Ouders vaak niet serieus genomen

HILVERSUM - Ouders van kinderen die extra ondersteuning nodig hebben, krijgen vaak niet voldoende informatie over hoe de school die ondersteuning invult. Ook worden ze vaak niet als serieuze gesprekspartner gezien.



Dat is een gemiste kans, schrijft Stichting De Ombudsman in een rapport dat maandag wordt gepresenteerd.
Als ervaringsdeskundigen op het terrein van het gedrag en de ontwikkeling van hun kind, kunnen ouders leraren van extra informatie voorzien, maar vaak krijgen ze daartoe niet voldoende gelegenheid.
Dat concludeert de stichting na onderzoek onder 394 leraren en 518 ouders van kinderen met een of andere beperking. Het gaat dan om een lichamelijke, zintuiglijke of verstandelijke beperking en/of psychiatrische of gedragsproblemen.

Onderzoek

Uit het onderzoek bleek onder meer dat het behandelingsplan voor het kind, dat eigenlijk tussen leraar en ouders samen opgesteld moet worden, in de meeste gevallen door de leraar wordt opgesteld, waarna het voor goedkeuring aan de ouders wordt voorgelegd.
Volgens De Ombudsman bestaat onder leraren de vrees dat ouders zich inhoudelijk met het onderwijs gaan bemoeien. Ouders vragen zich dan weer af waaraan het extra geld dat de school voor hun kind ontvangt, wordt besteed.

Zorgen

De uiteindelijke consequentie van de moeilijke verhouding tussen ouders en school is dat er te veel leerlingen te lang thuiszitten en dus geen onderwijs krijgen, constateert De Ombudsman.
Dinsdag behandelt de Eerste Kamer het wetsvoorstel Passend Onderwijs. Uit het onderzoek van De Ombudsman komt naar voren dat zowel ouders als leraren zich zorgen maken over de vermindering van kwaliteit van het onderwijs en de werkdruk als het wetsvoorstel dat er nu ligt wordt goedgekeurd.


========================================


Nee echt? JOH! Daar was ik me als ouder van 2 "speciale" kinderen echt niet van bewust! Vandaar dat het 4 jaar duurde voor dat er eens iemand naar Miky keek en nog eens een jaar voor hij een autisme sticker op zn voorhoofd kreeg! En een behandelingsplan samen met de ouders opstellen? In die 11 jaar dat mijn zoon op het speciaal onderwijs zit heb ik dit nog NOOIT samen met de leraar gedaan. Ook niet als ik aangaf dat er wat aan schorte of dingen niet in klopten dan draaiden ze het wel zo dat het toch klopte.
In groep 4 al duidelijk gemaakt dat Miky een probleem heeft met cijfers. Als hij 25 ziet leest hij 52. Och dat komt wel. Je moet niet alles tegelijk willen.
Ondertussen heeft hij zijn wens om een technisch beroep te doen mogen laten varen want hij leest nog steeds 52 als er 25 staat. Het is dus nog steeds niet "gekomen".
En om een kind op discalculie te laten testen na zijn 11e mag je het zelf betalen (met andere woorden als de basis school faalt/niet luisterd ben JIJ de lul)
Oh trouwens voor diegene die het niet weten (net zo goed als de leraren van beide zoons) discalculie en dyslexie zijn verwant aan autisme! Maar kunnen onafhankelijk van elkaar bestaan. Het komt vaak voor dat een kind autisme of aanverwante stoornis heeft en dan de andere dyscalculie of dyslexie. Niet dat er naar gekeken wordt als men de kinderen onderling bekijkt hoor.. want waarom zou je die informatie nou gebruiken als je WEET dat er in het gezin autisme voor komt?
Vandaar dat mijn 2e zoon bijna zijn hele basis school als moeilijke leerling bestempelt is en zelfs door de leraar uiteindelijk ADHD aangepraat is (laten testen om tegendeel te bewijzen en nu dus zwart op wit dat hij geen adhd heeft!!) terwijl hij simpelweg dyslexie heeft (uiteindelijk door het VO laten testen en 350,- mogen aftikken) EN zich DOODVERVEELDE in de klas omdat het allemaal laag of gemiddelde leerstof was en hij dus uiteindelijk naar het 2talig gymnasium kon.
Praten als brugman maar nog net niet uitgelachen door de leraar van groep 6 en 7. "Nee mevrouwtje hij heeft geen dyslexie want hij kan goed rekenen."
HALLO dat zijn 2 enorm verschillende dingen! "hoe komt u aan die wijsheid mevrouw?"
De website van stichting dyslexie?!
"Och internet, mja...."
Niet dat ik denk dat er na dit onderzoek verandering in komt hoor. Want zij hebben er voor geleerd en wij ouders niet. En zodra jou kind niet in de middenmoot past of zich niet gedraagt zoals in "het boekje" heb je vette pech.

Ik opgekropte frustratie rondom dit onderwerp? Hoe kom je erbij?