Ik geloof het allemaal niet zo, volgende maand hebben ze weer wat anders .. Ik doe gewoon mijn eigen gevoel volgen, bij die eerste merkte ik op een gegeven moment echt of het '' echt '' huiltje was of een neppe ... En soms liet ik hem gewoon huilen en na een paar minuten was het klaar .. Het is een gezonde vrolijke peuter die geniet van alle kleine dingen dus geloof niet zo in het bovenstaande artikel
Ik denk ook wel dat een moeder dit zelf het beste aanvoelt en het beste weet wat voor huiltje haar baby heeft.
Ik heb die van mij nooit laten huilen de oudste huilde ook bijna nooit maar de jongste was een drama huilde echt veel. Ik ben van mening dat baby's niet voor niks huilen. Sommige mensen laten hun baby wel huilen en ik vind dat iedereen moet doen wat hij/zij zelf het beste vind
Ik wil even benadrukken dat het hier om huilbaby's gaat in het desbetreffende onderzoek. Overigens vind ik het advies van de onderzoekers wel goed, namelijk dat het CB de ouders beter begeleidt in het soort huiltjes en hoe daarop te reageren. Maar daarbij denk ik dat je vooral als ouders zelf het beste kunt aanvoelen waarom je kleine huilt en hoe te handelen.
Als ik het artikel goed lees gaat het er om dat je een huilbaby niet zomaar altijd moet laten huilen. Daar kan ik wel in komen. Dat is wel heel wat anders dan een niet-huilbaby af en toe even laten huilen, lijkt me . Kunnen ze niet eens kloppende titels verzinnen? Het laatste stukje kan ik me wel aan ergeren: 'Volgens de onderzoekers ligt hier ook een taak voor het consultatiebureau. Zij zouden naar de ouders én het kind moeten kijken zodat ouders met behulp van opvoedingsondersteuning kunnen leren om beter naar hun kind te luisteren.'. De onderzoekers zijn kennelijk nog nooit op ons CB geweest (en misschien vele andere CB's). Het wordt er hier ongeveer ingestampt, je hebt een gewone vraag en goed bedoeld wordt het bijpassende ondersteuningstraject als mogelijkheid genoemd. Maar ik ben nu wel klaar met de vraag of ik er gebruik van wil maken, ze begonnen al bij het eerste bezoek ivm onze prematuur . (De gemeente betaald en het CB wil het graag behouden voor de ouders die het nodig hebben of graag willen).
Ja, sorry hoor... Dan ben ik misschien weer de "muts die negatief reageert", maar dat artikel is vast niet geschreven door iemand die een heel uitgebreid onderzoek heeft gedaan en zeker niet door iemand die zelf ervaring heeft met huilbaby's... Als ik de eerste 4 maanden constant op het gehuil van mijn kindje had moeten reageren, dan was ik gillend gek geworden. Soms moet je kindje even leren dat het tijd is om te gaan slapen. Joleijn slaapt nu gelukkig meestal heel goed. Komt zelden voor dat ze 20 minuten aan het huilen is (en langer zeker niet, want dan ga ik naar haar toe). En dan die opmerking dat ouders goed moeten leren luisteren naar de signalen van hun kindje... Wie moet ze dat dan leren ?? Ieder kindje is zo anders. Je kunt toch alleen algeme tips en advies geven. Wie kent de huiltjes van een kindje nu beter dan de ouders zelf ?? Dat het fijn is om soms opvoedingsondersteuning te krijgen okay, daar kan ik wel inkomen... Maar ook dat blijft dan meestal bij algemeen advies. Ik wet niet precies waarom, maar van dit artikel gaan mijn nekharen overeind staan... Maar misschien interpreteer ik het helemaal verkeerd hoor. Wordt er soms alleen gestoord van dat er telkens weer andere methoden zijn en nieuwe inzichten, die dan ineens weer "veel beter" zijn... Pfff. Ik heb nog nooit baat gehad bij de adviezen van het CB. En ze bedoelen het goed hoor, dat weet ik wel.
