Hallo, in april verwacht ik een zoontje. Mijn dochter zal dan 1 jaar en 5 maanden zijn. Ik ben super benieuwd hoe ze zal reageren op haar broertje. Als ik nu vraag 'waar is de baby?', dan komt ze naar mijn buik en wrijft erover. Als ik vraag 'krijgt de baby een kusje?' dan legt ze haar hoofdje op de buik. Ik vind dus dat ze er nu heel goed mee omspringt, maar ze is natuurlijk nog maar 1 jaar. Hoeveel hiervan begrijpt ze wel echt? Mijn broer heeft 15 oktober ook een kindje gekregen. Toen we gingen kijken, vroeg ik 'Krijgt de baby een kusje?'. Toen ging ze een kusje geven op zijn hoofdje. Ik vermoed dus dat ze er wel goed op zal reageren, maar ik kan voorlopig enkel vermoeden natuurlijk. Hoe zal ze reageren als de baby weent? Als ik borstvoeding geef en even niet met haar kan spelen,... Mijn vraag dus : Hoe reageerden jullie oudere kindjes (eventueel van dezelfde leeftijd als mijn dochter : 17 maanden) op de komst van hun broertje/zusje?
Ja in het begin wel redelijk. Het was een beetje wennen. Maar het ging beter dan verwacht. Veel uitkijken voor lompe bewegingen en zo. Maar ook wel weer heel lief met kusjes, speentjes en speelgoed brengen om te troosten. Maar nu 8 maanden later lijkt het alsnog te komen. Hij kan heel boos worden op zijn broertje als hij aan de borst hangt of op schoot zit. Terwijl als zij aan het spelen zijn de oudste lekker bij hem komt zitten tegen zijn rug aan. Ze 'vechten' op hun manier regelmatig om aandacht van mama.
Ik denk dat je nooit precies weet hoe het gaat lopen. Kan aan zoveel dingen liggen. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je naar het gedrag van je oudste kijkt en daarop inspeelt. Vervelend gedrag is een signaal dat ze zich niet prettig voelen in de situatie. En daar kun je meestal iets mee, al is het soms zoeken en creatief zijn. Kindeten moeten gaan leren dat aandacht verdeeld moet worden en dat is helemaal niet erg. Als je accepteerd dat dat soms moeilijk voor ze is en je er bent om haar daarbij te helpen ben je al heel ver. Ik vond zelf het fijn om op momentjes dat de baby jengelt en het nog wel ging en ik was even met oudste bezig om dan bewust hardop te zeggen dat baby even moet wachten omdat je nog even met oudste bezig bent. Of soms benoemen dat oudste dat al kan met papa of mama, baby nog niet etc, wat bof jij dan hè?. Dan heb je namelijk ook ruimte om dat andersom weer te benoemen, dat oudste dan even moet wachten etc. Ik denk als door afwisseling er is en dat duidelijk is, dat ze dat beter kunnen accepteren. En ook als ze lastig gaat doen op een moment dat je bezig bent met jongste even benoemen dat dat vast wel lastig is als mama even niet kan helpen nu, dat ze zich gehoord voelen.
Mijn zoon was 2 jaar toen zusje kwam, maar was in feite 'jonger' tgv achterstand in ontwikkeling. Hij had niet zo veel met baby , het was een huilend 'ding' dat veel bij mama was. Ik geloof dat hij in begin niet helemaal wist wat hij er mee moest. Negeerde haar dus ook best veel. Wij hebben hem dus niet betrokken bij de verzorging e.d. Het was duidelijk dat hij geen 'grote broer' rol wilde spelen. Tijdens BV las ik hem boekjes voor of 'speelde' met hem naast me op de bank. Handige aan BV, je hebt over het algemeen een hand vrij (ik tenminste wel. Ik werd heel handig om dingen te doen met een baby aan mijn borst. Eten, boterhammen smeren, drinken in schenken...) Na een aantal weken begon hij meer op haar te reageren en ging hij haar 'bebe' noemen, een paar weken daarna verbastering van haar naam. En hij begon te voelen dat ze erbij hoorde, wilde altijd wel even weten waar ze was en we konden natuurlijk niet weg zonder haar. Wil niet zeggen dat ze niet soms klappen kreeg als hij gefrustreerd was, of porrende vingers, e.d. Of dat hij wel eens uitdagend de tent afbrak als ik aan het voeden was ... Hij was natuurlijk wel een peutertje . Belangrijkste wat ik zou adviseren, kijk goed naar je kind. Zorg idd voor de 'exclusieve' aandacht op zijn tijd, laat baby ook soms wachten op oudste, en kijk hoe betrokken je kind wil zijn. Je kind mag ook NIET blij zijn met een brusje, hij/zij heeft er niet om gevraagd en je kunt niet verwachten dat hij/zij net zo enthousiast en 'verliefd' zal zijn als jij zelf . Het blijft toch wennen voor iedereen.
