Mijn zoon heeft de laatste tijd (ruim een week nu denk ik) dat hij om echt elk wissewasje ontzettend gaat huilen, als hij iets vraagt en hij DENKT maar dat je nee zegt, dan begint hij al. Maar ook als je hem bijvoorbeeld s'ochtends wilt wassen en aankleden en hij heeft daar geen zin in. Dan gooit hij zich op de grond en gaat echt in de rondte trappen. Er is dan echt geen land met hem te bezeilen, en ik voel me dan erg boos worden. Wat is nou een gezonde reactie?
Rustig blijven en even weglopen. Maar in combinatie met je andere topic denk ik dat er misschien ook wel iets anders meespeelt? Kinderen reageren soms ook terug op de manier die jij als ouder laat zien. En dat zeg ik niet om je te bekritiseren maar je moet er wel rekening mee houden dat dat soort dingen heel erg meespelen. En hij is nog erg klein dus is het moeilijk voor hem om zijn gevoel te uiten.
Een time-out is dan het best. Zowel voor hem als voor jou (heb ook je andere topic gelezen) is dat verstandig. Dan haal je jezelf en hem even uit de situatie. Dus niet in discussie met hem gaan, gewoon op z'n kamer zetten (of in de hoek oid) en na een paar minuten naar hem toe en hem vragen of hij weer lief/normaal kan doen. Edit: dit geldt trouwens niet als hij gewoon gaat huilen, huilen mag, hem apart zetten omdat hij huilt zou niet goed zijn. Ik heb het voornamelijk over het hysterische gedrag dat ie zich op de grond laat vallen bij het huilen en er geen land met hem te bezeilen is.
dat gedrag is hier ook héél herkenbaar.. dat krijsen en dwars doen om niets.. Ik denk dat het bij de leeftijd hoort. Collegaatje met een kindje van een maandje ouder, herkende het ook. Toevallig hadden we het er van de week nog over. En ook dat het je zó boos kan maken. Om ons beiden te beschermen als het ware, zet ik haar in de hoek . Als het héél erg wordt, krijgt ze de waarschuwing dat ze naar bed moet. En als dat niet helpt, dan gaat ze dus inderdaad naar haar kamertje. Vaak is het ook wel een kwestie van vermoeiheid hier hoor. Dan gaat ze smiddags wel naar bed, maar slaapt niet. Of als we drukke dagen hebben gehad. Voor jezelf is het daarna belangrijk, dat het wel 'over' is, als je kindje weer uit de kamer komt. Niet boos blijven dus. Soms dus best moeilijk, als je kindje zodra je binnenkomt weer wat doet of gelijk wéér zit uit te dagen. Ik probeer dan om er een wending aan te geven, zodat hetgeen ze dan doet ,niet iets 'stouts' is (ook al weet ze zelf dondersgoed van wel) . En op die manier komen we dan weer terug in een 'spelende' situatie zeg maar. Of door hetgeen ze op dat moment doet, gewoon even te negeren en gewoon iets te zeggen als 'zo ik ga nu de was opvouwen, ga je mee helpen, of blijf je nog even op je kamer spelen? ' Vermoeidheid zorgt er overigens wel voor dat m'n geduld sneller op is. Aan het einde van de dag, als m'n man thuis is, dan neemt hij dus ook wel veel over. Maar andersom ook. Als hij het even hélemaal gehad heeft met haar gedrag, dan spring ik bij . M'n man heeft ook weleens meer op z'n hyves gezet : Even naar de gamma... een rol behang halen... (om dochterlief dus achter te plakken )
Denk idd, dat naar aanleiding van het hele gebeuren bij jullie, het niet zo vreemd is dat hij zo doet. Hij weet nl niet beter dan zo te doen. Ik zou, als hij zo doet, gewoon duidelijk zijn. Zeggen dat hij er mee moet stoppen en anders gewoon ff weglopen. Ga de was opvouwen, bedden opmaken...weet ik veel. Maar hem leren dat hij er niks mee bereikt. Maar het belangrijkste is, dat jij je gaat leren beheersen en hem het goed voorbeeld kan gaan geven. Denk dat daar meer de oorzaak ligt, ipv bij je zoontje
is dat andere topic verdwenen trouwens? IK meende vanochtend ook een topic van haar gezien te hebben hier?