Mijn middelste dochter is na een ziekenhuisopname veranderd in een huilbaby. Na haar geboorte was het echt een heel gemakkelijk kind, alleen kreunde ze veel en had altijd verhoging. Geen zorgen zeiden: het cb, de HA en de ha-post. Tot ik na 3 weken mijn kind zag wegvallen. Huisarts gebeld en zei letterlijk dat ik te overbezorgd was (het was mijn tweede en met mijn eerste nog nooit aan de bel getrokken). Uit wanhoop heb ik de vk opgebeld en die is samen met mij naar het zkh gereden, ondertussen belde ze de kinderarts daar. Na 3x lumbaalpunctie waarbij ze de derde keer stopte met ademhalen en werd ze helemaal blauw. Om nog even te benadrukken dat eerst een co-assistent mocht prikken, toen de arts-assistent en toen pas de arts..... (wist ik niet vanaf ze stelde zich alleen voor als dokter en niet als co- of ass.). We raakte haar bijna kwijt! Daarna 4x infuusje geprobeerd te prikken in haar handje, 2x in dr voetje en 3x op dr hoofdje zat ook die eindelijk goed. De volgende dag volgde weer een lumbaalpunctie (want die andere 3 waren mislukt). Dit ging gelukkig wel goed: Hersenvliesontsteking. Na haar ziekenhuisopname had ik een huilbaby die letterlijk 22 uur van de 24 uur huilde: krijste: gilde etc..... In het begin droeg ik haar altijd bij me in de draagdoek (hielp redelijk ze huilde dan nog maar 10 uur), heb ik inbakeren geprobeerd (daar werd ze enkel maar panischer van), massages, oppas, weekendje weg, laten huilen etc..... Overal ben ik maar mijn meisje geweest maar niemand kon helpen. Ik moest het accepteren. Ze wordt deze maand 2 jaar en is een schat van een kind, ze is wel agressief... in de zin van: ze laat het kaas niet van haar brood af eten en bijt dus geregeld haar grote zus als die haar een knuffel wil geven of samen wil spelen... Ik ben het eerste jaar radeloos geweest! En na alle tegenstrijdige adviezen hebben we haar maar laten huilen op momenten dat zij niet in de draagdoek zat. Wat was ik blij dat ik aan het werk kon. Tot nader verklaard waarom zij zo'n huilbaby was: die 4x lumbaal punctie waarvan 3x misgeprikt... daar heeft zij dus gigantische hoofdpijnen aan overgehouden. Hersenvocht lekte weg. Daarbij is ze getraumatiseerd geraakt. dit verklaard dus waarom ze agressief is, als iemand haar aanraakt en ze wil dat niet waarschuwt ze niet maar bijt erop los! logisch als je kijkt wat ze dat kind allemaal hebben aangedaan. Had ik maar iemand gehad die er niet vanuit ging dat het gewoon een kwestie van de R-en waren en inbakeren. Was er maar iemand die naar mij luisterde! Dan was haar dit bespaart gebleven, dan hadden wij haar niet laten huilen omdat we zelf niet meer wisten wat we meosten doen en er knettergek van werden!
Meidenhuis, wat een heftig verhaal zeg!!! Wow, hoe gaat het nu met je dochtertje? Ik ben overigens helemaal eens met het artikel, al vind ik het behoorlijk achterhaald. Dit wisten we toch al? Een huilbaby huilt echt niet om niks, ik geloof dat er altijd een achterliggende reden is. En om dan van alles te gaan proberen om het kind te laten stoppen met huilen (inbakeren, R-en) of te laten huilen (nog erger), zou zo snel mogelijk de oorzaak gezocht moeten worden. Babys die tijdens of na de geboorte een trauma hebben meegemaakt (zoals mijn prematuurtjes of de kleine van Meidenhuis) worden vaak 'huilbabys', omdat ze al die stress niet kunnen verwerken. Bij prematuren hebben diverse onderzoeken aangetoont dat deze kindjes in het zkh absoluut niet achtergelaten mogen worden om te huilen, omdat de stress alleen maar erger wordt. Ze worden ook altijd getroost. deze methode heeft inmiddels grote resultaten geboekt in de genezing en ontwikkeling van deze babys, dus ik geloof er absoluut in.
@meidenhuis Wat een heftig verhaal, en wat een moeilijke tijd moet je hebben gehad. @adi Ik ben het helemaal met je eens. Alleen is het advies laten huilen helaas niet achterhaald. Vorige week ben ik met Eva bij het CB geweest vanwege haar zeer onrustige nachten. Het advies wat ik kreeg was inbakeren en ik kreeg een kopie mee van het boekje van Ria Blom. Hierin staat toch duidelijk dat je met een kookwekker je baby zo'n 30 minuten moet laten huilen. Mijn man en ik zijn verder gaan zoeken en sinds 2 nachten gaat het beter. Haar wiegje staat aan de hoofdkant op een stapel boeken. Daarbij is ze een gulzige drinker. Ze krijgt veel lucht binnen, donderdagmiddag komt de lactatiekundige langs voor hulp. Deze adviezen kunnen op het CB toch ook geven als er echt naar je wordt geluisterd en wordt doorgevraagd? Vanuit het CB adviseren ze, helaas, om bij onrust en huilen in te bakeren volgens Ria Blom. Dat houdt in dat je een baby laat huilen, zodat hij/zijleert alleen te slapen. Gezien het artikel is het tijd om deze adviezen aan te passen.
