Nav mijn topic gisteren over de fotoshoot: Wat stem je af met je man? Overleg je alles met je man? Of zijn er bijv bepaalde dingen die je graag wilt, man het er niet mee eens is, en die je toch graag doet? Gisteren hebben we het er dus over gehad over de shoot, hij vond het pure p-rno en dan is er ook geen discussie mogelijk. Als ik dan 'doordram' zegt hij dan ook gelijk: ja je luistert toch nooit naar mij en dan weet hij het zo te draaien dat ik mij schuldig voel. Andere dingen overleggen we dan ook alijd wel maar dit was echt best een kritiek punt waar we wel stevig over moesten praten. In welke dingen beslis jij het allemaal zelf?
We beslissen eigenlijk over bijna alles samen. Maar dat komt omdat we heel veel met elkaar praten. Het is echt niet zo dat hij toestemming aan mij moet vragen of andersom, we bespreken dingen gewoon. Over geld, overleggen we aankopen met elkaar, als het om de kinderen gaat ook. Vind ik eigenlijk heel normaal.
Wij bespreken ook alles samen maar zitten eigenlijk ook met alles op een lijn We hebben nog niet echt discussiepunten gehad maar goed ik ben ook stronteigenwijs en hij weet dat als hij me iets zou verbieden ik het dus juist zou doen
We beslissen wel redelijk wat dingen samen eigenlijk. Ja ik weet niet, we praten gewoon over veel dingen dus als ik iets nieuws zie/wil/heb/gaan doen etc. dan vertel ik dat en als hij er dan echt op tegen is dan hoor ik dat wel. En andersom ook. Alhoewel hij vaker zijn eigen plan trekt dan ik haha. Als hij bv afspreek om een weekend met vrienden iets te doen of naar een wedstrijd/tournooi/optreden etc en dan hoor ik dat meestal last minute omdat meneer het vergeet door te geven haha Grote dingen beslissen we sowieso samen. Wat ik bv graag wil doen maar waar hij fel op tegen is dat is dat thuiswerk (zie topic thuiswerk) en dat vind ik wel lastig. Dan ben ik geneigd om te denken ach boeien ik doe het gewoon maar hij is er echt fel op tegen.. dus helaas
Ik zeg en overleg alles. Maar doe toch ook wel mijn eigen ding, en hij ook dus dat scheelt. Ik vind een aantal dingen minder... en hij ook van mij, we laten het wel toe omdat we weten dat we er gelukkig van worden.
wij beslissen veel samen, maar dingen die "alleen mij" aan gaan zoals die fotoshoot nee daar beslist hij niet is mee of over. Het is mijn lichaam en als ik dat wil laten vastleggen doe ik dat. Hij mag het er best niet mee eens zijn of niet leuk vinden maar daar houdt het dan op.
We bespreken/overleggen alles.. en beslissen alles samen. Maar dan heb ik het natuurlijk niet over ALLES als in de zin van wat ik op mijn broodje doe ofzo.
Wij bepreken alles wat ons beide aangaat. Als het de andere een vervelend gevoel geeft, dan valt dat daar ook onder. Ik zou nooit iets doen als mijn man heeft uitgesproken en onderbouwd, dat hij het niet leuk vindt en eigenlijk niet wil dat ik het doe. Ook als ik het niet eens ben met de onderbouwing. Ik ben mondig genoeg om hem met argumenten proberen over te halen, maar als ik hem niet van dat gevoel af kan praten, dan doe ik het niet. Is hier dus geen kwestie van één iemand, die zijn poot stijf houdt en dat het dus niet mág, maar ik zou het dan ook niet met een fijn gevoel doen. Daarbij is er nog wel een verschil tussen 'wat minder vinden', of het écht niet leuk vinden.
Wij overleggen vanalles, maar er zijn nooit echt dingen die we doen waar de ander het niet mee eens zou zijn, tot nu toe tenminste. Wat ik altijd wel overleg sinds onze dochter er is,is het schoolkamp, ik werk in het onderwijs en ben geregeld mee geweest met groep 8 op kamp. Dan ben ik 4 dagen weg en moet met zijn werk en de opvang van onze dochter, en nu de hond, wel mogelijk zijn. Mijn man weet dat ik het heel leuk vind om mee te gaan dus dan doet hij zijn best om dingen te regelen op zijn werk. Voor hem hoeft het niet zo nodig dat ik mee ga,dat doet hij dan echt voor mij.
Wij bespreken ook alles, als hij iets liever niet heeft zeur ik Door en probeer hem te overtuigen en als hij iets echt niet wil dan doe ik het niet.
Nou ja, één ding wat mijn man niet zo leuk vindt, is dat ik om de ca. 2 jaar een nieuwe telefoon koop van ca. 500,- (of meer). Maar mijn argumenten zijn dan, dat ik er zelf voor spaar, verder amper iets voor mijzelf koop, en hij over diezelfde periode ongeveer voor hetzelfde bedrag games koop Zo stom. Elke 2 jaar dezelfde discussie en iedere keer weet ik hem met dezelfde argumenten te overtuigen.
Wij overleggen de grote en belangrijke dingen, vooral m.b.t. de kinderen en hun opvoeding/scholing, onze carrières, familie/vrienden issues, hele grote of bijzondere uitgaven. We hebben elk ons salaris dus ik koop wat ik wil, mijn man doet hetzelfde. De basis is wederzijds respect, vertrouwen en gelijkwaardigheid dus het gaat allemaal eigenlijk vanzelf. Op één golflengte zitten we ook nagenoeg altijd wel, dus bvb heel concreet in jouw geval de 'fotoshoot' 😁 die je zo graag zou willen doen...in de praktijk zou het geen probleem opleveren omdat we het beiden niks zouden vinden. Anders zou mijn man het vertrouwen in mij hebben dat ik weet wat ik doe en bovendien gunt hij mij alle geluk en plezier. Wat ontzettend helpt is dat wij geen beiden ook maar enigszins jaloers zijn ingesteld, daar hebben wij inmiddels allebei teveel eigenwaarde voor. 😊
wij beslissen over alles samen. puur omdat we het financieel niet breed hebben moeten we het beide eens zijn waar het geld naartoe gaat. uitjes, buiten deur eten, enz enz. we overleggen echt alles hier en zijn t 9 van de 10x het eens met elkaar