Hmmmm ik volg ariejanne ook op facebook, maar ik las alleen maar berichten dat ze enorm genoot van de tijd die ze heeft. Alleen in haar laatste bericht las ik boosheid en verslagenheid, maar dat kan ik me maar al te goed voorstellen. Als je al maanden voelt dat het niet goed gaat en je het gevoel hebt dat er uitzaaiingen zijn, en de arts je dan niet door een petscan laat gaan. Nu komt ze door alle uitzaaiingen niet meer in aanmerking voor een speciale behandeling. Ik geloof dat mijn bloed dan ook zal gaan koken. Al wat je aan extra tijd met je kindjes krijgt grijp je met beide handen aan.....vreselijk is het zeker, zoiets moet gewoon niet mogen
Gelukkig laten ze ook eens een andere kant zien dan al die jonge mensen die zich berusten in hun lot, nog een mooie tijd hebben enz enz enz. Man, wat zou ik boos zijn als ze me vertellen dat mijn kindjes verder op moeten groeien zonder mij!
Ben het vompleet met je eens! Ik volg haar ook geruime tijd via fb maar het is altijd optimistisch altijd vrolijk en idd dr laatste bericht en dat mag is gewoon k.u.t! Je kinderen vertellen dat ze er volgend jaar over een half jaar over enkele maanden of mosschien al enkele weken niet meer is. Tuurlijk dan mag je woest zijn. Hoe oneerlijk iemand die graag wil leven die 2 jonge kinderen heeft word weggenomen.
Uiteraard heb ik geen enkel idee hoe ik zou reageren als ik zou weten dat mijn einde nadert, maar ik kan me zo goed voorstellen dat ik zo enorm kwaad zou zijn. Die vrouw van 30 die ook baarmoederhalskanker heeft, en steeds ging reizen, ik vond haar instelling prachtig. Maar ik denk dat je die instelling gewoon bijna niet kunt voelen als je kinderen hebt. Dan voel je een enorme verantwoordelijkheid. Die vrouw van 30 laat haar verloofde achter, die zichzelf kan redden (nee, niet leuk, echt niet), maar 2 kinderen van 12 en 6 is echt andere koek. Ik snap dus wel dat ze zich er niet bij neer kan leggen.
Niet alleen dat maar bij Ariejanne is nooit chemo na gegeven las ik en bij klachten kreeg ze te horen dat ze positief moest blijven. Ipv naar zichzelf te luisteren want ze voelde vanalles deed ze dat niet en kwamen dan toch de uitzaaiingen aan het licht met alle gevolgen van dien...
Ja, maar het is helemaal niet te zeggen dat ze geen uitzaaiingen had gekregen als ze wel chemo had gehad of als ze eerder door een PET-CT was geweest. Sommige kankers zijn zo agressief en/of imuun voor chemo, dat er alsnog uitzaaiingen groeien ook al heb je chemo gehad. Chemo is helaas niet altijd een geneesmiddel. Een tumor is bij iedereen uniek, elke tumor heeft verschillende eigenschappen. Daardoor kan bij de een de chemo wel aanslaan en bij de ander totaal niet, ook al zou je beide baarmoederhalskanker hebben, borstkanker, enz. En met scans zit je er mee dat uitzaaiingen of tumoren kleiner dan 0,5-0,7 cm niet zichtbaar zijn op beeld, ook niet op een PET-CT. Het kan dus zijn dat je een goede uitslag krijgt, dat er niks te zien is. Maar dat er uiteindelijk toch wel uitzaaiingen zaten, die op dat moment nog niet in beeld gebracht konden worden. Ik leef zelf al ruim zes jaar met borstkanker, waarbij het in de tussentijd drie keer lokaal terug gekomen is, ondanks het feit dat ik wel chemo gehad heb en medicijnen die het tegen hadden moeten gaan. Als het terug komt, zoek je een schuldige of een oorzaak. De eerste keer dat het bij mij terug kwam, was misschien te voorkomen geweest als ik bestraling had gehad. Ik voldeed alleen op dat moment niet aan de voorwaarden ervan, zoals op dat moment leek had ik het helemaal niet nodig. En dan worden zulke intensieve behandelingen met alle lichamelijke gevolgen vandien niet gedaan. Achteraf denk je: Had ik maar... en Wat als...? Maar misschien was het ook daarna alsnog gewoon gaan groeien. Je zult er nooit achter komen, omdat het niet te onderzoeken is. Kanker is een onvoorspelbare rotziekte! Ik snap haar kwaadheid ontzettend, ze is in een regelrechte nachtmerrie beland! Maar het is niet zo zwart-wit zoals zij het schrijft, een PET-scan had zeer waarschijnlijk haar leven niet gered. Ze heeft zo'n agressieve vorm dat het waarschijnlijk niet tegen te houden was geweest. Het is ook niet zo dat PET-CT's niet gedaan worden door ziekenhuizen om geld te besparen. In mijn ziekenhuis moet ik juist vechten om niet door zo'n scan te hoeven... Mijn artsen grijpen bij het minste of geringste alles aan, om maar (soms schijn)zekerheid te krijgen. Wat ook niet altijd de beste methode is. Maar nogmaals, ik snap haar verdriet, angst en boosheid volkomen!
