Tja...ik zou het makkelijk hebben denk ik.. Ik zou het dus gewoon vragen aan de ouders van dat kind. Ik ben nogal recht door zee en zou dus echt zelf vragen hoe en wat. Lijkt me dan dat je een ja of nee krijgt... Als ze wel teveel drinken zou ik mijn kind daar niet laten spelen en is er iets anders aan de hand ( er zijn ziektes die dit beeld kunnen geven) dan kan je kindje er wel spelen. Eigenlijk weet je het wel...want de juf bevestigd eigenlijk een beetje jou onderbuik gevoel. Dan gewoon heel duidelijk zijn...nee je speelt daar niet. En dat kun je ook eerlijk zeggen tegen die mensen. Waarom daar omheen draaien?
Hier ben ik het echt niet mee eens. Maar ik ben opgegroeid met een alcoholist als vader, en mijn vriendinnetjes hebben echt wel wat gemerkt van mijn vaders drankgebruik. Die verhalen hoor je alleen pas als je volwassen bent! Als ik als moeder een onderbuik gevoel heb dat mijn kindje niet 100% veilig is, dan laat ik het daar niet spelen. En dan bedoel ik niet, dat ze niet mogen vallen oid bij anderen. Ik ga mijn kinderen niet bij iemand achterlaten, omdat ik enkel mijn onderbuikgevoel niet kan bewijzen. Als het er is, dan is het er, en handel ik daar naar.
Nee, niet elke alcoholist is zo. Maar een deel ook wel. Ze zijn in elk geval niet in staat zichzelf te beheersen en er speelt duidelijk meer op psychisch vlak, daar laat ik mijn kind never nooit niet achter.
Goed dat je alert bent. Besef je wel dat dit hele rijtje incl alcoholgeur kan komen door bepaalde medicatie. Trouwens wel erg onprofessioneel van de juf Ik zou echt niet weten hoe ik het zou aanpakken, maar als jij niet wil dat jou dl bijv met sokken in de zandbak speelt, zou ik dit gewoon tegen die moeder zeggen.
Ik heb niet verder gelezen, maar bijna alle dingen die je hier zegt doe ik ook en ik ben absoluut geen alcoholist. Mijn kinderen zijn heel vaak ziek (gemiddeld elke 2 weken wel een verkoudheid en 1x in de 2 maand wel iets ergers). Ik ben vergeetachtig. En ik ben nerveus en onrustig en mijn handen bibberen, nog erger dus, maar dat komt omdat ik een aandoening aan mijn schildklier en nieren heb. Trouwens, neem het aan van iemand die met alcoholisten geleefd heeft, dit zijn vaak niet altijd de symptomen die je noemt. En dan nog kan een persoon die dagelijks haar of zijn portie alcohol wil in de meeste gevallen nog wel voor een kind zorgen, het hangt allemaal van de situatie af.
Ik denk dat het helemaal niet uitmaakt wat het gedrag van die ouders veroorzaakt. TS heeft er geen goed gevoel bij om haar kindje daar te laten spelen. Of heb ik het mis? Als je als ouder dat gevoel hebt, dan moet je daar wat mee lijkt me.
Het is natuurlijk een beetje een vaag verhaal omdat je niet alles uit de doeken wilt doen. Wat overigens best te begrijpen is op een openbaar forum. Een hoop mensen hebben al gezegd dat al deze dingen niet perse op alcoholisme kunnen wijzen. Ook vind ik het erg onprofessioneel van de juf. Zij had jou aan kunnen horen maar verder ook niks. Het feit dat ze nu min of meer jouw vermoedens beaamd heeft vind ik een kwalijke zaak. Maargoed dat tot daar aan toe. Als ik jou was zou ik het AMK bellen. Klinkt heel zwaar maar er zitten daar mensen met beroepsgeheim die niet eens je naam hoeven te weten, je aan kunnen horen en tips en evt. handvatten kunnen bieden. Dan krijg je misschien een beter beeld hoe met je vermoedens om te gaan. Nogmaals, zij maken hier dan geen melding/aantekening van. Dit kan volledig anoniem. Daarnaast, als jouw gevoel zegt dat je je kind daar beter niet kunt laten spelen moet je het niet doen.
Wilde ik ook zeggen, afgezien van de kegel kan alles goed bij hersenletsel of een hersenziekte passen. Veel patienten met een ziekte van de kleine hersenen worden door buitenstaanders vaak voor dronken aangezien (oa slingerend lopen, dubbele tong), heel naar. Sommigen raken door deze "diagnose" van hun werkgevers of klanten zelfs hun baan kwijt.
