Ouders..

Snap je wel maar zoiets gebeurt toch vaak...Niet eens bewust denk ik maar zo is het nou eenmaal.
Ik vind ook dat mijn schoonmoeder even veel recht heeft maar ja ik zie haar nou eenmaal niet vaak en ook niet zo graag als mijn eigen moeder.

 

Ja precies Ik vind ook dat mijn schoonmoeder net zoveel recht heeft op mijn zoontje als mijn moeder (al klinkt dat een beetje gek vind ik... "recht hebben op"), maar ik zie mijn moeder gewoon veel liever dan mijn schoonmoeder Ik kan mijn moeder ook veel en veel beter verdragen. Vind het gezelliger met haar, kan beter met haar praten, kan mijn ei veel beter bij haar kwijt, etc. Ik vind het dan bijvoorbeeld ook makkelijker om mijn moeder te laten oppassen dan mijn schoonmoeder. Tsja, geen onwil, ik kan er niets aan doen

 

De eerste twee weken kwamen mijn schoonouders elke avond langs. Ik werd er op een gegeven moment echt knettergek van, maar ja...mijn schoonmoeder kookte wel elke avond hele lekkere dingen voor ons. En dat vond ik dan wel weer lief, dus 'onderging' ik die bezoekjes maar. Maar toen ze op een keer een beetje verbolgen zei: "J. ligt altijd te slapen als ik hier ben!" was ik het echt spuugzat. Een baby van 2 weken oud die veel slaapt...gek he? Mijn vriend heeft haar toen subtiel medegedeeld dat we vanaf dat moment weer zelf ons kostje gingen koken (en vanaf toen aten we dus 3 maanden chinees, patat en pizza ).

Maar goed, nu gaat het allemaal goed hoor. Ze past elke vrijdag op mijn zoon, en dat gaat perfect. Die twee zijn stapelgek op elkaar, en daar ben ik erg blij om

 

Dat heb ik dus ook. Ik praat veel makkelijker (logisch ook!) met mijn eigen moeder. Met mijn schoonmoeder heb ik gewoon niet zoveel en daar zou ik ook nooit problemen mee delen ofzo of dingen vragen over wat ik miss kan doen wat betreft mijn zoontje.
Dus het heeft niks te maken met wel of geen recht hebben ofzo.
Wat ik idd ook een beetje gek vindt klinken

 

ik vond ook dat mijn schoonmoeder evenveel recht had.. maar na een aanvaring 2 weken terug op mijn diploma uitreiking heeft ze het voor mij verbruid.

nou ja, voorlopig dan.

 

oh sjonge, wat een herkenbaar verhaal alleen dan met de SO dan! en die verrekken nu nog om te bellen!

en ja dan hebben ze dus de kans dat ze weer weg gestuurd worden aan de deur !hoe moeilijk dat ook is! ...

meid het is jullie leven, en jullie hebben "net"een kleintje gekregen en jullie moeten de draai vinden.
ik vind het heel knap van je dat je het gezegd heb eerlijk waar, ik heb er 3 kwart jaar mee lopen sukkelen. ( gevolg mega herrie )
ze hebben het maar te accepteren...

heel veel plezier op de bbq!

 

O vervelend zeg. Misschien hadden ze helemaal niet in de gaten dat het voor jullie niet 'leuk' is als ze zo vaak langskomen..... hadden ze alleen maar oog voor hun mooie zoon. Of dachten ze dat jullie eht juist fijn zouden vinden. Ik denk dat het goed is dat je dit hebt aangegeven.....Knap ook! en praat er nog eens over op een rustiger moment, misschien niet direct de volgende keer dat jullie elkaar zien want je hebt het nu ook in een berichtje al aangegeven. T is goed dat jullie aangeven dat jullie ook graag emt z'n drietjes zijn, en dat ze natuurlijk vaak welkom zijn maar iedere dag....

