 paraat staat.
Meid, je ouders gaan toch niet van je man verlangen dat hij bij hen komt klussen als jij hem heel hard nodig hebt? Dan zou ik bijzonder lomp vinden, het vrij nemen is inderdaad heel lief, maar bij jullie komt er een tweede bij! Ik zou het ze gewoon voorleggen zoals het is en wellicht kan je je zorgen ook uitspreken, zodat ze weten hoe het voor jou voelt. Dan neem ik aan dat ze begrijpen dat het geen onwil is, maar dat je niet ten koste van jezelf er voor hen wilt zijn. En dat kunnen ze toch ook nooit van jullie willen, of niet dan? Ik zeg altijd maar zo, meer dan je best kan je niet doen!
@Odess, bedankt. Ze zijn momenteel even blind van enthousiasme en hebben het al helemaal voor zichzelf geregeld. Het nadeel is ook dat er een stukje noodzaak is, ze kunnen niet in de clip blijven waar ze nu zitten, zodra mijn vader met pensioen gaat. Daarom kunnen ze bijna niks uitbesteden. Ik denk wel dat ze enigszins begrip hebben voor de situatie, maar dat ze toch eigenijk nog teveel gaan verwachten van mijn G. Pff ik ben nu echt even lichtelijk in paniek.
Hey meid, wat vervelend! Ik vind het altijd een beetje naar wanneer mensen perse wat terug verwachten wanneer ze iemand anders hebben geholpen. Snap natuurlijk wel dat die wens er is, maar dat ze dan verontwaardigd reageren vind ik wel jammer. Misschien kun je idd duidelijke afspraken gaan maken en wees duidelijk in wat jullie zelf willen! Straks met een 2e kleintje zul je je vent zeker nodig hebben, ik hoop dat jou ouders dit ook kunnen en willen begrijpen. Succes! Xx
Spreek dat uit meis, jij mag er geen paniek van hebben, dat is het niet waard! Nogmaals, jullie kunnen je best doen maar niet meer dan dat! En het mag nooit ten koste gaan van jullie en jezelf. Ik kan me niet voorstellen dat je ouders dat anders zien.
@tamale, het is ook zo dat ik alles voor mijn moeder over heb en daarom het liefst mijn laatste restje energie er nog in zou steken, maar straks wordt het gewoon zo druk hier. Lijkt wel alsof ze dat niet inzien. Maar ja, toch maar aangeven. Thanks. @Odess, ja mss moet ik dat morgen toch eens doen. zucht. vreselijk dit soort dingen, liefst wil ik iedereen helpen en alles doen maar dit wordt echt teveel.
Ik denk dat het verstandig is om met ze in bespreking te gaan. Dan kunnen zij uitleggen wat hun verwachtingen zijn, en kunnen jullie uitleggen tot hoe ver jullie aan hun verwachtingen kunnen voldoen en waarom. Ze hadden het ook wel beter kunnen timen, dat vakantiehuisje, zo rond jouw bevalling is verre van ideaal. Dit is niet leuk voor jullie, en vooral niet voor je man. Als zelfstandige heb je al je tijd nodig buiten een fulltime baan, dan ook nog tijd vrijmaken voor jou en allebei je kinderen, opnieuw de gebroken nachten met de nieuwste aanwinst, en daarnaast beschikbaar zijn voor je ouders. Dat is volgens mij het recept voor een burn out en veel frustraties. Begrijp ik het nou goed dat je ouders in die tijd dat het huisje wordt opgeknapt bij jullie willen logeren? Dan zijn ze er dus bij in je kraamtijd en de weken erna. Ik kan me voorstellen dat jullie rustig en ongestoord willen kunnen genieten van je baby. Misschien is het een idee om af te spreken wanneer je man zal komen helpen, en om ze te vragen om bij een ander familielid of vrienden te logeren. Zijn er nog andere familieleden of vrienden van hun die ook regelmatig kunnen helpen? Het is toch ook niet handig voor ze om op 1 paard te wedden.
