Mijn dochter is bijna 10 maanden, ( 9 maanden, 3 weken en 4 dagen om precies te zijn). ze is geboren met 37 weken en 3 dagen en woog bij de geboorte 2560 gram en was zo'n 45cm. nu met bijna 10 maanden weegt ze ongeveer 6500 gram en zit ze in kleding maatje 68 en soms 74 ( als deze klein valt) ik schat haar op ong 70 cm. we hebben haar als we bv boodschappen gaan doen enz..in de maxi cosi zitten en deze op de wandelwagen. zo liepen we afgelopen weekend in de stad om o.a. foto's te laten maken. en daar kregen we al meerdere keren te horen dat ze al zo goed rond keek en helder was voor haar leeftijd. euhh ze is bijna 10 maanden.. de reactie dan was steeds ow maar dan is ze wel erg klein, groeit ze niet goed? of mensen die ons tegen komen die ook een baby bij zich hebben die dan zeggen ze zal wel jonger zijn dan die van ons.. ik zeg dan nou dat weet ik niet hoe oud is de uwe en blijkt vaak dat die baby dan een maandje of 6 is of zo ,dus als ik zeg dat ze bijna 10 maanden is dan wordt er gekeken alsof dat niet kan.. en hoor ik gelijk ow dan groeit ze zeker niet goed, ze is zo klein, of de vraag of ze een achterstand heeft. of bv of ze al fruit mag.. enz.. ze is klein en licht ja maar groeit volgens haar eigen lijntje en doet alles wat ze moet doen met haar leeftijd en het cb is tevreden. en ja ze eet al met ons mee, fruit in stukjes, brood en groente met ons mee enz.. soms wordt ik er best moe van telkens uit te leggen dat ze ouder is en gewoon klein en fijn is maar prima doet volgens haar lijntje.. overal waar we komen telkens weer, is dit herkenbaar voor sommige van jullie en hoe ging je daar mee om? het zijn ook vaak mensen die we geheel niet kennen verder die je hier dan op aanspreken
Niet herkenbaar, maar mijn dochter is wel een kleintje en een fijntje. Ze is bijna 2 en 82 cm en weegt net aan 10 kg. Maar omdat ze zo wijs kijkt wordt ze juist ouder geschat. Ik zou er niet te zwaar aan tillen en je hoeft je echt niet te 'verantwoorden' hoor. Zeg gewoon: ja ze is klein, en loop weer verder, of vraag iets over hun kind, praat er een beetje overheen. Telkens uitleggen waarom ze zo klein is is alleen maar vermoeiend voor jezelf.
Nescio: ja waarschijnlijk heb je daarin gelijk, uitleggen hoeft niet.., maar soms..denk ik alsof we zelf niet weten dat ze klein is. wat dan wel weer soms grappig is, is dat sommige dan zeggen als je er iets over zegt dat ze dat vast van mama heeft ( ik ben zelf niet groot 154cm) daar reageren we dan niet op maar dat kan dus helemaal niet want ze is geboren uit een draagmoeder en biologisch gezien ben ik niks van haar.
Ach ja, mensen zeggen vaak maar wat als het over kleintjes gaat Is vaak niet kwaad bedoeld. Ik zou niet zoveel uitleggen en het gewoon luchtig houden, al kan ik me voorstellen dat het wel irritant kan zijn als je dat steeds hoort (en ook nog van vreemden!)
Maar zo'n dingen zijn toch gewoon praten over koetjes en kalfjes? Waarom raakt dat je zo? Als mensen een baby zien, beginnen ze daar nu eenmaal over te praten: zo klein, zo groot, zo ros, zo veel haar, zo luid, zo dik... Wat maakt het uit?
