Te zien aan alle berichten over het ouderschapsverlof ben ik niet de enige die hiermee worstelt, maar HELP ik moet straks weer werken! Dochterlief is pas 11 dagen oud maar ik zie er als een berg tegenop om straks 30 uur in de week te werken. SO wil ik niet op laten passen, mijn moeder wil 1 dag oppassen en mijn man heeft een eigen zaak dus kan zijn tijd flexibel indelen meestal, maar in mijn ogen zorgt niemand zo goed voor haar als ik zelf! Ik hoef pas per oktober weer aan het werk, maar ik vrees dat ik tot die tijd aan het rekenen ben of ik niet een heel stuk kan minderen, nog meer meiden die na de bevalling hier opeens achter kwamen? Ik werk al 3 jaar op dezelfde werkplek met veel plezier en heb er nog geen dag tegen op gezien om te moeten werken in die tijd, tot onze dochter er was dan.
Ik had een baan van 36 uur. Ik zou 24 uur gaan werken met ouderschapsverlof om functiebehoud te hebben. De gewenste functie met 24 uur was niet vrij. Dus zo maar geregeld. Ineens kwam de functie vrij en nam ik die van 24 uur zonder ouderschapsverlof. Paar weken na de bevalling zat ik ineens te denken he maar kan ook met nieuwe functie ouderschapsverlof opnemen. Dus dat doe ik nu. Ik ga nu 2 dagen per week werken. Eens in de twee weken op zaterdag dan is papa thuis. Ik heb nu ook nog veel vakantiedagen dus voor 2013 ga ik ook eens per 2 weken een dag opnemen. Je hebt recht op 26 x je contracturen aan ouderschapsverlof. Weigeren mogen ze niet. Wel op de invulling. Maar dat moet gewoon in overleg.
haha ik herken je verhaal wel. In mijn zwangerschapsverlof heb ik er ook enorm tegenop gezien om weer aan het werk te moeten omdat niemand zo goed voor haar is als ik. En al helemaal naar sm wilde ik haar niet brengen (eigenlijk nog steeds niet), omdat zij niet ergens anders wil roken dan in huis (al gaat het maar om 1 dag dat ze buiten moet roken). Ik ben nu alweer een week aan het werk (24 uur ipv 36 uur voor mijn bevalling). Maar eigenlijk valt het me wel mee. Ik vind het heerlijk om weer ergens anders mee bezig te zijn dan alleen moeder te zijn. en mijn sociale leven is ook weer wat breder dan alleen mijn ouders en af en toe een vriendin of tante. Maar ik vind het een ramp als mijn dochter bij sm is... dat gevoel blijft denk ik wel.
Over ruim een week begin ik weer. Tot 6 maanden vond ik mijn dochter echt een ukkie die mij nodig had. Nu eindelijk weer een baan gevonden en vind ons er ook wel aan toe om af en toe zonder elkaar te zijn. Het echte baby is er nu af, het voelt ook minder kwetsbaar.
Je kindje is pas elf dagen, logisch dat je zo denkt! Wie weet kan je straks niet wachten om weer te beginnen! Ontspan, relax en geniet van je kindje!
Tot het einde van mijn verlof had ik hetzelfde gevoel. Toen had ik er gelukkig nog 2 weken vakantie achteraan genomen. Na die 2 weken was ik er echt helemaal klaar voor (ik werk ook 30 uur) Dus, geef het even tijd. Je zit nu barstensvol hormonen en natuurlijk moet je er niet aan denken die kleine hummel uit handen te geven. Ik zou gewoon beginnen met werken, minderen kan je altijd nog, als het echt tegenvalt.
Ik vond het heerlijk om 6 maanden verlof te hebben. Daarna moest ik weer beginnen voor 2 dagen per week. Ik werk heel weinig en zie het nu echt als een uitstapje. Ik geniet nog meer van de dagen thuis. Voor die 6 maanden had ik er niet aan moeten denken. Daarna was ik er wel een soort van klaar voor. 11 dagen is nog HEEL jong. Ik hoop dat je werk nog even heel ver weg kunt parkeren!
Haha, voor nu is het vnl te wijten aan je hormonen, en wsl vind je het heerlijk straks weer even uit huis te kunnen. Ik zat na de bevalling al te huilen dat ik noooit meer wilde werken, maar vond compleet thuis zitten na 6 maanden ook heel mooi geweest. Ik heb deels ouderschapsverlof opgenomen, en werkte al 4 dagen, nu dus drie. Moet heel eerlijk zeggen dat ik dat ook meer dan genoeg vind, zou mijn zoontje niet nog een dag kunnen missen.
Meisje vandaag een uurtje bij pappa thuis gelaten om zoon weg te brengen, toen ik terug kwam was meisje aan het huilen en pappa ook bijna... geen succes dus. Werkt al helemaal niet mee om haar straks 30 uur achter te moeten laten.
Goed van je dat je je dochter bij papa laat en zelf weggaat. Volgende keer gaat het vast beter. En je wil na een paar weken ook wel eens wat voor jezelf doen. Ik vind dat verlof maar zozo, niet werken is even leuk, zeker in de zomer maar ik mis het sociale en de geestelijke uitdaging. Dus dat ik straks weer MAG werken is wel prettig. Maar ik snap heus wel dat dat niet voor iedereen geldt. Zorg wel dat je man de ruimte krijgt met zn dochter, is leuk voor beiden en ook uiteindelijk voor jou. En dat maakt het wel makkelijker om weer aan het werk te gaan. En vergeet niet, je dochter is straks 10 of 12 weken en een heel ander wezentje dan nu! Tuurlijk is het even lastig om haar achter te laten maar dat went heel snel. En als je merkt dat het bij anderen ook goed gaat, is het een stuk makkelijker.
Ik had gelukkig een maand vakantie aan mijn verlof geplakt dus ik had iets langer de tijd om aan het idee te wennen. Toen ze 12 weken oud was en ik eigenlijk weer had moeten beginnen was ik er ook echt nog niet klaar voor, niet om haar "achter te laten", zoals dat voelde voor mij, maar ook lichamelijk was ik nog niet helemaal hersteld. 3 weken later merkte ik eigenlijk aan mezelf dat ik er wel weer aan toe was om weer een moment "mezelf" te zijn i.p.v. mama. Ik keek er zowaar ook naar uit om weer te gaan werken! Dus heb vertrouwen, en het is nog zo ver weg (al vliegt de tijd wel). Geniet lekker van de tijd die je nu samen hebt