Toen mijn dochter geboren was hadden sz en zw(ager) 2 honden, aangezien ik met onze zoon er ook altijd gewoon naar toe ging deed ik dus ook met mijn dochter. Ze zat dan altijd in de wandelwagen (stokke) en kon niet zelf naar de honden toe, honden konden wel bij haar komen. Toen ze 7 maanden was heeft 1 van de honden haar in haar been gebeten, hij benaderde haar van voren, geen enkel teken van agressie ofzo bij de hond en tijdens het voorbij lopen beet hij even in haar been. Sindsdien zijn de kinderen daar niet meer binnen geweest, gingen er wel langs maar dan mochten ze op de trap zitten wat drinken in de gang (terwijl de honden in de kamer zaten) En toen ging die hond dood, verschrikkelijk verdrietig voor mijn sz en zw. Maar de kinderen konden in eens weer gewoon in de kamer komen, de andere hond is gewoon een grote goedzak en het ging gewoon goed. Tegen alle adviezen in (ook die van de dierenarts) hebben ze een half jaar geleden er toch weer een pup bij aangeschaft (een soort dat een kruizing is tussen een herder en een wolf). Tuurlijk is het beestje onstuimig, springt tegen je aan en probeert met zijn bekkie de wereld te verkennen, ondertussen is hij ruim 6 maanden en doet hij dit nog steeds. Mijn dochter wil er dus nu niet meer naar toe, zegt ook ik ben bang van die hond en ik ga er niet meer naar toe (met de boxer, ridge back, jack russel en nog een terriër soort van vriendinnen en ook alle jonge honden heeft ze geen last/angst) Mijn zoon dus nog wel en die kwam dus 2 weken geleden terug met een behoorlijk rood oor waarin de hond hem dus had "gebeten" en erg verdrietig omdat de hond er geen straf voor had gehad en hij dus het gevoel had dat zijn tante hem niet had geholpen, zegt ook de troost van de andere oudere hond had gekregen en niet van zijn tante. Vandaag wilde hij er dus weer naar toe maar had eerst zijn tante geappt of ze thuis was en dat hij wilde komen maar onder 2 voorwaarden 1 dat de hond niet tegen hem aan zou springen en 2 dat zijn tante de hond een beetje bij hem weg zou houden (zoon is autistisch en drukt zich niet altijd even tactisch uit). Waarop zijn tante dus zijn oom heeft gebeld (huilend) omdat mijn zoon dus eiste dat zij de hond in de bench zou opsluiten en dat hij dan pas wilde komen. Waarop mijn zwager mij dus belde (beetje boos) en dat hun echt niet hun hond gingen opsluiten en dat het allemaal grote onzin was en dat ze de kinderen juist zo graag zagen en zo fijn vonden dat ze kwamen. Heb netjes geantwoord dat ik dat heus wel begreep maar dat mijn kinderen zich gewoon niet veilig voelen, dat onze zoon niet heeft gevraagd de hond op te sluiten maar duidelijk aangeeft hulp nodig te hebben om het gedrag van de hond te corrigeren en dat ik dus vind dat dit eigenlijk niet de taak is van onze zoon maar van hun. Met mijn zw overeen gekomen dat mijn zoon er alleen komt als hij er ook is (zw gaf zelf toe dat de hond beter naar hem luistert dan naar mijn sz) en dat hij vandaag mee ging met het uitlaten. Toen ze terug kwamen was alles goed gegaan volgens mij zw, maar net bij het naar bed gaan was mijn zoon dus in tranen. Hij mocht niet tegen de jonge hond praten (hij wil dan nee zeggen tegen de hond omdat die iets doet wat hij niet wil), hij wil er eigenlijk niet meer naar toe om die jonge hond maar beseft zich dan meteen dat hij zijn oom en tante en de oudere hond dan niet meer zal zien. Ik begin me onderhand af te vragen of wij te hoge eisen stellen aan het gedrag van de hond (dat gevoel geeft mijn zw mij namelijk) De honden mogen daar gewoon op de bank (dan moeten wij maar even ergens anders gaan zitten), als zw naar zijn werk is laat sz ze wel uit maar dat zijn hele kleine wandelingen (2x), jonge hond mag haar gewoon bijten (eerst was het ach het is een puppy en nu is het ach het is een puber) en ze worden niet gecorrigeerd als ze springen. Verwacht ik werkelijk waar dan teveel van een hond van 6 maanden dat die niet bijt en stopt met springen als je hem van je af duwt.
