ik ben heel erg gelukkig met me vriend, me zoontje me vrienden en me kat en dat is al een hele rijkdom. daarom ben ik ook blij maar minder blij omdat: ik ben onverwachts zwanger geraakt (wel gelijk vanaf het begin gewenst en heel happy) vriend en ik woonden toen nog thuis.. dus we moesten op zoek naar ons eigen huisje..maar waar ik woonde zijn lange wachtlijsten en geen urgentie ed.. dus mijn enigste optie was naar de stad (ben opgegroeid en tot mijn 20e in een dorp gewoond). ik woon nu op een flat met 3 slaapkamers..het huisje is erg leuk knus ingericht..maar ben toch ongelukkig.. door de volgende dingen: ik woon niet in een veilige buurt ik durf dus nooit met me zoontje alleen buiten te gaan wandelen alleen als er iemand bij me is..(vriend werkt altijd overdag) vandaag was ik wezen winkelen en moest wel alleen teruglopen ik dacht positief van oh het zal wel meevallen.. NIET dus.. ik werd lastig gevallen door een buitenlander die om geld vroeg en hij bleef me een stuk achtervolgen terwijl ik liep met me zoontje en ik zei nee en liep hard door en hij bleef maar vragen... ik was bang.. ook waar ik woon is het trappenhuis heel gehorig en van me 5 buren in het portiek zijn er 4 die zorgen voor overlast zoals harde muziek feestjes tot midden in de nacht waar je gewoon van mee kunt genieten en nog veeeeeeeel meer..buurvrouw die haar zoontje elke dag afsnauwd en hem slaat en opsluit in zijn eigen slaapkamer (ja er zit een slot op met als excuus dat hij anders de snoeppot zou leegeten snachts) het arme ventje van 5 hoor je elke ochtend rond 6 uur op zijn slaapkamerdeur bonken en roept altijd mama ik moet plassen...zooooo zielig.. ik wil zo snel mogelijk wel naar het dorp waar ik vandaan kom, veilige leefomgeving voor mijn zoontje elke dag dat ik hier langer woon word ik helemaal gek..ook me vrienden wonen daar en nu ik thuis ben voor de kleine zit ik hele dagen binnen omdat ik niet allleen weg ga en niet al me vrienden hebben rijbewijs en vriendlief gebruikt de auto. en wat mij het meeste pijn doet is dat 2 meiden die ik ken wel gelijk een huis kregen omdat bij de ene de oom van haar bij de woningbouw werkt (ze had binnen een week een huis) en de andere had daar ook een kennis werken..ik vind het zooo oneerlijk.. ben laatst bij dat meisje op visite geweest en ze woont in een rijtjeshuis met 3 slaapkamers tuin enz en ze betaald zelfs nog minder dan wij. zo meiden lang verhaal geworden maar ik moest het kwijt zit er al een tijdje mee en heb last van huilbuien en als ik hier nog een jaar moet zitten word ik gek.. zijn er hier meer stadsmensen die ook dit gevoel hebben of zijn jullie gewoon gewend aan in de stad wonen? ps koopwoning is nu nog geen optie..
hej meid, ook wij hebben 1,5 jaar in een huurwoning gewoond in een vervelende buurt omdat er niets anders was. toen konden wij ook niks anders. maar nu hebben we sinds 6 maanden een koophuis in een dorp en betalen we evenveel als in het huurhuis. ik zou er nooit meer terug willen en wij hebben er gelukkig niet met een kindje gewoond. ik hoop dat je snel iets vind. en je kan altijd langs een makelaar gaan om te kijken of jullie een hypotheek kunnen krijgen. daar kan meer dan dat je op internet kunt uitrekenen. sterkte meid! xxx sky
pff ik ken het ik kom zelf uit een hele rustige buurt en me man had heimwee naar zijn buurt dus ik had zoiets zal wel een leuke buurt zijn...nou niet dus!! ik wil me zoontjes ook hier niet op school hebben zo erg is het! maarja in het begin zal het wel moeten tot dat ik me rijbewijs heb. Het liefste houd ik ze ook binnen want ik vind het een hele enge buurt. Vanaf dat we hier wonen heb ik nooit een thuis gevoel gehad! en iedereen zei op het begin van ja dat komt wel is even wennen. Nu bijna 4 jaar verder heb ik dat nog steeds niet. En ik voel me ten eerste erg alleen...en ontzettend bang en daarbij wil ik dat mijn zoontjes later goed terecht komen en niet tussen schorrie morrie opgroeid. Al moet ik wel zeggen dat niet iedereen zo is hier ik heb aan 1 kant hele leuke buren maar gewoon het totale plaatje klopt niet. Nu hebben wij een koopwoning en wilde zowiezo gaan verhuizen want op 3 kinderen is dit huis niet op gerekend en daarbij kunnen we nu een veel groter huis betalen. Maar het verkopen dat is het grootste probleem! vooral als ernog 6 te koop staan. Gelukkig zijn er 5 van die echt rampzalig en eentje is echt helemaal opgeknapt en als deze dus verkocht is durven wij het ook pas aan. tot die tijd willen we zoveel mogenlijk veranderen aan het huis zodat we hem niet voor minder hoeven te verkopen. En 3 keer raden waar mijn huis 4 straten van verwijderd is??? Waar ze die 19 hennepplantages hebben opgerold vorige week!! Lekker dus! Ik sta echt iedere dag op met de gedachte: jammer nog steeds hier
Ik ben zelf ook opgegroeid in een dorp. Nu is het inmiddels redelijk gegroeid, maar het heeft nog steeds de rust wat je in de stad niet hebt. Mijn schoonzus woont in Rotterdam en ik word al onrustig als we door die stad heenrijden. Verschrikkelijk vind ik het daar. Heb dus ook een tijdje in de stad gewoond en ondanks dat ik in een redelijk rustige flat woonde, heb ik altijd terug verlangd naar het dorp waar ik vandaan kwam. En nu woon ik daar weer sinds anderhalf jaar en ben helemaal gelukkig hier. Ik zou persoonlijk helemaal gek worden als ik daar zou wonen waar jij woont. Ik hoop dat je er snel weg kan. Is het misschien een optie om een baan te zoeken voor een paar dagen en opvang te zoeken voor je zoontje? Op die manier zit je in ieder geval niet alle dagen in die rotflat. Dan is jullie inkomen ook wat hoger en zou je op zoek kunnen gaan naar andere woonruimte op een betere plek.
zoo dat is ook lekker dan die plantages pffff ik wil dus ook niet dat me zoontje hier naar school gaat of wat dan ook geen peuterspeelzaal (zit er 1 hier vlakbij alleen maar zwarte kindjes me zoontje zou dan dus de enige blanke zijn niet discriminerend bedoeld maar toch geen prettig gevoel.. en zou wel willen werken heel graag zelfs maar fam woont dus ver weg en naar het kinderdagverblijf wil ik hem ook niet brengen.. en wat betreft de hypotheek ik maak ook wel een afspraak met de bank heb ook al een hypotheekadviseur aan de tel gehad maar denk dat het best moeilijk word om op 1 loon een huis te kopen..maarja miss valt het wel mee.. (ik ga proberen om positief te blijven denken)
Ik herken het gevoel.. In 2008 ben ik vanuit N-H naar Spijkenisse Z-H verhuisd voor mijn vriend, die daar vandaan kwam. Ik kreeg versneld een huurwoning van mijn nieuwe werkgever (dat ontkenden ze, maar ik weet het zeker!), ik heb me NOOIT thuisgevoeld in dat huis..sowieso vond ik Spijkenisse maar niks. Iedereen zei ook tegen mij: het komt wel, je gaat eraan wennen. Niet dus! Ik ben dan ook terugverhuisd naar N-H toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Maar nu wonen we in bij mijn broertje omdat ik nog niet in aanmerking kom voor het soort woning dat ik graag wil hebben. Dus ik voel me nu alsnog niet thuis Ben ZOOOOO blij wanneer ik mijn eigen plekkie heb! Gelukkig heb je hier huurwoningen in hele nette kindvriendelijke wijken dus dat scheelt. Het zijn ook veelal dorpen hier Ik als woningzoekende vind het erg naar om te lezen dat een of andere griet binnen een week een huis krijgt omdat haar oom toevallig bij een woningcorporatie werkt Dat valt wel bij mij zo verkeerd aangezien ik al bijna 3 jaar wacht en ook nog eens een kleintje heb..en doodongelukkig word van deze situatie. En nog vele anderen die in nog ergere situaties zitten, maar ook geen urgentie krijgen. Vriendjespolitiek kan dus wel, maar als je urgentie wilt kom je tegenwoordig niet door de strenge voorwaarden... Erg krom! Bah!!!!
Dat zijn ind geen leuke dingen. Kun je niet een klacht indienen bij die woningbouw dat er een aantal wel voorrang hebben gekregen? Hopelijk vind je snel een ander huis. En is kopen geen optie?
daar ben ik idd over aan het nadenken maar met opvang zit ik sowieso heb ik hier niemand die ik ken al me vrienden en fam wonen 55 km verderop en kinderdagverblijf in rdam: ik kan het echt niet, ik zou me dan ieder moment ongerust maken..
heb net weer jankend aan de tel gezeten met me vriend gelukkig is hij zo thuis.. we gaan kijken voor hypotheek kinderdagverblijf op de plek waar ik vandaan kom waar het veilig en kindvriendelijk is waar zelfs je fiets niet word gejat als je hem niet op slot zet geen probleem... maar hier?? nee dat kan ik niet mensen die in de stad wonen snappen miss het probleem niet maar ik ben opgegroeid in een dorp ik kan hier niet wennen en spijkenisse zou ik ook niet aan moeten denken ja vind die vriendjespolitiek ook heel erg oneerlijk waarom zij wel? me vriendin heeft een dochtertje van 3 kreeg ook geen urgentie heeft een jaar bij de exschoonmoeder gewoond en daarna is ze maar uit ellende particulier gaan huren.ze woont op een bovenverdieping en betaald de hoofdprijs voor haar appartement. ik denk niet dat het gaat lukken om het aan te kaarten dat zij wel voorrang kreeg door haar oom maargoed ik ga morgen nog maar weer een brief sturen naar de woningbouw over me situatie..
Ik vond Spijkenisse op zich nog meevallen. voelde me er niet onveilig ofzo, alhoewel het niet te vergelijken is met waar ik nu woon. Op dit moment woon ik in een heel klein dorpje. Het is wel een heel duur dorp en dat is ook wel te zien. Veel ouderen hier, maar ook nette jonge gezinnen. Iedereen kent elkaar hier en op straat maak je op elk hoekje wel een praatje. Hier kun je gewoon je voordeur open laten staan zonder dat er iets naars gebeurt. Als je een paar dagen niet buiten bent geweest bellen ze bij je aan om te vragen of alles oke is..etcetc. dus ik begrijp je gevoel wel, hoor. een dorp is nu eenmaal heel anders. Echt nog dat gevoel van samenhang en vriendelijkheid. Ik vind Rotterdam verschrikkelijk en als ik sommige getto buurten daar zie vraag ik me serieus af hoe mensen het daar uithouden! ik zou het niet kunnen dus ik snap je heel goed!!!!
Ik ben ook altijd opgegroeid in een dorp en woon nu gelukkig ook in een naburig dorp (waar alles is wat je nodig hebt). Zou ook nooit naar een stad willen, zelfs een kleinere stad zou ik al niet kunnen wennen. Woon in de buurt van Venlo, prima om te winkelen maar voor mij echt niet om te wonen. Dus kan je gevoelens helemaal begrijpen. Als ik in de randstad kom dan vind ik die drukte en hectiek ook verschrikkelijk, vooral ook het verkeer daar (heb wel eens in Utrecht en Den Haag gereden). Hoop dat jullie snel toch een ander huisje kunnen vinden wat jullie beiden aan staat want als je je niet veilig voelt dan woon je ook echt niet prettig.
Ik woon in 'n kleine stad, maar heb hiervoor in een behoorlijk aantal verschillende plaatsen gewoond; zowel steden als dorpen, op kamers, in studentenhuizen, in huizen, flats, huizen met of zonder tuin en tegenwoordig hou ik 't lekker bij flats. Ik wilde echter, toen ik onverwacht zwanger raakte, graag 'naar huis'. Het kleine stadje waar ik vandaan kom... Toch was ik niet gelijk blij toen ik weer in m'n oude stad woonde. Ik woonde ook in 'n 'slechte' buurt, waar ik me niet veilig voelde. Ik was daarbij alleenstaande moeder en idd ook geen rijbewijs, dus ik had echt 't idee dat ik geen kant op kon. Later, toen ik bij m'n man ingetrokken ben, woonde ik wel in 'n betere buurt, maar het huis is wederom een klein huis. 't Gekke is, dat ik echter aan beide huizen gewend ben geraakt. De rotbuurt bleek 'n aantal leuke dingen te hebben (een buurthuis bijvoorbeeld, waar ik toentertijd een 'mammameeting' heb opgestart, om zo in contact te komen met andere moeders die overdag alleen thuis waren en ik bleek naast 'n aantal akelige buren ook 'n aantal heel leuke buren te hebben) en m'n huidige huis, hoe klein 't ook is en hoe graag ik er in 't begin ook weg wilde, is nu echt 'ons' plekkie... Wat ik bedoel te zeggen is dat ik je gevoel heel goed snap, maar dat je soms ook gewoon moet roeien met de riemen die je hebt, gewoon omdat er geen andere mogelijkheden zijn. En vaak went 't ook gewoon... En ga vooral niet kijken naar wat ánderen hebben, qua huisje, boompje, tuintje... Geluk zit in jezelf. Ik hoop natuurlijk dat je snel een ander huisje zult vinden, waar je je veilig zult voelen en mocht dat niet zo gauw lukken, dan hoop ik dat je een weg kunt vinden waar je nu woont te kunnen wennen.
ik weet niet of ie al genoemd is, maar kan je neit op psychische gronden van je ha urgentie krijgen? lijkt me een rotsituatie meis, sterkte.
ben ook elke dag aan t zoeken naar huisje heb al veel makelaars gebeld voor particulier huren jammer genoeg waren de huisjes allemaal al verhuurd. mij gaat t ook niet om een groot huis ook al moet ik in een flatje weer of in een recreatiebungalow wonen maakt mij niet uit als het maar niet hier is.. schoonmams gaat zo de woningbouw bellen ze kent daar ook iemand we hadden ook al een brief geschreven misschien dat het gaat werken ik heb net ook weer andere woningbouw gebeld jammer genoeg waren ze niet bereikbaar maar wil graag een gesprek met hun aanvragen en me situatie uitleggen wie niet waagt wie niet wint.. t enigste wat ik nu nog moet leren is positief te blijven denken ook als is dat zo moeilijk... ik denk aan veelste veel zal een voorbeeld geven: a.s zomer denk ik zelfs aan. mensen zitten op hun balkon veel buitenlanders en afgelopen zomer hebben we echt ook overlast gehad soms zitten ze tot 4 uur snachts herrie te maken als ik daar aan ga denken word ik gek. net weer huilbui gehad lucht wel weer even op.. ik ga nu gewoon genieten van de momenten dat me vriend wel thuis is dan kan ik tenminste weg as weekend ga ik lekker een dagje met hem en me zoontje naar familie..
Meid ga naar je huisarts en praat hier over. Wie weet wil hij/zij een brief opstellen met zijn bevindingen. Dan naar het CB als je er nog komt en daar ook praten en ook eventueel een brief laten opstellen. ALLE beetjes helpen. Het is ENORM moeilijk om urgentie te krijgen tegenwoordig. Maar wie weet lukt het toch op die manier. Gewoon even alle zeilen bij zetten want al zou het een kwestie zijn van het went wel. De kans dat het niet went of dat je er een depressie aan over houd zit er ook in. En dat is ECHT geen wenselijke uitkomst, toch? Ik heb overal en nergens gewoont maar zoals jij die buurt beschrijft. Ik denk dat ik dan liever 3 hoog achter in dit dorp (noem het dorp maar het is een kleine stad...kom nml zelf van Eidhoven) woon waar ik ook ziels graag weg wil, als in die buurt waar jij nu woont. En dan ben ik toch heel wat gewend al! En daarnaast moet je je bedenken: Het is tijdelijk. Er komt een dag dat je aan de beurt bent bij n woningmaatschappij of een andere oplossing vind. Zie het einde van die tunnel meid en hou hem in de gaten. Als je die niet ziet DAN pas heb je echt een probleem.
Misschien is het idd een idee om naar je huisarts te gaan en het te bespreken. Als het al zo erg is dat je er zoveel om moet huilen dan zit het erg diep. Soms is het idd mogelijk om op basis van psychische grond urgentie te krijgen. En zoals Wilma al schrijft: hou voor ogen dat het tijdelijk is. Er komen echt betere tijden. En die meiden die snel een woning hebben gekregen omdat ze daar iemand kennen? Tja, das heel vervelend, maar stel dat jij 1 van die meiden was? Zou je dan het aanbod afslaan? Nee toch? Probeer je daar niet mee te vergelijken. Daar voel je je alleen maar ellendiger van.
bedankt allemaal voor jullie lieve reacties en tips ben er echt blij mee en zoals wilma schreef idd ik ga morgenochtend gelijk een afspraak maken bij de huisarts..dat is echt een goed idee voor vandaag heb ik weer iets positief me oom komt me ophalen en ik mag daar een dagje blijven als me vriend dan vanavond klaar is met werken komt hij me daar ophalen.. ik heb ook geen contact meer met me ouders en me broertje me ma is vreselijk tegen me geweest door haar heb ik ook minderwaardigheidsgevoel gekregen enz. (ga niet hele verhaal uitleggen maar het doet heel pijn ik heb het nog geprobeerd om goed te maken maar me ma heeft met iedereen problemen ze kan niet aardig zijn tegen mensen) daardoor heb ik voordat ik zwanger word een jaar lang bij me oom en neefjes gewoond (tante is al overleden) dat het contact met me ouders is verbroken doet nu even pijn omdat ik moeder ben geworden en me kind geen opa en oma heeft. me ma zegt zelfs dat ik voor haar niet meer besta op deze wereld meiden ik ga ff spulletjes inpakken voor me zoontje en ga deze dag proberen te genieten van de mooie dingen en mensen die van me houden om me heen.. liefs mrij