Mijn opa..

tjah, ik wil niet vervelend doen maar mijn vader heeft ook niks misdaan en altijd zijn best gedaan als je hem moet geloven. ik denk daar toch echt heel anders over. misschien dat ze het zelf ook echt geloven,je moeder zal heus wel haar redenen hebben. trek niet te snel conclusies. je kan het haar vertellen, maar als je er verder niks over wil weten dan houdt het daar op. een verhaal heeft altijd 2 kanten.

over de trouwerij, het is jou trouwerij. je mag dus uitnodigen wie je wilt. je moeder moet zich daar dan maar naar schikken.

 

ik zou de boodschap doorgeven en verder niet.

daarnaast zou ik wel gelijk kenbaar maken aan je moeder dat hij WEL op de bruiloft is en dat ze zich heeft te gedragen!

 

Wel de boodschap doorgeven!

 

Ik denk dat je er niets mee moet. Je kan tegen je moeder vertellen dat je opa haar de groeten doet en doorgeven dat de deur openstaat voor haar, maar verder niets.
Wat er speelt is iets tussen hem en je moeder.
Als je hem graag wil dat hij op jullie bruiloft hebt zou ik hem gewoon uitnodigen. Het is jullie dag en jullie gasten.

 

ik zou het verhaal ook gewoon doorgeven en verder niks.

Mijn allerliefste (ahum) opa komt ook altijd zielig doen bij mij dat hij het allemaal niet begrijpt en dat hij zo een goede vader was. Nou, ik weet wel dat hij dat absoluut niet was.

 

Ik zou zeker een "bemiddelings" poging doen!! En verhaal heeft altijd 2 kanten, natuurlijk! Maar nu kunnen ze dingen nog bespreken en goedmaken, straks wellicht niet meer...

 

ik snap je hoor, ik zou gewoon de boodschap doorgeven en het proberen van je af te zetten.

 

ik zal de boodschap doorgeven en ook vermelden van je bruiloft.
en dat je opa niet t eeuwige leven heeft en of ze mischien dat wat er geebeurd is van r af kan zetten en een keer nog op bezoek gaan. wie weet laatste keer. 40jaar is toch wel heel lang.
tenzij er natuurlijk dusdanig ernstige dingen zijn gebeurd dat t niet meer gaat. maar in ieder geval zeggen wat hij gezegd heeft en van je bruiloft. kijken naar haar reactie.

 

ik bent met Delilah eens

mijn moeder en haar pa( mijn opa dus) hadden ook t contact met elkaar verbroken. tot de dag was aangebroken dat hij kwam te overlijden.
t eerste wat mijn moeder zij was...nu kunnen we t ook niet meer uitpraten en zal ik me er altijd rot over voelen dat ik m buiten gesloten heb. zij had t contact met hem verbroken ook vanwege bepaalde dingen die gespeeld hebben waar ik geen weet van heb.

dit is mijn ervaring. je moet doen waar je je goed bij voelt maar ik zou zeker haar kant van t verhaal aanhoren , mits je daar behoefte aan hebt, en kijken of ze t nogmaals samen willen bespreken. je opa is al op leeftijd en t is bijna zeker dat hij 10 jaar extra er niet bij gaat krijgen.

 

Ja ik kan me heel goed voorstellen dat je moeder er wellicht last van krijgt later dat dingen on-uitgesproken zijn gebleven en dat lijkt me een heel naar gevoel. Een gemiste kans die je nooit meer kan terug krijgen.

Mijn moeder is niet zo lang geleden overleden en ondanks dat wij een goede band hadden zijn er nog altijd dingen dat ik denk "had ik maar" of "hoe zat dat". Maar goed, moeilijk is het wel zeker na zoveel jaren...

 

Ik zou NIET de boodschap doorgeven.

Opa heeft vast een telefoon en anders wel een postduif. En als je moeder iets wil uitpraten, dan zou ze daar samen met je opa uit moete komen zonder jouw hulp. Waarom valt opa jou hier lastig mee?? Ik haat dat soort 'bemiddelingsacties' van familie. 'je moeten de groeten hebben van pietje'. Yak! Zeker als men weet dat het láátste wat iemand wil is de groeten van dat persoon te krijgen.

