Als moeder van twee allergische kinderen verwacht ik ook niet dat een ander helemaal uit gaat pluizen welke producten mijn kind dan wel of niet mag. Maar als ze bijvoorbeeld op chips willen tracteren. Dan gaat het al mis bij de paprika-chips. Daar zit bij een hoop merken karnemelkpoeder in. Als een moeder dan dus even aan mij vraagt of de tractatie die ze bedacht heeft, gegeten mag worden door mijn kind, zou dat heel fijn zijn. Ik kan dan namelijk vragen of ze bezwaar heeft om een bepaald merk te kopen, (en nee, de dure merken kunnen juist vaak niet, dus het is geen aanslag op je portemonnee ). Maar dat gebeurt dus al niet. Ik las hier dat iemand zei dat kinderen met een allergie er maar mee moeten leren dealen, want that's life. Tja. Ik verwacht van een kleuter of een basisschoolkind niet dat het dit soort dingen kan dealen. Ze moet vaak genoeg slikken als iets niet kan en ze iets niet mag. Dan is het juist wel erg fijn als er ook momenten zijn dat iets feestelijks wel kan. En als je altijd maar dingen niet mag eten, geeft dat -zoals pinguin72 ook goed verwoordt- een kind ook het gevoel dat het kennelijk niet belangrijk genoeg is om rekening mee gehouden te worden. Dat doet iets met het zelfvertrouwen. Als iemand volwassen is, ja, dan deal je er maar mee. Van kinderen verwacht ik zo'n volwassen houding nog even niet.
dat is dus wat ik een paar pagina's geleden ook aanhaalde en toen werd dat als overdreven bestempeld...
Ik ben zelf absoluut niet gelovig, maar met wat je nu zegt, ben ik het helemaal eens! Sorry, ik zie in géén van beide voorbeelden in, dat het ook maar in de buurt komt van opdringen. Mijn ervaring (met moslims én met ouders van kinderen met allergieën) is dat zij er allemaal NIET van uitgaan, dat anderen rekening houden met hen/hun kinderen. Sterker nog, ze gaan er eigenlijk bij voorbaat vanuit, dat mensen er GEEN rekening mee houden. Op die manier blijft de verantwoordelijkheid en controle bij zichzelf te liggen. Makkelijk praten. Zijn er in jouw geloof ook dingen die jij niet mag, die door jouw omgeving als doodnormaal worden gevonden? Maar goed, nu even over een andere boeg... Stel er komen mensen bij je eten en eentje is vegetariër. Houd je daar rekening mee, of vind je dat die ene gast ook niet zijn/haar principes mag opdringen bij jou?
Jammer. Het zal allicht wat verschillen per kind hoor, maar mijn zus mocht geen suiker en zat dus ook altijd in die uitzonderingspositie, en dat is nog altijd een gevoelig punt. Dat heeft ze als kind dus heel hard gevoeld en dat heeft echt een hoop met haar gedaan. Ben dan wel benieuwd of de mensen die dat overdreven vinden, zelf ervaring hebben met een kind dat in die uitzonderingspositie zit, of dat het vanuit onbekendheid en onwil om zich er echt eens in te verdiepen, meer iets is van: niet zeuren. Ik vrees het laatste
Je kunt de slager vragen het voor je te snijden? Oh, je bedoelt dat ze zo'n pin op haar voorhoofd zetten en die naar binnen rammen? Ja, super, joh. 5 vragen over rituele slachting: waarom, hoe en doet het meer pijn? - Nieuws - VK
Ik ben diegene die het overdreven vond en ja, ik heb er zelf ervaring mee. Ben zelfmvoor diverse soorten fruit en groente allergisch net als mijn zoontje. Wat ik nu wel erg flauw vind is dat dit telkens weer wordt geroepen door 1 persoon, terwijl ik ook al heb aangegeven dat er blijkbaar mwel heel veel mensen er toch meer waarde aan hechten dan ik en dat ik daar wel meer rekening mee ga houden.