Wel heel fijn trouwens dat ze zo vaak op jullie kindje willen gaan passen, dat is ook heel wat waard hoor! (beetje jaloers..... ) Niet dat je dus maar alles meot accepteren hoor, begrijp me niet verkeerd, maar t is natuurlijk ook zo dat je ouders er veel voor over hebben! T is dus beetje geven en nemen, zij willen hun kleinzoon graag vaak zien, jullie willen je rust en privacy, t zal beetje schipperen zijn dat je ouders soms dagje thuis blijven en dat jullie soms bezoek van ze hebben terwijl je t eigenlijk ff anders had gewild. Maar misschien vinden ze het wel fijn om een keertje proef op te passen tijdens je verlof, en ik zou zeggen geniet ervan neem dan lekker even tijd voor jezelf! En is t geen idee als ze ipv 's avonds, wat vaker dan overdag komen? Kunnen ze bijv. even helpen, of een wandelingetje maken emt de kleine zodat jij je handen vrij hebt!

Over je ouders meer dan je schoonouders, ja dat heb ik ook wel maar dat komt door de afstand. Mijn schoonouders wonen op Terschelling.... Mijn ouders wonen trouwens ook op 5 kwartier reizen... Jammer jammer vind ik dat! Maar mijn ouders zien de kleine dame dus vaker dan mijn schoonouders... Tsja, niks aan te doen! Maar wat ikd an weer irri vindt is dat mijn schoonvader haar dan de hele tijd wil vasthouden, zoals laatst op ons feest terwijl ik juist haar even bij me wilden hebebn bij het gedag zeggen van het bezoek.... maar goed, dan zeg ik ook wel: nu wil ik haar weer even hoor! Ik ben ten slotte neit op Terschelling gaan wonen .

Nou, succes met je ouders die op een roze wolk zitten hoor!

groetjes, Sas

 

Mijn moeder was hier de eerste 2 weken elke dag wel even. Maar die kwam echt puur om mij te helpen (naast de eerste week kraamzorg). Ze heeft echt 2 weken elke dag voor ons gekookt enzo. Echt superlief.

Nu kom ik meer bij haar langs, dan zij bij mij. En ze belt altijd van te voren.

 

Mijn schoonfamilie kwam 's avonds na de bevalling (ben om 13 uur bevallen en om 17 uur stonden ze aan mijn bed). Vond dat opzich niet zo erg, maar toen 's aovnds mijn schoonzus+man, en mijn eigen ouders kwamen, stonden hun ook weer aan mijn ziekenhuis bed. Dat was echt veel te veel van het goede. Tja ik was net bevallen en durfde er echt niets van te zeggen.. Was zo zwak als het maar zijn kon , kon niet eens zitten, en lag aan een bloedtransfusie.....
De dagen/weken daarna zijn ze elke dag gekomen. Dat vond ik opzich wel fijn omdat ze ook kookte voor ons.
Mijn eigen familie ziet onze zoon eens in de drie/vier weken. Helaas voor mij dat ze zoveel goedbedoelde adviezen heeft, die bij mij een beetje verkeerd aankomen.... Maar ach, bij de tweede ga ik het in ieder geval veel en veel anders doen.

 

fijn jusi dat je het met je moeder hebt uigepraat!
ik zat in EXACT dezelfde situatie als jij, maar ik heb het veel te hoog laten oplopen en het pas maanden later uitgesproken. en daardoor heb ik me wel (en mijn moeder ook) al die tijd enorm rot gevoeld.

 

Haai!

Je hebt heleaal gelijk. Als het voor jouw man het enige moment met de kleine is dat hoort dat ZIJN moment te zijn!
verder heel herkenbaar. Ik moet zeggen dat mijn moeder zich inhoudt, maar ze preseert het wel van die onderhuidse opmerkingen te maken. Ik geef beide oma's eens in de twee weken een oppasdag-Op die oppasdag kunnen ze op hun eigen manier van de kleine genieten, en als het zo uit komt meer.

