Ik wil even mijn ei kwijt hoor.. Ik werk dus in een "mannencultuur" en ben werk samen met nog 1 vrouwelijke collega op een afdeling met ongeveer 30 mannen.. Nu is het zo dat ik door mijn zwangerschap last heb van verschrikkelijke hoofdpijn, waardoor ik in overleg met de ARBO 50% ben gaan werken. Nu is het zo dat mijn mannelijke collega's soms echt van die rot opmerkingen maken.. Ik werk dus van half 8 tot 12 ipv tot half 4, en als ik dan weg ga, zeg ik netjes gedag en dan krijg ik van die opmerkingen van "zo halve dagen werker, ga je lekker van het zonnetje genieten zeker" of "ik zou ook wel zwanger willen zijn, dan hoef ik ook niet zoveel te werken" en zo kan ik nog wel even door gaan.. Door mijn hoofdpijn e.d. zit ik al niet helemaal lekker in mijn vel, en echt genieten van mijn zwangerschap doe ik niet.. Bij dit soort opmerkingen zou ik normaal gesproken mijn bekkie wel bij me hebben, maar op de een of andere manier kan ik er nu niets van zeggen.. Een van de redenen is dat het me zo kwaad maakt dat ik bang ben dat ik ga staan huilen van kwaadheid en frustratie... Het gevolg is dat ik hierdoor nog meer hoofdpijn krijg, en als ik dan thuis kom uit mijn werk, ik eigenlijk niet veel meer kan doen, behalve rustig liggen... Ik merk aan mijzelf dat ik er een beetje doorheen begin te raken, ik heb geen zin meer in leuke dingen, geniet helemaal nergens meer van.. Wil niet meer babyshoppen, en ook mijn man wordt een beetje moe van mijn humeur (ben niet te genieten)... Nu heb ik dit al aangekaart bij de ARBO arts, maar die blijft zeggen ik kan helaas helemaal niets voor je doen... Nu is het zo dat mijn contract per 25 oktober afloopt, en ik geen nieuw contract krijg.. Ik ben dus al de weken aan het aftellen, en met aftrek van het opmaken van mijn vakantiedagen hoef ik nog maar 12 weken te werken.. Echter heb ik het idee dat ik dit niet ga redden, omdat ik gewoon zo moe ben van alles... Zijn er hier misschien mensen die dit enigzins herkennen? Ik weet namelijk niet meer wat ik er nu mee aan moet.. Ik zou dolblij en gelukkig moeten zijn dat ik na ruim 2 jaar eindelijk in verwachting ben, maar in feite voel ik me dood ongelukkig...
Ik mis de huisarts of verloskundige in dit verhaal. 40 weken lang hoofdpijn kan toch niet helemaal de bedoeling zijn? Dat moet toch ergens vandaan komen? En wat kan jou het schelen wat je mannelijke collega's ervan vinden?! Dat is gewoon pure afgunst omdat zij met het warme weer in het kantoortje mogen zitten zweten. Ik zou zeggen 'Ik ga inderdaad lekker in het zonnetje zitten, blijf jij nog een paar uur doorwerken dan?' Zij hebben er toch niks mee te maken hoeveel jij werkt? Beetje voor jezelf op komen meid! En ook al ga je staan huilen als je iets tegen de mannen zegt, dat maakt toch ook niet uit? Zij zullen ook wel eens huilen hoor.. En even een bezoekje aan de huisarts want 40 weken hoofdpijn hoort er volgens mij niet bij.
Ik zou ook even langs de huisarts gaan, of ben je al geweest? Verder misschien een tijdje helemaal ziek melden? Denk dat door het werken de hoofdpijn misschien ook wel erger wordt. Verder misschien een mail sturen naar je collega's met kort wat er aan de hand is? Het is onwijs moeilijk als zwangerzijn niet is zoals je in je hoofd had, soms is zwanger zijn gewoon heel moeilijk en zwaar en dat is niet leuk! Ik ben ook echt van mening dat je zwanger-zijn ook gewoon niet leuk mag vinden, dat betekent niet dat je het niet leuk vindt dat je een kindje krijgt!
