Ouders vertellen, planning of pas echt zwanger?

Hier wel verteld,maat was ook wel meteen raak!
Moest ook dingen bespreken i.v.m oppas als ik werken ben.

 

Mijn moeder weet ervan. Ik heb veel te veel vragen en die kan ik mooi aan haar stellen. Daarnaast moet ik er sowieso met iemand over kunnen praten. Een vriendin van me weet het ook en die is net als ik bezig om zwanger te worden. Nog een vriendin weet het, die is pas zelf bevallen. Ik vind het prettig dat er een paar mensen vanaf weten, zodat ik er met hun over kan praten.

 

Mijn ouders en schoonouders weten dat we proberen om zwanger te worden. Ook heb ik het aan mijn zusje verteld.
Ze waren erg blij dat we het verteld hebben.
Ik vind het zelf ook prettig dat ik ergens nog mijn verhaal kwijt kan
Verder willen we het nog even geheim houden, als ik zwanger zou raken zullen we het wel pas vertellen bij 12 weken.

 

ik heb het mijn ouders en zus al wel verteld dat ik stop met de pil maandag. heb een hele goede band met mijn ouders en mijn zus is eigenlijk ook mijn beste vriendin. kan tegen mijn ouders en zus ook alles vertellen wat mij dwars zit, en vind dat het fijn dat ze altijd willen luisteren en ook niet oordelen maar gewoon advies geven.

 

wij hebben t mijn ouders en schoonouders verteld,ook omdat ik me hele leven heb geroepen nooit geen kinderen te willen.afgelopen zomer kreeg ik ineens de kriebels dus me man verteld en we zouden t geheim houden,maar ik had me verkletst tegen me moeder wij hebben ook een super goede band,nou ja toen was logisch dat ook me schoonouders t zouden weten.inmiddels weten me zusje en broertje t ook,maar dat was toeval me broertje heb al een kindje dus me moeder bewaart nu al die kleertjes enzo en we waren een x lekker aan bellen en toen kwam me zusje binnen bij me ouders.
ik vind niet erg dat ze t weten,me schoonouders vragen nooit of t al zover is wel praat me schoonmoeder er met mij over wat ik erg fijn vind en me moeder vraagt zo nu en dan hoe t ermee gaat.
ik heb toen wel gezegd als t echt zover is zeggen we t wel dus niet elke maand vragen.
ik vind wel fijn dat ze t weten want zoasl afgelopen week was ik super verdrietig dat ik weer ongi was geworden en toen kon ik ff lekker uitjanken bij me schoonmoeder.me iegen ouder wonen ver weg,ik ben verhuisd
succes met je keuze

 

Ik heb het niet verteld. Blij toe, ik vind het echt een zaak van mij en m'n vriend. Heb een heel goede band met m'n vader, m'n moeder is al jaren dood, maar ik kan me er helemaal niets bij voorstellen dat ik hen zou melden dat ik gestopt was met de pil. Mijn zusje maakt er nooit een geheim van dat ze kinderen wil, maar ik vind het geen thema voor mijn familie. Vier vriendinnen wisten het wel, dat zijn kennelijk toch de vriendinnen die me het meest na staan, en zij snappen mijn positie beter; werkende vrouw, druk bezig met baan en nu toch kinderen. Das een heel andere visie dan die van m'n familie, doe zijn meer van de traditionele. Maar mijn vriendinnen weten dan nog weer niet dat ik nu zwanger ben, en m'n familie wel.

 

wij hebben het bij de eerste niet verteld. die gezichten toen we vertelden dat we 10 weken zwanger waren en de echo onder hun neus duwden, geweldig!!
ik had wel aan mijn beste vriendin verteld dat we graag een kindje wilde en het was fijn om met haar te kunnen praten als ik ongesteld was geworden. nu wilden we niet heel snel een tweede, maar mijn broers hebben wel snel achter elkaar kids gekregen. Bij ons werd dat dus ook een beetje verwacht en ze zaten/zitten dus ook regelmatig te vissen, maar wij kunnen goed om de hengel heen zwemmen .
Ze weten het dus nog niet. Volgende week hebben we de echo en dat weekend (met 9,5 week dus) komen onze beide ouders eten (omdat we de week erna voor 1,5 maand naar het buitenland gaan ivm werk). We willen onze knul dan een stoere button/oorkonde op doen met 'broer'. Kijken hoe lang het duurt voordat ze het in de gaten hebben.
Nu had ik het ook wat goede vriendinnen verteld trouwens, die weten dus al wel dat we weer zwanger zijn.

Misschien is het voor je vriend wel heftig als je ook al je ouders inlicht over jullie plannen... Mijn man had het (met name bij de 1e) echt even nodig om te wennen aan het idee dat hij vader werd. Met 10 weken kon hij het ook met een trotse lach vertellen! Veel leuker voor ons samen.
Nu wilde hij ook weer even de echo afwachten. Van mij hadden we het deze keer wel eerder mogen vertellen, maar het is prima zo. Ik vind het ook wel zo fijn en leuk om de eerste echo te kunnen laten zien.
Hopelijk is het snel raak voor je!

 

Ik herken mezelf ook erg in je verhaal.

Mijn man (we zijn afgelopen juli 2011 getrouwd) weet dat ik al dolgraag een kindje wil, en ik ben in juli gestopt met de pil omdat ik voornamelijk een laag libido had door de pil en dat was niet echt gezellig voor mijn man. We deden het in het begin altijd met condoom, en de laatste tijd eigenlijk niet meer.
Hij weet dus heel goed dat we zwanger kunnen raken.
Ik wou er niet echt met hem over praten want ik was bang dat ik hem pushte en meer af zou schrikken. Ook al maakte hij elke keer opmerkingen over dat hij een baby wou maken enz.
Vorige maand dacht ik even zwanger te zijn en dit was niet zo, toen ik dit aan mijn man vertelde was zijn 1e reactie van waarom heb je het niet gezegd en daarna van we gaan het nu met condoom doen hoor!!
Vervolgens gebeurd dat dus niet.
Maar goed van de week zei hij dus van misschien moeten we het nog heeeeel even uitstellen en het met condoom doen. Omdat als ik nu zwanger zou raken ik in november uitgerekend zou zijn, en ik ben dan pas net klaar met school. En we gaan in september nog vliegen. En hij is bang vooral dat ik mijn school niet af kan maken.
Hij wou dat ik volgend jaar juni uitgerekend zou zijn.... (ik ben in juni jarig).
Ik ben al lang blij dat hij er over begon zelf (die ruimte had ik hem ook bewust gegeven). Alleen weet ik nu nog niet wanneer hij precies wil. Als het aan mij ligt beginnen we in mei dit jaar officieel, omdat je ook niet weet hoe snel het raak is.
(Hoewel hij ook, net als jou vriend, denkt dat het in 1x raak is omdat hij superzaad heeft )
Toen mijn moeder hier gisteren was wou ik ook niets liever dan vertellen dat mijn man een kindje wil. Ik weet tenslotte zelf nog niet wanneer.
Ik denk ook pas dat ik het ga vertellen als ik zwanger blijk te zijn.
Ik wil het liefst al beginnen met het kamertje vast een beetje klaar maken en spulletjes aanschaffen. Maarja, daar moet ik nog even mee wachten. Wil ook niet teveel druk leggen op mijn man.

Hoop dat je vriend ook snel aangeeft wanneer hij wil. Dan heb je iets om naar uit te kijken he? En ik denk dat wat betreft je ouders je gewoon moet doen wat goed voelt. Als het moment er is dat je denkt ik wil het nu vertellen moet je dat gewoon doen.

 

Wij hebben het ook aan onze ouders verteld...
En ik ben gelijk zwanger geraakt na het stoppen met de pil..

Het nadeel van het vertellen dat je het gaat proberen is dat als het eenmaal raak is dat ze dan niet zo verrast reageren, wel heel blij, maar niet verrast als je verteld dat je daadwerkelijk zwanger bent

 

Hier de eerste keer verteld toen ik midden in een mk zat. Mijn moeder hoorde van een tante dat ik ziek thuis was dus die kwam polshoogte nemen. Toen huilend verteld wat er aan de hand was.
Uiteindelijk ruim 1 jaar later ( en nog 1 mk en bbz verder) dat ik weer zwanger was ( toen 9 weken)

Nu weten ze het niet, maar ze zullen wel een vermoeden hebben. Tja, tijdens het oppassen kwam ze een pot foliumzuurtabletten tegen haha!

 

Wij hebben het in eerste instantie niet verteld, maar nu we in april naar de gyn moeten heb ik wel mijn moeder en vader ingelicht. Mijn vriend wil eerst wachten tot we wat meer weten van de gyn ,maar als er meer onderzoeken of behandelingen plaats gaan vinden is het wel fijn om er met iemand over te kunnen praten. Bovendien is het ook fijn om mijn moeder eens mee te nemen als vriendjelief niet mee kan.
Wel jammer want als het straks zover is , is de grootste verrassing er wel af maar ja is niet anders...