Mijn dochter heeft dus heel vaak iets moeten weigeren i.v.m maagproblemen. Heb nooit gemerkt dat ze dat erg of lastig vond. Er zijn dus wel degelijk kinderen die zich er niet zo druk om maken. Om eerlijk te zijn stond ik er ook niet bij stil dat het weer voor andere kinderen een echt drama kan zijn.
Nou dit dus. Ik ben er ook nooit vanuit gegaan dat er kinderen zijn die er zoveel moeite mee hebben, misschien omdat ik dat zelf gewoon niet herken.
Ik verwacht inderdaad dat mijn kinderen ermee moeten dealen. Met ervaring met de oudste die bepaalde voedingsstoffen niet mocht, en nu een jongste met hartproblemen. Helaas is de wereld niet een zacht kussen waar je in ploft. En je zal teleurgesteld worden. Natuurlijk fijn als iedereen er rekening mee houdt maar zoals je hier ook leest doet niet iedereen dit. Ik kan daar een groot drama van maken maar help hun daar niet mee. Dus leer ze dat je dan best even verdrietig mag zijn of boos of what ever. Maar dan kop op. Ben zeker niet hard of streng voor mijn kinderen maar wil ze leren dat de wereld niet altijd voor je zorgt (mama wel ) let op dit is mijn mening mijn opvoeding en wat een ander doet prima
Zover/veel had ik niet teruggelezen, mijn reactie was een beetje adhv pinguins post en die van tuc. Maar goed, het verschilt dus idd nogal, hoe mensen hun dieet-beperking ervaren. Mijn oudste krijgt steeds beter door wat ze allemaal moet missen en vindt het dus wel heel erg. En het is gewoon niet altijd doenlijk om er rekening mee te houden en dat hoeft ook niet. Maar het zou al erg fijn zijn als er soms rekening mee gehouden wordt, en dat is nu al niet zo. Maar bij ons op school zijn het ook allemaal moeders die ook al geen rekening willen houden met halal. En dat vooral vanuit een hele negatieve insteek, ("stomme buitenlanders, we moeten ons altijd al aan hun aanpassen", komt dan altijd voorbij ). Maar fijn dat dit topic iig bij een deel van de mensen wat bewuster maakt van hoe dingen allemaal wel en niet kunnen liggen en ervaren worden En dat er mensen zijn die dan bereid zijn daar ook wat mee te doen Top!
Dat leer ik ze ook hoor Zal ook wel moeten idd, want er wordt weinig rekening mee gehouden. En ik ga niet eindeloos mee zitten sippen, want van dat soort gedoe word ik altijd nogal iebelig in het algemeen Maar dan blijft het wel een hele opgave voor een kind: altijd maar nee moeten zeggen, altijd maar moeten checken of je iets mag, altijd maar de uitzondering zijn... Dus als er iig een deel van de ouders is die er wel wat mee wil doen, vind ik dat ook wel erg fijn. Het is een harde wereld, maar het wordt zoveel gemakkelijker als we wat naar elkaar omzien, in plaats van elkaar in ons sop te laten gaarkoken... Zo moeilijk is dat vaak helemaal niet
Je zal helaas ook wel moeten. En het is ook gewoon lastig om de uitzondering te zijn. Is ook hoe je hier als ouder mee omgaat vind ik. Of je koopt een super leuk trommeltje en gaat samen met je kind shoppen wat hij/zij wel mag. Gooit er nog eens extra een lintje om of stickertje op (heerlijk die kleine kids net ekster als het maar glimt haha) Of je pakt een oud blik, kwakt er wat snoepjes in en zegt inderdaad echt super stom dat jij niet alles mag nou neem dit dan maar mee Ik benader het altijd positief en merk dat kinderen daar gevoelig voor zijn. Dus hoe rotter ik het vind dat ze niet mee doen met de rest hoe meer zij dat ook voelen. Poke een paar moeders die het trommeltje geweldig noemen en vinden en je kind zweeft de klas in, kleuters vinden bijzonder zijn vaak geweldig (nee geen uitzondering maar bijzonder )