Moeilijk hoor. Ik zou denk ik zelf mijn paniek kenbaar maken en daarna zoeken naar een oplossing die voor beide kan werken. Kan je moeder dan niet vaker komen als je man hun weer gaat helpen? Ik moet eerlijk zeggen dat mijn man heel onverwachts 9 dagen na mijn bevalling van Julian alweer uit zijn vakantie werd gehaald door zijn baas. De baas had een slechte planning gemaakt en hij was echt nodig. Nou in de watersport is het dan gelijk van 7 tot 20.00 uur. Ik zag het eerst ook niet zitten maar het ging verrassend genoeg toch heel goed. Succes ermee want het is best een dilemma
voorop gesteld, ze willen hier niet wonen hoor, is puur voor het hebben van een geloofwaardig postadres. Ze kunnen tijdelijk in een caravan. Het idee van samen een gesprek aangaan is wel goed, alleen ik moet dit even allee met mijn moeder doen. Mijn (stief)vader is niet echt aanspreekbaar. Dit heeft oogkleppen op en als hij iets wil dan moet het zo en niet anders. Ik vind het gewoon heel erg moeilijk om mijn moeder iets te weigeren. Ik zie mijn (biologische) vader al jaren niet meer en wil niet dat ik met mijn moeder hetzelfde meemaak. Ik weet ook wel dat ze me niet zomaar aan de kant zet, maar ben bang dat het onze band schaadt. Ik denk dat het erop neer gaat komen dat wij onze grenzen aan moeten geven en dat er ruzie van komt. Mijn vader wilde al meteen dat hij in april een dag vrij nam om mee te gaan om een keuken op te halen. Man zegt, nou moet ik even kijken want ik krijg niet zomaar vrij... en HUP daar wordt weer meteen bovenop gezegd dat hun ook vrij hebben genomen om ons te helpen. Zo lastig allemaal
Nou, ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan van het gepieker. Ik merk dat ik nog het meeste last heb van het feit dat mijn ouders het maar gewoon van ons verwachten, zonder er ook maar bij stil te staan dat wij het al super druk hebben en het alleen maar drukker krijgen. Ook dat we een gedeelte van het huis voor hun gaan inrichten, zonder het even te vragen. Het moet allemaal maar vanzelfsprekend zijn. Ik maak me er zo druk om, weet niet of dat wel normaal is of dat het met de hormonen te maken heeft. Vandaag komt mijn moeder en ik weet niet of ik er wel over durf te beginnen.
Hoi Luna Ik denk dat ik jou wel een beetje snap. Ik kom eigenlijk uit een soortgelijke familie. Als we hulp nodig hebben, staat iedereen klaar, maar andersom wordt ook verwacht dat wij ook altijd klaarstaan. Heerlijk, maar zo lastig een familie die elkaar helpt. Toch ben ik wel blij dat het zo gaat, ook al moeten we soms de spaarzame tijden opgeven voor de familie. Wat ik in jouw situatie zou doen is aangeven dat je graag wilt helpen en even tussen neus en lippen door aangeven dat je niet verwacht dat jullie in de maand dat je kindje geboren wordt echt wat kunnen doen, maar dat je dat tegen die tijd even moet bekijken. Misschien kun je dan iemand tegen die tijd charteren die ook je ouders wil helpen, zodat je ouders niet compleet afhankelijk zijn van jullie. Ik hoop dat je er wat aan hebt...
mijn haren gingen al overeind staan bij het zinnetje dat jullie de kelder maar gereed moesten maken voor hun en dat dat niet gevraagd maar meegedeeld wordt. misschien moet je gewoon eens rechtuit vragen hoe hun denken dat jou man moeten komen verbouwen als jij precies dan uitgerekend bent? wellicht zijn ze zo vol van zichzelf dat ze er niet eens over nagedacht hebben. als ik het zo lees dan moet ik blij zijn met een fam die niks voor me doet. dan hoef ik ook nooit iemand naar de ogen te kijken en iets terug te doen op momenten dat het helemaal niet past.
Ik zou duidelijk maken dat je moeite hebt om aan hun verwachtingspatroon te voldoen. Dat dat gewoon niet haalbaar is. Heel jammer trouwens dat ze op je schuldgevoel gaan zitten. Ik zou daar ook van wakker liggen hoor! Misschien kan je man aangeven wanneer hij wél zou kunnen komen helpen. Dan kunnen ze zelf een inschatting maken. sterkte meis!
Waarom moet je woonruimte in de kelder maken omdat het postadres daar is? Dat hoeft helemaal niet hoor.
Bedankt allemaal, ik snap het ook niet zo van dat inrichten van de ruimtes hoor. Gaan we ook niet doen, want we hebben dit huis juist gekocht zodat mijn man daar zijn kantoor kan maken. Ik ga het er vandaag maar over hebben, pfff zo moeilijk. we zijn indd een familie die elkaar steeds helpt, maar ik vind het dus ook heel vervelend als ze op je schuldgevoel gaan zitten. thanks voor jullie reacties, ik zal de uitkomst hier wel neerzetten.
Ik zou het niet doen, maar vooral omdat het voor mij riekt naar fraude. Lastig om dat eventjes aan je ouders mee te delen, dat kan ik me voorstellen. Nu zouden mijn ouders dat ook nooit van mij gevraagd hebben; die zouden never nooit iets gedaan hebben wat zo tegen de regels is.