Heeeeeeeel herkenbaar...bij mijn oudste nog en nu is ze 5,5 dus een erg gevoelig puntje bij haarzelf Maar ik heb 1 leuk voorbeeld uit de supermarkt..mijn dochter toen net 2 zat in het winkelwagentje en een lief oud dametje stapte op ins af en begon: ahhh koetsiekoetsie kan jij al zo goed zitten..ja zitten..ohhh knap kind. Dus mijn dochter (was toevallig een hele snelle goede prater) trekt 1 wenkbrauw op en zegt: mama, doet tie mevjouw?? Nou echt dat gezicht van die vrouw..net een tekenfimpje: "die baby (eijzend met dr vinger)...die...die kan praten Nou mevrouw ze is wat klein van stuk maar al 2 hoor.
het is logisch dat mensen daar over praten, dat weet ik en dat maakt ook niet uit.. alleen is het overal waar we lopen en mensen tegen komen dat ze zo klein is of ze wel goed groeit en of ze geen achterstand heeft enz.. en het zijn altijd vreemde die dat dan vragen, mensen die je niet kent enz..altijd weer te moeten reageren ja ze is klein nee heeft geen achterstand, doet het prima enz.. op een gegeven moment ben ik daar wel klaar mee, niks tegen mensen die je aanspreken of die belangstelling hebben maar altijd weer over het feit dat ze klein is.
Mijn zoontje is ook een ukje hoor, 21 maanden zo'n 72 cm en bijna 9 kilo licht. De opmerkingen zijn niet van de lucht.
dit is inderdaad een leuk voorbeeld , maar kan me goed voorstellen dat je dochter er gevoelig voor is.
Mensen hebben altijd wat te zeggen, kan me voorstellen dat het frustrerend is. Ik heb het ook maar dan juist andersom, dochter geboren met 37.4 weken, 54 cm en 4225 gram, erg groot dus. Zij word steeds te oud geschat en dan zeggen mensen dus, goh kun je dat nog niet, dan ben je wel laat hoor, terwijl ze motorisch juist voor loopt, alleen praten gaat niet zo snel. Ik heb ook steeds het gevoel mijn dochter te moeten verdedigen. Maar ik probeer er steeds minder op te reageren, alleen lukt dat de ene keer beter als de andere keer.
Vorige week in de kinderboerderij. Dylan was lekker aan het kruipen en er was nog een kindje wat 4 maanden ouder is. Een meisje, 18 maanden, liep al goed en kon al zinnetjes maken van 2 woorden. Loopt naar mijn idee dus heel erg voor. Ik zei dat Dylan 14 maanden is, zei die moeder tegen mij dat ze dacht dat hij 6 of 7 maanden was omdat dylan zo klein is en nog niet loopt en veel woorden kan ik was in shok! 7 maanden werd hij geschat! Ik liet het gelukkig wel niet merken dat ik een shok was maar leuk was het niet Die vrouw is denk ik elke dag bij de kinderboerderij want ze kon iedereen daar heel goed. Had al geen zin meer om daar terug naarheen te gaan in de toekomst maar ik ga me door 1 negatief dingetje niet laten tegenhouden. Ze was verder heel vriendelijk en kreeg Dylan aan het lachen en waarschijnlijk zei ze alles heel onbewust (Ik vond wel al dat ze nogal babyachtig deed naar Dylan, achteraf zei ze het dus haha)
Weet je klein zijn is niet zo leuk..maar aan de andere kant. Mensen vinden haar gauw slim en snel. Terwijl het zoontje van een vriendin heel groot is en die kreeg altijd opmerkingen als: doe niet zo flauw..jij bent al groot, praat eens normaal, zit tie nu nog in de buggy?? Terwijl wat hij deed heel normaal voor zn leeftijd was maar hij leek veel groter
Herkenbaar. Ik vind het best irritant soms. Toen hij 16 maand was sprak een vrouw ons aan met 'wow, zo klein en wat loopt hij al vroeg!' Met de vraag of hij iets jonger dan een jaar was... En in een gesprek hoor ik minstens 1 keer hoe klein hij wel niet is voor zijn leeftijd. Goh, was me nog niet opgevallen.
Dat lijkt me ook echt niet leuk nee! Denk dat je wel een punt hebt dat bij groter lijkende kindjes ook meer wordt verwacht.
Hier ook een kleintje waarbij altijd verbaasd gereageerd wordt als ik zeg dat ze 9,5 maand is. Ze is geboren bij 39+5, was 48 cm en 3000 gram rond. Nu weegt ze net 7 kilo en zit ze in maat 62. Ach, ze kruipt, trekt zich aan alles en iedereen op en brabbelt de oren van je hoofd. Zit wel goed denk ik
ik geloof ook zeker dat het wel goed zit maar de opmerkingen iedere keer dat is minder leuk. Elize doet en zoals ik lees jouw dochter ook gewoon wat ze moeten doen volgens hun eigen lijntje en dat is gewoon prima