Ik vind Over mijn Lijk een ontzettend goed programma. Maar ik vind wel dat het heel erg in het teken staat van: dankbaar zijn dat je ziek werd, blij zijn, genieten, reizen, wensen vervullen, leven. Ze laten het grootste gedeelte van de ziekte niet zien: De rauwe angst, de kwaadheid, het verdriet, de stress voor uitslagen, de pijn, de beperkingen, de extreme moeheid, de zware behandelingen, de bijwerkingen en gevolgen, het ziek zijn, het aan de kant staan omdat je dingen niet meer kunt, welke moeilijke keuzes je moet maken. Als iemand een avond naar een concert gaat, laten ze niet zien dat diegene vervolgens drie dagen in bed moet liggen om bij te komen, geen geluid en beweging meer kan verdragen, niet op de benen kan staan van moeheid en er letterlijk ziek van is. Het feit dat je gewoon *piep* doodgaat, terwijl je nog 50-60 jaar langer had moeten leven. Dat mis ik allemaal wel een beetje. Kanker is geen feest. En je leven wordt ook niet één groot feest en puur alleen maar genieten als je de diagnose uitzaaiingen krijgt. Dus het programma geeft in mijn ogen een vertekend beeld. Het belicht een ieniemienie stukje van het geheel, waarbij de nare dingen grotendeels weg gelaten worden. Maar desondanks dat toch een goed programma, dat een hoop mensen de ogen opent.
Kijken wij naar het zelfde programma? Ik herinner me een Marieke, vreselijk bang om vergeten te worden, Amber die naar een concert ging en daarna niets meer kon, Annemieke die niet kon berusten in haar einde en er alles aan deed herinneringen te maken, en zo kan ik nog wel wat mensen noemen. En aan de andere kant, mensen die niet Emotioneel rust hebben wat betreft hun ziekte, zullen niet aan dit programma meedoen. Die zijn inderdaad te kwaad/verdrietig/aan het knokken......de mensen die meedoen weten allemaal dat ze gaan sterven, daar leeft geen hoop meer.
Jeetje, hoe kun je nog kritiek hebben op die jonge mama dat ze "boos" overkomt?? Ik zou ook rete kwaad zijn als ik mijn kindjes achter zou moeten laten. Ik vind haar juist heel sterk en positief overkomen en snap helemaal dat ze zo nu en dan even een woede uitbarsting heeft. Ik ben niet zo van de reality tv, maar snap bij dit programma nog wel dat er mensen meedoen. Het is voor je kindjes misschien wel mooi/fijn dat ze later terug kunnen kijken naar de serie. Ik vind het doorgaans mooi gemaakt.
Dit kan ik zonder zwangerschaps hormonen al niet handelen dus nu met hormonen al helemaal niet. Heb even op de site gekeken en de persoonlijke verhalen gelezen. Kan er zo 3 uur lang aaneengesloten om huilen en nog eens een week door van slag zijn. Ga dan ook niet kijken!
Heb het gisteren terug geleken en ik vond het zeker te doen met Valerio. De meeste indruk heeft Annemiek vorig jaar op mij gemaakt. Ik heb daar gewoon van wakker gelegen pff. Max maakte ook zo'n enorme indruk met zijn lieve en sterke vriendin. Ik lees helaas dat Mathijs al is overleden. Wat oneerlijk allemaal. Zo een leuke en eerlijke jongen. Wat een gemis. De andere personen moet ik nog even inkomen. Ik lees kritiek op Ariejanne omdat ze boos is maar vindt je dat gek. Je bent 29 jaar en alleenstaand en je moet 2 kinderen achterlaten. Lijkt me niet iets om een feestje over te vieren. Ik snap alleen dat jonge meisje niet met psma. Heeft zij geen ouders waarbij ze terecht kan omdat ze het over een zorgwoning heeft? Als mijn dochter zo ziek zou zijn zou ik haar met alle liefde in huis halen en verzorgen maar ik weet de achtergrond verder niet. De andere mensen moet ik me nog in verdiepen en volgens mij is ook nog niet iedereen in beeld geweest. Ik ga het zeker volgen.
Ik kan me voorstellen dat ze dat zelf niet wil. Als je gewend bent zelfstandig te wonen en voor jezelf te zorgen en dan ineens weer afhankelijk bent van je ouders... Ik werk zelf met jongeren die in zorgwoningen wonen en hun zijn toch vrij zelfstandig ondanks de hulp die ze nodig hebben!
Ho ho dames ik heb slechts gezegd dat ze vaak bozig op me overkomt op tv dus en Facebook. Dat mag ik toch gewoon vinden? Daarom maakt haar ziekte niet minder erg en begrijp ik het ook echt wel dat ze zich er maar moeilijk in kan berusten. Dus nee ik heb geen kritiek op een doodzieke vrouw slechts op hoe ze op me overkomt meer niet
Kan toch ook.. Soms zie je gewoon mensen waar je geen "klik" mee hebt.. Dat zij, in dit geval, helaas kanker heeft maakt het nog niet zo dat je haar aardig of weet ik veel wat moet vinden.
Precies dit. Daarom kun je iets voor iemand nog wel vreselijk vinden en heb ook echt met haar te doen en zeker haar kinderen. Vreselijk
Wat zet zo'n ziekte toch het leven op de kop. Wat een rotziekte. Maar wel mooi om te zien hoe ze toch ondanks alles, positief in het leven staan. Vooral hoe Mathijs daarover vertelde. Respect voor allemaal!
Weet iemand waar ik de tweede aflevering kan terugkijken? Hij doet het op de site en in de app niet...