Ik neem aan dat de meeste van die mannen ook nog een vrouw thuis hebben, en dat ze dus wel bekend zijn met het fenomeen huilen (zelfs als ze het zelf nooit doen). Gewoon jezelf blijven hoor! Laat je niet gek maken. Als het je de moeite waard is, kun je proberen met een of twee van hen een gesprekje te hebben, waarin je uitlegt hoe vervelend jij het vindt dat je die opmerkingen krijgt. Maar je kunt er ook voor kiezen om ze allemaal 'ene oor in, andere oor uit' te laten gaan. Jij weet hoe je je voelt, en dat je je niet gedeeltelijk ziek hebt gemeld om lekker van het zonnetje te genieten (en dat weten zij heus ook wel, ze hebben alleen een onaardig gevoel voor humor). Je hoeft je niet te verdedigen, en je bent aan geen van hen verantwoording verschuldigd.
Als je heel veel hoofdpijn hebt dan zou ik er ook geen genoegen mee nemen om hier 40 weken lang mee te blijven zitten. Ik zou mijn bloed laten controleren op alle waardes, misschien komt je wel tekort aan bepaalde stoffen. Is echt niet normaal hoor als je altijd hoofdpijn hebt. Het kan ook komen door de hoge bloeddruk bijvoorbeeld, of juist extreem lage bloeddruk. Ik zou echt contact opnemen met je huisarts.
Ik weet niet hoor, ik heb nooit koppijn maar inderdaad als ik zwamger ben wel 9 maanden lang en ook behoorlijk heftig, en er is nooit iets aan de hand geweest met mijn bloeddruk oid. Ik zou met je collega's luchtig omgaan. Als ze zeggen dat je lekker van het zonnetje gaat genieten roep maar gewoon iets als: "lekker he! Heb ik even mazzel dat ik zwanger ben! Jammer dat er geen biertje bij mag" misschien wel evem bij je baas aankaarten dat je dit gaat roepen anders denkt hij dat je je koppijn faket Mannen zijn niet echt vatbaar voor tranen of nog een uitleg dat je echt ziek bent, en als je het dan zo laconiek terugketst spreek je hun taal zeg maar, en hoef jij je niet op te vreten over hun opmerkingen.
Ik heb nu al een week of 7 flinke hoofdpijn bij inspanning.. Mijn bloedwaardes zijn allemaal in orde, mijn bloeddruk is ook keurig, en de gyneacoloog heef mij de laatse keer aangeraden 3x p/d paracetamol te nemen.. Maar dat werkt helemaal niet.. Ik ben nu een hoofdpijn dagboekje aan het bij houden, wellicht dat er een patroon in te ontdekken is.. wat ik wel weet is dat het gedoe op mijn werk, mij alleen maar meer hoofdpijn bezorgd.. Mijn zwangerschap verloopt niet helemaal zoals ik in gedachte had, heel ziek geweest in het begin, extreem moe, en nu weer die stomme hoofdpijn.. En tot overmaat van ramp zitten moeten voeten ook vol met vocht, waardoor ik eigenlijk alleen nog lekker loop op mijn birkenstocks... Maar goed, alles bij elkaar wordt het me misschien een beetje te veel.. En ja, met een man een discussie aan gaan, werkt niet echt.. Maar ik heb gewoon niet de energie om er tegenin te gaan.. Ik ga naar mijn werk, en kom thuis, en doe eigenlijk niets bijzonders meer.. Behalve op mijn "vrije" dagen, daarin doe ik rustig aan, en merk ik dat ik gewoon de hele dag door kom zonder die extreme hoofdpijn.. Dus wellicht verergert mijn werk,en de toestand daar mijn hoofdpijn.. Mijn leidingegevende is ook niet echt begripvol, dus daar kan ik ook niet echt terrecht met mijn verhaal..
morgen trouwens een bel afspraak met de gyneacoloog, hopelijk kan zij me helpen, aangezien mijn volgende controle afspraak pas over 5 weken is...
