Schoonmoeder ersntig ziek, durf niet te vertellen dat we een derde kindje krijgt. Ben bang dat ze er aan kapot gaat, van de gedachte dat ze het kindje dus nooit leert kennen! Daarnaast wil mijn vriend niet inzien hoe slecht het gaat en is erover praten een taboe! Ik wil niet dat mijn zoontje (bijna 3) haar in comatische toestand ziet en wil graag een afscheid regelen dat hij haar nog een keer kan zien voordat ze verder aftakelt maar hoe pak ik dit aan? Daarnaast wil ik nog een mooie herinnering maken een foto o.i.d. iemand iedeeen? MIjn vriend wil het niet zien en ben bang dat hij er later spijt van krijgt dat hij niet iets heeft gedaan.
Word ze begeleid in het ziekenhuis? Daar is dan vaak een team van maatschappelijk werkers die de familie bij kunnen staan. Misschien daar eens mee praten?
hai suzzert, Ze staat inderdaad onder een arts in het ziekenhuis. Is inderdaad een idee om daar contact mee op te nemen als we die hier in het ziekenhuis hebben? Ga ervanuit dat ze beroepsgeheim hebben?? Weet namelijk niet of mijn schoonouders en vriend het zo lek vinden als ik contact met ze opneem.. Heb de tekst wat verandert
Ik denk juist dat de gedachte van een nieuw kleinkind haar kracht gaat geven. Natuurlijk is het hard om te moeten bedenken dat je, als oma, geen rol zult hebben in het leven van je kleinkinderen, omdat je niet lang meer te leven hebt. Ontkenning is trouwens wel een onderdeel van het verwerkingsproces. Dus snap enerzijds het gedrag van je vriend wel.
Hopmarjanneke: ik denk het niet, het gaat echt heel slecht weet niet of ze over 2 maand nog wel bij ons is. Dit overwinnen of ook maar iets beter worden zit er niet in! Oja is dat zo? Dat ontkennen ook verwerken is? dan wits ik helemaal niet!
Nee, dat begrijp ik, maar toch... de wetenschap van een "mooi vooruitzicht" doet mensen vaak heel goed, ondanks de ernst van hun ziekte. Nog even over een laatste moment met oma, ik zou je zoontje gewoon zo vaak als mogelijk meenemen naar je schoonmoeder, voor zolang ze nog "goed" is. En laat je zoontje "bepalen". Oh ja en over een herdenkingsfoto: mn schoonmoeder is een jaar geleden zeer plotseling overleden (zware hersenbloeding). De familie vond een foto van 3 jaar eerder, samen met onze oudste dochter het mooiste. De fotograaf heeft de foto bewerkt en heeft onze dochter "eraf" gehaald. Is een heel mooie foto geworden. We wilden haar allemaal herinneren hoe ze was 'in betere dagen'.
Er wordt altijd gezegd dat er 5 stadia van rouw/verwerking zijn: ontkenning, woede, onderhandelen (bv: ik zal nooit nog schelden op iemand als ik toch maar mag genezen), depressie en aanvaarding. Dus het kan wel. Verder kan je ook aan je vriend aangeven dat jij nog een keertje op bezoek wilt gaan om afscheid te nemen, met je kinderen. Dan kan hij zelf beslissen of hij mee wilt of niet.
Ik heb helaas in een soortgelijke situatie gezeten. Mijn moeder was ernstig ziek en zou nog maar een paar maanden leven en toen bleek ik zwanger. Mijn blijdschap over de zwangerschap werd enorm overschaduwd door de gedachte aan mijn moeder, die ik dit nieuws moest vertellen. Zelf ben ik de dag na de positieve test direct naar mijn moeder gegaan en heb het verteld. Ze reageerde verrast, maar niet verdrietig. Had het ook niet over zichzelf. In de weken daarna had ze het er niet zo veel over, maar toen ik met de eerste echofoto's kwam, was ze ontzettend gelukkig. Ze was al die tijd bang geweest dat het mis zou gaan (was al twee keer eerder gebeurd). Ik was vijftien weken zwanger toen ze overleed en ik ben heel blij dat ik het gelijk ben gaan vertellen. De reactie van je vriend is heel normaal, hoor. Dat je moeder snel zal komen te overlijden wil je eigenlijk niet weten. Natuurlijk realiseert hij zich wat er aan de hand was, maar hij 'verstopt' zich ervoor. Dat is zijn manier om ermee om te gaan. Overigens wilde mijn moeder in haar laatste maanden absoluut niet op de foto.
