Hallo lieve mama's, Ik zit veel op dit forum sinds we weer een kinderwens hadden en ben nu zwanger. Ik lees overal topics over kraamvisite, kraamfeesten en dilemma's en vragen omtrent kraamcadeautjes. Ik heb meerdere kinderen, de jongste is 20 maanden. Mijn zwangerschap was zwaar, dat had ik ook wel verwacht en vond ik ook niet erg, ik koos ervoor. Echter hadden en hebben wij door met name mijn zieke periode van voor die zwangerschap weinig sociale contacten. Familie woont ver weg, ik heb een paar kennissen en één goede vriendin, zij was de enige naast mijn schoonouders die in de kraamtijd langs kwam. Aan het einde van mijn zwangerschap was zij er toen ik niets meer kon. En zonder dat ik iets hoefde te vragen maakte ze in een paar middagen mijn hele huis schoon. Mijn man deed vreselijk zijn best, maar hij kon amper wat naast zijn fulltime baan en het zorgen voor 4 kinderen in het weekend. Ik ben daar ontzettend dankbaar voor. Mijn zoon werd via een geplande keizersnede geboren en had 3 handicaps waarvan er een al ontdekt was tijdens de zwangerschap. Wat volgde was een ontzettend zware en onzekere tijd, we hebben samen 11 dagen in het ziekenhuis gelegen, op dag 12 gingen we naar huis. Op medische indicatie kreeg ik thuis nog 4 dagen volledige kraamzorg die over de week verdeeld is, donderdag zaten we voor onderzoeken en behandelingen letterlijk de hele dag in het ziekenhuis, dus werd onofficieel dag 4 naar vrijdag verschoven. (Dat mocht eigenlijk niet maar ze waren heel flexibel en dachten mee om ons te helpen) de kraamzorg was werkelijk briljant. Maar buiten twee dames van mijn breiclubje toentertijd is er niemand gekomen. Een vriendin uit het buitenland kwam wat later, die had een goede reden, en mijn tante had ook een goede reden, ze was ziek, was pas geopereerd en kreeg de mrsa bacterie in het ziekenhuis. De mensen die verder "later" kwamen, kwamen zo'n beetje toen hij al kon kruipen, en waren op 1 hand te tellen. En hoewel ik het zeer waardeer dat ze toch nog de moeite hebben genomen om langs te komen, merk ik aan mezelf dat ik het totaal niet leuk vond. Ik voelde me eenzaam, en zeker gezien de moeilijke tijd die we hebben gehad, was wat belangstelling voor onze zoon zeer welkom geweest. Het enige wat er was, waren felicitaties en reacties op Facebook. Ik zit er nu over te denken om op Facebook maar helemaal niets te zetten. Als men niet de moeite wil nemen om ons persoonlijk te feliciteren, dan maar helemaal niet. Zijn er meer moeders die hiermee worstelen of hebben geworsteld?
Wat een moeilijke tijd voor je, kan me voorstellen dat je graag wat meer bezoek had gehad. Maar ik hoor wel vaak dat een 2e/3e/4e kindje weinig tot geen echte kraamvisite meer krijgt. En heel eerlijk? Het lijkt me heerlijk om juist mijn eigen plan te trekken zonder al teveel visite. Als ik dan visite wil nodig ik wel iemand uit. Ik denk dat veel mensen niet doorhebben hoe heftig zo'n periode voor je is, het gaat vaak langs ze heen tenzij ze het zelf een keer hebben meegemaakt. Die vriendin van jou lijkt me goud waard, wat tof dat ze dat voor je doet.