Wat vervelend! In verband met bekkeninstabiliteit ben ik vanaf 25 weken ook halve dagen gaan werken. Nou, ik werkte in een vrouwencultuur en kreeg precies dezelfde opmerkingen hoor! 'Zo, lekker naar huis?', 'Lekker he, zo'n kort dagje', 'Was ik ook maar weer zwanger, dan kun je alles maken', etc... Je zou denken dat vrouwen met kinderen er meer begrip voor hadden, maar nee dus. Ook bij mij liep mijn contract in mijn zwangerschapsverlof af en kon me steeds slechter motiveren. Uiteindelijk heb ik al mijn vakantieweken opgenomen en ben met 31 weken gestopt met werken. Is dit voor jou geen optie? Als je zo'n last van hoofdpijn houdt, zou ik in overleg met de arts nog minder gaan werken of helemaal stoppen. Mijn ervaring is dat arbo-artsen enorm medelevend zijn met zwangeren. Mss heb je deze rust nodig om weer te gaan 'genieten' of er in ieder geval enigszins een fijne tijd nog van te maken... Ik zou wel zeggen, kies voor jezelf! Dat doet het bedrijf ook, aangezien ze jouw contract niet verlengd hebben...
Ik neem ook mijn vakantie aan het einde van mijn dienstverband op, mijn contract loopt af op 24 oktober, en mijn laatste werkdag voor mijn vakantie is 20 september, scheelt toch weer een maandje.. ik heb het idee dat ik op mijn tenen loop, hopelijk kan de gyneacoloog mij hierin adviseren.. Maar idd ook mijn motivatie is ver te zoeken de laatste weken.. Misschien dat juist dat allemaal wat stress veroorzaakt wat mijn hoofdpijn weer veroorzaakt.. Ik ben echt wel dolblij dat er een kindje komt bij ons, van kleins af aan wil ik al moeder worden, maar ik zie de zwangerschap tot nu toe meer als een belasting dan iets waar ik echt heel blij om ben... Ik denk dat ik morgen wel weer een dagje thuis blijf.. Heb tenslotte van het UWV goedkeuring gekregen voor de ziektewet uitkering, dus ik jaag de baas hiermee niet op kosten...
Wat vervelend zeg. Ik heb ook wel soortgelijk iets meegemaakt. Ik had dan niet echt last van kwaaltjes maar was tot 6/7 maanden nog 40 uur aan het stage lopen per week. Dat was best zwaar. Ik had gemengde collega's. Nou er waren 2 vrouwen bij die ook steeds rot opmerkingen maakten. Soms moest ik er wel van huilen. Verder was er net een nieuw iemand die de hulp van de baas van de afdeling werd. Het staat mij nog heel goed bij dat hij iets vroeg van of ik zwanger was van een one night stand. Nou zo een type ben ik helemaal niet en zei dat ook zo terug en daarna zei hij: is toch lekker. Dit ging mij ver buiten mijn boekje en had het in een gesprek apart even bij de baas van de afdeling gezegd. Gelukkig zou ik die mensen toch niet meer zien en had ik mooi mijn diploma's op zak voor dat ik moest bevallen.
Ik zelf heb ook in een mannencultuur gewerkt (van 23 medewerkers op mijn locatie slechts 4 vrouwen ) en geloof me die opmerkingen bedoelen ze niet zo! Het komt inderdaad wel eens bot uit de hoek en ik moest daar ook heel erg aan wennen. Maar mannen hebben nu eenmaal een klein hartje en als er iemand ziek was o.i.d. en naar huis ging maakten ze ook van die opmerkingen als zo ambtenaartje dit en dat... maar ondertussen aan de collega's vragen wat er aan de hand was en of alles goed gaat met die persoon. Kortom noem het haantjes gedrag. Wat betreft de hoofdpijn, mijn zus heeft chronische hoofdpijn en bij haar werkt de pijstiller zaldiar. Maar Zaldiar is niet niets (tramadol en paracetamol) en ik vermoed dat je dat tijdens je zwangerschap echt niet gaat krijgen. Ik zou even bij je huisarts langsgaan, en misschien accupunctuur proberen? Heb van veel zwangeren gehoord dat het helpt bij verschillende kwaaltjes. Succes!!!
