Ik moet opladen voor mijn kind. Die mag hier ook niet aan onder doorgaan of mij zo in de put zien. Als ik nu denk aan dingen die geregeld moeten worden of bijvoorbeeld heel ver gedacht dat ik in de vakanties mijn kind weg moet brengen word ik helemaal gek. Weet dat heel veel moeders dat doen maar ohhh wat doet dat zeer. Hoop maar zo dat hij ons gaat missen. Ik denk nog steeds dat hij het niet weet wat hij wil en er nu achter gaat komen
Wat vreselijk voor je. Maar wat ben je sterk. Het klinkt alsof hij het ook allrmaal niet meer weet. Hij gooit nu duidelijk de handdoek in de ring. Probeer vast te houden aan dat hij mogelijk zieker is dan je denkt, maar dat hij er dan inderdaad, op deze manier achter moet komen wat hij heeft en achter zal laten. Ik blijf het niet eerlijk vinden naar jou toe... Ik zou ook helemaal gek worden bij dat idee. Ik zou bijna zeggen dat er dan al langer iets speelt in jullie relatie? Kan dat? Je komt zo betrokken en begaan over met hem dat ik dat moeilijk kan rijmen met elkaar. Je kan inderdaad even vetrekken. Maar uiteindelijk zal hij maar moeten gaan als hij zich in die week niet achter de oren gaat krabben in waar hij mee bezig is. Wil hij wel contact houden met jullie kindje of dat ook niet? Sterkte... Vind het zo rot. Heb je familie waar je op terug kunt vallen? Vriendinnen? Jij zal ook je hart moeten kunnen luchten naast dat je de volledige zorg voor je dochter nu hebt.
Lief dank je wel. Krijg toch een soort kracht ergens vandaan want je moet voor je kind heb geen keuze helaas. Ik weet ook bijna zeker dat hij heel ziek is. Heb hem gister ook weer gezien zoals ik hem in al die jaren nog niet gezien heb. Soort zombie heel bizar. Hoop dat weg gaan even iets los maakt in hem. We hebben heel veel mee gemaakt samen afgelopen jaren niet zo zeer wat onze relatie betreft maar buitenaf. Voor 't eerst dat we samen problemen hebben. Hij is een enorme binnenvetter en ik denk niet toe geven aan de burn out en overlijden van een dierbare waar hij niet om rouwt erin hakt nu. Ik heb geen familie maar gelukkig heel close met mijn schoonmoeder die is een enorme steun. En een paar vriendinnen die enorm met me mee leven en er voor me zijn.
Jeetje, ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt dat je in een slechte film bent beland oid. Wat een rot situatie!!! Ik weet niet of je zit te wachten op goedbedoeld advies... ik wilde je nl meegeven jezelf niet te vergeten ik krijg t idee dat je nu veel van jezelf ‘moet’ (je moet opladen voor je kind, je kind mag je niet in de put zien zitten enz)... maar naast moeder en (ex?)partner ben je ook gewoon mens en Sulley, met eigen behoeften en gevoelens. Waarom mag je kindje soms niet zien dat je verdriet hebt? Ik snap dat je je niet compleet wil overgeven aan verdriet waar je kind bij is, maar ik hoop dat je jezelf niet voorbij gaat lopen als je de druk bij jezelf op gaat voeren (bijv ik moet nu sterk zijn, ik mag niet huilen bij mn kind enz). Je doet ontzettend je best en meer kun je niet doen!! Nu hoop je misschien het liefste dat hij bij gaat draaien, maar daar heb je nu geen / weinig invloed op lijkt het... Probeer wat meer te focussen op jezelf en wat je ‘hier en nu’ / in deze situatie nodig hebt zonder je kindje uit t oog te verliezen (maar dat doe je toch niet )... er komt vast vanalles op je af en bekijk t stap voor stap. Dat is heel makkelijk gezegd vanaf hier, en waarschijnlijk heel moeilijk gedaan... Ik wens je alle goeds!!!
Je zou em toch door elkaar willen schudden he? Fijn dat je de kracht hebt voor jullie kindje en dat er lieve mensen om je heen zijn.
Wat zegt je schoonmoeder er eigenlijk van? Is het geen optie dat zij eens met hem gaat praten? Mijn hart breekt als ik lees dat de gedachten je kapot maakt als je jullie kind in de vakanties naar hem moet brengen. Ik heb zo met je te doen.