 

Ja lekker is dat he? Dat je zo lekker je verhaal kwijt kan hier. Daarom ben ik ook lid geworden. Vind het sowieso een leuk forum en kan over vanalles kletsen. Ook ben ik bezig met mijn cyclus goed bij te houden e.d. (Die is nu ineens een stuk langer als eerst :S)
Maargoed grappig dat die mannen van ons zo op elkaar lijken dan qua wat ze zeggen haha.
Wij wonen nu in Zuid-Holland en mijn man komt uit Overijssel vandaan en hij wil het liefste ook daar weer naar terug. En hij wil zo snel mogelijk. En vandaag hadden we het weer even over kinderen dat hij het wel lastig vond van hoe we het moesten doen qua werk en oppas en opvang e.d. als we een kind hebben. En ook dat hij het liefste eerst wil verhuizen voor we een kind hebben.
Maarja dat gaat gewoon niet eerder als over 1,5 jaar gebeuren. :S
En dan voel ik alle hoop alweer weg zakken.
Soms is het zo frustrerend hoe onduidelijk mannen kunnen zijn.
Als hij zegt zullen we het nog heeeeeel eventjes uitstellen, dan denk ik ach een maand of 2 - 4 ofzo haha. Maarja misschien denkt hij wel aan een jaar. En ik wil er dan niet teveel over door vragen omdat ik dan weer bang ben dat hij helemaal niet meer wil. Hihi.
In ieder geval blijf ik positief en hoop ik dat het snel raak mag zijn. Desnoods dan een soort van "per ongeluk" op de manier zoals het nu gaat, zonder condoom.
Hij zegt ook altijd dat hij het wel leuk zou vinden als ik nu zwanger zou blijken te zijn, en toch ook niet.
Het komt gewoon allemaal wel goed. En ja als je er over nadenkt dan komt een kind nooit uit, want er zijn altijd wel dingen waardoor je het uit kan stellen.

Ik hoop dat het maar snel raak zal zijn bij beide, of in ieder geval dat we duidelijkheid hebben.
En ook dat ze gelijk hebben wat betreft hun "superzaad".

(Sorry trouwens, beetje off-topic)

 

Wat fijn Evie!!
Supernieuws zeg. En ook erg spannend.
Ik snap je twijfel ook wel heel goed.
Ik zou niets liever dan een kindje willen krijgen, lijkt me zo geweldig en heb al jaren een kinderwens.
Toch denk ik dan ook wel eens van ja dan kan ik niet meer lekker uitslapen wanneer ik wil, kunnen niet onverwachts eens iets gaan doen o.i.d. Maar vooral de stress van hoe gaan we het doen met werk in combi met een kind e.d. (oppas).
Maar goed er zijn zooooveel mensen die het doen, en het komt ook heus wel goed. En je krijgt er natuurlijk iets prachtigs voor terug!

Wat lief trouwens dat cadeautje voor je vriend.
Binnenkort is mijn man jarig (eind maart) en dan geef ik hem zijn piano. (Die laat ik overkomen vanuit bij zijn ouders vandaan naar waar we nu wonen) En dat is wel zijn grote wens.
Dus dan zeg ik van ik geef jou je grootste wens omdat jij mijn grootste wens uit laat komen hihi. (mama worden).

 

hio hoi, grappig hoe iedereen het weer anders doet

wij zelf hebben het iedereen gewoon verteld, van joh we zijn gestopt met de pil en je hoort het van zelf wel...
nou is het bij mij ietsiepietsie anders want ik loop bij de internist ivm suiker.. dus nu hou ik ouders/schoonouders op de hoogte wat er aan de hand is enzo, vind het zelf wel prettig heb ik teminsten meerdere om tegen aan te ouwehoeren hihih

 

Iedereen dacht dat wij geen kinderen wilden, dus er werd ook niet naar gevraagd.
Pas gezegd toen het raak was en de verrassing was groot. Bij de moeder van mijn man vloeiden vele tranen van geluk

 

Pas toen ik geopereerd moest worden aan mijn verstopte eileiders, kwamen we er niet meer onderuit om het te vertellen.

Zelfs op het werk moest ik met de billen bloot. Met als positief resultaat dat iedereen ervan weet, het geen taboe is, enorm meeleeft en zelfs andere vrouwen die me even een bemoedigend 'ik weet hoe het is' toeknikken.

Eindelijk het gevoel er niet alleen voor te staan!