Het is aan je zw en sz om de hond zijn plek in de 'roedel' te geven. Dat wil zeggen: onder de kinderen. Hoe klein ze ook zijn (om die reden mag je dus ook nooit een hond alleen laten met een kind, want de hond voelt zich als enige 'grote' onbewust toch de baas). Dat je sz de jonge hond niet 'corrigeert' bij onstuimig gedrag is dan ook niet echt slim van haar en op die manier zal die hond dat mijns inziens ook blijven doen. Ik vind dus niet dat jullie veel 'eisen'/ vragen van je sz en zw. Het is tenslotte HUN taak om die hond op een normale manier met kinderen om te laten gaan, net zoals jouw kinderen normaal met de hond om horen te gaan.
Je kunt mensen niet veranderen. Dan gaat hij niet meer naar oom en v tante. Geen verstand van honden. De honden klinken als hun kinderen. Je was al op tegen toch dat ze deze hond er bij namen.??
uhm heel simpel mijn kind zou daar niet meer heen mogen hoe sneu ook. Zoals ik het lees zijn de honden de baas in huis, nee dat gaat mij te ver. Ik zou het mezelf niet vergeven als er (weer) wat gebeurd. Ik vind dus dat je zeker niet te veel verwacht, je bent zelfs nog erg aardig.
Ik ga iets stoms zeggen, maar ja dat is normaal gedrag voor een pup van 6 maanden. Onze hond heeft dat ook lang gedaan, nu soms nog steeds (1,5) en de pup van mijn sz doet dat ook. Alleen die is ook vrij onstuimig, kan flink speels bijten en springt overal op, ook op onze dochter. Wij zijn het een beetje gewend maar kan me voorstellen dat het schrikken is voor je kinderen en je sz en zw kunnen de hond heus wel even in de bench doen ofzo bijten in het oor moet wel "gestraft" worden, anders blijft die hond bijten. Ik vind het echt erg om te lezen dat er gezegd word dat je zoon wil dat de hond opgesloten wordt. Slaat werkelijk nergens op. Zij moeten hun hond onder controle hebben, pup of niet
Je ziet het prima. Heel vreemd dat je schoonfamilie dit zo toestaat. Maar goed. Hun keuze. Kan je niet iets verzinnen dat je een paar keer per jaar samen met je zoon gaat. Of zijn vader met hem samen? Dan ben je er zelf bij en kan je je kind zelf beschermen. Dan ziet hij de oude hond nog en zijn oom en tante. Wat bij mij trouwens ook de vraag oproept of hij oom en tante niet ook wel eens bij jullie thuis of ergens anders ziet?
Tuurlijk zeg je niks stoms. Een pup of puberhond doet dit. Maar, wat jij ook zegt, die moet wel gecorrigeerd worden.
Grrr eerder bericht verdwenen. Nu in het kort: je zeurt niet! Wij met 2 kids en 2 honden. Altijd honden in bench bij speelafspraken of kindje moet loslopende honden willen. Maar alleen als ik erbij ben. Veiligheid voor alles en zou niet willen dat vriendjes niet durven komen ivm loslopende honden. Laat staan bijtende honden! Gelukkig hier 2 schatten maar veiligheid voor alles
Nou ik zou daar niet meer naar toe gaan! Wij hebben een Boxer en een Bordeauxdog (een pup) en als er mensen komen die bang zijn voor honden gaan ze in de bench.. Ik wil graag dat mijn bezoek zich op zijn/haar gemak voelt in ons huis. Ik vind ook zeker wel dat een pup van 6 maanden moet weten dat (speels) happen pijn doet en dat dat ongewenst gedrag is.
Wow, ik dacht dat ik koekoek was met mijn katten, maar jouw zs en zw zijn nog veel maffer! Ik geef je groot gelijk, en ik vind het byzonder sneu voor je zoon dat hij op zo'n stomme manier, die helemaal niet nodig is, zijn oom en tante niet kan zien. Kijk, die hond kan er niks aan doen, dat is gewoon een jonge hond. Maar die wordt totaal niet opgevoed zo! Zo ga je weer naar hetzelfde verhaal als met die andere hond (die nu dood is). Wat zonde zeg! Zeker omdat je zoon er zo graag komt.
Klopt Elmo wij hadden onze ernstige twijfels hierover omdat (met name) sz (in onze ogen) geen roedelleider is en het dus al bij de vorige hond is gebleken dat zij geen controle heeft over deze zeer sterke karaktervolle honden.