@ line: laten huilen is niet in alle gevallen achterhaald. Het is alleen bewezen schadelijk gebleken voor huilbaby's. Mijn zoontje was ook een onrustige slaper en bleek moeite te hebben om zelf in slaap te vallen waardoor hij na een slaapcyclus van 3 kwartier alweer klaarwakker was. Bij hem was laten huilen (op advies van het CB) wel een uitkomst. Overigens, dat van veel lucht had mijn zoontje de eerste paar weken ook last van en mijn CB heeft dit wel herkend en hiervoor een oplossing aangedragen (die alleen dan weer niet heel borstvoedingsvriendelijk was, namelijk de voedingen kolven. waarmee het probleem overigens wel in 1 keer was opgelost). Verder ben ik het inderdaad ook eens met adi.
@Meidenhuis wat een heftig verhaal zeg. Bij mijn dochter werkte het erkennen en aanpakken van haar allergieën veel beter dan het laat maar krijsen boekje van het CB. Dus ik ben blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd en niet structureel heb laten huilen.
Moraal van het verhaal blijft, dat je pas weet of je een kind kunt laten huilen of niet, als je een idee hebt van de oorzaak. Wanneer een kind bewust huilt om aandacht te krijgen, dan is laten huilen (denk ik) de enige manier om het op te lossen. Overigens geloof ik niet dat kinderen die de eerste weken al veel huilen dit bewust doen. Daar is iets mee aan de hand. (Ofwel lichamelijk of de baby is er nog niet aan toe van de ouders gescheiden te zijn.) Als er een medische oorzaak is, dan heeft laten huilen inderdaad geen zin.
Pas vanaf ong 6 maanden krijgt een baby het gevoel van oorzaak en gevolg en kan hij 'bewust' huilen om aandacht te krijgen. Daarvoor is huilen een instictief en het enige middel van de baby om om zijn ouders te vragen, en dan puur omdat de baby de ouder dan nodig heeft, voor wat dan ook. Dit is mij heel erg blijven hangen toen ik het tijdens mijn zwangerschap heb gelezen.. dus probeerden wij altijd ernaar te handelen (al kon het eerste 5 weken niet, vanwge zkh-periode)
Meidenhuis! jemig wat een verhaal. ik heb gelukkig niet zo iets ernstigs mee gemaakt.. maar wel wat anders. mijn zoontjes hadden best wat moeite met de bv te verteren. dus die huilde ook best veel. vooral veel moeite met inslapen. dus kreeg ik na 6 maanden van het cb het advies hem te laten huilen. dan na 20 minuutjes aai over het bolletje.. etc.. je kent het wel. ik was er van overtuigd dat het dat niet was. maar ja.. je bent wanhopig. dus je probeert het.. nou na 1 dag niet meer .. kind ging totaal over de rooie!!! niet normaal.. 2 uur lang. ik heb hem er uit gehaald getroost. we hadden zoiets dan nog maar bij ons slapen voorlopig. (inslapen op onze buik liggend.) dit werkte.. met 10 maanden was ik het weer beu. we probeerde het nog eens.. een totaal andere huil en ja hoor.. sindsdien een perfecte slaper. toen mijn 2de een btje dezelfde symptomen kreeg kreeg ik weer het advies van inbakeren de rrr.. dus toen ik hem aanlegde tijdens het consult haalde ze toch maar gauw die boekjes weer weg en kreeg ik het telefoonnr van de lactatiedeskundige (moet ik bij vertellen dat ik al een andere had geraadpleegd die me niet verder kon helpen) het kind had problemen met de melk weg te werken.. en daardoor veel buikpijn etc. met de 2de lactatiedeskunidge uit gekomen.. gelukkig... wat ik dus wil zeggen. is dat er naar mij op het cb echt niet werd geluisterd. ik dacht dat er een probleem was.. maar ze luisterde niet op dat punt (verder zijn ze super) ze gingen niet verder dan. sommige kindjes hebben het nodig om te huilen voor het slapen. ik heb er zelf ook aardig wat traantjes om gelaten. omdat ik voelde dat er wat mis was met de kleintjes.. en ik niet wist hoe ik ze moest helpen. behalve troosten.. maar dat gaat ook niet altijd de hele dag. zeker niet met een peuter in huis. Ik ben iig niet van het LATEN huilen als het kindje overstuur gaat of met een klein btje hulp makkelijk gaat slapen. btje jengelen vind ik wat anders. ik wilde toch ook even mijn verhaal kwijt
Inderdaad. Ik dacht hetzelfde. Misschien moeten moeders eens wat minder lezen en wat meer op hun eigen gevoel afgaan. Wat mij allemaal niet is afgeraden bij Isabella, Ik heb gewoon lekker gedaan wat mij het beste leek. en dat is heel erg goed gegaan. Ik heb haar nooit laten huilen trouwens.