Vanavond is het zover. Ik ga het opnemen want komt er om 22.20 uur voor dacht ik. Mij te laat (lig er momenteel op tijd in )
Ik ga kijken! Erg aangrijpende tv maar denk ik ook wel goed om weer even heel bewust te worden van het geluk van gezond mogen zijn..
Inderdaad. Vind het enorm moeilijk om te zien maar dat stukje bewustwording is af en toe wel nodig denk ik....
Ik ga het ook kijken. "Mooi" en heftig programma. Ook wij maken het helaas van dichtbij mee. Ik schrik ervan dat alle mensen zijn overleden... zo oneerlijk.
prachtig programma maar ik ga dit seizoen overslaan. Ik kan t niet aan. tranen lopen nu al over mn wangen, vooral bij Annemiek. Zie mn dochter als ik haar mannetje zie. Dat ze dr ventje nooit ziet opgroeien en hij zal zoeken naar mama maar ze niet meer komt... Hoe neem je ooit afscheid van je kindje, geef je n laatste knuffel en een laatste kus... omg wat is het leven hard en zo oneerlijk.
Het verhaal van Annemiek vind ik ook erg heftig vooral omdat het zo dichtbij komt... moet er niet aan denken om mijn kind niet groot te zien worden... Maar echt weer veel respect voor Patrick en alle deelnemers want het is zo mooi en respectvol gemaakt dit programma.
Ik moet de aflevering nog zien, maar wat een verschrikkelijke ziekte. Is ook mijn grootste angst, je kinderen niet zien opgroeien. Rotziekte!
Na de online introductie filmpjes gisteren de eerste aflevering gekeken, ontzettend heftig. Het verhaal van Annemiek heeft mij ook het meest geraakt, een prachtige jonge vrouw in de bloei van haar leven en dan wordt je toekomst ineens een heel stuk korter door die rot ziekte. Galgangkanker is ook iets waar ik nog niet eerder van gehoord heb, wie verzint het? Vreselijk. Kon het niet laten vandaag even te Googelen op haar naam, zo kwam ik op het Facebook profiel van Maurits. Hij schrijft dat het goed gaat met hem en Olivier, wat een sterke mannen!
Heftig! Ik heb gisteren gekeken en moest bij Annemiek echt mijn tranen onderdrukken. Mijn vriend was de hele tijd aan het praten maar toen Annemiek op kwam en haar zoontje in beeld viel hij zelfs stil en heeft alleen maar aandachtig zitten kijken. Wat erg dat ze haar kind niet ziet opgroeien. Maar nog erger: hun kindje zal zijn mama nooit leren kennen. Te jong om de herinneringen te kunnen onthouden. Oke dit klinkt misschien heel dom en niet relevant maar waar ik dan ook altijd aan moet denken is het feit dat je samen kinderen krijgt en samen oud wil worden. Gezien de nog jonge leeftijd van Maurits is de kans heel reëel en normaal dat hij over een aantal jaar wellicht een andere partner tegen het lijf loopt waar hij oud mee gaat worden. Het lijkt me verschrikkelijk dat de kleine zijn echte mama dan niet meer kan herinneren en zijn dagen dan doorbrengt met iemand anders dan degene die er daadwerkelijk voor hem had moeten zijn. Wat ik bedoel is dat het verschrikkelijk is hoe anders het leven ineens kan lopen terwijl je het niet zo voor ogen had. Wat ik ook heftig vind is dat alle deelnemers al dood zijn. Het meisje dat zo gek is van paarden zei nog dat ze voelde dat ze nog lang niet dood zou gaan want ze voelt zich goed..... ik weet niet wanneer de afleveringen zijn gefilmd maar het is schijnbaar toch sneller gegaan dan ze zelf dacht.
Het lijkt mij erger als Maurits alleen zou blijven en dat hun kindje een moederfiguur zou moeten missen. Denk ook dat Annemiek niet liever zou willen dat er op den duur een lieve vrouw in hun leven komt om haar niet te vervangen, maar wel liefdevol haar taak als verzorgster en vertrouwenspersoon voor Olivier voortzet, en Maurits leegte kan verzachten..
Gelukkig heeft de mama van Olivier (Annemiek dus) een hele hoop dingen geregeld zodat hij zijn moeder toch nog een béétje kan herinneren (denk aan verjaardagskaarten, boeken, en een vader die de herinnering 'levend' houdt) Maar het blijft heel erg, brok in mn keel toen ze zei dat ze het zo erg vond dat ze hem niet groot ziet worden. (overigens ook heel gek om te zien hoe klein dat mannetje toen was, ondertussen is hij de 3 al lang gepasseerd. Tijd gaat veel te snel...)
Heel heftig programma! Maar ook een mooi programma. Ik heb respect voor de mensen dat ze zich laten filmen. Het verhaal van Annemiek vind ik vooral heftig om te zien. Zelf heb ik mijn moeder ook naar een ziekbed van een kleine 6 weken verloren. Ik was op dat moment 10, mijn zusje 6. Ik heb zelf nog wel herinneringen aan mijn moeder, me zusje niet. Daarom vind ik het mooi om te zien dat Annemiek er zo mee bezig is om herinneringen te maken
Jeetje wat een sterke mensen allemaal.... Ook ik kreeg vooral bij het verhaal van Annemiek de tranen in m'n ogen. Maar dat komt, omdat je het dan zo op jezelf betrekt he. Als ik nu zou overlijden, weet mijn jongste zoontje later ook niet wie zijn moeder was. Afschuwelijk. Hoe ga je met zo'n gedachte om? Ik vind het heel bijzonder om te zien hoe deze mensen ermee omgaan, echt bewonderenswaardig!
Heel heftig! Tot nu toe alle seizoenen gezien. Er zijn er een aantal die ik niet gauw vergeten zal. Vorig seizoen dat meisje met asbestkanker (weet de naam ff niet meer) Jip en een seizoen eerder, jongen van 16 met die grote vriendengroet, o en Lonneke. Volgens mij leven alleen Wiebe en Methap nog? Methap is net geslaagd van school.