Haha heb ik ook wel eens gedaan. Na een heftige nachtdienst. Stond ik daar om 08u s`ochtends een fles wijn open te trekken.. Liep net de buurman langs het raam... UH " Hoi " Die zal ook wel gedacht hebben Vond het trouwens niet smaken het blijft toch ochtend ookal heb je een nacht hard gewerkt.. Maar goed dat even of-topic. Wat de reden ook is als ik geen goed gevoel heb bij mensen waar mijn kind speelt. Probeer ik er achter te komen wat er is. Zo lang ik dat niet weet of twijfel ben ik extra alert. Spelen ze maar vooral hier Heb 1x gehad dat mijn dochter bij een vriendinnetje was spelen waarvan alleen de vader thuis was. Bij terugkomst vertelde ze dat ze alleen maar tv gekeken hadden. Toen ik vroeg waarom het zo lang duurde voordat ze naar de deur kwam zei ze dat ze haar kleren nog even moest zoeken, want ze hadden het warm en toen hadden ze alleen in hun onderbroek tv gekeken Ik vond dat een heel raar verhaal.. en heb echt wel nagevraagd wat er nou aan de hand geweest was. ( bleek dat ze aan het verkleden geweest waren nou ja na erover gesproken te hebben was het wel OK ) Maar toch vraag ik nog steeds goed na wat ze nu gedaan hebben. hele dag tv kijken vind ik trouwens ook niet echt een gezellige speeldate.
Ik vind mijn kinderen Zo belangrijk dat ik ze nooit willens en wetens bij iemand zou achterlaten waar ik mijn twijfels over heb. Op welk gebied ook. Ik wil niet ahteraf bevestigd worden doordat er iets gebeurt en dan denken 'maar ik heb in elk geval die mensen niet gekwetst door mijn dochtertje van ze weg te houden'. Dus wat er ook moge zijn, het voelt niet goed dan ga je geen risico's nemen met je kind. En iemand die deze symptomen zonder drank heeft is eerder uitzondering dan regel dus gewoon mijn kind daar laat omdat het ook iets anders kan zijn zou ik nooit doen. En aan de mensen zelf vragen ook niet, omdat niemand mij verzekerd dat ze de waarheid spreken. Kinderen zijn zo kwetsbaar. Die moet je beschermen. Ik vind dat daar hier veel te makkelijk over gedachtwordt. Ook bv die vader die alleen thuis was met zijn dochter en vroendinnetje. Ik zou het mezelf nooit vergeven als mijn kind misbruikt wordt bij het spelen bij iemand thuis. Dit kun je misschien niet voorkomen omdat je niet alles weet van mensen maar het zijn vaak de mensen die je kent die het doen. Daarom spelen die van mij niet bij anderen thuis. Dan kun je zeggen zielig maar ik heb liever dat ze veilig zijn dan dat ik risico's met ze ga nemen. Helemaal in deze tijd waar je te vaak leest over de buurman, vader van een vriendinnetje enz.
Ik vind dat inderdaad jammer voor je kinderen. Want je zadelt hen dus van kleins af aan op met grote angsten voor de wereld.
Ik heb het niet vaak, maar heel soms heb ik wel een gevoel van 'volgens mij klopt het niet'. En de laastse keren klopte dat gevoel. Vaak hoor je juist dat ouders vooraf een 'onderbuik' gevoel hadden, maar het genegeerd hebben. Zoals de verschillende gevallen van misbruik binnen een kdv. Wat heb je liever? Een keer te voorzichtig of een keer te laks? Natuurlijk bedoel ik niet dat de persoon met de grond gelijk moet maken of beschuldigen van iets. Maar door bijvoorbeeld wat vaker een kopje koffie te gaan drinken als de kinderen daar spelen of kinderen liever thuis laten spelen... Je moet het wel relativeren.
