Ik kan me voorstellen dat je dochtertje van de leg was, als jij voor het eerst een hele dag van haar weg was. Zij begrijpt de wereld nog niet zo als wij. Ze weet nog niet dat je altijd weer terugkomt. Ik wil daarmee niet zeggen dat je niet naar school moet gaan, dat bedoel ik dus niet. Maar het werkt wel emotioneel op haar in. Dus kost het extra tijd om haar weer te troosten en te koesteren. Gewoon doen! Ja, het kost tijd en inspanning... maar dat wordt geleidelijk aan veel minder. Dat avondritme komt uiteindelijk vanzelf. Hou vol!
Ja het was inderdaad erg zielig! Maar het moet, ze moet er toch ooit aan wennen natuurlijk! Ik snap wat je bedoeld
Heel erg herkenbaar hoor! Behalve dan dat ik geen rotleven achter de rug heb, maar verder wel dat (over)bezorgde gevoel heb. Zo vertrouw ik bijv. ook vaak mensen niet met mijn dochtertje. Als ik oppas nodig heb, vraag ik ook alleen mensen waarvan ik echt zeker weet dat ze goed voor haar zullen zorgen en ook weet dat ze het aan kunnen. Ik controleer ook vaak of mijn man alles wel goed doet (ik weet dat dat soms niet helemaal leuk is voor hem, maar ik kan er niks aan doen.) Het liefst zou ik alles altijd zelf doen wat haar verzorging en opvoeding betreft en zou ik het nooit uit handen willen geven, maar daar ontkom je natuurlijk niet aan als je weer wil gaan werken Ook heeft mijn dochtertje net als jouw kindje last gehad met haar darmpjes. Heel erg zielig inderdaad en je kan er niet veel tegen doen. Bij mijn dochtertje ging het langzaamaan beter en toen ze 3 maanden was ging het weer zoals het hoort te gaan Op het moment is ze heel erg verkouden en af en toe koortsig en dan maak ik me ook erg veel zorgen... Ik denk dat heel veel moeders dat hebben, alleen de één net even wat meer dan de ander Succes met je meisje en ook met het verwerken van je verleden! Probeer ook vooral lekker te genieten van je mooie wondertje
Misschien je man alvast dit laten lezen? Dan weet hij misschien een beetje beter hoe het komt dat je zo doet..
Als eerste: van harte gefeliciteerd met je kleine meisje! Maar och, wat maak jij je onnodig druk zeg. Wat naar voor je!! Je meisje heeft nu absoluut geen achterstand hoor! Schaterlachen hoeft absoluut nog niet. En het ene kind lacht meer dan het andere, dat maakt echt niet uit. Daarbij kan een kindje met darmkrampjes natuurlijk niet de hele dag de energie hebben om te lachen. Probeer even alles uit te schakelen en vertrouw op je moedergevoel. Je weet diep van binnen wel of er echt iets niet klopt. Probeer te genieten van het hier en nu. Niemand kan overzien hoe het leven zal lopen. En als dat echt zo moeilijk is en blijft, dan is het niet verkeerd om er hulp bij te zoeken. Je hebt je kindje echt niets te kort gedaan hoor. Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen en kunt gaan genieten van al het moois! Sterkte meid!
Lieve Nathalie, als je je door de reacties van de mensen niet een beetje geruster gaat voelen zou ik toch even met je huisarts praten, er zijn mensen gespecialiseerd hierin (in die angsten) en kunnen je heel goed helpen, het zou heel zonde zijn dat je niet kunt genieten van je kleine mensje. Ik hoop dat je je heel snel goed voelt, groetjes
Ik heb even meegelezen. Over het lachen zou ik me niet te druk maken. Dat komt wel. Het ene kind is sneller als het andere. Wat betreft de darmklachten: heb je al eens voeding zonder koemelk geprobeerd. Hier had dochter er vreselijke buikpijn van en mijn neefje trouwens ook. Misschien is dat de oplossing. Verder gaven wij SAB Simplex (Duitse apotheek) en ABC Dophilus (reformhuis). De SAB Simplex voor de krampjes en de ABC Dophilus is een probiotica in poedervorm.
Was dit voor mij bedoeld? Ik praat er wel over met mijn man hoor Hij doet het super hoor en hij weet dat ook. Hij weet dat ik erg bezorgd ben