Hallo meiden, Ik zit een btj met een probleem. En ik vraag mij af of ik de enige ben of dat alle moeders dit hebben. ik ben 12 weken geleden bevallen van een heel mooi ventje Liam. Nu ging het in het begin nog best goed met Liam uit handen geven maar ik merk dat ik er steeds meer moeite mee begin te krijgen. Over 2 weken moet ik helaas alweer aan het werk en zie hier enorm tegen op. Het idee dat ik Liam bij een vriendin of schoonmoeder achter moet laten kost mij heel veel moeite. Mijn moeder zou op gaan passen op Liam alleen mijn moeder is onverwachts erg ziek geworden en wordt op dit moment behandeld voor borstkanker. Dus het oppassen moet op een andere manier geregeld worden. Nu merk ik dat ik steeds meer Liam bij mij zelf wil houden. Als we op visite gaan dan vind ik het niet leuk dat iedereen hem steeds wil vast houden en flesjes wil geven enz. Dit heb ik het meeste met mijn vriendinnen en schoonfamilie. Ik weet dat dit niet echt gezond is en geef ondanks dit ook gewoon Liam aan hun en laat het niet merken maar kost mij heel veel moeite! Zelfs als ik ff paar uurtjes bij de kapper zit kan ik niet echt ontspannen. Nu willen mijn vriend en ik met 2 vrienden binnenkort dagje naar Walibi, het liefst ga ik gewoon niet omdat ik Liam dan achter moet laten bij mijn schoonouders en schoonzusjes. Dit is toch erg? Zijn er meer meiden die dit hebben, en hoe los ik dit op? Hopelijk hebben jullie tips voor mij!
Ik vind 't niet zo gek hoor. Waarschijnlijk wordt je gevoel versterkt, omdat je weet dat je binnenkort weer aan 't werk moet, maar sowieso, je kindje is nog maar heel klein en je beschermingsdrang en moedergevoel is in de afgelopen weken waarschijnlijk goed gegroeid. Mijn meisje is ongeveer even "jong" en ik wil d'r ook heel graag bij me houden. Anderen zorgen prima voor haar, maar ze heeft gewoon haar mama nog heel hard nodig en haar mama heeft haar even hard nodig
Ik voel me precies het zelfde ik wil soms zelfs niet eens naar schoonouders/ouders gaan puur omdat ze heletijd met Ryan willen haffelen.. Ik geef m ook heletijd uit handen en doe alsof het me niks doet maar ik voel me van binnen echt verschrikkelijk.. Dus je bent niet de enige.. Helaas weet k niet wat je er aan kunt doen.. Aangezien ik met het zelfde probleem zit
Hier hetzelfde probleem en ik heb besloten om naar mijn gevoel te luisteren. Ik geef Jace niet zomaar af aan mensen ook niet aan mijn schoonouders of eigen ouders. Ze vinden het een soort van obsessief maar respecteren mijn keuze en gevoel. Ik wil gewoon niet dat een ander mijn kind een fles geeft of iets dergelijks. Het idee dat ik moest werken deed mij hele dagen laten huilen. Misschien idd niet gezond, maar mijn kind, mijn gevoel. Ik werk niet meer en ben nu thuis mama. Hoe meer ik naar mijn gevoel luisterde hoe beter het ging. Nu kan ik hem,hij is nu 8.5 mnd, wel uit handen geven maar ik had daar tijd voor nodig en die ook gepakt. Luister naar je gevoel en maak daar een keuze op!!! Succes!!!
Heel herkenbaar ik heb het idd ook bij vooral mijn schoonmoeder wil er gewoon niet heen,omdat ze hem continue op schoot wil hebben als ik er niet om denk pakt ze hem zo van mijn schoot..ze doet alsof ze hem weken niet heeft gezien terwijl er soms nog niet eens een dag tussen zit ik irriteer me er mateloos aan en ga echt met tegenzin heen als ik het kan vermijden dan doe ik dat erg ja ik weet het,maar het is mijn gevoel..
Bedankt voor jullie reacties! Nu weet ik in ieder geval dit ik niet de enige ben met dit probleem. Ik ga idd ook echt naar mijn gevoel luisteren en gewoon de dagen en tijd dat ik vrij heb en ben wil ik ook echt alleen aan Liam besteden. Jammer dan dat mensen gaan zeggen je moet ook leuke dingen blijven doen en niet alleen met de baby bezig zijn. Maar de tijd gaat al zo snel, hij is vandaag alweer 3 maanden! En mijn schoonouders wonen ook niet echt in de buurt dus ik snap het aan de ene kant wel dat als ze hem weer zien hun hem ook de hele dag vast willen houden, maar dat maakt het er nog niet makkelijker op. Nu gaan we evengoed naar Walibi en gaat Liam dus die dag naar mijn schoonouders. Alleen ik ga dan toch echt zeggen wat ik wil dat ze doen die dag, dus na een fles laten slapen en niet van de een naar de ander! Dan maar zeuren ha ha ha maar is mijn kind! En mama weet het nu eenmaal het beste
Oooh zo herkenbaar! Ik heb er ook moeite mee en ben ook heel beschermend naar mijn kind toe! Ik hou er ook niet van als mensen ongevraagd dingen doen, zoals Mila uit de box hengelen zonder het te vragen. Ook de fles geef ik liever zelf, omdat het nogal een meut is met drinken en ik het 9 van de 10 keer wel voor elkaar krijg om haar die fles leeg te laten drinken. Ik heb ook al "afkeurende" blikken hierover gekregen, maar ik voel me echt niet fijn bij dit soort praktijken! Blij (nou ja, blij... Hopelijk snap je em...) dat er meerdere mensen zijn die dit hebben.