Ze kunnen dan beter het topic dicht doen maar wel laten staan, zodat mensen ook weten waarom die dicht is. Zo vervelend altijd! Ben je aan het zoeken naar iets dat ineens weg is... Maar goed, even on topic; ik kan me ook voorstellen dat je kindje heftig reageert op jou vanwege alles wat er speelt! Ik denk ook dat het bij de leeftijd hoort maar ik merk aan mijn zoontje wel dat hij heel heftig reageert op hoe ik in m'n vel zit. Dus als ik een mindere periode heb gaat het tussen hem en mij direct ook allemaal een stuk lastiger, wellicht is dit bij jullie nu helemaal het geval. Succes iig met alles.
Zoveel mogelijk negeren, (zelf rustig blijven!), en waar negeren niet helpt of niet kan, begrens je rustig. Dat betekent dat je oogcontact maakt, (zelf even door de knieen dus meestal), en rustig aangeeft dat je niet wilt dat hij krijst. Houdt hij er niet mee op, dan kun je hem even ergens wegzetten, een plekje waar hij even tot rust kan komen; onderste tree van de trap, een strafstoeltje, de hoek van de kamer. Eigen kamertje zou ik zelf niet doen: dat moet een prettige en veilige plek zijn, dan krijg je ook niet dat ie straks een hekel heeft aan zijn kamer en niet meer wil slapen. Verder begrijp ik uit wat reacties en andere topics dat je zelf hulp hebt van jeugdzorg? Kun je geen video-hometraining krijgen? Dan worden er opnames gemaakt van hoe jij reageert en kijk je die samen met de hulpverlener terug: is een prachtige manier om te zien wat je nu zelf doet, vooral omdat veel mensen ook zelf al wel gaan zien dan wat er fout gaat, (terugzien reflecteert veel gemakkelijker dan zelf terugdenken: je ziet op video veel duidelijker wat je zelf allemaal doet!). Maar verder dus vooral veel negeren: door erop te reageren leer je je kind alleen maar dat deze strategie dus idd aandacht oplevert. En naast dat negeren van negatief gedrag vooral ook positieve aandacht gaan geven, (voor je gevoel misschien zelfs overdreven veel) aan positief gedrag: even een knuffel geven als ie lief aan het spelen is en dat ook benoemen: wat ben jij fijn aan het spelen knul! Of als het aankleden goed ging: dat heb je goed gedaan zeg! Gewoon eigenlijk alles wat goed gaat, gaan benoemen: dan krijgt je kind de aandacht vanzelf wel en heeft het niet meer nodig om dat op een negatieve manier te vragen.
Ik krijg inderdaad video - hometraining om me ook de goede dingen te gaan zien. Ik ga aan de slag met de tips, heb het vandaag op het consultatiebureau ook gevraagd. En daar kreeg ik een beetje dezelfde tips om het te negeren of hem, als ik me boos ga voelen even op de trap te laten afkoelen.
ohh zo herkenbaar demy heeft dit al een paar weken pfff soms kan ik haar wel achter het behang plakken. maarja het is moeilijk maar echt rustig proberen te blijven.. time out voor hem maar ook zelf even uit de situatie gaan wil echt helpen. mocht je nu toch echt uit je vel gesprongen zijn je excuses aan bieden, Ik heb ook wel eens dat ik toch heel boos ben geworden en als ik dan mijn excuses ana bied en uitleg waarom ik boos was dan klaart het de lucht weer een beetje. heel veel succes meid dikke knuffel