Bedankt voor je reactie IJsthee Klinkt stom, maar in sommige opzichten voelde dit als een "eerste keer" Mijn vorige bevalling was alweer 11 jaar geleden en beleefde ik met mijn exman. Nu met mijn huidige man, de liefde van mijn leven, en ons eerste kindje "samen" voelde het een beetje als een soort van nieuw begin aan. Wel een heel zwaar begin. Zonder roze wolk enzo. Mensen hadden überhaupt niet het idee dat wij ooit samen kinderen zouden krijgen, we hadden met ons samengestelde gezin immers in totaal al 4 kinderen. Sommigen waren verbaasd, anderen toch gelukkig ook heel erg blij. Onze kinderwens zat heel diep van binnen, en hebben we eigenlijk nooit met de buitenwereld gedeeld van tevoren. En mijn vriendin, ja, die is echt goud waard. We kwamen elkaar toevallig een keer tegen bij een kennis, en later buiten die persoon om nog een keer. Die kennis had achter haar rug om over haar geroddeld waar ik bij zat en als ik ergens een hekel aan heb..... Dus ik heb haar toen gewaarschuwd en binnen de kortste keren zaten we koffie te drinken. Toen ze me zo hielp toen ik hoogzwanger was, kende ik haar letterlijk pas een paar maanden. Door gebeurtenissen in het verleden vind ik het zelf heel moeilijk om mensen te vertrouwen (al geef ik iemand altijd het voordeel van de twijfel) en zij bleek dat ook te hebben. Dus onze vriendschap is heel langzaam gegroeid, maar het mooie is, is dat we gewoon als natuurlijk op elkaar reageren, alsof het nooit anders geweest is. Ik heb redelijk wat vrienden gehad, ook vriendschappen die heel belangrijk voor me waren. Maar zo'n natuurlijk contact als ik met haar heb, heb ik maar één keer eerder in een vriendschap meegemaakt. Die vriend is helaas overleden drie jaar geleden. En misschien is het juist wel dat ik mijn "zegeningen moet tellen" en blij mag zijn dat ik in elk geval zo'n fijne vriendin heb....
Heftig zeg allemaal! Hier in aug nr 2 geboren en tja zie het vaker hoe meer kindjes er komen hoe minder bezoek er komt... Hier ook ( helaas zelfs ook vanuit mijn broers en zussen) Waar de overburen bij nr 1 enthousiast waren en snel kwamen, is er na 10 weken nieand geweest. Zelfs als ik een pakketje ophaal aan de deur wordt er geeneens belangstelling getoond!
Wat vervelend dat je graag meer belangstelling had gewild maar dat niet hebt gekregen. Ik kan er verder niks over zeggen maar leef wel met je mee. Je mag wel wat mensen van mij hebben 😬 andersom is ook niet altijd fijn. Maar snap dat het voor jou zo ook niet leuk is!
Wat vervelend voor je dat je het zo hebt ervaren en dat er zo weinig belangstelling was voor jou en je kindje... en vervelend dat je zo je kraamtijd heb beleefd en ook voor je man. Je vriendin klinkt trouwens goed! Fijn dat ze dit voor je wilde doen. Ik wil mezelf niet goed praten, maar misschien een reactie van 'de andere kant'. Ik vind kraamvisite vreselijk, vind het een verplichting, ik vind andermans babies niet leuk (wel als ze groter zijn trouwens vanaf een maand of 6), ik wil geen bevallingsverhalen horen etc etc etc. Dus ik ga ook liever niet dan wel, ik vind het ook altijd bijzonder dat nieuwe moeders denken dat iedereen hun baby geweldig vind (niet persoonlijk hoor). Naar babyborrel ga ik wel, ook voor de gezelligheid, niet eens zozeer om de baby te bekijken 😊. Ik ben ook gewoon niet zo attent (slechte eigenschap van mij hoor) Zelf had ik geen verwachtingen en wilde helemaal geen kraamvisite, ja op de babyborrel, maar mijn baby was helemaal van mij.
Wat naar dat je na zo'n heftige tijd geen belangstelling getoond kreeg voor jullie kindje! Je wilt dan zo graag jullie niewe aanwinst aan iedereen laten zien. Wel heel fijn dat je zo'n goede vriendin hebt! Ik zelf heb me ook erg alleen gevoeld in de kraamtijd. Mensen feliciteren je alleen ff via Facebook omdat het toevallig voorbij komt en gaan dan weer verder met zichzelf. Ik was zo trots, blij en verliefd op ons meisje en er werd door niemand aandacht aan geschonken. Wordt alweer verdrietig als ik er aan terug denk. Mijn vriend werkte in een cafe in onze woonplaats, hij heeft daar 13 jaar gewerkt in de weekenden naast zn gewone baan en is daar gestopt vlak voor de geboorte. Had al zn collega's apart een kaartje gestuurd en verwachtte dat ze wel op visite zouden komen. Nou, tot op de dag van vandaag geen kaartje of visite gezien ze is nu 8 maanden. Die mensen hoef ik dus ook niet meer te zien.