Even een hele dikke knuffel, vindt het zooooo vreselijk voor jullie Wij hebben ook een moeilijke tijd gehad, we hebben het alleen gered door inzet van ons beide. Als hij niks had ingezien en eraan had gewerkt, was het bij ons niet goedgekomen. Het balletje ligt nu bij jouw vriend, alleen is de vraag of hij in zijn huidige toestand in staat is om de juiste beslissingen te nemen. Hopelijk zet hij zelf die stap of weet misschien zijn moeder hem uiteindelijk op zachte manier naar de huisarts te bonjouren.. Wat de uitkomst ook wordt, het moet een weloverwogen en bewuste keuze zijn ipv uit emotie. Heel veel sterkte, richt je maar even goed op jezelf, en je mooie kindje.
Bedankt voor jullie lieve reacties. Het liefst zou ik hem helemaal door elkaar willen schudden inderdaad maar gaat helaas niet. @Ysabella mijn schoonmoeder is ook enorm verdrietig. Is ze er voor ons allebei maar zegt ook dat hij maar even moet uit zoeken nu en dat 't goed is dat ik aan mezelf en mijn kind denk. Ze kan het proberen maar hij zegt toch niks. @roosjuh007 het balletje ligt ook zeker bij hem en hoop zo dat thuis komen in een leeg huis hem wakker schut. Hij zal vandaag misschien denken oh fijn even rust en niets maar morgen en de rest van de dagen hoop ik dat hij bij trekt. Hij kan ook geen juiste beslissing nemen omdat hij zichzelf niet is. Dat heb ik hem geprobeerd uit te leggen en gezegd dat ik niet boos ben en alle begrip heb maar dat ik niet begrijp dat hij ons zomaar zonder slag of stoot of hulp opgeeft. Heb hem vanaf gister ook niet meer gesproken
@Sulley ik snap je, je hebt het goed verwoord vind ik. Hopelijk komt er vanuit de ‘rust’ toch nog een mooi vervolg om samen vooruit te kunnen. Hou je sterk meis, je kan het.
Ik heb ook een burn-out. En ik heb enorme behoefte aan rust. Rust in huis en rust in me hoofd. Zo erg die behoefte dat ik werkelijk huizen zat te bekijken waar ik alleen kon wonen. Nu hebben wij het geluk dat we een 2e appartement hebben. Wat oorspronkelijk bedoeld was als kantoor met logeermogelijkheden voor vrienden verder weg. Volgende week is het de bedoeling dat ik inderdaad even op mezelf kan zijn. Geen kinderen, geen honden. Geen troep van anderen opruimen. Het lijkt me heerlijk, even alleen zijn. Gewoon een paar dagen, Max een weekje. Ik moet wel gewoon werken (eigen toko dus ik moet wel) Ik vermoed dat je man dezelfde gevoelens heeft: even niemand om je heen willen hebben. En dat kan prima zijn, als het maar tijdelijk is
Dank jullie @roosjuh007 en @s82 voel alleen zelf helemaal niet dat ik sterk ben en 't kan maar komt wel goed. @Eenkadootje wat vervelend dat je zelf ook zo zit. Ik denk ook dat hij rust nodig heeft. En dat begrijp ik en ik begrijp dat hij zichzelf niet is en in de knoop zit met van alles. Ik wil hem alle ruimte en rust geven die hij nodig heeft. Helaas hebben wij niet de mogelijkheid voor een eigen plek of bij iemand om ons terug te trekken. Hij moet zich beseffen dat als hij niet meer verder wil hij degene is die gaat maar hij kan nergens heen hij heeft niemand en dat maakt 't heel triest. Daarom ben ik zo bang dat hij keuzes maakt nu omdat zijn hoofd rust wil maar die zijn hart van binnen niet wil. Maar als hij geen hulp wil kan het hem ook de rust niet geven. En dat is het enige waar voor mij frustratie en onbegrip ligt. Het stukje dat hij ons ineens zo aan de kant wil schuiven zonder iets ervoor te doen. Mensen om ons heen zijn helemaal flabbergasted omdat ze allemaal zien hoe gek hij op ons is. Zijn eigen "echte" ik
Ik laat mijn kind elke avond beeldbellen met hem maar ik hou me er compleet buiten en heb geen contact met hem
Ik ga morgen weer naar huis dus ben heel benieuwd. Hoop dat het inderdaad iets los gemaakt heeft bij hem
Heb gelukkig wel steeds wat kunnen slapen. En hele wisselende momenten. Vaak ook heel verdrietig en ziek van ellende en soms een beter moment. Zie er wel tegen op om naar huis te gaan. Erg bang voor wat me te wachten staat.