Beste Dames, Voor de duidelijkheid heb ik een beetje een rare titel maar ik dacht misschien trek ik zo de juiste dames voor advies. Ik begin Augustus aan een nieuwe baan als wijkverpleegkundige en zal 32 uur per week gaan werken. Wij hebben nu een dochtertje van 10,5 maanden waar wij super blij mee zijn. Toch voelen we dat we wat missen! Sinds ons kindje is geboren is mijn man nogal steeds gek voor nog meer kinderen. Zo erg dat we nu samen voor nog een kindje gaan. Ik heb gelijk een contract voor onbepaalde tijd dus dat is helemaal geen probleem. Waar ik me druk om maak is of ik het wel zou redden met mijn werk. Ik heb bij mijn eerste zwangerschap sinds 14 weken last gehad van bekken instabiliteit en met 18 weken moest ik stoppen met werken en had verplicht bedrust. Toen liep ik nog stage op een NAH afdeling. Nou moet ik zeggen dat ik ook heel vroeg teveel van mezelf eiste zodat ik me stage kon halen met daarna alle gevolgen van dien. Ik deed bijvoorbeeld in 1 ochtend 4 zware patienten zelfstandig waarvan de laatste een kasplantje(sorry voor de benoeming) was die volledig afhankelijk was van de zorg. Nou wil ik graag tot tenminste 37 weken blijven werken en daarna verlof nemen. Wie heeft met de 2de zwangerschap last gehad van b.i?Hoe ging je hiermee om en was het erger of minder erg dan de eerste zwangerschap. En hoe is het om kids te hebben met 19/20 maanden verschil? Is het zwaar en hoe doe je het? ik hoop op informatieve reacties, alvast bedankt dames
hoihoi, gefeliciteerd met je nieuwe baan! ik heb zelf als wijkvpk gewerkt (oa tijdens mijn zwangerschap) ten eerste mag je niet doorwerken tot 37 weken. Je mag kiezen om met 34 of met 36 wk te stoppen. ik werkte 28 uur, en was vast van plan om tot 36 wk door te werken. ik had een geweldige zwangerschap met weinig tot geen klachten en gelukkig zeker geen b.i. Ik moest echter stoppen met 34 weken omdat het echt niet meer ging. Het is lichamelijk zwaar werk(vaak beperkte ruimte in badkamers, warm, veel bukken, steunkousen aandoen). dat is echt best pittig. ik lees dat jij in je eerste zwangerschap al last hebt gehad van b.i., dan is de kans dat je dit weer krijgt natuurlijk ruimschoots aanwezig. ik denk dan eerlijk gezegd ook niet dat je 't gaat redden tot aan 36 wk! succes
Ik heb bij mijn 1e ook B.I. gehad, ik ben dierenartsassistente, dus ook lichamelijk zwaar werk, veel staan en bukken enz.. Bij de 1e met 16 weken iets geminderd in uren, met 26 weken halve dagen en met 30 weken volledig in de ziektewet. Man man, wat een pijn.. Maar positieve noot: Nu bij de 2e veel minder last gehad (had de adviezen van de fysio nog en nu vroeg begonnen met oefeningen en behandeling).. En door kunnen werken tot de 34 weken zonder problemen.. Dus zo kan het ook.. Inmiddels bijna 41 wkn zwanger en nog veel minder pijn dan bij de 1e met 20 weken.. Dus hier bij 2e veel betere ervaring!
Hoi hoi, Ik had bij de eerste een probleemloze zwangerschap. Gewerkt tot 36 weken op een verpleegafdeling in het ziekenhuis. Bij de tweede kreeg ik bi bij 20 wk, kreeg toen fysio wat goed aansloeg. Heb toen bij voorbaat al besloten om te stoppen met 34 weken en dit ook met moeite gered. Je hebt thuis immers nog een kleintje rondlopen. Je kunt niet even rusten wanneer je wilt. En die heeft ook aandacht nodig. Deze zwangerschap moest ik verplicht stoppen met 31 weken van m'n vk omdat ik teveel harde buiken had tijdens het werken. Heb lichamelijk ook zwaar werk en thuis nog de zorg voor 2 kids. Werkte bij de eerste zwangerschap fulltime en ben daarna terug gegaan naar 24 uur. Ik denk gezien je eerste zwangerschap je wel in je achterhoofd moet houden dat een volgend zwangerschap minstens zo zwaar zal zijn. Je werkt nog aardig wat uren en zoals ik al eerder zei je hebt nog een kleintje rondlopen. Tuurlijk kan het meevallen, en krijg je hopelijk niet weer last van bi. Heb ik na de 2de ook niet meer gehad maar er zijn wel andere factoren wat het weer iets zwaarder maakt. Tussen onze eerste en tweede zit precies 2 jaar en 2 weken. Ik vind het leeftijdsverschil enorm leuk. Ze hebben nu ze ouder zijn 4 en 6 ontzettend veel aan elkaar. Tuurlijk maken ze wel eens ruzie, maar over het algemeen spelen ze graag met elkaar. Succes voor de toekomst!