Sommige mensen, ja óók een familielid kunnen verschrikkelijke dingen doen. En dat moet dan goed komen door een beginnetje als 'je moet de groeten hebben van'... Soms is er te veel gebeurt en hebben mensen die contact verbroken hebben daar vrede mee, zijn mensen eindelijk gelukkig en weigeren mensen dat geluk door een kwetsend familielid opnieuw kapot te laten maken en zorgen mensen er koste wat kost voor dat dat 'gevaarlijke mens' niet meer dichtbij komt.

Mijn ervaring is dat het de vertrouwensrelatie niet goed doet als je aan dat soort ongein begint. En jij zou je niet moeten laten gebruiken door je opa. En voor de duidelijkheid: ik wéét waar ik het over heb. De details schrijf ik hier liever niet, maar je mag me PB'en als je dat fijn vind m van gedachten te wisselen als ik je daarmee kan helpen je gedachten te ordenen.

Succes, je moet doen waar je je goed bij voelt, maar het zal naw de band tussen jou en je moeder niet goed doen.

 

Ik zou het doorgeven. Het is dan aan je moeder wat ze ermee doet.
Ik zou ook zeggen dat je hem gaat uitnodigen voor je trouwerij of zij het leuk vind of niet.
Het is jouw trouwerij en dan moet jouw mooiste dag zijn met de mensen om je heen van wie jij het wil!

 

Het kan zijn dat d'r moeder bewust niet opneemt dan. Maar dat even terzijde.

Ik heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten. Mijn oudste zus wilde (en wil) geen contact met onze moeder. Hier heeft ze haar redenen voor en die kan ik heel goed begrijpen (ik heb ze zelf ook aan de lijve ondervonden). Ik heb ze allebei uitgenodigd op mijn bruiloft en de gedachte gehad: ik zie wel hoe het loopt. Mijn zus besloot uiteindelijk niet te komen, omdat ze mijn moeder niet onder ogen wilde komen. Ik vond het jammer, maar ik snapte het wel. De bruiloft was uiteindelijk een groot succes en we hebben het evengoed hartstikke leuk gehad. (degene die uiteindelijk nog een nasmaakje eraan gaf, was de oma van Hans, omdat zij alle aandacht opeiste.)

Wat ik hiermee wil zeggen is: doe wat je hart je ingeeft. Jij kunt het niet fout doen, jij hebt niks fout gedaan. Zíj hebben een probleem en daar hoef jij niet tussen te zitten. Ze komen voor jóú, niet voor elkaar. Als zij op die dag niet met elkaar willen praten, moeten zij dat weten, zolang ze je bruiloft maar niet verpesten.
Hopelijk kom je er uit!

 

Dit zou ik ook doen.

 

Ik zou alleen de boodschap doorgeven, dat is wat je opa vroeg. Dan is de keus verder aan je moeder.
Wel naar met je bruiloft op de loer, maar ik zou ze beide uitnodigen. Wellicht kunnen ze aan een andere tafel zitten?

 

Klopt helemaal. Maar dan zie ik de toegevoegde waarde ook niet van de groeten overbrengen. Als de moeder al niet de telefoon opneemt omdat opa belt, dan zou moeder wel openstaan voor de groeten via haar dochter?
Bovendien: opa kan ook vragen of iemand (NIET JOU VRAGEN) hem wil helpen met zonder nummerweergave te bellen.

Jij neemt je moeder niet serieus als jij je door je opa laat sturen en jij zorgt er dan zelf voor dat je er tussen komt te staan.

En over je bruiloft: ik zou beide uitnodigen en aangeven dat je wilt dat beiden komen en voor jou op jouw liefste en mooiste dag en zeggen tegen beide dat je er op vertrouwt dat ze geen scene gaan trappen. Qua tafelindeling zorg je er gewoon voor dat je moeder aan de ene kant van de zaal zit, en je opa aan de andere kant van de zaal.

Het is niet jouw probleem, het is hun probleem. Door je oor het karretje te laten spannen maak jij er jouw probleem van.