Ik heb tegen mijn moeder gezegd dat ze vergeet dat onze generatie niet fulltime bij hun kindje is. Dus naast het werken en alle andere sociale contacten kan het bijna niet anders dan dat ze hun klein kind maar een keer in de week zien. Anders worden we namelijk zelf gek.
En tja, vaders van tegenwoordig willen ook meer van hun kind genieten. Vroeger werkte de vaders en was de moeder thuis. Maar nu is dat meer in balans.

Door die oppasdag eens in de twee weken heb ik het mezelf een beetje makkelijk gemaakt. Ik wil zelf ook altijd iedereen tevreden houden en zo weet ik in ieder geval zeker dat ze hun kleinkind regelmatig zien.. Als ze dan zo'n opmerking maken (waarvan ik weet dat ze er ook niks aan kunnen doen, want ze veranderen nu eenmaal.. heb zelfs meer moeite met aanpassen aan hoe mijn ouders nu doen dan aanpassen aan de baby in me leven) leg ik die meteen naast me neer en weet ik dat ik het al netjes doe.

Enne... als ze mij 2 weken niet zagen dan was het ook nooit een ramp dus ik zeg ook gewoon dat ze nu niet zo dramatisch moeten doen en dat ze anders gewoon zelf nog een kind moeten nemen

 

Ik vind ook dat jullie gelijk hebben. Ik zou dolgraag ook zo'n moment willen, maar we moeten er nog even op wachten. ook voor mijn partner, dat hij ijn eigen momentje heeft of wij ons eigen gezin momentje. We wonen nog bij mijn schoonouders, dus we zijn sowieso nooit alleen. ik nu wel deze week overdag, maar mijn schoonvader werkt 2 dagen, dan weer 2 dagen vrij. en woensdag is mijn schoonmoeder ook vrij en aankomende twee weken heeft ze verplichte vakantie. (teveel uren over) dus ik zal niet alleen meer zijn overdag.

Toen ik net bevallen was in het ziekenhuis (om half 3) kregen we om half 5 een telefoontje van mijn schoonouders of ze naar het ziekenhyuis mochten komen. Ik zei zachtjes dat ik er geen behoefte aan had, omdat ik ging douchen en naar huis toe mocht. Dus dat vertelde mijn man dat het geen zin had om te komen, met een uurtje hooguit waren we toch thuis. Bleek later iets langer te duren omdat kathy nog te koud was. Vonden ze erg jammer dat ze dan toch niet nog naar het ziekenhuis toe mochten komen. (mijn moeder zat ondertussen ook bij mijn schoonouders en die is bij de bevalling geweest, dus ik denk een soort van jaloezie dat mijn moeder wel al de kleine heeft gezien) Toen wij uiteindelijk na 2,5 uur thuis kwamen heb ik geen moment meer gehad om uit te rusten en bij te komen, wnat uiteindelijk stond ook de andere opa, stiefmoeder en de rest van de fam op de stoep. dus genieten van het moemnt dat we ouders waren geworden samen konden we niet. Vanaf dat moment hebben we geen enkel moment samen alleen gehad. Vorige week waren mijn schoonouders op vakantie voor 8 dagen, maar toen kregen we het zo druk, dat we dus ook niet alleen zijn geweest. mijn familie en schoonouders bemoeien me iets teveel ermee en ook nemen ze dingen van mij over terwijl ik dit niet wil. Als kathy ook maar ligt te spelen in de box en hierbij gelouidjes maakt, denken mijn schoonouders dat er wat is en staan ze weer met hun neus boven de box om haar te troosten... (mag een kind niet spelen????) en dan opmerkingen maken: oma weet wel wat er aan de hand is (wrijft over haar buik en denkt dat het krampen zijn, teriwjl het niet het geval is)

Zo graag zou ik ons eigen huis willen, om gewoon zelf een gezin te zijn en ik zelf het moederschap op me kan nemen... een klein voorbeeld: zo graag zou ik zsamen willen eten. klinkt mss gek, maar ik heb zin om gewoon heerlijk te koken en samen te eten, als gezinnetje... Kathy in de box, wij eten met mijn stiefzoontje.