Bij mij en bij anderen in de omgeving werd de bi alleen maar erger bij de tweede zwangerschap. De verloskundige zei dat het ook kwam omdat ik mijn kindjes vrij dicht op elkaar heb (21 maanden ertussen) en mijn lichaam nog niet volledig hersteld was. Mijn verloskundige raad ook aan om bij bi meer tijd tussen de zwangerschappen te laten. Sowieso vind ik zwaar lichamelijk werk en hoogzwanger zijn niet samen gaan. Heb ook respect voor de dames in de zorg die de 36weken halen met werken. En je zegt zelf al dat je patiëntencategorie erg zwaar is. En dat je thuis nu eenmaal weinig kunt rusten omdat je nog een dreumes hebt rondlopen moet je ook niet vergeten. Denk dat je straks beter als je zwanger bent met je leidinggevende kan overleggen. Dat je je meer gaat richten op het kantoor werk en de lichamelijk minder belastende cliënten neem. Weet niet of je de wijk of cliënt gerichte wijkvpk bent maar misschien kun je van taken ruilen
Ik werk in de thuiszorg als verzorgende. Ik heb alle drie de keren tot 36 weken gewerkt. Maar als je nog een kleintje thuis hebt is het wel zwaar. Ik heb me er de laatste twee weken heen moeten slepen en nu ik 1.5 weken verlof er op heb zittenvoel ik gewoon dat mijn lichaam tot rust komt. Mocht er nog een volgende keer komen dan stop ik met 34 weken.
Je kan er donder op zeggen dat de bi terug komt. Omdat je lichaam nog niet herstelt is, zeker als je behoorlijke bi hebt gehad kont het gewoon net zo hard weer terug . . Ik zou ervan uit gaan dat je met 20 weken halve kracht draait of eruit ligt. Wil je dat niet dan wachten .
Wij hebben 20 maanden leeftijdsverschil ( Ik dacht eigenlijk och zo jong nog en dan al voor een 2e! Maar wij gingen toen ze 9 maanden was voor een 2e en toen ze 11 maanden was raakte ik zwanger ) het is een heel fijn leeftijdsverschil vind ik. Ik zat eerst met 2 kleintjes en nu heb ik een peuter en kleuter. Zoon is bijna 3 en dochter is 4.5. Ik ben blij dat ik bv nog geen school/speelzaal/clubjes had met een baby. Nu spelen ze veel met hetzelfde en hebben grotendeels hetzelfde ritme. Wat betreft zwangerschap, ik vond het zelf makkelijk dat mn dochter nog makkelijk bezig te houden was toen ik misselijk was, ze hoefde nog niet veel vermaak zeg maar. Qua uitstapjes enz. Wel heftig dat we gebroken nachten hadden en ik zwanger was. Ik ben ook verpleegkundige, had bij de eerste zwangerschap heftig last van BI, bij de 2e niet maar wel veel blaasontsteking en daardoor veel harde buiken waardoor ik niet mocht werken. Ik ben dus vroeg uitgevallen ze konden me niet goed vervangend werk bieden ( Ik was oproep dus geen eigen afdeling )
ik zou er ook vanuit gaan dat de BI terug komt. ik werk 28-36 uur als verzorgende. bij de 1e had ik al klachten maar heb ik door gewerkt tot 36 weken. de laatste weken had ik wel aangepast werk. dus geen mensen meer op bed verzorgen, die "getilt" moesten worden enz. bij de 2e had ik al vrij snel last van BI. fysio heeft me toen ook geadviseerd om te stoppen met werken omdat ik mn lichaam kapot maakte. ik ging toch eigenwijs door. en het werd flink erger. ben mezelf echt tegen gekomen. en hierna is de fysio even flink boos geworden en heeft ze me haarfijn uitgelegd dat wanneer ik zo eigenwijs door zou gaan, ik binnenkort misschien niet meer zelf voor mn kids kon zorgen. en toen ben ik de ZW in gegaan. en nu is mn jongste 2 en ik heb er nog regelmatig last van. de fysio heeft me ook aangeraden om ander werk te zoeken maar dat wil ik niet. ik zie wel hoelang ik dit vol hou. fysio en vlos vertelde ook dat als je BI gehad hebt, je er het beste zoveel mogelijk tijd tussen de zwangerschappen kan hebben. je lichaam moet echt goed kunnen herstellen van de eerste zwangerschap. minimaal 12 maanden en soms langer. maar een wijkverpleegkundige kan evt nog kantoorwerk doen. ik zou het eens overleggen met je leidinggevende. bij ons heeft de wijkverpleegkundige toen het zware werk uitbesteed en is ze meer op kantoor gaan zitten, huisbezoeken enz.