Ik heb er zo genoeg van.. Ik heb net knallende ruzie met mijn vriend gehad, weer over zijn ouders. Vanavond hadden we sinterklaasavond en mijn ouders zouden komen, zijn ouders hadden zichzelf uitgenodigd. Ik vreet me gewoon de hele avond op, mijn moeder verteld namelijk hardstikke veel over de dingen die Eefje allemaal doet als ze daar is en mijn schoonmoeder is hier gruwelijk jaloers om. Ik moet mijn moeder half instrueren om niet te vertellen dat Eefje weer daar heeft geslapen of dat we een dagje zijn uitgeweest. Mijn vriend loopt af en toe naar buiten als we bij mijn ouders zijn om niet te laten merken dat we daar zijn, anders is het weer gemopper en gezanik aan de telefoon, al 12 jaar moet ik dingen voor me houden om de lieve vrede te bewaren en ik merk dat ik nu ik zwanger ben de stress niet meer trek, heb de hele avond buikpijn gehad. Ik durf mijn moeder en de zijne geen moment alleen met z'n tweeen te laten, bang dat mijn ma weer wat verkeerds zegt.. Ik snap dat mijn vriend zijn ouders wil verdedigen, maar hij werkt er zelf net zo hard aan mee door niet eerlijk tegen ze te zijn. En nu lig ik hier in het donker, op sinterklaasavond, op de bank na een verschrikkelijke ruzie, die grotendeels mijn schuld is omdat ik de halve avond stil op de bank heb gezeten en net alles eruit heb gegooit.. Met mijn vriend is nu niet te praten, ik heb zijn ouders afgevallen en hoewel hij ze zelf vaak genoeg zat is, mag ik er niets over zeggen... en ik voel me rot, want ik ben een brok hormonen, maar mijn vriend begrijpt dat gewoon niet... waarschijnlijk slaap ik dus vannacht maar op de bank.
pff vreselijk. Als eerste lijkt mij een gesprek met je vriend de eerste stap. Niet nu, maar morgen als alles rustig is. Gewoon in je eigen bed slapen vannacht, goed liggen als je zwanger bent. Dan hem morgen uitleggen dat je dit gewoon niet trekt en dat jullie (of hij) zn moeder uit moeten leggen dat eefje 2 oma's heeft en dat ze nergens jaloers op moet zijn. Nog even en dan vertelt eefje het nl zelf tegen oma, wat ze met de andere oma allemaal gedaan heeft. Dan hoef je er niet meer over te liegen. Hopelijk ziet je vriend dat in en gaat hij een goed gesprek met zn moeder aan.
ik schaam me zo voor mijn uitbarsting net, ben totaal mezelf niet.. mijn vriend begrijpt dat niet.. ik kan mezelf gewoon niet inhouden.. ik merk nu al dat Eef meer naar mijn ouders trekt dan de zijne, maar mijn ouders zijn totaal anders met haar.. ze laten haar veel meer haar gang gaan terwijl zijn ouders continu aan haar lopen te trekken en zijn vader plaagt haar continu, ze knuffelt heel veel met mijn vader terwijl ze op zijn vader continu boos is..
gewoon goed uitleggen aan je vriend hoe jij je voelt... hopelijk wil hij naar je luisteren. En je ziet idd vaker dat kleinkinderen meer naar de ene opa en oma trekken dan naar de andere. Vaak doen die mensen dat ook zelf. Misschien als je vriend dat inziet, kan hij dat uitleggen aan zn ouders. Maar belangrijk is om hem duidelijk te maken, dat eefje straks zelf alles vertelt en hij dan ook niks meer "achter kan houden".
je hebt helemaal gelijk, is ook niet zo'n goed voorbeeld als ze ziet hoe wij vanalles achter houden..
Jammer dat het zo moet gaan. Ik kan me je dilemma zo goed voorstellen. Ik ken dezelfde situatie vanuit mijn schoonfamilie (maar in dit geval mijn schoonouders die moeten wijken voor een veeleisende oma van hun kleinzoon). Ikzelf wilde mijn moeder zoveel mogelijk voortrekken t.o.v. mijn schoonouders (mijn moeder was chronisch ziek en is helaas overleden toen mijn zoontje 8 weken oud was). Gelukkig konden mijn schoonouders dit begrjpen... Ik denk dat dit soort situaties in elke familie voorkomen, en probeer een beetje coulant te denken. Ze hebben nl. allemaal de beste bedoelingen ...
het gaat er dus eigelijk om dat je dochter meer bij jou ouders is dan bij je schoonouders en als je moeder daar over verteld, je schoonouders daar jaloers op zijn? Begrijp ik dat goed? Vervelende situatie, dat ten eerste. En snap dat jij het extra slecht trekt nu je zwanger bent. Wat is de reden dat je dochter meer bij jou ouders is dan bij je schoonouders? Wonen je schoonouders verder weg of komt het zo beter uit? Want je schoonmoeder hoeft natuurlijk niet jaloers te zijn, maar mss komt het voort uit het feit dat ze ook liever wat vaker je dochter over de vloer heeft? In principe vind ik het al vreemd dat jij ( en je vriend) vantevoren al je moeder moeten " waarschuwen" hiervoor want wat maakt het eigelijk uit dat je moeder enthousiast over jullie dochter verteld? Ze is waarschijnlijk trots en ik vind het ook niet jullie probleem dat je schoonmoeder daar vervolgens jaloers over gaat lopen doen. Het zijn toch volwassen vrouwen? Ik snap dat het niet leuk is, maar het is zonde van je tijd en energie om je hiermee te bemoeien, ik zou het proberen los te laten. Ze zoeken het maar uit zeg! Zeker om al 12 (!!!!) jaar zorgen en stress om te hebben en als klap op de vuurpijl ook nog enorme ruzie met je vriend. Ik zou als je een beetje bijgetrokken bent, met je vriend hierover gaan praten en die (schoon)moeders het lekker zelf uit te laten zoeken. Overleg met je vriend waar dochter heen kan, kan logeren etc en als (schoon)moeders daar problemen mee heeft, jammer dan. sterkte nog en dikke knuffel he!
maar waarom hou je dingen achter? moet ik dan denken aan logeren bij jou moeder wat schoonmoeder niet mag weten oid? Dat hoeft toch niet, het is jullie keuze om dochter daar wel of niet te laten logeren en heeft niemand anders iets mee te maken. Daarbij herken ik wel je stukje dat de ene opa en oma heel anders zijn met je dochter dan de andere opa en oma, maar dat hou je toch. En vaak is dat van je eigen ouders het meest vertrouwd omdat je dat ook gewend bent van vroeger. Zo kan mijn schoonpa mijn zoon echt geen seconde met rust laten heb ik het idee. Is hij ergens mee bezig, wordt ie alweer geroepen door opa voor iets anders, gek wordt ik er soms van. Laatst ook in de dierentuin, zoon stond net bij de ene aap te kijken, staat opa alweer ergens anders te roepen zo van " kijk deze aap eens" ik merk dat zoon daar erg onrustig van kan worden. Maar ja af en toe zeg ik er iets van, en soms moet je dingen gewoon accepteren zoals ze zijn.
Wat lastig zeg! Ik herken het wel , alleen dan met mijn zus. En dat is heel moeilijk! Je voelt je dan ook echt niet op je gemak en denkt: ooooh als mn moeder maar niet teveel over dr zegt want dan heb je daar weer mot over. maar eigenlijk zou je er lak aan moeten hebben. Als jou schoonouders daar jaloers over worden, dan hebben ze dikke vette pech gehad. Zo is het nu eenmaal. Succes en sterkte. Ik hoop echt dat je het je vriend duidelijk kan maken. En jullie het snel weer goed hebben!