Ben blij voor je jusi dat het toch goed gekomen is met je schoonouders, want het is idd niet leuk om zo te leven!!!

 

@Jusi: wat fijn dat het uitgehuild, -gelachen en -gepraat is!

Ook ik heb een hele goede band met mijn ouders en ook hier ging het even mis. Niet over op bezoek komen iedere dag want dat doen ze niet en mijn schoonouders trouwens ook niet, daarvoor woont iedereen te ver weg. Maar bij ons ging het over het vasthouden van de kleine. Die had 6 dagen in het zh gelegen en toen ze werd ontslagen zeiden ze dat we voorzichtig moesten zijn met van hand tot hand gaan en prikkels. Dat heb ik iets te serieus opgevat en ik heb dus ook mijn moeder de kleine weken lang niet laten knuffelen. En ergens knaagde dat al en na een week of 3 durfde mijn moeder te zeggen dat ze dat heel pijnlijk had gevonden en dat ze zich afgewezen had gevoeld.

Dat vond ik heel erg en ik kreeg daar ook zo'n rotgevoel van. Want ik realiseerde me dat ik er helemaal niet bij nagedacht had dat ik niet alleen mama was geworden, maar mijn moeder ook oma en dat dat voor haar (en voor de andere opa's en oma) een heel emotionele gebeurtenis is. Toen ze de kleine eindelijk kon knuffelen, zag ik in dat ik wat te streng was geweest want L vond het heerlijk bij opa's en oma's. En hoe kan ik ze nu iets ontzeggen waar de mensen van wie ik het meeste houd (L, mijn vader en mijn moeder) ZO gelukkig van worden omdat ik een neuroot ben?

Dus tja.... over recht hebben enzo... Het is moeilijk vind ik hoor! Natuurlijk ben je als moeder en vader degenen die beslissen over wat je goed vindt voor je kindje, maar soms kan het geen kwaad om even in de schoenen van de ander te gaan staan en bedenken hoe zij zich voelen. In mijn geval gaat dat twee kanten op, mijn moeder begreep heus wel hoe het zat, maar ze heeft toch ook gevoelens en ik ben blij dat ze die heeft uitgesproken en dat het allemaal weer goed is gekomen.

 

mijn schoonouders hadden er in het begin ook een handje van.
ze hadden toen een seizoensplek op een camping en iedere zondag als ze terug waren kwamen ze gelijk bij ons aan.
altijd natuurlijk net rond etenstijd zodat alyssa in de box lag en wij net rustig zaten te eten.

mn man heeft toen aan zn ouders uit proberen te leggen dat ze best mochten komen maar absoluut niet rond etenstijd.
het heeft echter nog een paar weken geduurt voordat het kwartje viel.
ik heb gewoon bijna niks tegen ze gezegt als ze onder het eten kwamen.
niet zo netjes, maar als het niet werkt als je het uitlegt dan maar op de hardere manier.

probeer er over te praten en zeg dat ze dan smiddags maar moet komen of idd even belt van te voren.
je hebt ook recht op je eigen gezin, er komt zoveel op je af in deze periode dat je er met elkaar van moet genieten en niet iedere keer met de opa`s en oma`s opgescheept zit.

liefs doris

 

hun zijn toch ook niet zo netjes...

 

mijn schoonmoeder kwam iedere ochtend tegen 11 uur even langs, vooral de eerste week was ik behoorlijk zwak. dan ging ik even douchen, kwam ik uit de douche, zat zij op me te wachten. ik begrijp dr wel, sophie is haar eerste kleinkind, dus ze is supertrots. maar als je zwak bent en nog op gang moet komen...