Hallo allemaal, In juni 2005 ben ik getrouwd en ik heb al zo'n 4 jaar een sterke kinderwens. Mijn man was hier toen nog niet aan toe. Al die tijd heb ik dus geduld gehad, maar nu we bijna 2 jaar getrouwd zijn raakt de een beetje geduld op. Ik heb het er al eens met hem over gehad en dan zegt hij : misschien volgend jaar...we zien wel! Hij heeft zelf een hele moeilijke jeugd gehad en vind het erg moeilijk om stappen te ondernemen, wat ik ook wel begrijp, maar ik hou het niet meer vol, het verlangen wordt steeds groter! Ik denk dat als ik eenmaal zwanger zou zijn hij erg blij zou zijn (ben de pil es perongeluk vergeten en d8 toen zwanger te zijn toen was hij helemaal in de wolken) maar om de pil nou steeds te vergeten en te hopen dat het een keer raak is, gaat mij wel ver... en hoe groot is de kans dat je dan zwanger wordt? HELP!
Hoi meid, ik weet het is een moeilijke situatie waar je in zit, maar als ik jou was zou ik in ieder geval niet express de pil een keer vergeten. Je ben dan veel verder van huis, want dezelfde geld reageert hij heel fel en wilt hij weg bij je dan zit jij met een ongeboren baby in je buik. Ik zou toch proberen hem uit te leggen dat je er klaar voor ben en dat je het heel graag wil. Heel veel succes meid en ik hoop dat hij van gedachtten verandert voor jou. Groetjes Jolie
tja dat is lastig. hebben jullie het wel besproken voordat jullie gingen trouwen. of wilde hij toen ook al langer wachten. of is het gewoon zo'n treuzel man hihi. mijn man had wel een beetje een duwtje nodig
Hmmm, lastig verhaal. Je moet toch echt met z'n tweeen beslissen over wanneer de tijd rijp is voor jullie en zeker niet stiekem zelf iets ondernemen. Binnenkort op kraamvisite? Neem hem mee! Eh, kadootje kopen voor iemand die zwanger is? Sleur hem die winkel in! Achteloos wat zwangerschapsbladen laten slingeren wil misschien ook wel helpen. Ik hoop dat je wens snel in vervulling mag gaan.
Hi meiden, Bedanktvoor de reacties, en sorry voor mijn late reactie nu We hebben het er inderdaad over gehad, en alle afwegingen gedaan. We hebben het er voor we gingen trouwen ook vaak over gehad en ik weet ondertussen wel dat hij heel graag wil, maar hij is inderdaad een beetje traag... Whatever, we zijn eruit gekomen omdat we nog willen verhuizen en dat soort dingen, en omdat hij niet overhaaste dingen wil doen hebben we besloten om in Januari 2008 weer te praten hoe we er dan voorstaan. Als we tegen die tijd verhuisd zijn, wil hij er 100% voor gaan! Ik moet zeggen dat het praten ons allebei goed heeft gedaan, ik zit niet met verlangens waar ik niet over kan praten en hij heeft ook verteld wat hem tegenhield...we hebben samen echt zitten janken maar onze band is er (nog) sterker door geworden, echt helemaal top! Bedankt voor jullie reacties, enne ik blijf zeker actief op deze site Liefs Cynthia
Hier was het juist andersom, mn vriend was al een tijdje aan het "zeuren" dat ie graag papa wil worden, hij wordt binnenkort 27 en vond het wel een keer tijd worden We hebben "het echie" uitgesteld totdat mijn diploma in zicht was (eind mei klaar met afstuderen) en zijn deze maand aan ronde 1 begonnen
Bij ons was het een andersom, mijn partner wilde al heel lang. Op een gegeven moment hebben we er heel serieus over gesproken en hebben we 'het onderwerp' even opgeschoven. We hebben gesproken wat het voor hem en mij zou betekenen, wat het zou inhouden voor onze relatie, levenstijl etc etc. Alle onderwerpen en angsten zijn aan bod gekomen. Het heeft wel een tijdje geduurd voordat ik er echt klaar voor was. Maar toen ik eenmaal wist dat ik dit echt wilde was de weg daarnaartoe slopend. Gewoon stoppen met de pil en hem 'voor het blok' zetten lijkt me echt niet de juiste optie. Maar er veel over zeuren is ook niet de oplossing vrees ik. Maar een erg openhartig gesprek heeft zeker bij ons geholpen. (Mijn jeugd was ook verre van romantisch.... Dat het bij ons niet zo hoeft te lopen is duidelijk maar 'the up side' is dat wij het daardoor wel makkelijker zouden herkennen en er dus waarschijnlijk adequater mee om zouden kunnen gaan.) En misschien ken je wat mensen met kinderen die nog klein zijn en niet te druk. Waar je een paar keer mee kunt afspreken.... Vooral drukke kinderen maakte mij erg bang. Het is maar een suggestie. Veel suc6 ik begrijp dat het lastig voor je is, want als die wens er eenmaal is......... Maar het ziet er positief uit als ik je 2de verhaal lees!