Jawel hoor, maar dan ben ik er bij. Zolang ze nog klein zijn ben ik liever voorzichtig dan een keer te laks. Shakes, nee hoor. IK heb het nog nooit naar hen uitgesproken en tot nu toe willen ze alleen dat er iemand hier komt tenzij we op bezoek gaan samen. En liever dat ze dit jammer vinden dan ze maar overal te laten spelen met alle risico's. Als ze ouder zijn zien we dan wel maar als je je gaat verdiepen in de wereld vd pedofilie neem je geen enkel risico of tenminste daar waar je dingen kunt vermijden of voorkomen doe je dat. De momenten dat je ze niet in je zicht hebt (bv school) kun je natuurlijk niet omheen.
Als je je gaat verdiepen in de pedofilie dan weet je ook dat je dit (bijna) niet voor kunt zijn. Ik kan snappen dat je er bij kleine kinderen de eerste (paar) keer graag bij wilt zijn, maar je kunt ze niet in een kooitje stoppen. Gevaren liggen overal op de loer. Het zou toch wat zijn als ik elke ouder van een vriendinnetje als een potentiële pedofiel zou moeten zien.
Ja dit dus. Als je zo redeneert, moet je ook niet met de auto rijden want weet je wel dat je daarvan kan sterven? En vergeet het maar dat je kinderen hier niets van oppikken. Er komt een moment waarop ze dat wel doen en ze iedereen dus in eerste instantie gaan wantrouwen. Want dat is wat jij nu ook doet: iedereen is potentieel slecht, tot ze driedubbel bewezen hebben dat ze te vertrouwen zijn. Dat is niet het wereldbeeld dat ik mijn kinderen wil meegeven.
Je kunt wel risico's uitsluiten of verminderen. Dat doe ik niet , ik vertrouw alleen niet op een leuke glimlach en gezellig praatje. Ik zeg niet dat ze pedofielen zijn maar ik zeg dat er een grotere kans is dat zulke zaken plaatsvinden thuis (bij een ander) waar jij geen toezicht hebt. Weet jij veel of de buurjongen daar even aanklopt als je kinderen spelen of een ouder kind van het gezin een vriend of vriendin meeneemt die jij verder niet kent of een opa enz. Het is dus het feit ook dat het andermans huis is en die is vrij om binnen te laten wie hij wil terwijl jij niet weet hoe en wat. Hoe vaak lees je niet dat het een bekende is grweest v dat gezin. Better safe then sorry geldt voor mij absoluut op dit gebied. En nogmaals, ik heb het niet over andere gevaren als autorijden enzo dus zulke opmerkingen mogen achterwege blijven want ik weet heel goed dat er overal gevaren loeren maar dat hoort bij het leven. Uiteindelijk gaan we allemaal dood. Dat spreekt voor zich.
Nu zeg jij...als ze nog klein zijn? Maar als ik mij goed herinnrer zijn jouw kinderen toch niet zo klein meer? Eentje is sowieso rond de leeftijd van mijn oudste; 7 ofzo.
Het is toch ook goed voor je kinderen om een keertje zonder mama erbij bij een vriendje of vriendinnetje te spelen? Zeker vanaf de schoolgaande leeftijd hoort dit er toch ook bij vind ik. Ik heb als regel dat ik bij nieuwe vriendinnetjes altijd eerst een keertje meega en als het goed bevalt ze vanaf dat moment ook alleen mag. Ik merk dat andere ouders dit ook bij ons doen en ik zou het eigenlijk ook niet heel erg prettig vinden als een andere ouder er altijd bij zou willen blijven als haar kind bij mij speelt . Je bent dan toch een beetje verplicht gastvrouw te blijven spelen, terwijl als de kinderen samen spelen je juist vaak even tijd voor jezelf of je andere kinderen kunt hebben . Natuurlijk zou ik mn docher nooit bij iemand laten spelen als ik er geen goed gevoel bij had, maarals het goed voelt dan mag ze daar gerust alleen spelen- ook als het bij een papa is.
Precies dit. Mijn man en ik zijn beiden even vaak thuis bij de kinderen, dus ook als hij thuis is komen er kindjes spelen. Ik zou het zelf echt raar vinden als een moeder zegt dat het niet mag, of dat ze blijft zitten bij mijn man. Mijn man zou ook raar staan te kijken. Ik vind echt dat je ook te ver kan gaan met beschermen. Hier in de buurt zijn veel vaders met een dag ouderschapsverlof, moet ik mijn kind dan leren dat alleen haar eigen papa te vertrouwen is? Beetje overtrokken.
Eens met Tuc en Humptydumpty. Voor schoolgaande kinderen, dus vanaf 4 a 5 jaar, is het ook juist goed om ergens anders te spelen zonder moeder. Wat ik mij dan ook afvraag Boordevol, wie vertrouw je wel? Heb je nooit oppas/opvang? Want een pedofiel is ook iemands kind, dus kan in theorie ook je broer of zwager, zus of schoonzus zijn. Iemand van overblijf, schooljuf/meester, buurman of vrouw. Etc etc. En wanneer zou het dan wel mogen? Na de leeftijd van 12 jaar, de grens voor een pedofiel? Een kind hoort, in mijn ogen, te leren niet iedereen te vertrouwen, maar ook niet iedereen te wantrouwen. Er zijn meer goede mensen dan verkeerde mensen.
Mee eens. Overigens gebeurt misbruik juist vaak bij familie en goede bekenden, die eerst een vertrouwensband met je kind opbouwen. Buiten dat kan het iedereen zijn, van de meester tot de juf, de gymleraar, buurjongen, neefje, stagiair, ga zo maar door. Natuurlijk probeer ik mijn kind zo goed mogeljk hier voor te behoeden, maar zelf dingen doen zonder dat ik erbij ben, vind ik ook een heel belangrijke ervaring voor ze, dus daar probeer ik een balans in te vinden.
Jeetje boordevol, hoe oud zijn je kinderen en hoe lang ga je dit volhouden??? Als je een onderbuik gevoel hebt bij mensen ok, maar gewoon helemaal nergens spelen zonder jou erbij? Ik zou het ook echt raar vinden als er hier een moeder erbij zou blijven. Ook als dat bij mijn man zou zijn. Ik ben ook best voorzichtig met mijn kinderen maar zo zou ik er niet in willen staan.
Mee eens. Ik ben zelf aangerand door mijn opa. Tuurlijk is het soms moeilijk/lastig maar ik wil niet mijn kinderen overbeschermen en mijn angst of wantrouwen over brengen. Dit vind ik niet eerlijk tegenover mijn kinderen. Los laten hoort erbij.
Oh dat weet ik heel goed hoor. Dat het bij families etc ook gebeurt. Nou is mijn zoontje vanaf baby aan heel eenkennig geweest. Inmiddels is dat dus erg verlegen. Hij wil zel niet bij kindjes hit zijn klas spelen . Ik kan me niet herinneren wanneer hij dat gevraagd heeft. Daarentegen speelt ie dolgraag bij zijn neefjes en daar gaan we altijd samen op visite. Ik zal dus bij niemand ongenodigd gaan zitten zodat mn zoontje kan spelen. Hij is overigens net 6 geworden en dat vind ik nog klein. Verder is dit absoluut geen kwestie van volhouden. Dit gaat heel natuurlijk en ik hoor hem niet klagen. Hij verteld me alles dus als hij iets wel wil verteld hij dat ook. Nogmaals , je kunt ze niet voor alles behoeden en van iedereen weghouden maar ga geen onnodige risicos nemen. Dat standpunt zal ik echt niet veranderen en jullie mogen ook jullie standpunt volgen natuurlijk. Maar om op ts terug te komen. Als je onderbuikgevoelens niet goed zijn moet je al helemaal geen risico nemen . Dat is eigenlijk wat ik wilde zeggen in dit topic.