heeft iemand tips voor mij...opa is 24 december begraven na ene kort ziektebed en onze kleine man......hij zoekt zich rot in het huis bij oma...wie hefet er tips hoe hier mee om te gaan
Ah wat sneu! Gecondoleerd! Een grote foto van opa en toch proberen te vertellen dat opa er niet meer is. Ze begrijpen al zo veel meer dan wij denken! Sterkte!
Gecondoleerd! Is je kleinste van 7 maanden opzoek naar opa? Of klopt je onderschrift niet.. Ja, dat is een heel moeilijke situatie, vertellen dat opa er niet meer is, dat opa een sterretje is geworden.. Sterkte!
Mijn vader is 4 november overleden en Stijn is 8 december 1 jaar geworden en het is 'opa voor en opa na', hij 'ziet' 'm overal lijkt wel. Als we bij m'n moeder zijn dan kijkt ie naar elke foto waar opa op staat. Wij hebben in de woonkamer een foto van 'm staan en een mini urn met een beetje as en een kaars, is mijn herdenkingshoekje maar Stijn kijkt ook vaak naar z'n foto en zegt opa dan even gedag. Vanavond tijdens z'n toetje draaide hij zich om naar de foto, zei opa gedag en ging weer verder eten...ze lijken wel een lijntje met elkaar te hebben, ik vind het wel mooi en ga er in mee zeg maar. Echte tips heb ik niet, kan alleen mijn ervaring delen...en wil je ook sterkte wensen!
Mijn moeder vertelde altijd de schattigste anekdote over mijn broertje, ik heb verder niet echt tips maar wilde hem met je delen. Wij zijn niet gelovig opgevoed en toen mijn oma overleden was had iemand mijn kleine broertje verteld dat oma nu in de hemel was, omdat hij niet wist wat dit was maakte hij ervan wat hij wel kende. Resultaat: iedere keer als we naar de Hema gingen vroeg hij waar oma nu dan was of zei hij wanneer gaan we nou weer naar de Hema? Kinderen kunnen op een onvoorstelbare manier omgaan met zulke dingen, verwonderd mij altijd Sterkte en gecondoleerd !
Mijn schoonvader is ook overleden en ik heb mijn dochter van 22 maanden vertelt dat opa heel ziek en moe was en dat hij er daarom niet meer kon zijn. Dat hij er nu niet meer is. Dan zegt ze: "Kon niet". Ze heeft het nog wel regelmatig over hem. Als ik vraag: wil je wat fruit? Dan zegt ze aardbeien. Dan zeg ik meestal: we hebben geen aardbeien (in de winter...). Dan zegt ze: "Opa" en dan zeg ik: Ja, bij opa aten we altijd aardbeien of druiven. Dan zegt ze Ja en dan gaan we ander fruit eten. Dus ik praat er niet expres over, maar als ze over Opa begint, ga ik er wel op in. Ik moet wel zeggen dat wij in een andere stad wonen, dus het is niet zo dat we dagelijks bij oma zijn. En mijn schoonvader lag in een verpleegtehuis, dus daar komen we nu niet meer. Toch is ze Opa nog lang niet vergeten.