Tegen ons jij. Ik wil dat ze opa en oma met u aanspreken maar de opa's en oma's voelen zich daar te jong voor.. daar sta je met je goede gedrag. Buiten het gezin wil ik dat ze mensen met u aanspreken tenzij die persoon anders aangeeft. Oom en tante zeggen ze alleen tegen mijn man zijn familie. Mijn broertje en zusjes zijn rond de 20 (waren 9 en 11 toen mijn oudste geboren werd) dus die spreken de meiden gewoon aan met hun voornaam.
Over ons zijn we er nog niet uit, alle anderen U zoals opa en oma e.d. Ik spreek mijn ouders aan met jij/je, zo geleerd. Mijn man praat Gronings met zijn ouders en spreekt ze aan met U in t Gronings. Hij praat nooit Nederlands tegen ze, dus geen idee wat ie dan zou zeggen. Ik spreek mijn schoonouders aan met je/jij, tenminste nu wel, in t begin niet. Maar ik praat dan ook gewoon Nederlands tegen ze..
ik vind het afstandelijk dat "u" gedoe,...gelukkig ben ik een belg, nederlanders denken altijd dat ik supervriendelijk ben maar waarom moet mn persé "u" zeggen tegen hun eigen ouders? je bent toch niet "meer" dan je kind?
Jij, nooit U in ieder geval want dat vind ik vreselijk onpersoonlijk! Mijn eigen grootouders heb ik vanaf een bepaalde leeftijd wel met U aangesproken, dat is vanzelf gekomen. Maar mijn ouders met U aan spreken zal ik nooit doen en ik zou dat al helemaal niet willen van mijn eigen kinderen.
ik heb altijd geleerd u te zeggen tegen iedereen. ook tegen mijn auders, deed ik dat niet kreeg ik een draai om mijn oren. tantes en ooms aan spreken met tante kelly en ome willem b.v. ook niet dank je wel maar dank u wel. en altijd met 2 woorden spreken. wel moet ik zeggen nu ik auder word, ik merk dat bijna iedereen wel zecht, je mag wel jij zeggen.(ik voel mij dan zo aud) en dat ik het vaak moeilijk heb om jij of je te zeggen. wat ik ook merk is dat kinderen vaker hun auders bij de voornaam noemen, ik vind dit super vreemd. en kan er niet aan wennen. ik zou mijn kinderen graag het zelfde leren als wat ik heb geleerd. ml vind het goed alleen mogen onze kinderen wel jij je zeggen tegen ons.
Nee hoor, niet alleen door dat woordje.. De manier waarop ze respect probeert af te dwingen en haar enorm strenge protestantse achtergrond die er net als bij haar zelf vroeger voor zorgt dat ze op een uiterst dominante manier zich boven iedereen verheft. En dan wel af toe proberen me vast te pakken voor een knuffel; ik krijg er inmiddels de kriebels van..
wij hebben er nooit "opdracht" toe gegeven, maar onze kinderen spreken ons aan met "u". ook opa's, oma's, ooms, tantes en oudere mensen spreken ze aan met "u". hier in de omgeving is het heel normaal, dus ik denk dat ze het gewoon van andere kinderen hebben overgenomen. dit heeft dus niks te maken met afstandelijkheid of met een strenge opvoeding. ik vind het uiteindelijk wel heel beleefd.