Ik heb liever één goede vriendin die er voor me is, dan 20 oppervlakkige contacten die door het jaar heen ook nooit komen. Dus denk vooral aan wat je wel hebt
Het klinkt alsof je een zware tijd achter de rug hebt. Dan kan het lastig zijn veel aandacht te besteden aan sociale contacten. Die goede vriendin van jou die is volgens mij echt fantastisch, dus ik zou haar liever 2x per week op bezoek hebben dan vage ooms en tantes. Wat ik me wel afvraag is of je zelf regelmatig langs gaat bij de mensen die je zelf bij jou thuis had verwacht. Als je goed contact met iemand hebt zou ik wel even checken of het wel goed zit als iemand een half jaar niet langs komt als je net bent bevallen.
Wat heftig allemaal zeg.. Wat ik me af vraag.. Heb je normaal gesproken wel meer contact met de mensen die je eerder op kraamvisite had verwacht? Weten ze wat jouw wensen en verwachtingen zijn? Het is altijd lastig om de gedachten van iemand te lezen.. Voor een ander denken kan niemand, dus ik zou het ook niet proberen. Wees open en eerlijk. Vind jij het fijn als er visite komt, nodig ze uit! Stuur een kaartje, berichtje, telefoontje en geef aan dat je het leuk vind als ze langskomen. Misverstanden ontstaan vaak door niet te praten..
Volgens mij is het wel vrij normaal om niet zoveel kraambezoek te krijgen bij de volgende kinderen. Bij onze eerste kwamen ook veel meer mensen dan bij de latere twee. En zeker als je dan zo'n moeilijke start hebt, kan ik het me nog wel voorstellen ook. Eerst denken de mensen: oei, nu komt het vast niet uit, ik ga me niet opdringen. En voor je het weet vliegen de weken voorbij en dan hoeft het haast al niet meer. Zou mij ook zomaar kunnen overkomen, vrees ik. Ik moet wel toegeven dat ik zelf ook niet veel behoefte aan veel kraambezoek had, hoor. Zeker bij de derde, dan zit je onmiddellijk weer in het strakke schoolritme van de oudste twee en kwam het mij vaak ook niet eens uit om tussendoor bezoek te ontvangen. En de avonden was ik meestal zo moe dat het van mij ook niet hoefde. Maar als je het wel graag wilt, dan meld je dat toch juist uitdrukkelijk op het kaartje of op FB? Dan durven mensen misschien ook makkelijker te komen.
Dat is ook mijn indruk.... Als ik het eerste bericht zo lees, is je sociale kring toch al niet zo groot, dus dan valt het meer op. Dat, plus het feit dat je er nu meer behoefte aan hebt... Maar dat kunnen de mensen niet ruiken natuurlijk...
Ik heb ook weinig familie en vrienden, dus mijn kraamtijd was ook vrij 'eenzaam'. Lees hier wel eens vragen over doseren van bezoek, of angst dat ze teveel bezoek tegelijk krijgen. Dat probleem hadden wij dus niet. De kraamweek kwamen mijn ouders en zus op bezoek, maar de kraamhulp heeft ons niet echt hoeven te helpen met het ontvangen van bezoek (zoals je wel eens leest). De familie en vrienden van mijn man woonden verder weg, dus die lieten ons eerst met rust en kwamen dan weken erna pas. Nadeel was toen wel dat we tot lang na de geboorte ieder weekend bezoek hadden. Bezoek was na de geboorte van onze tweede zoon overigens ook vele malen minder dan bij de eerste.
Ik zie dat dit topic al best oud is, maar wij hadden ook erg weinig kraambezoek. er waren een paar 'vrienden' die de moeite niet hebben genomen om te komen kijken. Die hoeven dus bij de volgende ook geen kaart te verwachten. Ik vond het ook erg teleurstellend hoor.. maar hoe gaat het nu met je?
Het topic is niet zo heel erg oud hoor misschien wel voor dit forum Het gaat goed met me, ik ben nu zwanger van de derde. De mensen die niet zijn geweest heb ik ook geen tot nauwelijks contact mee. Ik heb er ook specifiek voor gekozen om niks meer op Facebook erover te zeggen, en geen foto's te plaatsen. Ik heb mijn zwangerschap wel op Facebook aangekondigd, al best wel pril, met 6 weken al geloof ik, en daar waren ook zeker reacties op. Maar op een paar mensen na heeft tot nu toe echt niemand gevraagd hoe het met me gaat. Als het ze niet interesseert ga ik het ook niet voorkauwen hoor. Ik wil graag persoonlijk contact, en ik doe zelf ook moeite daartoe, maat als het steeds van 1 kant komt, dan houdt het op, ik blijf er geen energie in steken dan. En wat je al zei, ik ben ook selectief met de geboortekaartjes