Bedankt voor jullie reactie!! Zo vaak mogelijk heen met mijn zoontje zit er niet in ze heeft al aangegeven dat ze dat niet meer aan kan. DUs zit er aan te denken om gewoon zo onverwachts langs te gaan zodat hij haar toch nog een x heeft gezien.. We hebben besloten om het eerst met mijn schoonvader te bespreken of we het wel of niet aan mijn schoonmoeder moeten vertellen.. Hij leeft al 40 jaar met haar, dus kent haar door en door en weet vast of we haar ermee breken of juist niet.. Een foto maken is dan inderdaad miscshien geen goed idee, heb er helemaal niet bij stil gestaan dat ze dat misschien niet wil?? En we hebben inderdaad hele mooie fotos van toen ze nog niet zo ziek was..
Mijn moeder is overleden toen ik 6 mnd zwanger was maar ontzettend gelukkig omdat ze wist dat ze een kleindochter zou krijgen!
Een collega van een andere vestiging is vorig jaar overleden, maar zij was dolgelukkig dat zij nog wist dat haar eerste kleinkind op komst was. Zij hoopte het nog te kunnen zien (haar prognose was in begin volgens de dokters 1.5 à 5 jaar), maar dat heeft ze helaas niet gehaald (gestorven na 5 maanden ziekte, toen haar schoondochter ongeveer 6 maanden ver was). Ik zou dus zelf ook niet echt te lang meer wachten met met je zoontje langs te gaan. Want je weet nooit dat het volgende week ineens helaas slechter gaat.
Wat een lastige situatie. Ik weet niet of je schoonmoeder in het ziekenhuis of een verzorgingstehuis ligt? Wat wij altijd hebben gedaan is degene die is overleden tot de dag vd begrafenis op bed laten liggen. Zodat iedereen nog even afscheid kon nemen. Ook de kleintjes. En dat was altijd een hele mooie afsluiting waar iedereen vreede mee had. Ik denk dat je er vast samen met schoonpappa uitkomt of het goed is om dit te vertellen. Maar ik kan me niet voorstellen dat ze niet heel gelukkig zou zijn met nog een kleinkindje
Wij hebben dit gehad met mn oma. Zij werd ziek en ik wist een paar weken later dat ik zwanger was. We hebben het haar vrij snel verteld en ze vond het super. We hebben haar gevraagd of zij wilde weten wat het zou worden maar dat wilde ze niet. Tegen mn vader had ze gezegt dat we een jongen zouden krijgen en dat was ook zo. Het is heel moeilijk zo'n situatie. Laat je man bepalen in hoeverre hij naar zn moeder wil. Je kan hem niet dwingen. Met je schoonvader bespreken of het verstandig is om je schoonmoeder tevertellen dat je zwanger bent lijkt me idd slim. Wij hebben alyssa heel veel meegenomen naar mn oma tot 3dagen voor ze overleed. Moet er wel bij zeggen dat mn oma dit zelf ook erg fijn vond en ze er niet eng uitzag. (Dat was pas toen ze was overleden) Doe waar jij je goed bij voelt, maar houd wel rekening met de wensen van je schoonmoeder en je man. heel veel sterkte de komende tijd.
Ik heb verder niet veel tips. Maar mjn zus in zeer pas overleden en mijn dochters zijn alledrie langs geweest toen ze in slaap was. (Palliatieve sedatie). Niet bewust om afscheid te nemen, maar gewoon om ze erbij te betrekken. De oudste is 5 en die is ook in t mortuarium geweest. Sterkte!