Dan veronderstel ik toch dat jou familie de uitzondering op de regel is, of bij een echt extreem hoog IQ het ook weer makkelijker wordt om je te aan te passen. ALLE hoogbegaafden die ik ken hadden/ hebben problemen gehad op school, behalve degene die aangepast onderwijs hebben gehad. En voor hier weer over gevallen wordt, ik zeg niet dat alle hoogbegaafden problemen op school hebben. Het is een feit dat hou volwassener ik word (toen ik mijn schoonouders leerde kennen was ik dat nog niet helemaal ), hoeveel te beter ik me weet aan te passen aan doorsnee en "hoe het hoort". Maar daar gaat het niet over, het gaat voornamelijk over kinderen en die zijn nog niet altijd in staat zich maar te gedragen zoals hoort. Plus dat ik het gewoon hypocriet vind dat je jezelf maar naar de menigte moet gaan gedragen omdat je slim genoeg bent om het te beseffen dat je anders bent. Mensen met wie je vaak contact hebt mogen hun deel ook doen in mijn ogen. Volgens mij hoort er in elke relatie langs beide kanten water bij de wijn gedaan worden, niet enkel langs de slimste kant. Dat vind ik gewoon ronduit gezever! (Uiteraard doe je "normaal" bij vreemden of mensen die je niet vaak ziet voor alle duidelijkheid.) En nogmaals ik wil hoogbegaafdheid NIET als excuus kunnen gebruiken, ik wil het kunnen gebruiken om dingen duidelijk te maken en om zaken te voorkomen. Voor de zoveelste keer: ik vind het gewoon doodzonde dat zo'n hoog percentage van de hoogbegaafden hun studie niet afmaakt vanwege problemen op school die kunnen vermeden worden door juiste begeleiding. Iets wat niet door mij is uitgevonden, wel is ondervonden. Dat jou familie die problemen niet heeft gehad is geweldig voor hen, maar dat wil niet zeggen dat het voor het gros van de hoogbegaafden ook zo is.
@Karoke.. we hebben een andere ervaring en ik denk dat dat juist met een andere instelling en houding ten opzichte van de begaafdheid te maken heeft. Verder lijkt me dit niet meer de plaats om het hier verder over te hebben. Zoals Bonnie al aanhaalde: hier ging het topic niet over. Oh ja, voor jouw informatie.. mijn moeder en zus hebben ook beide problemen op school gehad. Toen werden zij aangesproken op hun gedrag door hun ouders en gingen ze gewoon mee doen. Daarnaast kregen ze extra onderwijs aangeboden. Het gedrag wordt niet getolereerd! (ik zeg dus niet dat je niets moet doen met het gegeven hoog begaafdheid maar nee, voor afwijkend gedrag is geen excuus... ook niet als kind)
Als men er op school niet onmiddellijk van uit was gegaan dat ik gewoon een vervelend kind was, maar verder waren gaan kijken dan hun neus lang was, dan had ik een stuk eerder geweten dat ik hoogbegaafd was. Dan had ik er zelf waarschijnlijk een stuk makkelijker mee om kunnen gaan, en waren, denk ik, ook de rest van de problemen niet zo talrijk geweest. En ja, op school is er door mijn ouders aangegeven dat er iets anders scheelde, maar daar waren ze gewoon overtuigd van mijn lastig zijn. Had ik dan minder problemen gehad met mijn schoonouders? Ongetwijfeld, want met diploma zouden ze mij al liever hebben zien komen. Maar dat is het punt uiteraard niet, dat weet ik inderdaad niet, omdat het een ding is om het te weten, maar een ander om er iets over te zeggen. Misschien is het inderdaad niet zo nodig om er mee naar buiten te komen, misschien is het al heel veel waard om zelf te weten wat er anders aan je is. Ik heb me lang een alien gevoeld in plaats van te weten dat ik gewoon een hoge intelligentie heb. Dat is ongetwijfeld ook mijn gedrag niet ten goede gekomen, met alle gevolgen van dien. Misschien is ook dat net het verschil tussen de familie van Cygnet en mezelf (en veel andere hoogbegaafden die ik ken), zij wisten het waarschijnlijk wel voor ze aan hun schoolcarrière begonnen.
We zullen inderdaad maar eens terug on topic gaan. Ik denk gewoon dat ik zelf weet wat voor problemen het kan meebrengen als er niet goed mee omgegaan wordt... Dat wens ik niemand toe en daarom ben ik hier best fel in.
Eeeh dan is onze zoon ook hoogbegaafd Die heeft zelfs met een dopsleutel echt een schroef zitten losdraaien met 13 maanden ( ik heb er een filmpje van) Vormen stoof is al te makkelijk, en blokjes stapelen is torens bouwen ( heeft ie gewoon van zijn zus geleerd) Wat ik wel knap vind is dat hij zelf zijn schoenen haalt en ze bijna aankrijgt ( 15 maanden) Maar dit is toch gewone ontwikkeling?
Dit is een beetje snellere ontwikkeling, wil inderdaad ook absoluut niet zeggen dat ze hoogbegaafd zijn. Maar dat zeg ik overal meermaals.
Klopt dat zag ik. Maar goed, het zou wel kunnen bij Julian. Mijn broer is namelijk wel hoogbegaafd ( getest)
Zoals je dan hebt gelezen is hier de kans ook behoorlijk verhoogd. Maar ondanks datgene wat ondertussen vele denken , geef ik er niets om. Als hij het wel blijkt te zijn, dan wil ik enkel voorkomen dat hij tegen dezelfde problemen aanloopt. That's it.
Ik vind dit soort kwesties altijd lastig. Het CB heeft al een tijdje geleden geopperd dat de oudste hoogbegaafd zou zijn. Een korte checklist ingevuld en ze scoorde op alles in de range 'hoogbegaafdheid' Ook het kdv is dit opgevallen. Wij zien al van jongs af aan dat ze zeer snel is in de ontwikkeling, erg taalvaardig, verbanden kan leggen, leergierig is, enz. Ze loopt duidelijk flink voor op leeftijdgenoten. Ik heb hierdoor bewust gekozen om de cogintieve ontwikkeling 'gewoon z'n gang te laten gaan' en haar bewust te stimuleren op beweging, creatief, dansen, zingen, sociaal vlak, enz. Hierdoor heb ik t idee dat ze zich wat evenwichtiger ontwikkelt en ze erg gelukkig is en zich ook niet verveelt ed. Ik wil haar dus ook niet laten testen; ze is erg jong en ik wil niet dat ze een stempel krijgt. Ze loopt nu ook nog niet ergens tegenaan, dus dat scheelt. Ik zou er persoonlijk niet zo heel erg gelukkig mee zijn als ze hoogbegaafd is; dit kan voor kinderen zelf gewoon erg lastig zijn en ook in sociaal opzicht....
Dat herken ik wel, ik was ook zo vervelend door de verveling dat ik een paar keer bijna van school werd getrapt. Ook nooit verder getest maar ik heb het geluk dat ik heel strenge ouders heb Die accepteerden geen grote mond van mij, thuis en op school niet. Oh wat heb ik vaak mijn excuses staan te maken tegen leraren omdat mijn vader me op mijn kop had gegeven
On topic zeg ik: amen. Volgens mij geldt dit voor alle kinderen en alle opvoeding: Stimuleer je kind, zorg er voor dat ze leren wat ze kunnen, dat ze gelukkig en veilig zijn, en dat ze goed voorbereid zijn om zelfstandig hun maximale bijdrage aan de maatschappij te kunnen leveren. Meer kun je niet doen en niet vragen.
Je geeft hier inderdaad heel belangrijke dingen voor elk kind: gelukkig, zich niet vervelen (al mag dat natuurlijk van tijd tot tijd gerust een keer, ook dat moet je leren ), ze loopt nergens tegenaan en ontwikkeld netjes. En zoals je zegt: ze is nog zo jong, het heeft nog geen enkel nut om iets na te laten kijken, zeker niet als alles zo goed gaat. @Juul75: waarschijnlijk had het inderdaad gescheeld als mijn ouders wat strenger waren geweest, of zich harder hadden gemaakt voor het laten testen van ons. Nu bungelden we er zo'n beetje tussen en dat lijkt me voor geen enkel kind helemaal ideaal. Zeker als de pubertijd er aan komt en van alles wordt geprofiteerd.
Die vraag kan ik wel beantwoorden. IQ testen kunnen pas afgenomen worden vanaf een leeftijd van 5 jaar. Op dit moment wordt onze oudste getest (1 nov hebben we weer een gesprek) op zijn IQ en ze vermoeden een stoornis in het autistische spectrum (maar ja de dingen die hier typisch voor zijn passen ook weer bij hoogbegaaftheid). Hij is met zijn net 5 jaar de jongste die ze daar ooit getest hebben. Hier was het vanaf dag 1 al duidelijk dat het een bijdehand mannetje was. Als de verpleging binnen kwam (en toen was hij nog maar een paar uur oud) dan draaide hij zijn hoofd al in de richting van het geluid en keek ze strak aan. Toen hij 1,5 maand was wilde hij alleen maar zitten (wat natuurlijk lichamelijk onmogelijk was) Toen hij 1,5 jaar was kende hij alle automerken (wij hebben nooit gehoord kijk mam een blauwe auto maar kijk mam een blauwe opel astra) Daarna verlegde hij zijn intresse naar de nummerborden en toen hij 2 was herkende hij alle letters van het alfabeth en nummers tot 99. Op de peuterspeelzaal was hij heel rustig, hield (en houdt nog niet) van knutselen, en observeerde de hele boel. Hij heeft een ijzersterk geheugen kan niet alleen vertellen wie wat deed maar ook op welk tijdstip. Toen hij 3 was kon hij al redelijk klok kijken (hele en halve uren) Toen hij 4 was heeft hij zichzelf leren lezen Nu is hij 5, heeft dit jaar een groep overgeslagen (van groep 1 naar groep 3) en lijkt erg in zijn element te zijn nu hij dingen mag leren. Wij geven hem waar hij behoefte aan heeft, dus als hij iets wilde (zoals lezen) wat eigenlijk niet bij zijn leeftijd paste dan zorgen wij dat hij dit kan doen. Ook bij het aanschaffen van speelgoed kijken wij niet naar de leeftijdsgrenzen die erop staan. Toen hij 3 was wilde hij graag dokter bibber en heeft dit gewoon gekregen ondanks dat erop stond vanaf 6 jaar. Op dit moment speelt hij graag pim,pam,pet. Kijk naar je kindje, ga met hem mee in zijn belangstellingen. Als hij echt hoogbegaaft is (geloof mij) dan komt dat wel naar voren op het moment dat hij naar de basisschool gaat.
Ik heb ook een poos getwijfeld om een topic te openen over hoogbegaafd.. Niet omdat ik zelf denk dat mijn oudste dochter Mila hoogbegaafd is maar omdat het mensen zijn in mijn omgeving die vragen aan mij joh is zij niet hoogbegaafd? Ik weet het niet en eigenlijk wil ik het ook niet weten! Ik zie dat Mila verder is dan haar leeftijdsgenootjes en dat ze linken legt waar ik zelfs over moet nadenken.. Maar hoogbegaafd zijn ik weet het niet en idd heb ik altijd geleerd dat ze dat pas kunnen testen als ze wat ouder zijn en als het zo is hoop ik dat we haar goed kunnen begeleiden en tot die tijd mag ze van mij leren precies zoals Cygnet zegt er valt altijd wat te leren!