Ik weet niet hoe die opmerkingen gemaakt worden. Maar als ik ze zo lees, dan denk ik dat ze op zich niet rot bedoelt zijn. Mannen zijn anders dan vrouwen hè. Ik denk dat ze dit meer als geintje bedoelen. ("Moet kunnen.") En mijn ervaring is, dat als mannen dat soort opmerkingen als geintje tegen je maken, dat het dan eerder vriendschappelijk bedoeld is. Je hoort er bij. Maar het is lastig om dat zo te zeggen: het is de toon die de muziek maakt natuurlijk. Maar misschien zou je een volgende keer eens met deze gedachten in je achterhoofd kunnen luisteren en kijken hoe het gezegd wordt. Dan komt het misschien al anders op je over. Had je (voor de zwangerschap) wel gewoon 'normaal' / collegiaal contact met de mannen? Wat niet wegneemt dat het voor jou wel rot overkomt natuurlijk, zeker als jij je toch al niet goed voelt! Succes nog de komende tijd! En probeer toch te genieten van die kleine in je buik. De mijne zit nu heerlijk bij mij op schoot. Dat is ook geweldig! Maar ik kan die 'binnenpret' nog wel missen. (Ik vergeet voor het gemak het maagzuur, de gekneusde ribben en andere ongemakken maar even )
En probeer dat idee los te laten dat een zwangerschap altijd iets is om van te genieten. Het is zwaar, en sommige vrouwen ervaren het ook als 9 maanden lang zwaar. Dat kan, en is natuurlijk heel vervelend maar niet iets om je nog eens over op te winden. Ik bedoel hiermee dat je je klachten serieus moet nemen, maar dat je je niet druk zou moeten maken over het feit dat je die klachten hebt. De een rolt er fluitend door heen, de ander ligt 9 mnd plat op bed, en bij de meesten zit het er ergens tussenin. Zwangerschap is een heel mooi proces, maar het is ook een enorme stresstest voor je lichaam. De roze wolk is hierbij niet inbegrepen.
gewoon roepen van: je denkt toch niet dat ik voor de lol halve dagen werk??? Misschien dat zoiets juist werkt bij mannen? En wil het echt niet meld je dan gewoon meer ziek dan 50%, kan je niet deels thuis werken?
Ik ben normaal al bekend met veel hoofdpijn maar in mijn zwangerschap was het echt goed mis (ook geen medicatie kunnen nemen). Dagen- nee wekenlang had ik knallende koppijn, alsof er een hele strakke band om mijn hoofd werd getrokken. Ik ben ook halve dagen gaan werken en heb ook alle opmerkingen wel gehoord. Maar ik heb me er weinig van aangetrokken. Ik zou liever hele dagen hebben gewerkt en niet die koppijn...
Daar ben ik het helemaal mee eens.. Ik ben bang dat ik ook af en toe migraine aanvallen heb, zoals vanmorgen.. Moest toen ook 2 keer overgeven, en mijn hoofdpijn werd alleen maar erger.. Vanmiddag belt de gyneacoloog mij, en ik denk inderdaad dat het mij allemaal wat zwaarder valt dan ik had verwacht.. Ik neem serieus in overweging om (tijdelijk) even volledig in de ziektewet te gaan.. Of mijn collega's het goed bedoelen weet ik niet.. Af en toe zijn het van die steken onder water, en niet met alle collega's kan ik goed door een deur.. De opmerkingen worden ook wel eens achter mijn rug om gemaakt, terwijl ik het dan net nog even hoor.. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken...