Hallo allemaal, graag wil ik het volgende voorleggen voor de dames die al bevallen zijn met evt. vacuumpomp. Mijn bevalling van onze dochter was helaas vreselijk en heeft verschrikkelijk lang geduurt. Toen de persweeen kwamen was er geen gynaecoloog voor handen dus die moesten ophouden en toen hij er was waren de persweeen over. Daarom heb ik in totaal nog geen 3 kwartier uitgeput geperst zonder resultaat, waarna deze slachter (Flevoziekenhuis Almere) besloot de vacuum erbij te halen. Mijn dochter is toen in één perswee geboren. Nu bij de tweede ben ik verschrikkelijk bang, niet zozeer voor de weeen, maar meer voor het feit dat er wèèr met de vacuum getrokken zal worden en ik wèèr die pijn zal ervaren. Ik vond de weeen namelijk best goed op te vangen, maar de geboorte van het lijfje van mijn dochter is zo verschrikkelijk hels geweest. En ik heb nog nooit gelezen dat dit zo verschrikkelijk pijn doet. Ik voelde haar zeg maar zo door mijn vagina glijden en had het gevoel uit elkaar gerukt te worden. Zij huilde ook al voordat ze nog maar helemaal geboren was. Hierdoor heb ik destijds helemaal niet van mijn pasgeborene zo vlak na de bevalling kunnen genieten. Ik was zo uitgeput en alleen maar blij dat het over was. Dit wil ik nu voorkomen en de verloskundige begrijpt dat, waardoor ze me doorgestuurd heeft naar het ziekenhuis voor een gesprek. Pijnbestrijding zal daarbij aan de orde komen, maar ik vraag me af of ik dit moet doen aangezien de grootste pijn bij de geboorte zelf was. Misschien omdat ik niet weer zo uitgeput wil beginnen aan het persen zelf? Ik ben bij mijn dochter tijdens de bevalling heel erg bang geweest. En ik ben nu niet zozeer bang voor de bevalling maar meer voor de uitdrijving. Zou pijnbestrijding helpen? Hebben er meer mensen juist die gang van het lijfje door je lichaam als zo pijnlijk ervaren en hebben jullie evt. adviezen? Alvast heel hartelijk bedankt! P.s. gelukkig hoef ik niet meer naar het Flevoziekenhuis, maar woon ik nu ergens anders!
Jeetje, wat naar dat je bevalling de vorige keer zo traumatisch verlopen is voor je! Kan me voorstellen dat je nu wat huiverig bent voor de tweede keer. Ik ben de eerste keer ook met een vacuumpomp bevallen. Lucas' zijn hoofd was te groot en lag scheef in het geboortekanaal, daardoor paste hij eigenlijk niet. Het grote verschil is alleen dat ik bij die bevalling al een ruggenprik had, i.v.m. niet vorderende ontsluiting en daardoor weeënopwekkers. Ik heb bij mijn eerste bevalling heel weinig gevoeld van de uitdrijvingsfase. Ik had geen persdrang (groot nadeel), maar ook geen gevoel in mijn 'onderkant' waardoor ik het knippen, de vacuumpomp en de letterlijke geboorte van Lucas ook niet gevoeld heb (dat was weer een voordeel). Dat was deze bevalling wel anders. Dit keer geen pijnbestrijding gehad. De uitdrijving vond ik dit keer wel heel erg heftig qua pijn, ondanks dat het maar 7 min. duurde. Ik denk dat pijnbestrijding je in principe wel zou kunnen helpen, maar je moet ook in je achterhoofd houden dat iedereen er anders op reageert. De één voelt helemaal niks meer, de ander nog wel harde buiken en nog weer een ander ervaart zelfs nog weeën bij een ruggenprik. Het scheelt idd al wel dat het je een hoop energie spaart voor het laatste stukje van je bevalling. Bij mij vertelde de vk van het zkh trouwens ook dat ik een groot voordeel had dat Lucas uiteindelijk tóch vaginaal geboren was. Hierdoor had ik wat meer ruimte nu en was de kans op een 'normale' bevalling een stuk groter. Anders had Benjamin ook niet gepast! Dat is voor jou dus ook een voordeel, de eerste heeft de weg gebaand. Ik denk dat het gewoon heel goed is om in een gesprek met je gyn alle opties op een rijtje te zetten en je angsten heel duidelijk te bespreken. Hij zal je dan het beste voor kunnen lichten qua voor- en nadelen. *sorry voor het lange verhaal* ik hoop dat je er wat aan hebt!
Hier dus ook de eerste keer een vacuum gehad, hier was het een sterrekijker en ze kwam er niet uit. Het is idd erg pijnlijk... Bij de tweede heb ik hier geen moeite mee gehad tijdens de zwschap eigenlijk...maar ik snap je wel hoor. Nu kreeg ik te horen dat het weer een sterrekijker was...maar gelukkig nu heb ik het zelf gedaan! Ik vondt het een superervaring dat ik het nu ZELF heb gedaan en geen vacuum...dus alleen al daarvoor zou ik geen pijnbestrijding willen.. Nu is er ook al een weg vrijgemaakt en nu weer een vacuumbevalling krijgen, nou dat zijn uitzonderingen hoor.. Dus als ik jou was zou ik geen pijnbestrijding willen en proberen deze bevalling los te zien van je eerste meid....deze keer hoeft het natuurlijk niet zo te gaan als de eerste keer....tenminste als je naar mij kijkt kan het wel hahahaha...maar ik had het moment van uitpersen nooit willen missen!
hier ook een eerste bevalling met die nare pomp gehad. Vreselijk wat een hel. Niemand had mij ingelicht, geen communicatie, niets alleen maar paniek en een hoop horror. Ik heb een klacht ingediend na die bevalling. Tweede keer, ging heel anders. En waarom? Omdat ik een geboorteplan had geschreven. Omdat ik bij de eerste ingeleid was, had ik al zo t idee dat ik wederom in t ziekenhuis zou moeten bevallen, dus ik dacht ik maak een bevallingsplan. Toen duidelijk werd dat ik echt in t zh moest bevallen dmv inleiding, heb ik het hele plan uitvoerig besproken met de gyn en de verloskundige, kopietjes uitgedeeld zodat iedereen op de hoogte was. En wat denk je? Een prachtige ervaring...eerlijk waar. er werd meteen die ochtend al overleg gepleegd met mij, of ik nog even geduld had, want t was nu even druk op de afdeling daarna hadden ze alle tijd voor mij. En dat was zo.. alles werd overlegd met mij, eerst vliezen breken, dan uur wachten op weeen enz enz. Communicatie was top, alles was tot in de puntjes geregeld. ik wilde zo'n pompje, bij de eerste vraag, hoppa aangesloten. Top! persen en de geboorte wauw wat mooi.. ik mocht haar zelf aanpakken en op mijn buik leggen. We hadden alle aandacht en t ging zo fijn. Ik ben zo blij met mijn bevallingsplan geweest, alles ging precies zoals ik t wilde. succes en hoop dat deze bevalling beter zal gaan.
Bij mijn bevalling had ik het idee dat ik gevierendeeld werd. Ik kreeg een tangverlossing en mijn zoontje is dan ook in 1 wee eruit getrokken en geholpen door mensen die op mijn buik duwden (hartslag viel weg). Mijn stuitje is hierdoor ook gebroken (wat na 5 maanden werd ontdekt). Ik zie ook vreselijk op tegen de bevalling. Ik krijg met 30 weken zwangerschap een gesprek bij de gyn, en ws een aanbeveling voor een keizersnee. Niet dat ik dat graag wil hoor. Maar ja het kind moet er toch uit aan het eind...
Een kunst verlossing komt niet zo vaak voor bij een volgend kind.... de eerste heeft idd de weg al gemaakt.....!!! mijn ervaringen van mijn eerste bevalling, zorgde trouwens voor mij wel tijdens de bevalling van mijn tweede voor paniek.... ik riep dus zelf: "pak de pomp, pak de pomp, knip maar"..... maar het hoofdje was er al.... verloskundige moest dus ook wel een beetje lachen... in 6 minuutjes persen.... Wel belangrijk dat je angst weg is voordat de bevaling begint... !!! als het idee pijnbestrijding daarbij helpt... doen..!! mijn laatste was net als de eerste niet ingedaald, gelukkig kreeg ik een extra echo..... om me gerust te stellen.... was bang dat het weer niet zou passen... Ze schatten hem op 6,5 pond... dus moest lukken... paar uur later begon de bevalling... hij was echter 8,5 pond en in 3 minuutjes was hij er... ik was zo relaxed...