Eerder kwamen ze altijd bij ons maar sinds ze de pup hebben zijn ze nog niet weer geweest, afgelopen zondag op de verjaardag van mijn man maar na een uur zijn ze naar huis gegaan omdat de honden niet zolang alleen konden zijn (ze wonen bij ons in de wijk)
vind ook niet dat je zeurt. een hond moet opgevoed worden. als jouw zoontje je sz in haar oor bijt kom je dan ook weg met ach het is maar een kind? mijn broer heeft een pitbull en heeft ook zeker een ferme hand nodig terwijl het over het algemeen een schatje is. alleen niet met andere dieren erbij. hij zal er absoluut niet over twijfelen om het beest flink te corrigeren als hij ooit zijn tanden in 1 van zijn neefjes of nichtjes zet en zal ook de eerste zijn die met hem naar de dierenarts gaat om hem in te laten slapen. een hond hoort niet (zomaar) te bijten. de enige bijtincidenten waar ik begrip voor heb zijn wanneer iemand de hond eerst vreselijk geplaagd heeft en het beest dan op zijn manier je terug pakt. ik zou mijn kinderen dus niet ergens heen laten gaan waar ongewenst gedrag van honden niet aangepakt wordt of op zn minst tijdens bezoek in de bench wordt gezet
Zo dan! daar zou ik mijn kind niet meer heen laten gaan zonder mijn toezicht Ik vindt het sowieso al belachelijk dat jouw kinderen maar op de trap moeten gaan zitten en de hond die niet sociaal is opgevoed gewoon in huis mag blijven Z'n hond mocht van mij gewoon verkassen naar de tuin als er visite kwam. Ik vindt dit de omgekeerde wereld zoals jouw SZ en SW het aanpakken. Mijn tante heeft een franse bull die heel onzeker is.. als mijn zoontje voorbij loopt dan hapt zei hem al naar de enkels.. zulke honden vindt ik niet te vertrouwen en ik zou daarom ook nooit mijn kind er bij laten zonder mijn toezicht.
Nou sorry maar ik laat mijn neefje zich echt niet aanpassen aan mijn hond..! Echt belachelijk naar mijn mening Ik heb een sxhat van een hond maar hij is te wild vind ik voor kleintjes Die nieuw voor m zijn En ik vind t een liever maat t blijft een hond.. Als ik kleine kinderen over de vloer krijg gaat ie dus fijn de inpandige schuur in!
Ik wil geen enkel risico lopen en vooral niet met andermans kind wat ook nog familie is Mijn neefje is belangrijker dan mijn hond hoor..
Wij hebben zelf een Rottweiler van bijna een jaar. Hij moet zich aanpassen aan het bezoek, niet het bezoek aan hem. Hij weet heel goed dat wij (mijn man en ik) de roedelleiders zijn en dat wij de dienst uit maken. Hij is heel erg onderdanig naar ons toe, heeft natuurlijk nog wel eens zijn pup/puberstreken, maar weet heel goed dat hij een probleem heeft als hij ergens mee door gaat wat niet mag. Als er 'vreemde' kinderen komen, dus niet die van ons, zit hij vaak in de bench of buiten in de tuin. Er worden wel duidelijke regels gesteld hoe de kinderen met de hond om gaan. Dus niet uitdagend voor de bench gaan staan of voor de ramen springen als hij in de tuin is. Verder negeren de kinderen hem ook gewoon en hij geeft ze dan ook geen aandacht. Bij je schoonzus en zwager lijkt het wel of de rollen zijn omgedraaid. De honden maken de dienst uit. Heel gevaarlijk... Dat blijkt wel uit het feit dat twee honden al eens gebeten hebben. Hier zou onze hond daar niet eens de mogelijkheid toe krijgen en al zou hij dat doen zou hij een groot probleem hebben. Als ik jou was zou ik mijn kinderen er ook niet meer laten komen. Een hond die geen duidelijke roedelleider heeft kan echt gevaarlijk zijn. Ook al roepen de eigenaren dat het zo'n lieve hond is.
Wat is je schoonzus kleinzerig zeg, dat ze gaat huilen om een reactie van een kind. Dat is het eerste wat me opviel. Als hier mensen over de vloer komen die niet van honden houden dan gaat onze jack russel in de keuken. Ik wil dat het bezoek op zijn gemak voelt hier. En de hond moet zich aan de visite passen en niet andersom. Als mijn kind (of kinderen) bang zijn voor een bepaalde hond en die mensen willen er niets tot weinig aan doen dan kwam ik er niet meer met de kinderen. Ik zoek zelf ook niet de dingen op waar ik bang voor ben.