Hoi hoi, Ik heb een setje aardige collega's op het werk, waarvan er een nu 26 weken zwanger is. Ze weten van onze plannen om er ook eentje te maken (nog voordat mijn collega wist van haar zwangerschap) en hebben tot voor kort daar dagelijks over gepraat van wanneer is het zover en og meid, je bent al zwanger joh. Nu ben ik afgelopen weken ziek geweest, dus is dat tot rust gekomen. Ik ben nu bijna 6 weken zwanger en het is nog erg pril. Ik weet niet of ik het al zal vertellen of niet. Ze zullen allemaal enthousiast reageren, dat weet ik, maar stel dat het toch mis gaat, dan moet je dat ook weer gaan vertellen. Het liefst wacht ik tot 12 weken, maar dat duurt nog zo lang! Mijn coordinator weet het al wel, omdat ik de hele dag misselijk ben en hem wilde vertellen wat hem nu weer te wachten staat (ben de laatste 3 maanden bijna constant met ao geweest haha). Maar mijn baas is minder leuk, die maakt meestal de verkeerde opmerking, dus daar ben ik wat bang voor. Wat zouden jullie doen? Wachten en het over 6 weken vertellen en met moeite de mond dicht houden? Of vertellen en lekker met z'n allen lekker kleppen over al die zwangeren hier? Ik heb in het begin van de zwangerschap tot aan de 5 weken veel medicijnen moeten nemen (allemaal zogenaamd onschadelijk voor de vrucht) maar ik ben toch erg bang dat het niet goed zal gaan. Oooooh, zoveel zorgen al, haha.
Ik heb het heel vroeg al verteld, omdat het toch op zou vallen dat ik mijn rookpauze ineens niet meer nam. Ik zou het toch ook vertellen als ik een miskraam had, dus voor mij maakte het niet uit.
Ik heb er beide keren voor gekozen om het pas na de combinatietest te vertellen. Als er een slechte uitslag was geweest, had ik totaal geen zin gehad om met iedereen te bespreken wat wij vervolgens zouden doen.
Haha, dat helpt idd niet. Zal ik je dan een tussenoplossing aanreiken? Toen ik zwanger was van de tweede, heb ik het vrijwel meteen aan één collega verteld. Zij was toen mijn leidinggevende, maar is ook een vriendin. Ik heb het haar verteld op de dag na mijn positieve test. Zij heeft het helemaal voor zich gehouden, maar samen konden we het er wel over hebben. Dus misschien kun je het wel met je zwangere collega delen, mits zij dit écht voor zich kan houden? Als je geen combitest of andere prenatale diagnostiek laat doen, zou je het ook wel eerder kunnen vertellen. Ik kan mij niet voorstellen dat ik een miskraam gehad zou hebben en dat dit niet bekend zou worden op m'n werk. Dat vertel je volgens mij sowieso wel.
heb 1 iemand in vertrouwen genomen (iemand die wist van mijn kinderwens) en tegen de rest mijn mond gehouden tot 12 weken..maar wat is dat moeilijk zeg! In die 1,5 a 2 zwijgzame maanden hadden we een stuk of wat vrijdagmiddagborrels waarbij ik altijd (ja, altijd!) een wijntje en een peukie nam en nu ineens een aantal vrijdagen aan een spaatje blauw zat. En dan komen de vragen..en nee..niemand heeft elke vrijdag hoofdpijn! hahaha..kortom...ik denk dat ik het mezelf makkelijker had gemaakt als ik het gewoon had gezegd!
ik heb een hele goeie band met de meiden op me werk. heb het alle 3 de keren verteld aan ze gelijk na de test. ook omdat ik met een bigsmile rondliep en ze het toch snel zien aan me. met de miskraam waren ze er voor me en kan er nog steeds heel goed met ze over praten. dus als het aan mij zou zijn ik zeg zeggen. gr sabrina
Ik heb het 1 collega verteld die wist dat we aan het proberen waren. De rest van de wereld (en ook collega's) vertel ik het na een goede echo. Als je eenmaal die echo hebt gehad, vind ik het sowieso niet perse nodig om te wachten tot 12 weken. De kans dat er iets gebeurt in de 10e en 11e week is volgens mij dan niet groter dan in de 12e en 13e week etc.
Hier deze keer netjes gewacht tot na de 12-weken echo. De eerste keer waren er 2 collega-vriendinnen aan wie ik het redelijk snel verteld had...
Ik heb het met 8 weken verteld, was erg misselijk en moe 's ochtends en vond het vooral erg fijn om niet te "liegen". Nu heb ik bijna alleen mannelijke collega's en die zijn vooral erg "lief" tegen me nu! (Ze snapten al niet waarom ik opeens alleen nog maar thee dronk...) Mocht het fout gaan, dan snapt iedereen ook dat ik er een paar daagjes niet ben...
heb ook tijdje geworstelt met wel/niet zeggen.ik ben dan ook erg veel misselijk en voel me beroerd.ben nu wel aan het werk maar ze merken nog niet zoveel aan me denk ik. volgende week heb ik de eerste echo,ik ga het daarna als alles goed is wel vertellen.we zijn een klein en hecht team,en vindt het fijner dat ze straks gewoon rekening met me kunnen houden wanneer ik me een dagje niet goed voel of als ik sochtends wat later begin.liegen is ook echt niet mijn ding..