Wat fijn om jullie reacties te lezen! Soms voel ik me een ontzettende aanstelster dat ik deze bevalling nu zo tegemoet ga, maar het is inderdaad wel belangrijk vooraf e.e.a. op een rijtje te zetten. Dat gevoel van 'het zelf willen doen' herken ik sterk en tegelijkertijd is daar dan weer de angst voor de pijn, waardoor ik pijnbestrijding overweeg. Maar het zou mij idd ook super lijken om het dit keer helemaal zelf te doen! Hoewel we een ziekenhuisbevalling hebben gepland (voor zover je zoiets kunt plannen) en een gesprek hebben met de gyn heb ik ook ergens een stille hoop toch midden in de nacht thuis te bevallen terwijl onze dochter lekker doorslaapt in haar kamer. maar dat hardop uitspreken durf ik niet, dan liever de veiligheid van zoveel mogelijk geregeld hebben vooraf! Want owee straks wil dit kindje er ook niet goed uit en heb ik daar geen kracht voor. Zoiets... Het stelt in ieder geval erg gerust om jullie verhalen te lezen, echt superfijn, dankjewel! Groetjes, zarah
Oh, dit herken ik zoooo goed!! Ik moest dit keer in het zkh bevallen, ivm teveel bloedverlies de vorige keer, maar diep in mijn hart wilde ik ook liever thuis, 's nachts en idd zonder dat de oudste er iets van zou merken.... Precies hetzelfde als jij! Ik heb dat toen wel uitgesproken, ook naar de verloskundige, maar zij benadrukte echt dat het beter was om naar het zkh te gaan. Uiteraard begreep ik dat en ik heb echt een prettige bevalling gehad! (voor zover bevallen überhaupt prettig is... ) Zet idd je wensen op papier, al is het maar voor jezelf zodat het op een rijtje staat en je er over nagedacht hebt. Bespreek het ook met je man/vriend!! Het is belangrijk dat hij weet hoe jij erin staat.
Ik ben 11 dagen geleden bevallen d.m.v. een vacuumpomp. mijn kleine meid bleek ook een sterrekijker te zijn en na 1.5 uur persen moest ze er toch echt uit. wat een hel was dat zeg Kan begrijpen dat je erg opziet tegen een volgende bevalling. Ik had echt het idee dat ze me van onderen uit elkaar trok. zo stond ze te wrikken, draaien en te trekken. bij mij hebben zeiden ze dat het met 1-2x trekken gebeurd zou zijn. niet dus. wel een keer of 7 moeten trekken. ze zette nog net niet d'r voeten tegen het bed aan om extra af te zetten ik kreeg een beetje het idee van een boer die een kalf aan z'n pootjes uit de moederkoe trok ik had een ruggenprik maar die is net voor de bevalling uitgezet omdat je anders de persweeen niet voelt en niet goed kan voelen waarheen je moet persen. maar volgens mij heb ik niet gevoeld wat je " normaal" bij een vacuumverlossing voelt. klinkt heel gek maar ik kan me niet meer herinneren hoeveel pijn het deed en hoe het precies voelde. weet wel dat het super veel pijn deed hoor. ik ben nog extra verdoofd en ingeknipt. (en daarna alsnog verder uitgescheurd). ik wilde thius bevallen maar ALS er evt. een volgende komt dat is dat ws. in het ZH omdat ik dan zelf kan bepalen of ik pijnstilling krijg of niet. soort van geruststelling.
Ik heb geen ervaring met kunstverlossingen, maar heb wel een groot verschil ervaren tussen mijn eerste en tweede bevalling. Eerste deed best veel pijn (dacht ook 100% zeker te voelen dat het niet pastte), de tweede eigenlijk totaal niet. Bij de eerste een uur lang zwakke persweeën, bij de tweede juist één hele sterke en het was al gepiept. Nou ja, wat ik wil zeggen: praat erover met je vk, laat je geruststellen, bedenk dat de weg nu gebaand is en vertrouw erop dat je lijf nu veel beter weet wat het moet doen. Ik wens je een prachtbevalling toe die je traumatische eerste ervaring kan 'genezen'. Toi toi toi!
Hier ook eerste bevalling vacuumverlossing en de hele rataplan. Heb er niet veel van gemerkt, want het werd kritiek als ie er niet NU uit zou komen, dus ik heb dat in een roes beleefd. Mijn vriend zei achteraf wel dat heel mijn gezicht vertrok toen ze de vacuumverlossing deden, dus het zal vast erg zeer gedaan hebben. Maar de tweede was bij mij ook zo anders. Totaal 5 minuten persen, in 3 persweeen was ze er. Mijn vk zei ook dat het nauwelijks voorkwam, een vacuumverlossing bij de tweede. (Ja als de eerste dmv een keizersnede is gekomen ) Maar als ik jouw verhaal zo lees, ben je eerder bang dat ze je weer aan je lot overlaten en dat je uitgeput raakt tijdens het persen. Fontana heeft de beste tip al gegeven: maak een geboorteplan. Het geeft je vast meer rust als alles van te voren is doorgesproken en op papier staat. Succes!
Hier ook een vacuumverlossing gehad, mijn dochter lag scheef en haar hartje sloeg niet meer goed. Ik kan me niet meer herinneren dat het echt pijn deed, zat in een roes en ineens was ze er. Maar ik heb volgens mij wel een verdoving voor de knip gehad (ik kan me een lange naald herinneren), misschien dat dat verlicht???? Ik zou het met je vk er eens over hebben. Liefs