Heb al bedacht dat dit mij niet gaat gebeuren Opas en omas en ooms mogen de baby even vast houden na de geboorte Daarna alleen nog papa en mama ook kraambezoek mag de baby niet vast houden ik ga echt voor mij en mijn kindje opkomen het is geen pop die even word doorgegeven het is een mensje die 9 maanden vooral mama en papa hebben gehoord en zich dus bij die personen gemakkelijk voelt! Ik zou het ook onprettig vinden om bij vreemde op schoot gezet te worden....
Hoi hoi, Ik heb nog niet alle reacties gelezen, maar wat je beschrijft is héél normaal volgens mij! Ik heb het ook. Het lijkt mij juist een zeer natuurlijke reactie! Wij hebben het advies gekregen om ons mannetje juist niet uit handen te geven. Iedereen verwacht het wel, maar verplaats je eens in een baby? Denk je serieus dat een kindje het zo ontzettend gezellig vindt om bij iedereen op schoot te zitten? Nou daar geloof ik geen barst van, een baby heeft behoefte aan veiligheid en geborgenheid, en dat is volgens mij niet hetzelfde als lekker warm bij iemand op schoot zitten, dit is herkenning en erkenning ofwel pure veiligheid en deze vindt een baby bij zijn moeder en daarna vader. wat betreft het flesje geven, ik heb altijd begrepen dat ook dit door de vaste verzorger moet gebeuren. Jammer dat heel veel mensen van hun eigen behoefte uitgaan. Zelfs als je ze probeerd uit leggen waarom je de baby niet rondgeeft kijken sommigen je nog beledegend aan. Wanneer ons mannetje zelf oogcontact zoek met de ander, en zich op zijn gemak voelt pas dan geef ik hem aan een ander. Dit doe ik in een rustig gezelschap en bijvoorbeeld niet op verjaardagen. Dus meis volg je gevoel, het is jouw kindje en iemand anders heeft er niets over te zeggen. En weet je, ze "lullen" toch wel over je, is het niet over het een dan wel over het ander. Zo dit was mijn pleidooi haha.. Xb
Hier nog een moeder die er regelmatig moeite mee heeft. Het is bij mij ook echt afhankelijk wie mijn meisje wil vasthouden en op watvoor moment. Vaak geeft ze het zelf al aan dat ze het niet fijn vind. Ze zet dan gruwelijk haar keeltje open. Andere mensen krijgen haar niet getroost (we hebben nogal een fel meisje). Mij kost het dan ook moeite om haar weer rustig te krijgen. Mijn nekharen gaan in ieder geval omhoog staan als ze maar blijft huilen als iemand haar vast heeft. Waarschijnlijk moet ik diegene rust geven om in ieder geval een poging te laten wagen. Waar ik trouwens een gruwelijke hekel aan heb is als ze heerlijk rustig ligt te slapen in de box of kinderwagen dat ze aan je kindje gaan zitten. Mijn dochter slaapt niet zo makkelijk in en ik ben altijd blij als ze eindelijk slaapt overdag. Ze wordt er dan ook wakker van waardoor ik weer met een wakker en oververmoeid kind zit. Mijn schoonouders hebben hier een handje van weg. X
Zoals je zelf al zegt " vaak geeft ze zelf al aan dat ze het niet fijn vind". Ik vind dus niet dat je een ander rust moet geven om haar stil te krijgen hoor. Jij bent haar mama, haar veilige baken. Waarom wil toch altijd iedereen koste wat kost een baby vasthouden, ze moeten uitgaan van de behoefte van een baby en niet van hun eigen " knuffelbehoefte". En om gelijk maar de grootste fabel onderuit te halen, een baby wordt hier echt NIET eenkennig van! Je doet het volgens mij dus helemaal goed! Jij bent jouw meisjes expert! X
Dit kan ik mij heel goed voorstellen. Je kan de eerste week proberen te werken, lukt t het echt niet vraag dan of je thuis mag werken. Indien dit niet mogelijk is of geen goede oplossing is, ga dan een tijdje niet werken of word oppas!