Mijn schoonmoeder is een geval apart.. het kan tijden goed gaan en dan opeens hangt ze scheldend aan de telefoon omdat mijn vriend de telefoon niet op tijd op nam of zo.. je weet nooit in welke bui ze zit. Mijn vriend heeft niet echt een liefdevolle jeugd gehad, hij geeft ook eerlijk toe liever bij mijn ouders te zijn dan de zijne, hij heeft een ontzettend goede band met mijn vader. hier zijn ze heel jaloers om, al vanaf het begin. Zijn ouders hebben hem ook wel eens geslagen, een knuffel kreeg hij nooit. Ik heb nooit kunnen wennen aan het wispelturige gedrag van zijn moeder, als de telefoon gaat, hoop ik maar dat ze in een goede bui is, anders is mijn vriend weer overstuur. uit het niets komen dan de verwijten.. zijn vader staat achter zijn vrouw. Ze past een halve dag in de week op, dit hebben we puur gedaan om haar het gevoel te geven dat ze er toe doet en een deel uitmaakt van eefjes leven.. Ik heb het hier niet altijd even makkelijk mee.. zo hebben ze Eef proberen aan te leren dan zijn ouders opa en Oma heten en mijn ouders bij hun voornaam. Ik durf eef niet daar te laten slapen omdat ze heel onrustig reageert als eef eens wat anders doet. ze doen echt wel hun best, maar het voelt niet natuurlijk, mijn vriend vind hetzelfde. mijn vriend kiest er zelf voor om in het weekend vaak niet te gaan, hij gaat liever naar mijn ouders, maar ik zit op de blaren... ik vind het gewoon ontzettend oneerlijk dat hij wel mag klagen en mopperen over zijn ouders, maar dat ik maar mijn mond erover moet houden, al maken mijn hormonen me niet zo'n beste discussie partner. Ik ga niet meer liegen, dan maar ruzie, hij kan dit niet meer van Eef en mij verwachten. hij moet mans genoeg worden om dit met zijn ouders uit te spreken.
Waarom hadden jullie zijn ouders eigenlijk niet uitgenodigd? Je zegt dat ze zichzelf hebben uitgenodigd? Kan wel begrijpen dat het rot is voor jouw schoonouders dat jullie dochter meer naar jouw ouders trekt . Je hoeft natuurlijk daarom niet te liegen o.i.d.. Ik houd er bij mijn schoonouders wel rekening mee. Ik ga dan niet uitgebreid vertellen over hoe onze dochter bij mijn ouders is. Ik kan me namelijk goed voorstellen dat het minder leuk kan zijn om te horen. Uitvallen tegen zijn ouders vind ik niet kunnen. Toont van weinig respect. Kan begrijpen dat jouw man daar boos over is, het zijn wel zijn ouders...
ik ben absoluut niet tegen zijn ouders uitgevallen! Ik ben toen ze weg waren tegen mijn vriend uitgevallen.. hij praat nog steeds niet tegen me.
Ik heb ff zitten denken maar als jou moeder alles tegen jou schoonmoeder zegt hoevaak ga je dan naar jou moeder toe en hoevaak naar je schoonmoeder? Dan moet je vaker naar je sm toe dan kunnen ze zelf zien wat je dochter kan. En zou jij hetleuk vinden als je sm word uitgenodigd en jou moeder niet? En wat zou je ervan vinden aks jou ouders zichzelf uitnodigen. Denk je niet zo net als gemiddeld nl over je sm en dat alles wat je sm doet niet goed is.
Hier ook een vele betere band met mijn ouders dan met mijn schoonouders, en hoewel ik niet akkoord ga met de manier hoe so met onze dochter omgaan, probeer ik hen toch ongeveer evenveel te laten oppassen. Het blijven natuurlijk haar grootouders. En hier is het ook zo dat vriendlief mag klagen en zagen over zijn moeder, en als ik dat dan doe , is het ook vaak ruzie, maar ook hier weer "het zijn en blijven zijn ouders." En eerlijk toegegeven, ik klaag vaak over mijn vader, ik ga helemaal niet akkoord met zijn manier van denken, maar owee als mijn vriend iets negatiefs over hem zegt. Ik hoop dat jij en je vriend het snel kunnen uitpraten,
Ik snap jouw vriend niet helemaal. Hij weet zelf hoe zijn moeder is en hoe jullie alle twee op jullie tenen lopen als zij belt of op visite is.
Ik snap het van jou smoeder niet. Mijn moeder woont in Almere ik in Den Haag smoeder in t westland dus ja mijn smoeder ziet mijn zoontje meer als mijn eigen moeder. Maar om daar nou jaloers om te worden Nu heb ik zowel met mn eigen moeder als smoeder een goede band maar kan me best indenken dat als je die niet hebt je minder naar 1 van hun toe zou gaan. Vind t eigenlijk van smoeder gedoe om niks! En dat jij uit je slof geschoten bent vind ik ook niet meer als logisch! Als je al zo lang op je tenen loopt om iedereen tevreden te houden dat gaat nou eenmaal niet! Succes!
Hoi meiden, In principe zien beide ouders Eefje een keer in de week (beiden 50 minuten rijden) vaak zien mijn SO haar zelfs vaker, het enige grote verschil is dat Eef bij mijn ouders wel eens blijft slapen en bij SO niet.. dit puur omdat mijn schoonmoeder dus heel wisselvallig is.. Laatst was Eefje daar en moest mijn schoonmoeder de griepspuit halen, zonder overleg met mij heeft ze mijn vriends tante gevraagd om op Eef te letten, deze is vervolgens met Eef gaan wandelen.. zijn tante is zwakbegaafd.. Eef luistert totaal niet naar haar, ze heeft totaal geen inzicht van gevaar, mijn vriend was daar ook erg kwaad over. Ze liet Eefje bij de honden in de bench kruipen (is zo schattig) en los even naar de winkel voor bij oma op schoot in de auto (heb ik mijn vriend niet durven te zeggen).. Als Eefje valt is ze helemaal in paniek (terwijl die van mij berggeit was in d'r vorige leven en regelmatig ergens vanaf stuitert zonder een kick te geven..) Laatst had ze besloten dat Eef maar zindelijk moest worden, luier uitgedaan en heeft ze op de vloer geplast waardoor ze helemaal overstuur thuiskwam. Allemaal dingen waardoor mijn vriend en ik niet geneigd zijn Eef daar te laten slapen.. Ik denk dat het probleem niet (meer) zozeer ligt bij Eef, maar de band die mijn vriend met mijn ouders heeft en daar kan ik niet zoveel aan doen. Hij heeft gewoon niet zo'n band met zijn ouders en er is vroeger zoveel gebeurt dat deze ook nooit perfect zal worden.. Ze waren zelfs boos dat we in het weekend een keer niet kwamen terwijl we in het ziekenhuis waren waar mijn vader net was geopereert aan kanker. ("ja daar maak je dan wel tijd voor, en voor ons niet") waar ik van baal is dat mijn vriend er voor kiest om niet te vaak te gaan en vanalles verzwijgt, maar dat ik dan als ik daar kom een half kruisverhoor krijg en het gezeur over me heen krijg. Mijn ouders zeg ik het gewoon als me iets niet bevalt en daar hebben we soms wrijving over maar dat hoort erbij, als ik wat tegen mijn schoonmoeder zeg (gewoon rustig) dan hangt ze 's avonds huilend aan de telefoon en weet de halve familie het. Had ik al verteld dat schoonmama op Eefjes verjaardag om 7 uur al zo dronken als een tor was? zo heerlijk om al deze frustraties ergens neer te kunnen zetten.. ondertussen heeft me vriend me al gebeld om te vragen hoe ik me voel en sorry gezegd, hij begrijpt wel dat ik deze spanningen nu niet meer aan kan. Nu moet ik hem nog duidelijk gaan maken dat we eerlijk moeten gaan zijn, vooral omdat Eef dadelijk gewoon alles eerlijk gaat vertellen.. Dat wordt niet eenvoudig, want het zijn natuurlijk zijn ouders en het doet hem zo pijn als ze zo tegen hem tekeer gaan.