Bedankt voor alle reacties! Over 2 weken heb ik weer een echo om te kijken of het goed is, ik denk dat ik het dan ook maar ga vertellen. Het is moeilijk om goed nieuws voor je te houden, vooral als je weet dat ze positief zullen reageren. En ik ben de hele dag door misselijk, dus het is ook fijn om te reden daarvoor te kunnen geven. Ik ben erg slecht in liegen haha. By the way, mijn dochter van 4,5 vroeg gisteren ineens aan mij wanneer de baby uit mijn buik komt... we hadden haar nog helemaal niets verteld, heel eng hoor! En ze had gisteren bij de dokter vrolijk verkondigt dat ze een baby gaat krijgen haha, dus lang geheim houden zal ook niet meer lukken. Bedankt allemaal!
Ik had toentertijd 2 directe collega's en hen heb ik het wel heel snel verteld (rond 6 wkn ook). Ik moest het gewoon kwijt, zeker omdat ik me naar 1 van hen een soort 'schuldig' voelde dat ik zwanger was terwijl hij met z'n vriendin net een IVF-traject in was gegaan. Ik redeneerde maar zo dat als het misging, het juist fijn zou zijn als mijn collega's zouden snappen wat er met me aan de hand was. Dan hoef je je niet te verklaren als je ineens verdrietig bent oid. Nooit spijt van mijn keuze gehad - vond het erg fijn dat ze het al wisten.
Ik heb het ook best snel verteld, ik werk 4 dagen met dezelfde meiden en een aantal wisten ook wanneer ik zou kunnen testen dus vroegen er ook naar.. Vond het wel fijn om alles te kunnen delen, en dacht als het misgaat dan weten hun ook waarom je je rot voelt bijvoorbeeld.
Bij de 1e heb ik het met 12 weken verteld. Als je heel erg beroerd bent zou ik het wel eerder vertellen als ik jou was.
Tja ik heb het met 6 weken verteld. Het is namelijk al 2 keer mis gegaan en nu kon ik vertellen heb binnenkort een echo en ik maak me zorgen. Heb ook verteld dat de derde keer waarschijnlijk weer mis ging. En ze leven zo met je mee en houden rekening met je dat vindt ik veel prettiger dan dat het inderdaad mis gaat en dat je dat niet durft te zeggen en dat je dan zo'n groot "geheim" met je mee moet dragen en dat niemand dat op het werk weet. Dus of je het wel of niet wilt vertellen hangt denk ik heel erg hoe je team is. Zou je het ook vertellen als het mis gaat waarom zou je nu dan je mond houden
Jaaa, ik heb het toch al aan een aantal verteld, het is zoooo moeilijk om stil te zijn haha. Gisteren aan een collega die vandaag 2 weken op vakantie is en net aan een collega die morgen 2 weken met vakantie is. Een andere collega zei gisteren dat ik er zwanger uitzie (?!) dus die weet het ook en ha, dan gaat het ineens snel natuurlijk! Volgende week mijn 2e vroege echo, zal dan iets meer dan 7 weken moeten zijn, spannend hoor! Als die er goed uit ziet, dan ben ik denk ik iets meer op mijn gemak, want door alle ziektes (zware ontsteking in voorhoofd en zware bronchitus) ben ik een beetje bang. Doei doei!
Ik heb het met 5 weken ook gelijk verteld Kon mn mond echt niet meer houden en was ook gestopt met roken. Darabij kwam ook nog dat ik al twee zwangere collega's had, een zwangere stagiaire en zwangere ouders (kinderopvang) dus ik wilde ook gewoon meepraten over al die kwaaltjes en echo's en voorbereidingen
Ik merk dat ik na de echo op 8 weken het ook moeilijker vind om me in te houden op mijn werk en tegen vrienden en vriendinnen. Een paar mensen in mijn omgeving weten het al, maar mijn vader en mijn schoonouders weten het nog niet. Mama en zus al wel. Zondag ga ik mijn vader het vertellen en de week erna mijn schoonouders. Ik denk dat ik nu gewoon wat terughoudender ben geworden. Vorige keer had ik bij 8 weken de hele familie groots aangekondigd en de dag erna kreeg ik te horen dat het mis zat. Nu ben ik een open persoon en vertel makkelijk over mijn miskram, maar ik vind niet dat al mijn collega's hoeven te weten dathetfout zou gaan. Wel mijn directe project leden. Dus die heb ik de vorige keer wel op de hoogte gebracht dat het mis zat. Natuurlijk zou ik nu het liefste vertellen dat het weer raak is, maar ik wacht nog even. Gelukkig is het vakantie periode en zijn er veel mensen weg. Dat maakt het makkelijker om het niet te hoeven vertellen.