Ik zou toch voorzichtig zijn. Misschien niet direct zorgen dat ze niet meer daar mag spelen, maar toch beetje aansturen bij jullie thuis te spelen. En misschien kijken of je een goed gesprek aan kunt gaan, zonder veroordelen of opmerkingen in bepaalde richtingen. Misschien zijn er wel verklaringen die ze je willen vertellen. Sommige alcoholisten kunnen zich prima gedragen als anderen er bij zijn, maar zijn voor hun gezin een hel zijn. In dat geval is daar spelen geen ramp, maar kan het voor het meisje juist fijn zijn een vriendinnetje te hebben en daar te kunnen spelen. De ene alcoholist is de ander niet, mocht er sprake zijn van alcoholisme.
Ik zou het aankijken en er naar sturen dat ze vooral bij jullie thuis spelen. Zolang je de ouders niet overduidelijk aangeschoten/dronken hebt gezien zou ik me niet al te druk maken.
Als je begint met elke dag 1 drankje kan het doorlopen naar elke dag 10 flesjes bier zonder ooit aangeschoten of dronken te raken. Als je maar lang genoeg er over doet en rustig opbouwt. En toch kunnen dat juist hele vervelende mensen worden door de drank. Veel alcoholisten zijn (vrijwel) nooit aangeschoten of dronken. Maar dat wil niet zeggen dat ze dan geen schade kunnen aanrichten. Ik vind dit dus een heel gevaarlijke uitspraak!
Ik vind dit topic an sich een beetje 'gevaarlijk'. Tot nu toe zijn het allemaal speculaties. Ik zou trouwens als ouder zijnde niet happy zijn als de juf privé-informatie over mij zou prijsgeven aan iemand waar mijn zoon graag mee speelt. Waarom TS dan ook niet eerst de dialoog is aangegaan met de ouders is mij dan ook een raadsel. Ja, het is wellicht niet de makkelijkste manier, maar je krijgt hierdoor wel de meeste duidelijkheid en het komt allemaal iets minder.. ueh.. achterbaks over.
Eens Averlhach. Mijn vader was binnen het huisgezin vreselijk. Naar de buitenwereld was het een geweldige hulpvaardige man. Al mijn vriendinnen zeiden: 'tjonge, wat heb jij een leuke/aardige vader!' (Dit maakte overigens wel dat ik me erg onbegrepen voelde). Een onderbuikgevoel... Ja, dat vind ik goed. Maar dat zou moeten triggeren de waarheid te achterhalen en daar vervolgens naar te handelen. Handelen nav enkel een onderbuikgevoel... Dan doe je je kinderen (of jezelf in andere situaties) te kort. Wie weet loopt ze zo een hele fijne en hechte vriendschap mis. aansturen om bij jullie thuis laten spelen vind ik een goede optie. Maar niet als eindpunt in dit verhaal. Gebruik het om een ingang te vinden bij haar ouders zodat je je gevoel/mening kunt baseren op feiten en niet op vermoedens/speculaties. En die juf... Erg onprofessioneel.
Ja je hebt gelijk dat het een gevaarlijk topic is. Vele moeders hebben al aangegeven dat veel zaken ook op hun van toepassing zijn, zelf zeggende geen alcoholist te zijn. Ergens snap ik ts wel, ze maakt zich zorgen en wil van een ander een mening horen. Aan de andere kant, ik zou als moeder not amused zijn als dit over mij zou gaan. En niet te spreken over de juf. Alleen de uitspraak die ik vetgedrukt maakte geeft zo een fout beeld van een doorsnee alcoholist. Als anderen dat voor waar aanzien kan dat ook gevolgen hebben. Net als Merah heb ik een alcoholist te maken gehad in mijn jeugd. Ik vind zelf dat je altijd naar je onderbuik gevoel moet luisteren, maar wel met je verstand ermee om gaan.
Je kan het ook gewoon eens vragen? Als je alcohol ruikt smorgens gewoon eens vragen jeetje ik ruik alcohol heb je gedronken?
En dan zegt een alcoholist: Nee hoor. Ik drink niet teveel. Hoe kom je daar nou weer bij #afgezeken. Overigens wel een leuke side note. Mijn man had om 7 uur 's ochtends vaak wel gedronken als hij uit zn werk kwam. Dan bedoel ik 1 of 2 biertjes zeg maar, niet echt dronken of gezopen maar even nakletsen met collega's. Na een nachtdienst. Bij het avond eten of in de vroege avond dronk hij nooit, wel soms als hij na een nachtdienst thuis kwam. Zaten dochter en ik daar met een bord brinta, pakte hij een biertje en dook dan zn bed in. Doordat hij 6 van de 7 nachten in nacht ritme leefde was dat in zijn ritme dus heel normaal. Maar dan zou hij dus ook eerlijk op school zeggen "Ja ik kom net uit mn werk, nachtdienst, en heb net een biertje op" dat dan weer wel.
' O nee, dat snap ik zeker hoor! Een alcoholist zou sowieso nooit toegeven dat hij, of zij een probleem heeft. Maar wellicht komt het door medicatie? Zoiets kom je wellicht alleen te weten als je er naar vraagt, toch? Ik vind spreken van een onderbuikgevoel zo lastig als je de persoon niet kent.