Mijn oudste (meisje) reageerde heel goed op de komst van haar broertje. Meteen een trotse zus, en nu nog steeds . Ze reageerde ook heel goed toen de jongste geboren werd. De middelste (jongen) reageerde alsof hij de kat uit de boom keek toen de jongste geboren werd. Hij vond het maar gek zo'n klein baby'tje. Hij zocht wel steeds toenadering, maar aan de andere kant werd hij er een beetje verlegen van. Maar nu zijn ook die 2 onafscheidelijk van elkaar en hebben ze de grootste schrik
Hier is dochter 20 maanden en sinds een ruime week grote zus... ze doet het heel goed wil overal bij helpen en dat doen we dan ook waar mogelijk...heel veel aandacht heeft ze niet voor hem . Af en toenisnze aan het spelen en dan opeens noemt ze zijn naam en wil ze even kijken waar dienis en even bij hem zitten om te kijken of knuffelen... jaloezie zie ik helemaal (nog) niet
Denk dat het kleine leeftijdsverschil wel een voordeel is. Hier werd de baby beide keren direct lief geknuffeld. Heel trots waren ze en dat is nooit veranderd. Ze zijn allemaal gek op elkaar. De oudste twee hebben weleens ruzie, met name over speelgoed etc, maar dat zijn eigenlijk heel normale dingen.
Hier reageerde onze zoon heel leuk op zijn broertje. Ze schelen zich 16 maanden en hij is vanaf de dag dat zn broertje geboren werd heel erg zorgzaam geweest, Hij doet echt op zijn manier helpen zeg maar. Toen ik zwanger was en ik vroeg aan hem ''waar is je broertje'' dan wees hij na mijn buik maar volgens mij had hij geen idee wat daarin zat
Ik vond het wel tegen vallen. Ik had misschien beetje romantische en rooskleurige beelden bij drie zusjes voor me. In het zkh keek ze niet om naar dr zusjes. Thuis vooral heel driftig tijdens voedingsmomenten. Nu is dat misschien ook wel bij ons wat anders, omdat wij twee baby's kregen. Dus gelijk van begin af aan waren ml en ik beiden aan het voeden terwijl zij de tent af brak. In een normale situatie kan papa als hij vrij is de oudste aandacht schenken tijdens voeden of ook andersom bij kv, kan de oudste geleidelijker wennen. Het feest was helemaal compleet toen oudste zich op kraamdag 4 brandde aan kokendhete soep. Goed, er hebben flink tranen gevloeid bij alle gezinsleden die eerste tijd. Ik zou me gewoon voor ogen houden dat het afwachten is en dat het dus tegen kan vallen. Mijn oudste was ook heel lief met neefje en gastkinderen en totaal niet jaloers, blijkbaar is het toch een groot verschil met kinderen van een ander en kinderen van jezelf.
Bedankt voor de reacties! Gisteren nogmaals mijn neefje gezien (6 weken) en mijn dochter (1 jaar) ging hem een kusje geven. Ik heb er nu alleszins een goed gevoel bij. We zullen zien binnen 19 weken
Onze oudste was 15 maanden toen haar zusje werd geboren. Toen ze net 1 jaar was geworden werd haar neefje geboren. Ik was ook erg benieuwd hoe ze op die baby zou reageren. Ik had mijn neefje op schoot en ze vond het VRESELIJK! als blikken konden doden....... Ik was dus wel een beetje bang geworden, maar toen haar zusje geboren werd was er niet s aan de hand. Ze was heel lief en dat is altijd zo gebleven. Al onze kinderen hebben niet jaloers gereageerd op een nieuwe baby in het gezin.
Mijn oudste was 18 maanden toen haar zusje werd geboren en had enorm veel interesse in mijn buik. Kusjes, knuffelen, baby dit, baby dat.. En toen lag ze in het wiegje, en de oudste had alleen maar oog voor het winnie de poeh mobieltje erboven De overgang is hier eigenlijk verder heel soepel gegaan, alsof de baby er altijd al was geweest. Geen jaloezie, geen probleem met aandacht, alle dingen waar ik op voorbereid was waren er niet. Het was alsof ze elkaar al jaren kende en het gewoon zo hoorde.
Onze zoon en oudste dochter schelen 17 maanden. Hij had weinig interesse in m'n buik, maar toen z'n zusje er was, vond hij het geweldig! Vasthouden, kusjes geven: superlief <3 Geen enkele jaloezie gelukkig. 5 jaar later zijn het echt broer en zus. Soms de grootste lol, soms hevige ruzie.
Hier schelen de jongste 2 18 maanden. Ging eigenlijk vlekkeloos. In het begin wilde ze de baby steeds vasthouden. Nu is dat wel minder, maar wel elke dag even. De middelste vond het alleen niet leuk als de oudste de baby vast had, maar dat gaat inmiddels ook goed!
Mijn dochter keek even naar haar broertje maar had meer oog voor een beschuit met muisjes. Zei wel broertje lief. Eerste dag veel bezoek gehad en alles liep druk en raar. Dat merkte we savonds wel. Toen was ze snel huilerig. Ondanks dat wel goed geslapen. Dag erna ging het al veel beter. Bezoek wat afgehouden en zoveel mogelijk een gewoon patroon nemen. Betrekken bij alles met het broertje maar haar wel zelf de keuze maken. Je mag helpen maar bent niet verplicht. Ze gaf zelf aan dat ze hem wou vast houden. Ze was zo trots als een pauw. Het gaat erg goed.